Hoe het nu gaat met Nala.

Ik zit niet meer zo vaak op het forum, omdat ik het ontzettend druk heb met school. Maar dat betekent niet dat ik niet meer zoveel bezig ben met Nala. Ik lees nog wel mee en leer nog altijd.

Ik zal maar meteen zeggen hoe het met Nala gaat en wat er eigenlijk allemaal aan de hand was.
Nala was altijd een leuke, fijne hond. Wat nerveus, maar 'dat hoorde bij het ras'. Ze had wat kleine dingetjes, die volgens ons wel wat beter konden maar die geen kwaad konden. Tenminste, dat dachten we. Want voor we het wisten viel Nala ontzettend uit naar andere honden aan de lijn, begon ze op mensen te fixeren en werd ze steeds onrustiger, ook thuis. Na heel veel leeswerk begonnen we met Nala te trainen. Het leek makkelijk, want we wisten de oorzaak. Dat waren wij.

Maar zo makkelijk was het allemaal nog niet. De thuissituatie zorgde er voor dat mijn ouders niet volop met Nala's problemen bezig konden zijn en het dus redelijk veel op mijn schouders terecht kwam. Ook voeden we Nala met vier verschillende mensen, met vier verschillende opvattingen en meningen en vier verschillende technieken op. Lastig dus. Maar ik liet me niet ontmoedigen en ben aan de slag gegaan (ik ben de tips die ik hier heb gekregen nog altijd heel dankbaar, en ook de nodige kritiek was nuttig).

Het fixeren op mensen was gelukkig nog niet erg en met een positieve onderbreking (naam noemen+belonen, later naam noemen - aandacht vasthouden - belonen) gaat dit nu lekker. Als Nala los is roepen we haar zodra er mensen aankomen zonder hond die bijvoorbeeld een wandeling maken. Ze komt direct, want we proberen al vóór haar te kijken. Dus voordat ze ook maar kan fixeren wordt ze al afgeleid. Bij een enkele situatie rent ze alsnog naar de mensen heen en begint te blaffen en om ze heen te rennen. Maar dit gebeurt steeds minder en daar zijn we erg blij mee.

Het uitvallen aan de lijn was toch wel het grootste probleem. Vooral bij bepaalde honden ging het er hard aan toe, vaak dan van beide kanten. Maar ook dit gaat steeds beter, het gaat tegenwoordig ontzettend goed. Vroeger hadden we bijna elke uitlaatronde wel een uitval, nu is het hooguit eens in de twee weken. We proberen het zien van elkaar al voor te zijn, en er wordt met geen enkele hond meer gesnuffeld aan de lijn. Ik ontloop ze allemaal, desnoods draai ik om als het even niet anders kan. Ook de tweede stap, het wel zien van elkaar maar dus niet fixeren en uitvallen, gaat ook steeds beter. Ik zorg ervoor dat als ze de hond wel al heeft gezien, dat moment ontzettend klein is en er geen kans is op uitvallen en zelfs niet om te fixeren. Ik leid haar meteen af of draai me weg van de hond. Bij onbekende honden gaat dit nog beter, bij sommige honden gaat dit nog echt niet. Maar ik merk dat ik veel ontspannender loop dan vroeger, ik was altijd bang om een hond te zien, en nu gaat het veel lekkerder. Ik geniet meer van de wandelingen, en dat is ook wel prettig.

Nala was thuis vaak gestresst. We krijgen nogal wat bezoek soms en de bel was het probleem. Ook dit leek makkelijk, stuur je hond op de mand en pas als de hond rustig is dan mag ze het bezoek gaan begroeten. Lastig dit, we zijn er nog altijd mee bezig en ik verwacht ook geen wonderen. Tot nu toe lukt het Nala om op haar mand (wel op commando) te gaan liggen en niet te blaffen. Ik houd haar bezig met allerlei leuke trucjes en haar aandacht is dan heel vaak (wonder boven wonder, dat had ik niet verwacht) volledig bij mij. Zodra de ergste spanning weg is laat ik haar rustig op haar mand liggen. Dit gaat redelijk, ze blaft niet meer. Vervolgens, als ze klaar is, krijgt ze van mij toestemming om heel even te gaan begroeten. Dit is nog altijd met de nodige spanning, dus ik houd het kort. Even snuffelen en dan moet ze weer op haar mand. Na een tijdje merk ik dat ze gewoon ontspannen op haar mand gaat liggen of even gaat kauwen op een staafje, of zelfs gaat slapen. Dat had ik dus nooit gedacht, vroeger bleef ze maar gespannen heen en weer lopen en blaffen en piepen.
Maar ook dit proces gaat niet zonder slag of stoot en bij een aantal gevallen kan dit gewoon niet. Dan ga ik de situatie uit de weg (omdat ik weet dat die gaat komen) en dan ga ik met Nala buiten trainen. Ze is in deze situatie namelijk ontzettend gespannen en nerveus, en om op dit moment dat te gaan oefenen, lijkt me een slecht idee aangezien het zo goed gaat.


Ik probeer zelf wat rustiger te zijn, wat meer op haar signalen te letten maar ik weet nog lang niet alles over haar en haar gedrag. Maar al met al ben ik ontzettend tevreden met Nala, het gaat gewoon over het algemeen goed. Gisteren heeft ze heerlijk geslapen bij mijn zus nadat we daar heen zijn gewandeld. Vroeger bleef ze heen en weer drentelen en was ze erg onrustig. Maar dat ging nu dus goed.

Juist nu, nu we hier aan werken en het af en toe slecht gaat met haar gedrag, heb ik meer plezier met haar omdat ik dan weet hoe ik moet handelen. Ze reageert daar duidelijk op en dan ben ik ook weer blij om te zien dat ze zich eindelijk kan ontspannen.



Dus eigenlijk wil ik jullie bedanken, omdat ik aan dit forum het meeste heb gehad qua tips en uitleg. Bedankt!

Wat goed! Leuk ook dat je even laat weten hoe het gaat. Wij zijn momenteel zelf ook druk aan het trainen en hebben ongeveer dezelfde problemen als jullie hadden. Dit geeft ons weer moed
Goed bezig jullie en hou zo vol!