Puppy troubles

Onlangs hebben wij een pup van bijna 5 maanden uit het asiel gehaald. Volgens het asiel was ze zindelijk, maar thuis hebben we daar nog niks van gemerkt! Nou snap ik dat dat kan komen door de grote omschakeling: eerst van huis naar asiel, dan van asiel naar een ander huisje. Lange spannende autoreis achter de rug, en ineens weg van haar broertje en zusje. Maar ik heb het idee dat het niet zozeer dat is, maareer dat ze gewoon te bang is om buiten te plassen. Ze is namelijk enorm angstig buitenshuis. We moeten haar echt de drempel over tillen, en dan heel snel de deur dicht doen, omdat ze uit zichzelf niet naar buiten wil, ook niet in de tuin. Bij het asiel vertelde ze al, dat ze angstig is voor auto's, scooters en fietsers e.d., maar daar leek het nog wel mee te vallen (hebben regelmatig een stukje met haar gelopen daar). Nou is er wel een groot verschil: het asiel staat op het platteland, en wij wonen in een woonwijk, met veel verkeer en andere mensen en dieren. Een stuk drukker en veel meer geluiden dan op het platteland. Als we haar nu gewoon zindelijk konden maken, zou ik het niet eens zo erg vinden dat ze niet zindelijk is, maar dat lukt dus niet. Als we aan haar zien dat ze moet poepen of plassen, pakken we haar op en zetten haar buiten in de tuin. Maar al laten we haar een uur buiten, poepen of plassen doet ze niet. Als we haar dan naar binnen laten gaat ze gelijk binnen haar behoefte doen, ze houd het dus gewoon op tot ze weer binnen is. Zelfde geld als we met haar wandelen. Al wandelen we (bij wijze van spreke) de hele dag, ze houd het net zo lang op tot ze weer thuis is, buiten doet ze maar zelden wat. Op internet lees ik overal: als ze binnen plast, tijdens het plassen optillen, dan houd het plassen vanzelf op en gaat ze vanzelf weer verder als je haar buiten neer zet. Maar bij onze hond dus niet. Het is ook heel lastig om haar op te pakken als ze zit te plassen of poepen, want dat doet ze eigenlijk alleen als wij het niet zien. Dan gaat ze bijvoorbeeld gauw de keuken in, of de gang, of duikt ze onder de tafel. We proberen er wel steeds achterna te gaan, maar dat lukt ook niet altijd, en van die momenten maakt ze dan gebruik.

Verder valt me ook op, dat, wanneer het ons wel lukt haar op tijd te pakken en buiten te zetten, ze buiten gras en bladeren gaat eten. Ook als ze binnen net gegeten heeft, of haar eten laat staan omdat ze geen honger meer heeft. Meer alsof het een soort chantage is, zo van, als ik gras eet mag ik misschien weer naar binnen. Ze kijkt namelijk ook steeds even op om onze reactie te checken als ze een hap gras genomen heeft. Dit gras eten doet ze dus enkel als we haar tijdens het poepen of okassen buiten neer zetten, niet tijdens het gewone wandelen of als ze gewoon in de tuin is.

Verder vroeg ik me ook af: is het normaal dat een pup zooo angstig is in een nieuwe omgeving? Het asiel wist niets van haar achtergrond, maar ze was bij hun ook wel iets angstig. Maar dat was dus op het platteland, en niet in een drukke lawaaierige woonwijk. Als we met haar wandelen hebben we het idee dat ze het helemaal niet leuk vind. Ze treuzelt enorm, als we langzamer loopt gaat ze steeds voor onze voeten zitten of springt ze tegen ons op als een klein kind wat getilt wil worden, en als we weer in de buurt van huis komen weet ze niet hoe hard ze moet trekken om maar zo gauw mogelijk weer thuis te zijn. Eenmaal thuis is ze totaal niet angstig. Ze is een lief knuffelbeest wat graag lekker speelt en knuffelt met ons. Als er iemand aan de deur is, is ze vrij waaks, blaffen en grommen enzo. Het tegenovergestelde van angstig dus.

Hebben jullie misschien advies, betreft het zindelijk maken en het gras eten? En is dat angstige normaal de eerste tijd in een nieuwe omgeving?

(Sorry voor evt. Spelfouten, ik zit op de ipad, en nederlands is niet mijn eerste taal)

Ik ben vandaag ook met een pupje (opgegroeid op het platteland) gaan wandelen en inderdaad: scooters, bussen, auto's en fietsers zijn even spannend maar ze zette zichzelf er snel overheen. Daarom ben ik 2 x door het winkelcentrum gewandeld omdat ze hier toch doorheen moet. Ik neem er natuurlijk wel de tijd voor.
Is het een idee om je pupje mee te nemen naar een hondenschool?

Ik denk dat jouw hondje ontzettend veel mist aan socialisatie. Als je heel veel dingen met je hondje opzoekt en dingen onderneemt gaat het volgens mij helemaal goed komen. En dat zindelijk maken, je moet er bovenop zitten en hem/haar niet de kans geven om iets in huis te doen en doet hij/zij uiteindelijk wel iets buiten dan moet je compleet uit je dak gaan met belonen. Dan leggen ze.heel snel de link. Zet je je hondje in het gras om iets te doen? Als hij/zij dit niet geleerd heeft vinden ze dit vaak eng en willen ze bijv. wel hun behoefte op stenen doen.

(Sorry voor evt. Spelfouten, ik zit op de ipad, en nederlands is niet mijn eerste taal)

Even off-topic  : Complimenten voor jouw taalgebruik, Azura, daar kunnen een heleboel mensen nog wat van leren.

Jullie weten niks over de achtergrond van dit pupje?
Lijkt alsof dit pupje niet gesocialiseerd is.
Niks gewend dus.

Ik zou vaak naar buiten gaan, kleine rondjes maken en elke keer dezelfde.
Niet teveel indrukken in een rondje laten opdoen en thuis de mogelijkheid geven om dit te verwerken(slapen dus). Wanneer buiten de dingen niet meer zo eng zijn zal ze vanzelf gaan snuffelen en misschien ook wel een keer een plasje doen. Wanneer dit gebeurd ga je uitbundig belonen. Het is immers een feestje dat ze het buiten heeft gedaan.
Blijven volhouden met rondjes lopen. Het kan even duren maar ze zal vanzelf buiten gaan plassen.

Als jullie denken dat ze wat moet doen pak je haar op, riem om doen en op de arm mee naar buiten nemen naar het veldje. Dan hoef je haar ook de drempel niet over te trekken en word dat geen nare ervaring.
Neem wat speelgoed mee naar buiten en lekkers. Probeer haar wat af te leiden en te laten zien dat buiten zijn leuk is.

Als eerste is het belangrijk dat de hond zich veilig gaat voelen bij jullie en vertrouwen gaat krijgen in jullie en het huis en tuin.
Geen aandacht aan het plassen in huis schenken, zelf dingen in huis laten ontdekken, niet corrigeren maar aanmoedigen als ze wel iets goeds doet. ALs de hond vanzelf naar jullie komt aandacht geven door onder de kin te aaien ( is niet zo bedreigend). Zoekspelletjes doen die de hond aankan. Niet aanmoedigen door naar buiten te laten gaan maar ook hier weer zelf laten ontdekken. Je zou een zoekspel zoals krantensnippers of bladeren met wat voer klaar kunnen leggen bij de deur naar de tuin.
Als dit goed gaat ga je kijken of je eens door de voordeur naar buiten kunt. zodra de hond gaat lopen loop je mee en staat die stil om te kijken laat je hem weer even. Is de hond medisch gezond?

ALs het door de voordeur goed gaat ga je steeds bij elke wandeling of je al ietsjes verder kunt gaan zonder dat je de hond aanmoedigt.

Ga je het forceren door veel overal mee te nemen dan is de kans groot dat de hond niets opneemt in zijn hoofd en nog banger wordt. Wat goed zou zijn naar een plek te gaan waar een andere hond is en kijken of die zich daar prettig bij voelt bij een hond.

Oh ja gras en bladeren eten is niet om jullie te plagen maar waarschijnlijk omdat de hond gespannen is. Of misschien toch buikpijn?? Welk voer geef je?

Vertrek vanuit rust. Dit hondje is nog niks van de wereld geleerd, die is gewend om in een heel gesloten omgeving te leven (asiel) en is nu bang bij al die nieuwe indrukken. Het zijn er gewoon te veel tegelijkertijd.Hou het voorlopig rustig en ga eerst aan de slag met het wennen aan de tuin. Werk aan haar zelfvertrouwen, dus zoals Mimi zegt: alles wat ze goed doet, meteen heel blij mee zijn, 'flinke meid!', laat haar zien hoe geweldig je haar vindt. Je kan speurspelletjes in huis doen, verstoppertje, enz. Elke keer ze het snoepje vindt, 'flinke meid!'. Dit geeft een boost aan haar zelfvertrouwen. Heeft ze een favoriet speeltje? Speel er dan al es mee in de tuin. Laat de deur naar de tuin eens openstaan (ja, lastig, 't is winter, maar voor even lukt dat wel). Ga zelf de tuin in (zonder haar mee te lokken), kom weer binnen, weer die tuin in... zodat ze in jouw houding kan zien dat het daar niet eng is. Een hond pikt heel veel op van onze eigen houding en gemoedsgesteldheid.
Het gras eten, lijkt me ook pure spanning. Dus werk eerst aan haar zelfvertrouwen zodat ze niet meer nerveus wordt in de tuin. Pas als dat goed gaat, ga je een stapje verder en ga je de straat op (maar weer: hou het rustig, wees zelf rustig).

Wel meer jonge hondjes willen de eerste maanden niet tijdens een wandeling plassen of poepen. Dan houden ze op tot ze weer thuis zijn. Dat is dus helemaal niet vreemd, hoor. 

Heel veel succes gewenst en ik vind het geweldig dat je dit hondje een nieuwe thuis hebt gegeven.