wat jammer...

Het begon allemaal zo( deze tekst hoort eigenlijk voor deze tekst :hoe het allemaal begon...)
We gingen voor de eerste keer naar de fokker van waar ons pupje zou komen.
Er waren 2 zwangere mama's en ze waren dan ook nog zussen. We hadden gekozen voor de grootste mama, want we wouden een zo groot mogenlijke sheltie. En ze hadden alle 2 een prachtige dracht...
Toen beviel de mama van wie we geen pupje zouden nemen en die had 5 gezonde en prachtige pupjes
Een paar dagen later beviel degene waarvan we wel een pupje zouden nemen, en dan begon het slechte nieuws: Als eerste werden er 2 dood geboren, dan eentje in kritieke toestand en dan nog eentje dood en dan een heel zwak en dan nog 2 gezonde...
Het pupje in kritieke toestand heeft de nacht niet gehaald en het zwakje ook niet
Toen bleven er dus maar 2 van de 7 over
Toen melde de fokker dat er al 2 mensen voor ons die pupjes hadden'gereserveerd'.
Dus namen we er dan maar eentje van de andere mama( Max is nu ook mooi,groot en prachtig )
Maar ik vind het nog steeds vreselijk wat er gebeurt is en zo opeens...
S'avonds laat zag ik op hun website al dat slechte nieuws.Kben al huilend gaan slapen...

een bevalling van een hond gaat niet altijd over rozen, ook verdrietige momenten maakt een fokker mee. gelukkig voor jou kon je dan na acht weken wachten toch je huidige hond in je armen verwelkomen, heb blijft altijd verdrietig om zoiets mee te maken.

Ik ben blij dat je toch een pup gekregen hebt.
Maar dit zijn niet hele rare dingen die fout kunnen gaat bij het fokken.
Het blijven levende wezens en er kan altijd iets fout gaan.

Wat triest ! Maar Max is zeker ook de Max. Het is zo en niet anders. Geniet van wat je hebt en Max geniet me.

Sterkte met het herdenken ook. In gedachten oeen knuffel voor die lieve pups die het niet haalden.