Wat is ze toch lief

Ik ben maandag geopereerd alles goed gegaan maar wel veel pijn wat doet taat het toch goed Ze is maandag ochtend voor het eerst weg gebracht naar mijn schoonouders dit ging heel goed .om twaalf uur haar weer opgehaald ze was heel blij dat ik er weer was Dit is wel goed geweest voor haar zo weet ze dat ik wel weer terug kom.Gisteren kwam ze elkekeer naast me zitten toen ik op de bank lag en zat me aan te kijken of ze zeggen wou vrouw wat is er met je .Mijn vriendin kwam haar smiddags op halen om uit te laten ze kwam eerst naar mij toe om toe stemming te vragen toen ik zei ga maar lekker mee toen ging ze mee .Toen ze terug kwamen. kwam ze echt op me af racen van ik ben er weer hoor .Wat is taat toch veranderd ik ben blij dat ik er de tijd voor heb genomem ik was er altijd voor haar maar ik kan echt zeggen mijn meisje was er echt voor mij gisteren Ik zal haar echt niet meer kunnen missen .Ik ga straks weer proberen een klein stukje te lopen met haar en mijn vriendin

groetjes joke en mijn schat taat

Hoi Joke,

Fijn dat het achter de rug is...
Nu ook even de tijd nemen voor jezelf hé.... Ja, wat een lieve schat heb je, zo makkelijk...

Ik heb heel andere ervaringen met toendertijd ooit mijn colliemeisjes...

Had twee vriendinnen die de meisjes voor mij wilde uitlaten tussen de middag.
M'n ene collie liep tot 5 meter van het huis vandaan mee en ging toen liggen....
De ander wilde - de volgende dag - niet met de andere vriendin mee, Kazoo draaide zich om en was niet meer vooruit te krijgen...
Komisch maar lastig...

Beterschap!!

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

ja ze kunnen echt zo lief zijn. Die van mij verzorgen mij ook hoor als er iets is.Telkens ik of mijn vriend een wondje hebben proberen ze dat schoon te likken en ze doen dat dan zo voorzichting zodat het geen pijn doet.En als ik zwaar verkouden ben dan komt snoopy mij warmte geven zodat een warmwaterkruik niet nodig is.

zo'n 10 jaar geleden hebben ik en mijn vriend een ongeluk gehad en ik moest zeker 6 maand met 2 krukken lopen en mocht niet op mijn ene been steunen.2maand na het ongeval hebben we toen een poedel (uit asiel) gekocht.Ik ging er elke ochtend mee wandelen , ik liet haar lost lopen in de hal , van het appartement, tot aan de voordeur . Ik deed de deur open en toen haar riem aan,ze had een uitrol riem maar ze week geen halve cm van mijn zijde en trok ook niet aan de riem terwijl ze dit bij mijn vriend wel deed. Een maand later kwam er een labrador bij en ook dat ging prima.met 2 honden wandelen ging natuurlijk niet maar ik liet de ene wachten in de kelder en zo ging het dan wel hond per hond.
groetjes sigrid en co

Hoi Joke,

Ik hoop dat je snel weer de oude bent. Onze Flos is ook zo'n schat net als jouw Taat. Hij loopt ook wel met iemand anders mee, maar is weer blij als bij mij in de buurt kan zijn. Hij voelt ook altijd precies als er iets niet lekker zit. Ben ik ziek, dan komt hij vaak lekker bij me liggen. Ook als ik verdriet heb, is hij degene die mij kan steunen, door alleen maar even zijn kop op mijn knie te leggen. Ik zeg altijd dat hij dat aanvoelt. Dat is nou het mooie van een trouwe hond toch! En tja, ik moet er ook niet aan denken om hem straks te moeten missen, maar er komt een tijd dat hij er niet meer zal zijn. Hij wordt tenslotte over een paar maandjes al 15 jaar. Geniet maar lekker van Taat en maar hopen dat je snel weer met haar kan rennen...

Groetjes Monique