Ingebroken met Stafford in huis??

Excuus voor de late reactie, was uit eten..

Volgens mij hebben wij 3x heen en weer gemaild, wat is dan nu het probleem? We hebben het erover gehad, verder had ik niks meer toe te voegen na 3 mailtjes.. Absoluut ook niet lullig bedoeld he..

Ik begin ook steeds meer te denken dat het die kinderen waren.. Want welke inbreker haalt de hond uit de bench..? De bench was los en Chelsea zat erin, mak kwispelend, met kinderen is ze altijd zo mak en onderdanig en op straat heb sowieso 1 van de 2 kinderen vaker met 'r geknuffeld en gespeeld.. En er mist niks.. En waarom renden ze dan in 1e instantie weg en pas toen ik ze aansprak kwamen ze met dat verhaal over die man? Maar ja ze wisten de man wel goed te beschrijven met z'n 2en.. Dan denk ik ze zijn een jaar of 6 á 8, zouden die dat echt van te vore allemaal afgesproken hebben?

Ik heb bij raseigenschappen gelezen dat ze waaks en beschermend waren tegenover het gezien, maar dat dat totaal uitvalt als het gezin niet in zicht is, nee dat verwachtte ik niet..

En het zal wel totaal iets anders zijn, maar de negatieve publiciteit over Staffords en Pitjes gaan meestal over dat ze een mens of een ander hondje aanvallen en echt blijven bijten tot iemand ze stopt.. Ik heb dan wel gelezen dat ze niet gefokt zijn om mensen aan te vallen maar dit gebeurt wel, willekeurige vreemden op straat.. Lees je toch in die krantenknipsels, als je Staffordshire intikt, dat een Staff of Pit los is gekomen en een andere hond, kind, of mens aanviel..

heb jij niet gewoon een hekel aan die kinderen?
een hond MAG nooit iets doen bij kinderen dus wees blij
en een staff is een hele lieve hond en is heel lif bij KINDEREN en bij volwassenen
als je een waak hond wil ga dan niet uit van vooroordelen
sorry op het moment vind ik jou niet lief

misschien gewoon je deur op slot doen............

een fila die niet waaks is is geen echte fila en een staff die naar mensen vliegt ook niet. zijn dan meestal kruisingen of pure showlinien waar je dan karakterproblemen krijgt.
Maar ik zou nu niet een Fila halen om ermee Therapiewerk te gaan doen of een Stafford om een bedrijf te bewaken

Ik denk inderdaad het of het 1 of het ander is.. Of je hond (maakt eigenlijk niet uit welk ras) is lief en sociaal en onderdanig naar mens en dier, of ze zijn waaks.. Er is wel een beetje een middenweg maar eigenlijk netals dat topic laatst over die persoon die een erfhond wilde die wèl lief was voor de klanten maar niet voor onbevoegden.. Dat is erg moeilijk..

Verder wat u vindt dat ik me niet verdiep in de raseigenschappen dmv me hond los laten lopen enzo, we verschillen daarin gewoon in mening.. Ik vind niet dat omdat Chels toevallig een Stafford is dat ik 'r maar altijd extra strak in de gaten moet houden, zij weet zelf niet wat ze is of wat ze aan kan richten.. Absoluut met alle respect maar je gaat een Marokkaan op straat toch ook niet uit de weg vanwege de statistieken..

Maar goed deze discussie is al zo vaak gevoerd.. Wat Patricia net zegt, dat Chelsea haar een erg lieve hond lijkt aan de hand van ook me andere topics, en mensen zeggen het ook vaak genoeg tegen me, dat Chels zo lief en schattig en leuk is.. Ja ze loopt vaak los, maar zolang ze me geen reden geeft dat dit niet kan blijft dat zo.. Ze luistert goed, ze reageert onderdanig op andere mensen en dieren en ze vecht nooit, ook als ze en snauw krijgt sprint ze weg met d'r staart tussen d'r benen.. Moet ik 'r dan aanlijnen omdat d'r ras "de naam" heb?

Maar ja dat is weer een hele andere discussie.. De 1 vindt dat een Staff bevooroordeeld is en dat ze helemaal geen speciale aparte opvoeding nodig hebben, en de ander vindt weer dat je de raseigenschappen moet erkennen en er rekening mee moet houden.. Er zit nogal verschil in deze 2 dingen.. Ze zijn bevooroordeeld, dat vinden we allemaal zo erg, maar ze mogen niet loslopen en ze moeten altijd in de gaten gehouden worden..?

hier, eens het lezen waard :
Erfelijkheid en Gedrag ir. Ed.J.Gubbels, oktober 1996.

Gedrag heeft een erfelijke basis. Beter geformuleerd : voor elk individu zijn de "talenten" (de vermogens) in de erfelijke structuur vastgelegd, daarmee is bepaald hoe ver zijn ontwikkelingsmogelijkheden reiken. Of die talenten gedurende het leven van een individu tot uiting komen, en in hoeverre ze tot ontwikkeling worden gebracht, hangt af van milieufactoren (zoals opleiding en ervaring) waarmee het individu wordt geconfronteerd. Dit geldt voor alle hogere diersoorten, inclusief de mens. En niet te vergeten, ook voor zijn hond. Gedrag, zoals wij dat bij onze huishonden ervaren, kent een tweetal aspecten die vanuit de erfelijkheidsleer afzonderlijk aandacht verdienen. Het eerste aspect, het "sociaal gedrag", omvat de gedragskenmerken die te maken hebben met de reacties van individuen op hun omgeving, vooral op de mens. Het tweede aspect, het "werkgedrag", omvat al die gedragskenmerken die ons voor ogen staan bij het beschrijven van de karakteristieken van een populatie (van een ras). Deze tweedeling helpt ons bij het begrijpen van datgene wat wij ervaren als "gedrag". 

Domesticatie, specialisten, rassen.
Toen de mens wolven als huisdier ging houden, en daarmee het domesticatieproces in gang zette, koos hij zijn fokdieren vooral op basis van hun handelbaarheid, hun acceptatie van de nieuwe leefomgeving. Dieren met gewenst (sociaal) gedrag werden ingezet als fokdier, dieren met ongewenst gedrag werden geëlimineerd. Deze aanpak bleek effectief. In de opeenvolgende generaties gingen de nakomelingen van de "zich goed gedragende" half-tamme wolven alsmaar beter voldoen aan het door de mens gewenste gedragspatroon. De domesticatie van de wolf, op weg naar de moderne hondenrassen, was begonnen. 

Selectie, in aanvang bijna helemaal gericht op verbetering van het sociale gedrag, bleek een machtig wapen in de strijd van de mens om zijn bestaan. Wilde dieren werden in gevangenschap gefokt en door selectie ontdaan van hun natuurlijke schuwheid en de daarmee samenhangende (defensieve) agressie. Ze werden omgevormd tot "nuttige" huisdieren. Wat daarbij wel of niet als "nuttig" moest worden gezien, werd door de mens bepaald. En naarmate de behoefte-patronen van de mens in de loop van de geschiedenis wijzigden, bleken ook de opvattingen over het nut van sommige gedomesticeerde dieren te veranderen.

Het feit dat de gedrags-elementen van een soort door selectie kunnen worden versterkt, of juist verzwakt, toont aan dat gedrag een erfelijke basis heeft. Er zijn kennelijk genen (stukjes erfelijke aanleg) die bepalen òf, en in hoeverre, dieren in staat zijn allerlei gedrags-aspecten te uiten of te onderdrukken. Ieder dier beschikt over een "erfelijk bouwplan" voor gedrag. Dit bouwplan
geeft de grenzen aan. Wat er van dit bouwplan terecht komt is afhankelijk van de milieuomstandigheden waaronder het dier leeft en, vooral ook, opgroeit. De mensen, die tienduizend jaar geleden de domesticatie van de wolf in gang zetten, waren vooral bezig met het scheppen van voorwaarden voor hun overleving. De dingen die zij deden hadden te maken van met het verbeteren van hun overlevingskansen in een harde vijandige wereld. In dat licht moeten we de domesticatie van de wolf bezien. De relatie tussen mensen en wolven is waarschijnlijk ontstaan toen wolven ontdekten dat het voordelig was om rond de menselijke nederzettingen naar voedsel te zoeken. De mens produceerde afval en trok daarmee knaagdieren aan. De wolf, als roofdier en aaseter, verloor een deel van zijn natuurlijke schuwheid en accepteerde de mens, op gepaste afstand, als deel van zijn leefomgeving. Daarna is er een fase gekomen waarin de mens overging tot het houdenvan wolven in gevangenschap en het beïnvloeden van hun voortplanting. Dat was het begin
van de domesticatie, de aanpassing van de erfelijke structuur van de wolf aan de wensen van de mens.

In de loop van dit domesticatie-proces ontdekte de mens zijn nieuw-verworven huisdieren op veel meer manieren van nut konden zijn. Hij ontdekte hun vermogen tot waken en verdedigen, hun talenten bij de jacht en, waarschijnlijk pas veel later, hun kwaliteiten bij het hoeden van vee. Al deze eigenschappen werden verder ontwikkeld in gescheiden groepen honden. Er ontstonden (gedrags)specialisten : subpopulaties die gekenmerkt werden door hun werkgedrag, hun specifieke talenten voor bepaalde gedragingen en hun verminderde neigingen tot het uiten van andere gedragingen. We mogen deze groepen honden met hun specifieke werkgedrag de eerste "primitieve" rassen noemen. Ze vormden de basis voor de moderne rassen, in een proces van vele honderden generaties werden uit deze primitieve rassen de huidige "werkrassen" gevormd. 

Dankzij onze selectie, dankzij het kiezen van fokdieren op basis van hun gewenste gedragskenmerken, ontstond een breed scala van werkrassen, variërend van windhonden tot terriërs en van herders tot vechthonden. De basis voor de karakteristieke gedragingen van al deze rassen vinden we in het gedrag van de wolf. De gespecialiseerde rassen konden ontstaan omdat de afzonderlijke elementen van het wolvengedrag elk een eigen erfelijke basis hebben.

In de vroegste fase van de ontwikkeling van de hondenrassen waren vorm en kleur volledig ondergeschikt aan het gebruiksdoel van de honden. Slechts daar waar formaat en herkenbaarheid bijdroegen aan het gebruiksdoel kwamen deze aspecten tot ontwikkeling. De
extreme variatie aan vormen en kleuren, zoals wij die in onze moderne rassen kennen, kwam pas nadat de primitieve rassen op basis van hun gewenste gedragsprofiel waren ontstaan.

Vorm- en kleurvarianten ontstaan voortdurend in elke dierpopulatie door het optreden van spontane erfelijke veranderingen. Onder natuurlijke omstandigheden verdwijnen ze meestal weer. In de loop van de wordingsgeschiedenis van de hond bleven opvallend veel van die varianten behouden. Ze werden, door toeval of vanuit de behoefte aan "een hond met een eigen gezicht", vastgelegd in de zich ontwikkelende rassen. Daarmee kreeg het exterieur, het esthetisch aspect, in de loop van vele eeuwen langzaam maar zeker een plaats in het fokdoel. Kijken we naar het huidige fokdoel, dan zien we dat voor de meeste rassen een omgekeerde situatie, het oorspronkelijke gebruiksdoel speelt nog nauwelijks een rol. Veel fokkers van vandaag tonen weinig belangstelling voor het werkgedrag van hun honden en richten zich bij hun selectie vrijwel geheel op het exterieur.

Sociaal gedrag.
Naarmate het werkgedrag van de honden economisch minder interessant werd, ging ook de aandacht voor selectie op gedrag steeds verder achteruit. Stukje bij beetje verloren de verschillende hondenrassen hun werkterrein. De oorspronkelijke "gebruikers" van de honden verloren daarmee geleidelijk hun belangstelling en er diende zich een nieuwe generatie fokkers aan. Die nieuwe generatie verklaarde het exterieur tot hoogste doel en de hond werd van "medewerker" tot "show- en gezelschapsdier". Helaas vergat die nieuwe generatie fokkers te vaak dat ook een show- en gezelschapsdier een gebruiksdoel heeft en dat daarin het sociale
gedrag een voorname, zo niet de voornaamste, rol speelt.

Er ontstonden honden met gedragsproblemen, in hoofdzaak voortkomend uit schuwheid en angst, vooral ten opzichte van hun menselijke roedelgenoten. Schuwheid en angst die, wanneer het dier zich bedreigd voelt, over kan gaan in defensieve agressie. Schuwheid en angst waardoor het dier niet opgewassen is tegen de "normale" gebeurtenissen en verschijnselen in zijn leefomgeving en telkens weer in, of op de rand van stress raakt.

Om te kunnen begrijpen wat er mis ging met het sociale gedrag van een deel van onze honden, moeten we eerst nagaan hoe dat sociale gedrag tot ontwikkeling komt. We moeten weten hoe het komt dat een dier wèl of niet in voldoende mate bestand is tegen de prikkels uit zijn leefomgeving.

Zoals bij vrijwel alle kenmerken gaat het, ook bij gedrag, om de invloed van zowel de erfelijke aanleg als van het milieu :
- De erfelijke opmaak van het dier bepaalt de kaders waarbinnen een dier zich kanontwikkelen. Het gaat om een soort bouwplan waarin
de grenzen van het haalbare voor het individu zijn aangegeven.
- Het milieu bepaalt vervolgens wat er van dat bouwplan terechtkomt. Een pup komt ter wereld en maakt een reeks van ervaringen
door. In dit proces wordt invulling gegeven aan het bouwplan. Daarbij kunnen de beschikbare talenten wèl of niet volledig worden 
benut.

We kunnen over dat milieu nog wat specifieker zijn. Onderzoek toont aan dat er bij de hond, evenals bij andere diersoorten, twee belangrijke milieu-invloeden zijn die het toekomstige sociale gedrag van het jong bepalen :
- De maternale invloed is van zeer groot belang. Het gedrag van de moeder is zeer bepalend voor het gedrag van haar nakomelingen. 
Een moeder die in haar sociaal gedrag tekort schiet zal haar schuwheid en haar angsten op haar jongen overbrengen en zal ze 
daarmee voor de rest van hun leven belasten.
- Minstens zo belangrijk is de vroegtijdige alsook intensieve kennismaking met mensen, zodat het dier voor de rest van zijn leven de 
mens als volwaardig roedelgenoot erkent. Bij dit proces hoort de kennismaking met (zoveel mogelijk) prikkels die deel uitmaken
van het latere bestaan.

Hiermee hebben we de hoofdlijnen uiteengezet. Indien een dier ongewenst gedrag vertoont, ook in de vorm van schuwheid en angst, kunnen we de oorzaak in de drie genoemde gebieden zoeken. Wat in ieder geval nog steeds veelvuldig voorkomt is dat pups in hun nestperiode onvoldoende in aanraking komen met mensen waardoor ze in hun latere leven altijd terughoudendheid (schuwheid en angst) ten opzichte van mensen zullen vertonen. En natuurlijk, niet elke fokker vindt het een probleem om met een nerveuze of angstige (en dus gedragsgestoorde) teef te fokken. De motieven zijn misschien niet altijd dezelfde, de broodfokker doet het voor het geld, en de showfokker meende dat hij zo'n fraai exterieur niet voor het ras verloren mocht laten gaan.

En dan blijft er nog dat ongrijpbare erfelijke deel. Indien een hond storingen in zijn sociaalgedrag vertoont weten we maar zelden of dat vanuit het milieu werd veroorzaakt of dat er, misschien gelijktijdig, ook nog een erfelijk probleem was. Andersom, dieren met een
uitstekende erfelijke prognose kunnen, zonder enige beperking, door een sociaal gestoorde moeder, of door een fokker die zijn verantwoordelijkheden niet neemt, tot emotionele wrakken worden gemaakt die plassend, poepend en bijtend van angst door het leven gaan. Die fokker hoeft daar overigens niets voor te doen, zijn bijdrage kan bestaan uit het achterwege laten van de socialisatie van de pups.

Uit onderzoek aan dieren onder laboratorium-omstandigheden is gebleken dat met name inteelt aanleiding geeft tot verhoogde stressgevoeligheid. Inteelt beperkt het incasseringsvermogen van het individu. Inteelt maakt dieren gevoeliger voor prikkels uit de omgeving en verlaagt de stressdrempel. En inteelt is natuurlijk geen onbekend verschijnsel in de kynologie. Weliswaar wordt het aangeduid als "lijnenteelt" maar dat is slechts een kwestie van naamgeving. Het effect is dat er dieren ontstaan die in alle opzichten kwetsbaarder zijn. Ook in hun incasseringsvermogen ten opzichte van stressfactoren.

We zien bij een aantal rassen dat het percentage dieren toeneemt dat door hun eigenaar als "schuw" of "angstig" wordt aangeduid. We hebben hier onmiskenbaar te maken met de eerste signalen van degeneratie tengevolge van inteelt. Het is bij de betreffende rassen niet redelijk om te veronderstellen dat we te maken hebben met grote aantallen fokkers die minder aandacht dan vroeger aan de socialisatie van hun pups besteden. Evenmin mogen we aannemen dat de kwaliteit van het eigenarenbestand hard achteruit is gegaan.
Het probleem zal wèl worden verergerd doordat de gemiddelde gedragskwaliteit van de moeders achteruit gaat. En daar zitten we dan met een oorzaak-en-gevolg-spiraal. Een probleem, dat vanuit de erfelijke structuur ontstaat, komt, omdat de erfelijke structuur van de moeder medebepalend is voor haar maternale gedrag, versterkt tot uiting bij elke volgende generatie pups.

We kunnen slechts inzicht krijgen in de erfelijk belasting van het gedrag van een individu indien we erin slagen de milieufactoren optimaal te maken. Zodra een pup, goed gesocialiseerd en van een niet-schuwe moeder, problemen vertoont in zijn sociale gedrag weten we dat er iets mis is met zijn erfelijke opmaak. In alle andere situaties blijft het gissen.

Overige gedragsstoornissen.
Het merendeel van de gedragsstoornissen bij honden komt voort uit het onvoldoende opgewassen zijn tegen de prikkels die de dieren tijdens hun leven ondergaan. Het gaat om tekortkomingen in de vroege jeugdontwikkeling of om tekortkomingen in het erfelijke bouwplan. In al die gevallen zijn schuwheid en angst, eventueel uitmondend in angst-agressie-problemen, de belangrijkste kenmerken.
Daarnaast kennen we nog andere gedragsproblemen waarvan een deel een erfelijke basis heeft. Het gaat daarbij om de psychische of psychosomatische stoornissen die wij ook bij andere diersoorten kennen. Bij de mens zijn deze het best onderzocht. Omdat het om
incidenten gaat, die slechts door de combinatie van toeval en onverantwoorde inteelt tot rasproblemen leiden, laten we ze hier buiten beschouwing.
Bij een aantal hondenrassen zien we ongewenst gedrag (probleemgedrag) dat veroorzaakt wordt door het doel waarvoor de dieren gefokt zijn. Het gaat om de vechtrassen die, vrijwel zonder enig signaal vooraf en vanuit een schijnbaar neutrale gemoedsstemming, tot offensieve agressie kunnen overgaan. Voor de leek, die geen ervaring heeft met dit type dieren, kunnen het levensbedreigende honden zijn.
Bij de bedoelde rassen werd door selectie het waarschuwingsgedrag tot een minimum teruggebracht. Anderzijds werd geselecteerd ten gunste van maximale dominantie waardoor de wil tot confrontatie werd bevorderd. Deze combinatie kan, in handen van een argeloze
huishoudenhouder, rampzalige gevolgen hebben.

Overigens is dit soort gedrag op rasniveau niet onomkeerbaar. Door wijziging in het selectiebeleid, door binnen het ras te selecteren ten gunste van waarschuwingsgedrag en door het inzetten van de minst-dominante fokdieren, kan het gedragsbeeld van het ras tot zeer aanvaardbare verhoudingen worden teruggebracht. Voor individuen binnen het ras, met name voor de honden die hun "roedelgenoot mens" in hun vijandbeeld hebben opgenomen, is de situatie vrijwel onomkeerbaar. Zij zullen nooit meer de status van betrouwbare gezinshond bereiken.

http://www.gencouns.nl/artikelen/1996%20Erfelijkheid%20en%20gedrag.pdf

Bedankt, doet me goed

Inderdaad, ik loop wel es met me zusje d'r honden (kruisingen uit Bulgarije), die zijn erg onzeker dus die gaan soms grommen als iemand op straat ze wil aaien of toespreekt.. En Chels komt dan kwispelend en mak voorbij.. Is een grappig gezicht.. Vorige keer kwam er een klein jongetje naar me toe, en die wou ze een hondenkoekje geven.. Die 2 van me zusje wilde allebei nieteens in de buurt komen en wilde echt niks aannemen, maar Chelsea zat al klaar en met d'r pootje te zwaaien.. Ik zeg "je kan beter deze aaien.." Nou die ouders wisten ook niet hoe ze het hadden, want die van me zusje zien er heel knuffelbaar uit..

Mja maar hoe bereken je het gemiddelde? Als een klein hondje bijt of uithaalt zal dat lang niet zoveel schade aanrichten als wanneer een grote hond dat doet.. Daarom halen die grotere honden wèl de kranten terwijl kleine hondjes misschien wel veel vaker uitvallen..

Dan wens ik jou veel succes ieder ras heeft zijn opvoeding.

Op dit moment is je hondje lief maar dat is de mijne ook ze zal nooit iemand bijten zei ik altijd, ze heeft een onlangs keer een man gebeten met een spierbeet doet ze anders ook nooit maar daar had die man niets aan die zit met een goede wond en ik met een hond die dat nog.nooit heeft gedaan, zit wel een heel verhaal aan vast maar daar gaat het niet om, gaat erom dat er altijd wat kan gebeuren ook al zeg je doet ze noooit!!!

Je hebt gekozen voor dit ras en de reden daarvoor is Jou ding maar jij vind de krantenkoppen ook zooo erg en de vooroordelen ook en dat iedereen je hond maar eng vind is ook zo erg, ja ze hebben een verkeerd imago wat hopeljk snel weggaat... Je gaf zelf ook een keer aan als ze een keer vecht gaat ze vast ja waarom dan wel?

als het ras niet uitmaakt, waarom heb je dan voor een staff gekozen?
elk ras heeft zijn karakteristieke eigenschappen en dat heb je te anvaarden en te weten! als hier iemand op het forum komt en vraagt welke ras bij hem past, adviseer je dan ook- kies maar, maakt toch niet uit ?

Een Marocaan met een Hondenras e vergelijken maakt voor mij geen zin . Ik kijk niet naar statistieken, ik kijk TV, kranten en naar mijn omgeving en de mensen en Honden en natuurlijk naar de rastypische eigenschappen!

Onze rassen zijn niet bevoorordeeld door mensen die weten wat ze aan de riem hebben en ze aan de riem houden maar door mensen gemaakt die van Broodfokkers en MP kopen, vermeerderen en denken dat hun Staffs en Pits ubersociaal zijn en overal losgooien! "dat doet die anders nooit"

Dat heeft niets met het gemiddelde te maken.
Raseigenschappen worden vastgesteld doordat blijkt dat het karakter van een x aantal hondjes zo goed als hetzelfde is.

Als voorbeeld:

De duitse herder, zijn karakter eigenschappen zijn Intelligent, leergierig, gehoorzaam, sociaal, vriendelijk, tempramentvol, attent, waaks en beschermend, moedig, zelfbewust, aanhankelijk en onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en diens gezin.

De meeste duitse herders hebben dit karakter indien ze uiteraard 100% rasecht zijn, zodra er maar iets van een andere hond inzit kan je niet meer van deze eigenschappen uitgaan.
Echter zijn er genoeg duitse herders die totaal niet gehoorzaam zijn, die onvriendelijk zijn, die niet waaks zijn, die absoluut niet moedig zijn etc.
Echter sommige dingen niet zoals het waaks zijn, dit zit in een beestje of het zit er niet in.

weet je, ik verwacht nu niet dat je alles anders gaat doen  en zegt ja Franzi, je hebt volledig gelijk en bla, hoeft allemaal niet. maar even bij stilstaan en erover nadenken kan al helpen

Nee mijn vader heeft dat gezegd, van "als ze een keer zou gaan vechten is 'ie goeie..", gebasseerd op met 'r stoeien of touwtrekken dat ze gewoon echt vasthoudt en sterk is..

Ik zeg ook niet dat ze nooit zou vechten.. Als een hond haar echt aanvalt en ze probeert weg te lopen en die hond blijft 'r belagen ja dan houd het een keer op.. Maar als ze dan van zich af bijt gaat dit er ook niet perse harder aantoe als wanneer andere honden (rassen) vechten.. Het was heus niet dat de plukken haar en vacht in het rond vlogen, ze beet alleen van zich af.. Ze zal gerust wel wat in d'r hebben, als er 's avonds of 's nachts iemand klopt of in de straat bij een ander huis aanklopt slaat ze ook aan, of als ze een bot heb en een andere hond loopt langs dan trekt ze ook d'r lip op, maar dit zijn helemaal geen typische Stafford dingen..

Stel dat u bijvoorbeeld op kickboksen of karate zit, en u wordt op straat belaagd of overvallen, dan neem ik aan dat u ook uw vechttechnieken gebruikt zonodig..

Ja natuurlijk zou ik die gebruiken, maar ik haal de krant niet hoor en ik heb geen slecht imago...

Wat zijn wel typische stafford dingen dan?

Ik heb voor een Staff gekozen omdat ik ze mooi, elegant, lief en krachtig vind, mede omdat ik vaak op Animal Planet die Pet Rescue programma's kijk en vaak is het dan een Pit die mishandeld is of als vechthond zijn gebruikt, en ondanks die mishandelingen doen ze allemaal zo enthousiast naar die animal-cops.. Dan bloedden ze of kunnen niet op 4 poten staan, tillen er eentje op, dan kijken ze zo zielig en kwispelen ze naar die animal-cops, ik vond het zulke schatten.. Maar ik woon wel alleen, in een buurt waar nog wel es ingebroken word, ik denk wel dat het in me voordeel werkt dat er een waakbord bij de voordeur staat (in het raamkozijn).. Vòòr ik Chelsea had maar nog samenwoonde waren ook wel es 's ochtends de lege kratjes bier uit de tuin, of je kon zien dat ze op het dakterras gestaan hebben.. Dan ben je nog samen, daarna was ik alleen.. Ik ga bijvoorbeeld 's avonds laat of 's nachts ook wel es met Chelsea naar de dijk, in het donker, terwijl veel mensen dat een akelig idee vinden.. Met een "onschuldiger" ras zou ik dit misschien niet doen..

Ik zou een Staff niet aan iedereen aanraden, maar niet omdat ze eigenlijk niet los kunnen of die redenen waar we het net over hadden, maar ik loop bijvoorbeeld wel es met een vrouwtje die ook een Staff heeft, maar zij heeft amper overwicht, ze is al erg klein en fijn, ze heeft een zacht stemmetje en een zachte hand, geen kritiek op haar maar die Staff neemt een loopje met 'r..

U kijkt TV en kranten (onder andere) waar u dus uw standpunt door laat vormen.. Maar zoals ik net al zei, als een krachtig ras, zoals een Rottweiler of Herder of Staff, uithaalt, staat dat in de krant, als een kleiner of onschuldiger ras dit doet niet of zelden, want dat richt niet zoveel schade aan dus dat wordt vaak nieteens gemeld.. Ik weet wel dat een Marokkaan en een Staff niet echt te vergelijken zijn, maar als u in de krant leest dat er een vrouw overvallen is bijvoorbeeld, als dit door een Marokkaan is gebeurt staat het er vaak bij, dat vind ik ook raar.. Maar is wel een beetje hetzelfde..

Naast mijn deur hangt een hondenbeeltenis ,een voordeel de jehova belt niet meer aan. Raïsa zou de deur nog open maken en heel veel kwispelen zonder een blaf.

Zou je niet denken dat hij het aanvoelt als iemand binnen komt met kwade bedoelingen? Was er echt bij je ingebroken of alleen de poortdeur open??

Ik denk, dat als je hond de angst etc aan voelt hij echt wel waakt!!

Zou je niet denken dat hij het aanvoelt als iemand binnen komt met kwade bedoelingen? Was er echt bij je ingebroken of alleen de poortdeur open??

Ik denk, dat als je hond de angst etc aan voelt hij echt wel waakt!!

heb je dat getest dan??

je weet toch evengoed als ik (of ja, blijkbaar niet) hoe onze rassen verkloot werden. zo niet lees eens dat lange stukje dat ik gezet heb. Ik denk dat ik meer Staffs en Pits gezien heb dan jij, en dat niet van dat gegeil op Animal Planet...

De reden dat ze volgens sommige Staff-eigenaren niet los zouden mogen lopen.. Dat àls ze gaan vechten dat ze veel schade aan kunnen richten omdat ze zo gefokt zijn, hoge pijngrens, uithoudingsvermogen en een stevige kaakspier..

Ja, de uitlaatservice kwam haar voor het eerst halen niets aan de hand want ze was alleen.
Ik kon die persoon wel maar zei had die nog nooit gezien

Ik zeg wel niets meer word niets...

Die ALS zit in een klein hoekje ik denk dat jij dat pas gaan inzien als je hond opeens ergens in hangt.
Je ziet alleen wat jezelf wil denk ik...

Oke,, wat deed je hond toen dan???

Dat zeg ik toch? Niets?
Ze liep netjes mee en de beste man kreeg gelijk een lekkere lik.

Of ik heb gewoon een uitzondering.. Mensen zeggen altijd dat Chels uitzonderlijk lief en onderdanig is.. Vraag maar aan HP'er "Stippeltje", die heb Chels ontmoet.. Ik zal d'r even PB'en, als het nut heb want blijkbaar doe ik het zo vreselijk fout.. Van mij mag het topic wel dicht want ik ken toch niks zeggen..

@Franzi - dat zal gerust dat jij meer Stafford en Pitjes heb gezien en er meer verstand van heb, maar ik denk dat het per hond verschilt en ik kan mijn Amstaff er echt niet in vinden, in wat jullie erover zeggen.. Dan zal dat wel erg naïef zijn Chelsea heeft mij nooit de indruk gegeven dat ik 'r aangelijnd moet houden of strakker dan andere honden in de gaten moet houden.. Ik heb wèl andere Staffords gezien die inderdaad loslopen en dan opeens een andere hond aanvliegen, dit was inderdaad angstaanjagend, ben ik wèl met je eens.. Ps sorry voor het ge-jij maar ik krijg van u ook amper respect

Je hebt het net over wat anders, ik ben benieuwd hoe je weet dat ze zo voor je waakt op straat en thuis, hoe weet je dat is er ooit wat gebeurt dat je hond voor je heeft gewaakt op de manier die je beschrijft zie hieronder

Ben ik niet thuis (of niemand), kan ook iedereen binnen komen zal ze niets doen dit zit er gewoon niet in... ben ik wel thuis of iemand anders dan pakt ze je is ze ook erg agressief... dit mede op straat raakt iemand mij zomaar aan of voelt ze opeens erg veel angst bij mij is ze erg allert en beschermend..

dat gejij maakt me niet uit
ik snap jou punt maar anvaarden kan ik het niet. Ik hoop dat je niet van uitgaat dat elke staff zo is en dat ook niet iedereen probeerd wijs te maken en ik hoop dat je nooit op de punt staat dat jou lieve staff dan toch eens genoeg heeft
Hoe oud is ze nu eigenlijk?

Heb jij überhaupt een idee wat gegeil inhoud? Praat eens gewoon joh, hiervoor zitten wij niet op HP hoor, hier heb je andere sites voor!

Pff serieus? Natuurlijk weet ik dit uit ervaring anders zet ik het niet neer maar Oke...

Als ik thuis ben... Er belt iemand aan en mijn hond slaat aan gaat luidkeels staan blaffen, dat is waaks toch?
Ook thuis... Ik lig al op bed met haar en er komt iemand binnen, ze is bij mij boven en ze hoort iemand binnenkomen
ze staat op gaat luidkeels blaffen en grommen en rent naar benden als ze geen gegroep hoort waaraan ze herkent wie het is (dit moet van mij anders herkent ze niet wie beneden is) als ze de stem heeft herkent is het goed en komt ze terug. Op mijn werk kwam ook een keer iemand binnen met de sleutel en ik was op kantoor met roxy, roxy hoort de deur gaan en slaat aan, hoort geen stem en vliegt naar benden en haar blaf veranderde van.een allerte blaf naar een wakse blaf, het was dus mijn werkgever die binnen kwam en net optijd weer naar buiten kon vluchten omdat hij hoorde veranderen in de blaf hij doet de deur dicht ( een dichte deur dus ze kon er niet doorheen kijken ) en mijn hond beukt zo tegen die deur aan en gaat ervoor staan grommen en blaffen.. dat is waaks toch??

En op straat dan nog, als het licht is doet ze hey niet want dan vertrouwd ze op mij. Word het schemerig of is het helemaal donker en er komt een persoon op me afgelopen slaat ze ook aan, wederom luidkeels blaffend

Brb, even Chels uitlaten