
Ik voel het verdriet en de pijn in je verhaal.Wat is het moeilijk om afscheid te nemen van je grote vriend.
Heel veel sterkte, ik weet zeker dat hij een ontzettend mooi leven heeft gehad.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "In tranen en in diepe rouw. " wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Dank je wel voor je lieve tekst.
'

Na het lezen van een aantal regels begonnen de tranen de vrije loop te gaan.Het is zo hartverscheurend om je lieverd te zien sterven.OOk heel dankbaar dat het gebeurde waar je bij was en dat het niet midden in de nacht in de slaap Ze zeggen toch ook altijd dat herinneringen worden geboren wanneer je dierbare weg is?Dat klopt wel zeker,ik zal mijn honden ook nooit vergeten en kan er altijd nog tranen om laten.
Ik wens jou en je familie heel veel sterkte toe en wees trots op jezelf dat je Dirk zo'n mooi afscheid heb gegeven.Het gaat helaas ook minder vaak op zo'n warme manier.
De herinneringen zijn prachtig overweldigend veel, straks zal ik daar zo veel aan hebben, maar nu is alles leeg , het huis is zo stil, ik zit hier heel alleen , buiten schijnt de zon, ik woon hier aan een park en als ik al die mensen met hun hond zie gaan, voel ik me eenzaam en verlaten, ook al beeld ik me dat in.. Want ik heb zo veel lieve mensen om me heen...maar toch.. Voor nu ben ik stil.. Vandaag dag 5 zonder Dirk O chips wat doet dat zeer.. Morgen is zijn verjaardag.. Maar hij is er niet meer.. Voor het eerst woon ik in een huis zonder dieren dit is zo gek.. Nog steeds staat er een bak water ik doe er elke dag vers in.. Ben ik nou gek aan het worden ..hahaha ..

pas wanneer je zelf uit die waterbak ga drinken en de buren je zo zien staan bij de bak,dan moet je uitkijken.Sterkte en misschien wie weet ooit nog een woefje,al kan die noooooooit de plek innemen van Dirk,maar wel een beetje vreugde brengen in je huis.Een hond kan er niet tegen wanneer zijn baasje droevig is.!!
Hahahahaha. Je hebt me aan het lachen gemaakt.. Hoe lief is dat... Xxx

pff, wat heb je dat ontzettend mooi geschreven, ik voel je pijn en verdriet en ook hier rollen de tranen over mijn wangen
Wat heb je op een mooie manier afscheid kunnen nemen van jullie lieve Dirk maar wat doet het pijn..
Heel veel sterkte met het verlies van jullie mooie man
Dank je wel Greet, ik ben dankbaar voor de mooie jaren, net las ik een stuk dat iemand zijn pup is dood gebeten door een herder ..pffff hoe erg is dat dan.. Ik ben midden in het verhaal gestopt. Ik kon het even niet aan verder te lezen, Dirk had morgen 15 geworden hoe mooi is dat... Het verdriet is er niet minder om, oooo wat ben ik dankbaar voor zulke mooie jaren in goede gezondheid.. Mijn gedachten zijn bij die mevrouw met die kleine pup... Daar moet je toch echt niet aan denken.

Allereerst, gecondoleerd van je allerliefste maatje, ik weet het, het is verschrikkelijk!
Ik weet er alles van, ik ben mijn Lizzie nu een jaar kwijt, en voelde me toen Lizzie net was overleden, heel erg gesteund, en nog als ik het over haar heb, en dat gelt voor een hele hoop mensen hier die hun maatje zijn kwijtgeraakt.
Huilen is niet erg, integendeel, je verdriet moet eruit, Maar er komt echt een dag, dat je een lach op je gezicht krijgt als je aan je lieve hondje denkt.
Ik dacht ook toen onze Lizzie overleed, hier kom ik nooit meer overheen, mijn leven stond stil, maar heel langzaam werden de tranen minder.
Het is niet zo dat ik onze Liz niet mis, integendeel, mis haar verschrikkelijk, ooit krijgt het een plekje, ook voor jou.
Hij heeft een goed leven bij je gehad, hou dat vast!

Wat een lieve woorden, en wat een mooi gedicht... Ik koester die brug nu al... Bedankt. Xx

Hier vloeien de tranen ook
Het is een triest maar mooi verhaal. Ik denk terug aan mijn eigen mannetje dat nu bijna 3 jaar in de hondenhemel is, en toch moet ik weer huilen. Hij kon ook niet meer, maar ik nam hem nog mee naar de dierenarts, waar hij een hekel aan had. Ik wou dat ik hem ook zo rustig had laten gaan. Je hebt heel veel van je hondje gehouden, en je gaat nu de tijd moeten nemen om te rouwen, een periode die ik maar al te goed ken. Veel sterkte de komende moeilijke tijd
Jij bent naar de dierenarts gegaan.. Verwijt je zelf dat niet, je hebt het beste gedaan.. Een maand voor Dirk zijn dood was de situatie bij mij precies het zelfde. Ik ben er toen ook nog heen gegaan , na een paar prikken werd ie toch weer beter, maar dit keer zag ik zo duidelijk dat het einde naderde... En ben ik dankbaar voor de 7 wkn die we nog hebben gehad...

Nog even dit.....hier haal ik ook troost uit....
Gedicht "De Regenboogbrug"
Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboog brug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug...

Zo mooi !! Wouw. . Ik heb een lag op mijn gezicht.
Ik bedoel dus een lach. Hihihi. Schrijven lijkt ook al niet meer helemaal te gaan.. Wie schrijft er nou zo dom..haha ik dus !!!


Wat liefdevol geschreven.
Hoe bijzonder, met een hart vol warmte en liefde heb je hem begeleid naar 'de andere kant'.Hem schoon gewassen en alleen nog maar lieve woorden tegen hem gezegd.
Afscheid na bijna 15 jaar is zwaar.
Sterkte met het gemis.
(ik pink een traan voor jouw Dirk weg)
Jullie lieve berichten zijn voor mij een warme douche.. Vandaag heb ik weer wat geks mee gemaakt.. 15 jr geleden toen Dirk bij ons kwam gaf ik het puppy virus aan de buren ..deze mensen kregen enkele weken na de komst van Dirk ook een pup een vuilnisbakkie chipie genaamd..vanmiddag belde de buurvrouw aan dat ook chipie overleden is... Hoe gek is dat... Ik vindt het eigenlijk heel fijn te weten dat mijn lieve Dirk weer met zijn vriendinnetje is... Maar dat zeg ik maar niet tegen de buurvrouw. ..

je bent helemaal niet gek aan het worden als je schrijft dat zijn drinkbakje er nog staat,ik wil je iets verklappen,bij mij is het drie jaar van mijn laatste hondje ,hij was mijn "allesje"en ik kan nog steeds zijn mandje niet wegdoen,deze is verhuist naar de slaapkamer omdat ik ondertussen een ander hondje heb,en ik wil niet dat deze erin gaat,zijn handdoekje waar ik hem altijd mee afdroogde toen hij van zijn wandeling kwam,hangt nog steeds op dezelfde plaats,voor mijn nieuwe hondje heb ik een ander,de doekjes waar hij op het laatste van zijn leven op heeft geslapen,zijn speeltjes, ,al deze dingen kan ik nog niet weg doen,en het is drie jaar in maart!!van jou is het nog maar 5 dagen!
ik herken jou gevoel zo goed,de leegte een tikkeltje jaloersheid als je iemand anders ziet met een hond
je zegt ook ik weet niet of ik nog een ander hondje neem,geef het de tijd,ook ik heb zo lang getwijfeld,ik wilde terug een nieuw maatje ,maar als ik dan eentje zag voelde ik mijn schuldig tov sloebertje,uiteindelijk ben ik één jaar zonder hond geweest,maar het ging gewoon bergaf met mij,ik geef toe in het begin was het heel moeilijk,ik kon gewoon niet wandelen waar ik met sloebertje kwam,ik ging een totaal andere baan,ook toen ik voor het eerst terug bij de da ging stortte ik in tranen uit,maar je zal zelf voelen wanner je er klaar voor bent een nieuw maatje te nemen
veel sterkte

"

Wat heb jij je hondje een waardig afscheid gegeven. echt heel erg ontroerend. Ik heb de helft van je verhaal gelezen en toen kon ik niet meer gewoon te emotioneel. Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit enorme verdriet te kunnen verwerken.

bij het lezen van je verhaal over je vriend liepen de tranen over mijn wangen. Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je moet voelen. Maar wees gerust, Dirk heeft bij jullie een prachtig hondenleventje gehad, en hopelijk komen jullie elkaar later weer tegen en wacht hij inderdaad op je aan de andere kant van die poort. Haal maar herinneringen op, en bekijk foto's van je lieve schat. Het verdriet en het gemis zal ooit wel minderen, maar zolang je hem niet vergeten bent, blijft hij steeds in je hart.
veel sterkte nog.

Lees nu je topic pas,dus een late reactie.
Ook onze Djoery is 15 een een paar maanden geworden.
Weet je wat zo raar is,dat ik bijna niet verdrietig was,maar blij met het mooie leven wat hij gehad heeft.Nooit ziek geweest en een dood die ik gehoopt had. Gelukkig geen langdurige kanker,nee een hersensbloeding en het was over.
Anders was het met onze Jazzy,6 jaar en helemaal verkankerd,een groot drama. Altijd gezegt als mijn hond kanker heeft (niet operabel) is het einde verhaal.Jazzy heeft nog 3 maanden moeten lijden er werdt ons verzekerd dat er geen kanker was.
Die periode is heel zwaar geweest. Nu zijn we video's op dvd aan het zetten en er komt veel van mijn reuen voorbij, ik wordt er heel blij van als ik zie wat we allemaal met ze gedaan hebben. De pijn en het verdriet wordt echt minder en denk aan de mooie momenten die je met Dirk gehad hebt.
Nog veel sterkte de komende tijd.

Off Topic
Ik vindt het niet raar hoor Irene dat je een gevoel van opluchting/blij had bij de manier waarop Djoery is overleden.
Ons teefje is 14,5 geworden en kreeg een hersenbloeding en wij hadden daar ook vrede mee.
Mooi leven gehad en natuurlijk wil je ze voor atijd bij je houden,maar als ze moeten lijden zo als jouw Jazzy dan is iedere dag er één te lang uiteindelijk.
Fijn dat je er zo een warm gevoel bij kunt hebben als je naar beeld matriaal kijkt van je honden.

ook ik heb een brok in mijn keel door dit te lezen,ik ben nu sowieso heel erg verdrietig omdat we gister onze spike moesten laten inslapen,ik vind het ook een heel raar idee dat hij nu ergens anders is,in een koelcel of waar dan ook,ik zit dan te denken:zou spike gister gedacht hebben,laat me niet alleen hier,ook al had hij zijn laatste adem uitgeblazen,klinkt natuurlijk een beetje gek,maar er gaat nu zoveel door mij heen ook al voel ik een leegte in mij
en ik hoop idd ook dat ik hem ooit weer zie en we samen blijven tot in de eeuwigheid
wat is dit gemis verschrikkelijk groot
ik wens jou dus ook veel sterkte toe
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "In tranen en in diepe rouw. " wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?