Kan iemand mij aub helpen?

Hallo allemaal,
Zoals sommigen van jullie al gelezen zullen hebben, heb ik op 16 oktober mijn lieverd moeten laten inslapen. Ik ben nu al een maand op internet aan het zoeken wat ze nou eigenlijk mankeerde! Ik word er gek van, kan maar niks vinden wat precies dezelfde symptomen geeft als wat zij had. Misschien dat een van jullie dit herkend?
Sita kon al een tijdje wat moeilijker opstaan na het liggen en lopen ging ook steeds slechter helaas. Maar 2 weken voordat ik haar heb laten inslapen, werd ze ineens erg ziek. Ze lag de hele dag te kreunen en te zuchten, waarbij ze vreselijk kwijlde opeens. Eten en drinken deed ze toen nog goed. Als ze had gegeten, kwam het er ook weer uit, als haar maag leeg was, braakte ze water en later ook gal. We zijn met haar naar de da geweest en ze heeft tabletjes gekregen tegen misselijkheid en braken. Daarbij heeft ze ook Novacam gekregen voor de pijn in haar gewrichten. De pilletjes werkten maar even helaas en kregen de maag niet rustig, ze bleef maar braken, met af en toe geluiden erbij, alsof ze het uit het puntje van haar staart moest halen, daar werd je bang van! De Novacam hebben we 2 dagen gegeven, maar daarvan raakte haar maag nog meer overstuur, dus hadden we besloten om eerst haar maag rustig te krijgen en daarna weer de Novacam proberen. Helaas is het niet gelukt om het braken en de misselijkheid te stoppen, we hebben vanalles geprobeerd, gekookte kip, rijst, om de 2 uur een heel klein beetje eten, enz........ Ik heb verschillende nachten met haar opgezeten en haar buik gemasseerd, daar werd ze wat rustiger van. Gewoon naast haar op de grond gelegen, met mijn arm over haar heen.
Alles wat ik op internet hierover kan vinden, gaat gepaard met diarree of obstipatie. Haar ontlasting was steeds in orde!
De laatste paar dagen wilde ze ook niet meer eten, wel drinken. Het leek ook of ze moeite had daarmee, want ze verslikte zich steeds. Alleen als ik wat brokjes aan haar gaf terwijl ze op haar kussen lag, wilde ze die nog wel opeten (meer om mij een plezier te doen denk ik dan). Als ik met haar ging wandelen, stond ze letterlijk te trillen op haar poten en bleef overgeven tot ze weer thuis op haar kussen lag.
Waar ik me heel erg voor schaam, maar toch maar vermeld, is dat wij financieel volledig aan de grond zitten door omstandigheden die wij zelf niet in de hand hebben gehad. Daardoor heeft de da besloten om geen dure onderzoeken te doen en de laatste keer dat we bij hem waren heeft hij ons dus ook het advies gegeven om haar te laten inslapen, omdat hij verwachtte dat het niet meer goed zou komen en het arme beestje teveel moest lijden op deze manier.
Ik mis haar zo erg! Misschien was het iets heel onschuldigs en had ze nog jaren mee gekund als ik het geld ervoor had gehad! Dit houd me nu constant bezig, voel me zo schuldig naar haar toe en ik blijf maar zoeken wat haar mankeerde
Kan iemand mij aub vertellen op basis van mijn verhaal wat er met mijn lieve schat aan de hand was?

jeetje wat erg voor je, verschrikkelijk, en ook voor je hondje, ik heb zelf net mijn eerste hond en vind dit heel erg voor je. Ik hoop dat je er snel achter komt.

Marit, dat hoop ik ook via deze weg misschien, ben radeloss en ik weet dat ik haar er niet mee terug krijg, maar ik word gek van die onzekerheid!
En als blijkt dat het iets onschuldigs is geweest, probeer ik het maar een plaatsje te geven en ermee te leren leven dat ik te vroeg afscheid heb genomen.

Aah vind het wel sneu voor je zeg!

Hoe oud was Sita?

Over wat ze had kan ik weinig zinnigs zeggen..
Maar probeer je niet te veel schuldig te voelen dat is heel rot.
Ik snap het wel misschien dit en dat...
Maar misschien ook niet..
Dat zullen je niet meer weten.
Je hebt hartstikke goed voor dr gezord door lekker bj dr te zitten en dr buikje te masseren wat ze fijn vond en ze vast ook veel liefde gevoelt heeft.
Ze voelde zich niet fijn doordat ze zo ziek was en nu speelt ze fijn achter de regenboogbrug met alle andere hondjes die daar zijn en is ze niet meer ziek.
Blijf alle mooie herinneringen koesteren en later kun je er weer van genieten als je er aan terug denkt, wat nu erg pijnlijk allemaal ligt, afscheid en missen en het rouwproces lijkt mij dan ook heel erg zwaar!

Sterkte hoor!

grtz.

miss een ideetje...


ik mag misschien stage lopen bij een hele goeie dierenarts van ons, moet eerst gebeld worden als het doorgaat

misschien kan ik dit verslag meenemen, of zij weten wat het is?

echt het is een geweldige dierenarts!!! 
jij bent ook naar de da geweest, maar nu ziet een andere da dit ook...

Hoi Anita,
Ten eerste heel veel sterkte met het verwerken van het overlijden van je schat. Och arm meid als de da duidelijker was geweest met wat ze mankeerde dan zat je nu niet zo in dubio of je wel goed gehandeld hebt.
Heeft de da niet gezegd wat haar mankeerde? Of kon hij dat vanwege het niet kunnen doen van de dure onderzoeken niet zeggen? Ik kan je hierin niet helpen ik ben daar niet zo in thuis.

Ik wil je alleen maar meegeven dat het je niet helpt om je hier schuldig over te voelen al kan ik het me heel goed voorstellen ik zou hetzelfde hebben. Misschien kan je toch nog eens met de dierenarts gaan praten zodat je meer duidelijkheid krijgt en het schuldgevoel minder kan worden. Je hoeft je niet te schamen voor je financiele situatie ben trots op het liefdevolle baasje dat je voor je hond bent geweest.

Ik wens je veel sterkte.

Judith, dat zou geweldig zijn, misschien weet hij het inderdaad wel. Ik hoop het zo....Dankjewel dat je dit wil doen, (duizend kussen) xxx

dit lijstje geef ik dan wel 
het is wel in maart helaas... 
of ik kan het ook mailen:


-       - 16 okt. Overleden.
-      - Hele dag kreunen en zuchten, waarbij ze vreselijk kwijlde.
-      - At en dronk goed.
-      - Als ze had gegeten, kwam het er ook weer uit, als haar maag leeg was, braakte ze water en later ook gal.
-      - Kreeg van dierenarts tabletjes tegen misselijkheid en braken; ook novacam tegen pijn in gewrichten.
-      -  gekookte kip, rijst, om de 2 uur een heel klein beetje eten gegeven
-      - ontlasting was goed.’
-      - De laatste paar dagen wilde ze ook niet meer eten, wel drinken. Het leek ook of ze moeite had daarmee, want ze verslikte zich steeds.
-      - Bij wandelen veel trillen en overgeven.
-      - Uiteindelijk in laten slapen

mijn moeder zei: 'Het lijkt wel iets in de hersenen.'


ze is geen dierenarts, ze heeft wel gestudeert bij verpleegkundige, maar is daarmee gestopt.
ik wil de dierenarts ook wel mailen, gaat sneller

maar hoe oud is je meid geworden?

ik zou maar een andere dierenarts zoeken hoor, als hij niet eens zegt wat die bulten kunnen zijn?

en het is een golden retriever he? (dat zet ik er ook maar even bij)

Wat een vreselijk naar verhaal..

Toen ik het lijstje las moest ik denken aan problemen in de lever... zou dat kunnen?

Veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies!

TJA THIS OOK EEN HELE LEEFTIJD HOOR ,10 jaar voor een middel tot grote hond.
als eerst dacht ik toen ik nog nietw ist hoe oud, he het heeft iets opgegeten een sok of een balletje want de symthomen die je schrijft lijken daar wel op.
maarja daar heb je weining aan nu.
wil jou en jullie veel stekte wensen met het verwerken van deze pijn en leegte.

ik heb de mail verstuurd

Helaas, ik ben geen dierenarts of weinig verstand van dat soort dingen en kan je dus helaas niet verder helpen met je zoektocht.

Toch wil ik je wel heel veel sterkte wensen met je grote verlies! Ik hoop dat je vind wat het uiteindelijk was, zodat je het een plekje geven kunt. Ook wil ik je (net als alle andere die het eerder gezegd hebben) even zeggen dat je je absoluut niet schuldig hoeft te voelen. Je hebt je best gedaan, je hebt super voor je hond gezorgd tot aan haar laatste ademhaling! En alles gedaan wat er in jouw macht lag om haar te helpen! Meer kun je niet doen. En dat weet je hondje ook. Je moet je bedenken dat ze het nu ook goed heeft -> geen pijn meer!  

Heel veel sterkte!

Hoi Anita,

Helaas weet ik hoe moeilijk het is om je hond te laten inslapen zonder de echte diagnose te weten. Op het moment zelf weet je dat of denk je dat je er goed aan doet, maar daarna komen alle twijfels en vraagtekens. Die zo verdomd moeilijk zijn, en dan komt het grote gemis daar ook nog bij.

Ook ik heb heel lang speurwerk gedaan, en als ik hier iets lees wat er verdacht veel op lijkt..slaan m'n gedachtes op hol. Soms positief en soms negatief.

Is er een echo van Sita gemaakt toen ze zo ziek werd?

Ook ik heb/had het er moeilijk mee met de leeftijd van 12 jr die m'n hondje heeft bereikt. Dacht altijd dat ze 15 zou worden! Terwijl 12 jr een prachtig mooi leven heeft gehad en velen hondjes hier op HP op een veel te jonge leeftijd overlijden. Zo probeer ik nu vaak te denken. Moeilijk voor jou want je zit midden in een zwaar rouw proces.

Wil je heel veel sterkte toewensen want herken al je gevoelens heel goed en deze zijn verdomd zwaar en verdrietig. Maken je letterlijk gek!

Hallo Anita,
Wat vreselijk voor je dat je zo afscheid hebt moeten nemen van je hond. Ik hoop dat je snel rust vind en weet dat jij hebt gehandeld vanuit de juiste situatie en juiste beslissing op dat moment.

Toen mijn Buddy van de ene op de andere dag begon te hinkelen ben ik ook een enorme speurtocht begonnen naar wat het zou kunnen zijn. Ik had wel de mogelijkheid voor onderzoeken, foto's, bloedonderzoeken, meerdere da's die meegekeken en behandeld hebben, onafhankelijke artsen die bloeduitslagen hebben bekeken etc etc, heb zelf alles afgegoogled wat het zou kunnen zijn. Maar niemand die het kon zeggen.

Na een paar dagen hinkelen kon buddy helemaal niet meer lopen en werd zieker en zieker. Ze had niet dezelfde symptomen als jou hond maar wel een raadselachtige ziekte. Na 4,5 week intensieve zorg hebben we ook afscheid van haar moeten nemen zonder dat ook maar iemand enig idee had wat ze mankeerde

Ik wil er al met al mee zeggen dat ik je gedachtengang heel goed begrijp. je schuldgevoel, je vragen, je verdriet en dat ik je alle sterkte toewens om dit allemaal een plekje te geven.
je hebt gedaan wat je kon en uit leifde voor je hond. En dat is goed. Prbeer los te laten dat het misschien anders was gelopen als.......... want zoals je uit mijn verhaal misschien kunt lezen wil het niet zeggen dat het duidelijk was geworden wat je hond had of geholpen had kunnen worden als je andere middelen had gehad.

Is er een echo van Sita gemaakt toen ze zo ziek werd?
---------------------------------------------------------------------------
Nee, helaas niet. Wat afschuwelijk voor jou ook, je beschrijft ook precies hoe ik me voel, wat een herkenniing! Ik google ook nog steeds elke dag, en net als jij, kom ik ook wel eens dingen tegen die er verdacht veel op lijken, maar het dan NET niet zijn. Ik denk ook niet dat iemand me met zekerheid kan gaan zeggen wat er met haar aan de hand was, maar wel richtlijnen en eventueel gemoedsrust of juist niet. Maar ondanks dat, wil ik het toch graag weten. Mensen om me heen zeggen dat ik mezelf hier onnodig veel pijn mee doe, omdat het toch niet meer terug te draaien is. Maar als ik niet het gevoel heb dat ik er ook ECHT alles aan gedaan heb om te weten wat er aan de hand was met mijn meisje, zal ik het niet kunnen laten rusten.

Hallo Bertine,
Wat afschuwelijk voor je, weet helaas precies wat je hebt door moeten maken. Voor jou ook heel veel sterkte en ik hoop dat je het ondertussen een plekje hebt kunnen geven. xxx