Ik vind jou niet leuk

Deze blik krijgen anderen vaker maar ik eigenlijk nooit. Heb dan ook nog nooit gezien hoe Faya's minder gezellige gezicht eruit ziet.

Nou, zo dus.



Moest er zo hard om lachen, ze kijkt echt heel wazig. Snap nu ook wel waarom mensen dan een stapje achteruit doen. Ze ziet er niet zozeer gevaarlijk uit, eerder alsof ze echt niet spoort haha!

Hebben jullie ook van dat soort foto's? Neem aan dat je als baas zijnde nooit zoiets kunt maken maar wie weet een ander..

haha ze kijkt............... wat mot je!, zie je niet dat ik hier knus met vrouwtje lig, met andere woorden, je stoort

Da's inderdaad een gezicht om rekening mee te houden

De Beardies hebben door hun haren niet zo'n duidelijke gezichtsuitdrukkingen, maar aan het lichaam ziet men wel wat de boodschap is. Hoop ik.. en anders ben ik er om ze te vertalen.

vind het wel meevallen ,ziet nog steeds aaibaar uit

*mopper*

ik vind deze aanblik aandoenlijk, voor mij heeft het zeker wat deze blik.

vragend naar de fotograaf, van...uhhh wat doe je ?

voor mij he.

Ik vind het ook meer een vragende dan een boze blik? Zou hier ook niet evht voor terugdeinzen, even pauzeren en kletsen, denk ik

Mireille

Aandoenlijk? Aaibaar?
Hihi ik krijg nou niet bepaald de aandrang een hond te benaderen die een dergelijke blik vertoont (al toont Faya misschien wat sullig). De opengesperde ogen, sterk vergrote pupillen, strak gezicht, gespannen houding... Alert voor een 'GA WEG', 'Ik lig lekker bij mijn baasje en daar hoor jij níét bij'.

Toch heel iets anders dan bijvoorbeeld deze ontspannen houding.


Ze is wel ontzettend knap.

haha wat een hoofd, ze is bang geloof ik dat iemand haar plekje op de bank wil innemen....

Weet je dat ik het moeilijk vind de blik helemaal te interpreteren? De mond 'lijkt' nog vrij ontspannen, maar vergeleken met de ontspannen foto is die toch wel strakker. (Leuk Em om die ernaast te zetten).
De pupillen zijn idd wijd.
Wat ik bedoel met 'effe kletsen' is dat ik niet zo doorlopen en haar aaien, maar dat ik idd wel mijn benadering zou stoppen en iets op een rustige, vrolijke toon zeggen. Als ik dan doordenk, dan vind ik haar blik blijkbaar ambivalent. Aandachtig, alert, maar niet zodanig intimiderend dat ik he gevoel zou hebben dat ik de afstand moest vergroten, maar idd ook niet zodanig dat ik zo door zou lopen op haar af. Nu doe ik dat toch niet snel bij vreemde honden, trouwens, maar als ik in de stad loop groet is ze vaak wel met een 'Hallo moppie' als ze naar me kijken. Yup, ik zie altijd alle honden, mijn vriend wordt er helemaal gek van

Mireille

Mee eens, ik zou ook niet 1,2,3 weten te anticiperen op deze blik. Ik zou niet schrikken van deze houding, het komt op mij gereserveerd en onderzoekend over. Ik zou het proberen te doorbreken met op mijn plaats blijven staan en even wat geluidjes te maken als: ''he' meiske, wat is dat nou toch he'?'' dan zie je vaak meteen wel of de hond zich erover heen zet en toenadering okay vind. Zo niet... dan fototoestel maar even wegleggen. Veel honden vinden zo'n licht schietend, zoemend apparaat maar vreemd!

Haha ik snap ergens de verwarring wel.

Voor mij is het wel duidelijk, misschien handig om het uit te leggen.

Faya is namelijk totaal geen zelfverzekerde hond, doet dit dan ook uit onzekerheid. Ze maakt zich hier dus niet groot maar wat kleiner, half in elkaar gekropen zegmaar. Vervolgens maakt ze ook een bepaalde buiging met haar hoofd, een holle nek voor zover dat kan.

Daarbij is ze zo gefocust dat ze bijna scheel kijkt en zijn haar pupillen inderdaad ook op z'n max vergroot. En krult haar bovenlip naar binnen.

Hier voelt ze zich dus "gewoon" niet prettig maar is niet van plan er iets aan te gaan doen als het zo blijft. Als ze dat wel is zie je namelijk totaal het tegenovergestelde, compleet opgeblazen, kop omhoog enzovoorts. Maar precies deze blik krijg ik dus nooit te zien. Dat opgeblazen vaak genoeg maar gelukkig begint dat dus te zakken.

Vandaar dat ik het een leuke foto vind.

Schoonheid is ze  ik vind haar blik een beetje tussen een vragend en een, vind ik niet leuk wat je doet.

Moon kan heel boos kijken als ik haar een standje geeft en ze in haar mand moet. Ik zou daar ooit eens een foto van moeten trekken

Pfffff...., blij dat het een foto is, want is was waarschijnlijk een paar vingers kwijt geweest

Als mijn hond deze houding aanneemt, daagt ze uit tot spelen...., het liefst moppert ze er dan ook nog een beetje bij
....., behalve de stand van de oren bij Faya, zie ik niet iets echt afschrikwekkends, ik zou me hier in ieder geval niet door laten verjagen....., er op af lopen zou ik ook niet, want ik ken haar niet, maar ik zeg het, als het Misty zou zijn, liepen we nu te zeulen aan een speeltje '

Haha maar dat is ze gewend hoor, ik richt bijna dagelijks een lens op haar.

Dat de betreffende fotograaf binnenkwam werd hij eerst bedreigd en geintimideerd (grommen/blaffen, staart strak omhoog, borstelen, opblazen) en dat hij foto's ging maken zag je echt een blik van herkenning. Hee, ik weet wat dat is. Zo'n idee. Toen ontspande ze dus al veel meer. Later, naarmate de foto's volgde, werd hij zelfs leuk.

Maar dat wilde ik eigenlijk helemaal niet zeggen haha. Wat wel is namelijk dat negeren bij haar altijd nog het beste werkt. Zodra je geluidjes gaat maken en haar dus erkent dan bevestig je voor haar ook dat je iets van haar wilt. En dat is dus verboden. Als je dat niet doet en gewoon doet wat je altijd zou doen dan koelt ze af.

Veel mensen denken dan ook dat ze inderdaad iets moeten zeggen of doen. Daarop volgen altijd een paar diepe grommen en blaffen.

Dat zal dan per hond verschillen. Ik negeer negatief of instabiel gedrag ''altijd!'' maar bij een vragende blik als; ''wat doe je daar nou? is dat eng?'' dan gebruik ik wel mijn stem. Komt wellicht omdat Rock hier, heel lang moeite heeft gehad met de camera, vooral wanneer de uitschuif lens heen en weer bewoog, hij vond het echt een eng ding!
Ik kon geen fatsoenlijke foto meer van hem maken ha,ha,ha!
Nu is hij er meer mee vertrouwd en krijg ik steeds vaker een blik van: O ja, daar is t'ie weer!
Maar ben je er al achter wat deze 'look' van jouw meissie betekende?

Fotogenieke hond hoor!
Haha, ik denk dat baas wel weet wat tie doet

Haha lekkere tut is het ook

Wat grappig dat je dan moet negeren. Bij Dobby moet je dan juist wat gaan zeggen á la "tis al goed". Allemaal individuën toch.

Leuk om die foto te zien en leuk dat Em de foto ernaast zette.

Ik vind deze hondentypes idd moeilijker te lezen, en dat blijkt in dit topic ook voor veel mensen zo te zijn.

Janouk vind bv de mond vrij ontspannen, terwijl ik juist de mond het beste teken van spanning bij haar vind, maar voor mij eerder een onzekere spanning. Ik zou zeker niet doorlopen of aaien, maar negeren en iets verderop gaan zitten.

Nog eens even zitten turen naar deze foto van Faya, en toen schoot me te binnen: ''He' zo kan Saba (AmStaff) ook precies kijken als ze wantrouwend is naar een andere hond. (Saba is een klasgenootje van Rocky op hondenschool)
Bij ons in de groep zit een nogal zelfverzekerd Jack Russel teefje, die nog al eens 'letterlijk' van zich afbijt. Saba zit altijd vanaf een afstandje naar haar te kijken, en dat lijkt toch zo verrekte veel op hoe Faya op deze foto staat.
Ik dacht, ik gooi em er in! T'is gewoon even een herkenning die ik meen te zien.

Haha ja ze zijn allemaal anders.

Ik denk zelf, want het is tenslotte mijn visie, dat haar onzekerheid gevoed wordt door het erkennen. Zij denkt dat er wat mis is, vervolgens gaat een mens nog raar staan doen ook. (Ze verstaan je toch niet dus op een leuk toontje met een rare houding staan leuk doen is eigenlijk alleen maar een bevestiging van dat er wat mis met je is hahaha.)

Er is eigenlijk maar één moment waarop ik het erken en dat is wanneer ze denkt dat ze wat hoort in de tuinen. Meestal is dat waar namelijk dus dan loop ik even. Scheelt dat ze daarna ook gerust is, boel is nagekeken niets aan het handje.

Maar vind je dat echt Chris? Ik vind het persoonlijk open boeken en heel makkelijk te zien wat er scheelt. Al is het ook maar net wat je gewend bent.

Ik denk idd dat het heel veel scheelt wat je gewend bent, die strakke mond zag ik pas toen de ontspannen foto erbij was.

Wat denk ik ook scheel is dat mensen de neiging hebbenom als ze tegen een hond gaan praten de hond ook aan te kijken, als ik wat zeg tegen een vreemde hond, probeer ik ook erop te letten dat ik ze niet recht aankijk, mijn gezicht en lijf ontspannen houdt en mijn ogen een beetje dicht knijp.

Ik weet niet hoe Faya zou reageren hoor, de enge hond die ik ken die op haar lijkt is de dogo argentino hier uit de straat en die ken ik al van pup af aan. Che vind mij zo gezellig dat hij meestal even de kwijl aan mijn broek af moet komen vegen

Mireille

Als eigenaar is het lezen van je hond een natuurlijk iets en als je een goede band hebt, moet dat idd niet moeilijk zijn.

Maar ik merk dat dit type hond, ook als ik bv naar ons Chaantje kijk of onze vroegere spaniels, die door andere mensen veel moeilijker te lezen zijn, dan bv een herder of een laika.

Mensen zien moeilijker wat de stand van de oren zegt, of de mond strak gespannen is (want dan blijft er toch nog wat ruimte of bolheid over) enz.

Het goed lezen valt pas te zien als je kunt vergelijken, zoals de foto van Em erbij illustreert. De eigenaar kent die gezichten en kan dus vergelijken, maar de buitenstaander heeft dat vergelijk niet bij de hand en moet het hebben van die ene blik. En dat zou door iemand zomaar als verbaasd nieuwschierig geinterpreteerd kunnen worden, met eventuele gevolgen van dien.

@ S. de 2 foto's naast elkaar lijkt wel een andere hond

met je uitleg erbij klopt het wel vind ik

Dat heb je heel mooi geschreven vind ik Chris. En het is ook zo.

Door dit topic ben ik in ieder geval wel achter één ding gekomen: Ik denk dat ik er alsnog te vaak van uit ga dat mensen het zien. Omdat ik het zelf zie en het voor mij zo overduidelijk is. Dat betekent natuurlijk helemaal niet dat een ander hetzelfde ziet. En ik weet ook nog eens dat wat ik zie juist is, terwijl een ander dat op zo'n moment ook denkt (ja, kunnen jullie het nog volgen.) Meestal hou ik meestal wel rekening mee maar bij overduidelijke (voor mij) signalen niet meer.

Stom eigenlijk.

Hier overigens, omdat ik het leuk begin te vinden, een foto van vanavond. Voedernijd. Weer die spanning om haar gekregen kerstcadeau. (Kooi zit niet voor niets op slot, niemand van het gezin kan hier verder bij.)



En hier eentje waarmee ze ontspannen ligt te spelen.

Leuke oefening in het lezen van hondentaal.
Je ziet inderdaad de gespannenheid op haar gezicht en bek en de 'whale eye' (het oogwit duidelijk zichtbaar) i.c.m. een harde blik, oortjes extra naar achteren gevouwen. Op de tweede foto zie je de zachte blik en een veel meer ontspannen uitstraling zowel in het lichaam als in het gezicht (ontspannen bek, oren, ogen). Een wereld van verschil!

Ja ik vind het zelf eigenlijk ook wel grappig haha! Oke, die bovenste is niet zo heel duidelijk maar toch duidelijk genoeg om te zien dat ze onzeker/agressief is.

Jammere is altijd dat de onderste de Faya is die ik altijd zo graag zie en wat ze ook merendeel van de tijd is. Die andere twee gezichten verschijnen echter binnen een seconde.

Hoop zo dat het ooit nog eens overwaait en ze wat gematigder wordt. Wie weet.

Ik zat nog even goed te kijken maar kwispelt ze op die foto?

Het is inderdaad jammer dat ze zo onzeker en daarmee instabiel is. Gelukkig beschikt ze over een baasje dat er zo goed mee om weet te gaan en haar signalen kan lezen!
En ja, het kan zomaar zijn dat ze met het ouder worden stukje bij beetje meer vertrouwen krijgt in de wereld.