HondenPage baasje sandra

Christel en Yiska schreef om 11 december om 07:43
Ja, dat is inderdaad heel erg. Dat is het enige nadeel van een dier, je moet ze een keer afgeven, terwijl het je beste vriend/vriendin is.En vergelijken blijf je doen volgens mij, het komt me bekend voor, ook al heb ik nu een ander ras, maar bepaalde trekjes herken ik dan van mijn Duitse Herder Bonzai, en met bepaalde dingen zie ik mijn kruising Sam weer. Ik wilde na Sam geen hond meer nemen, maar het is me niet gelukt.Nu weer elke dag de bossen in, en lekker genieten van buitenlucht,ff weg van maatschappij, dat doet voor allebei goed. Sterkte gewenst, geef het lekker de tijd, en wie weet wat een mooi dier weer op je pad komt in de toekomst. Gr Christel
Christel en Yiska schreef om 10 december om 12:22
Thanks Sandra, ze krijgt ook complimenten bij t leven.Wat een triest verhaal zeg van Benno, zit zelf te huilen. Heb ook al 2 kanjers af moeten geven, dus weet goed hoe t voelt. Mijn maatjes uitgestrooid op de hei. Daar had ik een plekje waar ik altijd ff ging zitten genieten.Mun herder begon gelijk te graven, na 7 jaar nog zichtbaar, en de kruising snuffelen, rollen en konijnenkeutels zoeken om op te eten. Nu heb ik Yiska, en zij ging er vanaf t begin al ff zitten, dus t is nog steeds mun plekje, alleen iets specialer. Heeel veeel sterkte met t verlies van je maatje. Je hebt een juiste beslissing genomen, maar t doet altijd ontzettend veel pijn. Gr Chris, en Yis
Marijn schreef om 05 december om 22:35
Hoi Sandra, Ja leuk herdertje is het hè! Die van jou is ook erg mooi. Een mechelaar? Gr, Marijn
Sara & Gummi schreef om 03 december om 20:09
Lieve Sandra, Bedankt voor je krabbeltje... Ik weet wat je meemaakt op dit moment. Wij hebben op 1 jaar tijd 2 van onze honden moeten afgeven. Er zijn nu wel 2 nieuwe doggies bijgekomen, maar we denken nog elke dag aan de anderen die er niet meer zijn. Wil je eens babbelen, mag je me altijd een pb'tje sturen. Veel liefs
Chavera schreef om 03 december om 17:13
Hoi, wat een moeilijk besluit om je grote vriend te laten gaan en het is inderdaad leren omgaan met het grote verlies, want het is en blijft stil in huis. Veel sterkte, de komende tijd zal moeilijk zijn! Liefs Hadassa
Ingrid en Thibo schreef om 02 december om 20:48
bedankt Sandra,dat ik bij jou vrienden mag horen. Grtjes Ingrid
esther schreef om 01 december om 23:20
natuurlijk heb je dat nodig...het is zo'n groot verlies :( liefs en sterkte..
Ingrid en Thibo schreef om 30 november om 20:30
Sandra, ik weet ook wat het is als jou lieveling er niet meer is,het gemis de stilte enz,het is bij mij in mei al 1jaar dat thibo er niet meer is,en ik mis hem nog even veel. Ik leef met jou mee grtjes ingrid
sandra schreef om 29 november om 16:06
het was inderdaad een prachthond een trouwe vriend hij was er altijd voor mij en ik voor hem maar inderdaad het verdriet is zo heftig doet zo pijn van binnen en het leven gaat gewoon door maar oh ik mis hem zo erg kon ik hem nog maar even lekker knuffelen
Marie-Rose & Tibootje (RIP) + Freya'tje schreef om 29 november om 13:26
Sandra, ik wil je even heel veel sterkte wensen met het verlies van je lieve Benno !! Wat een prachthond was het en het doet altijd zo'n pijn je maatje te moeten afgeven, geloof me, ik weet het ! Maar vergeet nooit dat hij een gelukkig leven heeft gehad en je bent tot op het laatste bij hem gebleven !! Het was het enige juiste dat je nog voor hem kon doen ! Maar nogmaals veel en veel sterkte !
sandra schreef om 29 november om 11:46
hallo allemaal, ik zal me even voorstellen mijn naam is sandra en ben 35 jaar ik heb 24 november 2011 de moeilijkste beslissing in mijn leven moeten nemen en mijn lieve mechelse herder benno moeten laten inslapen. hij zou in april 2012 12 jaar zijn geworden maar afgelopen donderdag sloeg het noodlot toe. hij wilde toen hij 8 jaar was achter een kat aan en is van een trap gesprongen en helemaal verkeerd terecht gekomen ik met mijn ouders naar een dierenkliniek in duitsland gegaan en daar heeft benno een zeer zware operatie ondergaan hij kreeg een aantal schroeven en pinnen in zijn voorpoot maar hij heeft er gelukkig nog 3 mooie jaren mee beleefd alleen de voorpoot is niet meer helamaal goedgekomen hij huppelde altijd vrolijk op 3 poten maar afgelopen donderdag gebeurde dus onze ergste nachtmerrie hij kwam met lopen in het bos toch ergens in een kuilte en ja nu andere poot dus gebroken mijn vader heeft hem op zijn schouder vanaf het bos naar huis gedragen zie je het al voor je wat een ellende zeg en de dierenarts is gekomen en inderdaad helemaal gebroken en oh wat had benno pijn gelukkig had de dierenarts een pijnstiller gegeven waardoor hij geen pijn meer voelde en ja toen kwam het moment dat hij een spuit kreeg hij heeft tegen mij aangelegen en is ingeslapen gelukkig zonder pijn maar oh wat doet dit pijn zeg dit verlies was mijn beste maatje 11 jaar lang hij is gister in roermond gecremeerd en oh wat een lieve en zorgzame mensen werken daar ze hebben heel goed voor benno gezorgt en hij had zijn eigen mandje daar gister kon ik zijn as ophalen en vandaag gaan we zijn urn begraven bij mijn ouders in de tuin daar had hij een altijd een plekje waar hij ging liggen we wilde hem eerst in het bos uitstrooien maar dit kunnen we toch niet hoe moeten we met dit verlies omgaan wat een pijn zeg gelukkig heeft benno geen pijn meer

Laat ook een krabbel achter
Om een krabbel achter te laten moet je eerst inloggen