Geen echte klik hebben met je hond, wie herkent dit?

Wat is een klik vraag ik me weleens af, maar goed, daar zijn de meningen over verdeeld.

Ik las net iets over een Husky die niet veel '\levenslust\' heeft volgens het baasje en ineens schoot dit onderwerp mij te binnen.

Jente, mijn teckelteefje (die rode) is inmiddels 11 jaar en ik ben gek met \'r, begrijp me niet verkeerd. Maar ze is zo enorm in zichzelf gekeerd! Ze komt nooit voor een aai of een spelletje en ligt het liefst te slapen haar mand onder een dekentje, die zij al dan niet zelf over zich heen gooit. Maar als het om eten gaat, is ze er als de kippen bij!

Af en toe vraagt ze (demanding) mijn aandacht:

Als één van de anderen in \'haar\' mand ligt. Dan \'zeurt\' ze, met de bedoeling dat ik de inbreker uit haar bed zet zodat zij erin kan, en het liefst wil ze dan ook nog ondergestopt worden.

Ze weet \'s avonds precies wanneer het etenstijd is (half 6), is het na half 6 dan laat ze van zich horen.

\'s morgens, na het brokjesontbijt, staat ze bij mijn slaapkamerdeur, dan wil ze het liefs in mijn bed.

Als ik sta te koken, wil ze erbij staan en blaft (want ze mag geen trap lopen), zo van \'help me van die trap\' (de woonkamer ligt 4 treden hoger).

Lopen aan de riem vind ze vreselijk, ze loop altijd 5 meter achter me (zolang de flexi lijn is).

De enige spaarzame \'love\' momenten die ik met haar heb zijn als ik een paar dagen weg ben geweest is ze toch wel erg blij om me weer te zien en die op de hei, daar waar ze lekker los kan lopen en ze af en toe speels komt aanrennen met zo\'n happy face.

Misschien is het haar onzekere, doch dwingende karakter wat een beetje botst met het mijne? Wat me wel opvalt is dat ze enthousiaster is naar mannen.


Herken jij ook zoiets (of meegemaakt)?

Wij kiezen onze hondjes in het nest enkel uit op 'de klik'. Daarvoor wel de oudercombi/ de lijnen, maar als ze eenmaal geboren zijn, alleen een pupje waarmee we een klik hebben. Het karakter kun je je weg mee vinden , maar als de klik er niet is.. wordt die weg een heeeeele lange

Heb je haar ook al 11 jaar, of was/is ze een herplaatser?

ik had dat met m'n vorige hondje,
mazzeltje had ik overgenomen om haar te redden voor een toekomst als broodfokteef...

elke keer ze aandacht kwam vragen, op haar eigen, dwingende manier, de manier waarop ze met pebbles omging, de manier waarop ze oh zo flauw deed...
ja,ik had ook lueke momenten met haar, maar het merendeel was echt wel minder...
Ik ben dan ook erg blij dat ik haar een plezier heb kunnen doendoor 'n goed gezin voor haar te vinden.

Dat weet ik... maar ik had geen keus destijds, er was nog maar 1 pup. En ja, toen hadden we ook al geen klik, ze was (en is) een bang uitgevallen pupje.

Maar goed, ik was toen behoorlijk naief en dacht dat het wel overging, ik had daarbij ook niet voor niets 300 km gereden, dus was niet van plan om met lege handen terug te keren...

Ja, ik herken het wel. Ik heb dat met Nuka, die is zo complex van karakter en heeft echt 1 baas, mijn man. Ze kan wel de hele avond naast me op de bank liggen tutten, maar ze kan me ook het bloed onder de nagels vandaan halen met haar continue geblaf naar alles en iedereen. Nuka is echt Cees zijn hond, hij kan er alles mee.
De jongste is ook een verschrikkelijke dondersteen, vreselijk ondeugend, maar op een hele andere manier.
We hebben Nuka overigens gehouden omdat mijn man gelijk een enorme klik met haar had én omdat we haar niet naar mensen met kinderen of beginnende hondenbezitters wilden doen. We hadden gelijk na haar geboorte al door dat ze anders was.

Net wat je zegt, je houdt zeker van haar, maar je past gewoon niet zo goed bij elkaar.

ik herken het wel van mijn katten.
Ik had een poes Ubu, doe is twee jaar geleden overleden. Zij was echt een hele bijzondere.. Voeld emij perfect aan, was er altijd als het nodig was, bracht mijn zoontje naar bed toen hij klein was (serieus, ze bleef bij hem tot hijsliep en kwam dan weer op de bank liggen)

Vorig jaar is er een andere Maine Coon bijgekomen. Een kater, we konden kiezne uit een nest van 11! Onmogelijk.. Mingus is ene prachtige kater geworden, maar trekt meer naar mijn man dan naar mij. We hebben niet zo'n klik zoals ik met ubu had, of misschien heeft Fedor die plek ingenomen? Ik weet het niet.

ik draai het maar om; soms zit er ene hele speciale tussen. Eentje die een gouden plekje in je hart heeft.

Nee ik herken het niet.
Nu had ik met Noeka wel een andere band dan met Jessie, misschien ook omdat je echt moest weten hoe met haar om te gaan.
Jessie is een allemans vriend en dat was Noeka beslist niet maar daardoor had ik el een enorme band met haar.
Met Jessie ietsie minder maar ik hou even veel van de honden, alleen het gevoel is net effe iets anders.

hey ja herkenbaar het is net als bij mensen bij de ene heb je wel de klik bij de andere niet.
Had ooit een kat heb ik jaren voor gezorgd eten drinken aandacht maar een klik nee had ik niet.
Soms moet je je daar maar bij neerleggen, gelukkig heb ik het bij mijn beide honden wel gehad en heb.
Soms zijn honden gewoon heel erg op zichzelf en vinden ze het gewoon fijn om zo te leven.

MIjn vorige hond was toen ze klein was (tot 1 jaar) ook niet echt aanhankelijk. Knuffelen vond ze maar niets en ze zou echt met iedereen meegegaan zijn. Daarna is dat enorm veranderd en was ze ook heel lief, tof en trouw. Echt zo'n super knuffel zoals mijn huidige hond is ze wel nooit geworden. Geike zou me gewoon willen opeten, denk ik soms. Mijn schoenen aandoen is een hele klus omdat ze me gewoon constant staat te likken in mijn gezicht. Moet haar dan echt doen zitten en blijf of het lukt me nooit Ze komt ook graag knuffelen op bed etc. Mijn vorige hond wou zeker niet op bed komen. Denk dus niet dat die behoefte had aan echt zeer dicht contact. Ik ging er wel vaak naast zitten op de grond en legde mijn hoofd dan op haar borst te rusten. Was toen nog een tiener en zo voelde ik mij altijd weer getroost en beter wanneer ik ergens mee zat. Heb haar dat wel moeten aanleren. Want in het begin wou ze gewoon gaan lopen toen ik dat deed. Bij Geike kon ik dat meteen doen, zonder problemen.Maar nu heb ik daar niet echt behoefte meer aan

Dus ja, denk dat sommige hondjes iets meer op zichzelf zijn dan andere. Een zeer gereserveerd type is waarschijnlijk moeilijker in omgang en heeft waarschijnlijk maar met weinig mensen een klik. Met mijn huidige hond had ik ook echt van in het nest al een echte klik. Die bleef tijdens gans het bezoek altijd in mijn buurt, terwijl de andere pups gingen en kwamen.
Dus ja, toch best op zoek gaan naar een hond waar die klik is.

Ik herken het wel bij mijn teckel Diva, ze is ook een beetje op haar zelf. Soms als ik bij haar ga zitten op de bank, gaat ze weg en springt ze op de andere bank. Soms kan ze echt zo kijken op een manier van 'Laat me met rust'.

Ook soms met wandelen, sjokt ze twee meter achter me aan. Maar de andere keer loopt ze weer vrolijk naast/voor me. En als het om eten gaat komt ze ook bij me.

Vind het soms wel lastig, want denk dan dat ik iets verkeerd doe. Maar ze houd gewoon niet van drukte en gedoe om haar heen. Ze is sws ook eenkenning (ik kreeg haar op mn 16e, dus ze is verwend )

Maar ondanks alles ben ik super gek op haar!

Ik heb dat werkelijk nog nooit gehad. Na 4 honden en 9 katten niet.

Maar misschien komt dat doordat ik geen eisen stel. Ik stel me blanco op en ik begeleid naar stabiliteit en volwassenheid zo goed als ik kan.

Ik waardeer ieder dier zoals deze is en ik hou allemaal net zo veel van ze. Omdat ze zijn wie ze zijn, dat maakt ze uniek.

Ik heb het nog nooit gehad, maar als ik de verschillen in karakter en persoonlijkheid zie tussen Freya (whippetmix), Chico (golden) en Dobby (golden), dan kan ik me dat goed voorstellen.

Dobby wil het liefste de hele tijd bij me liggen, terwijl Chico zelfstandiger was. Die vond knuffelen ook fijn, en kwam ook regelmatig om aandacht, maar voor Dobby zou dat bijna de hele dag door kunnen gaan. Ik kan me zo voorstellen dat ik een heel ander gevoel krijg bij een volgende hond die niet zo is.

Nu had ik met Dobby ook niet echt meteen een klik, maar hij is wel leuk, aardig, gezellig, knuffelig. Eigenlijk is de klik pas gekomen na héél veel werk. Bij Chico kan ik me de eerste aanblik nog herinneren: een wit streepje tussen zijn ogen en ik was meteen verkocht. Freya was de keuze van mijn moeder, dus daar kan ik niets van zeggen.

Je hondje lijkt me erg slim

Ik herken het ook niet om dezelfde redenen als Sammy aangeeft

Ik had dat op het laatst een beetje met Sara.
Maar dat lag helaas ook heel erg aan mijzelf en daar heb ik nog steeds spijt van, het is nu niet meer terug te draaien...

Sara en ik groeiden samen op, we waren echt maatjes. Maar Sara had 1 baas en dat was mijn vader. Hij trainde haar en zij luisterde het allerbeste naar hem en deed echt alles voor hem. Ze hield ook heel veel van mij en mijn moeder, maar was echt gefocust op mijn vader. Toen ik jonger was, had ik dat niet echt door. Sara en ik speelden best vaak en dat was leuk.
Maar naarmate ik ouder werd, vond ik het toch wel jammer dat ze mijn vader als haar grote baas zag en mij duidelijk "minder belangrijk" vond.
Ik wilde graag een eigen hond, eentje die mij meer als grote baas zag en die ik zelf mocht trainen. Dat werd toen Kobus. Vanaf dat Kobus er was, heb ik me heel veel met hem bezig gehouden. Dat moest natuurlijk ook, want ik was degene die hem moest trainen en er moest nog een heleboel gebeuren. Maar ik gaf daardoor Sara minder aandacht dan daarvoor. Een paar maanden laten ging het ineens heel veel slechter met haar. Ze kwam niet meer uit haar mand, zelfs niet als je haar riep. Ook als je haar aaide, onderging ze het alleen maar. Zie liet nergens aan merken dat ze het fijn vond om geaaid te worden en kwam ook niet meer uit zichzelf. Alleen als mijn vader haar aaide, liet ze merken dat ze dat prettig vond.
Doordat ik zoveel minder met haar deed en ze wilde ook niet echt meer knuffelen, verdween onze klik een beetje. En ik hield nog steeds echt heel veel van haar, toen we haar hebben moeten inslapen vond ik dat verschrikkelijk en heb ik dagenlang gehuild. Maar de klik was op het laatst wel weg, en achteraf gezien vind ik dat ontzettend jammer en heb ik spijt dat ik haar zo heb laten vallen, want zo voelt het voor mij.

Ik herken het niet maar volgens mij is het gewoon een heerlijke eigenwijze teckel die doet waar ze zin in heeft! Natje en droogje op tijd, wat wil je nog meer!

jahoor ik herken dit ook wel met onze golden nike
toen hij 7 jaar was is hij bij ons gekomen
we weten weinig van zijn voorgeschiedenis
hij heeft verschillende huisjes gehad gezien zijn inentingen boekje
daar staan verschillende adressen in
bij zijn laatste adres naar verhalen lag hij alleen vastgebonden in een schuur
hij is inmiddels 13 en hij doet nog steeds waar hij zin in heeft
hij leeft totaal in zijn eigen wereld
hij weet niet wat spelen is dat heb ik hem een beetje bij kunnen brengen
buiten is die alleen maar bezig met snuffelen hij weet totaal niet wat
er om hem heen gebeurt
andere honden bekijkt die niet alleen teefjes als ze loops zijn dan zijn ze interessant
hij loopt zo met andere mensen mee als die los loopt
maar gelukkig heb ik wel bindingsgevoel met mijn hond en heb hem geaccepteert hoe hij is

Ja ik herken het ergens wel.
Ik ben gek van honden en er dol mee, maar heb niet met elke hond een klik. Met sommige zelfs het tegenovergestelde haha. Ik zie heel veel honden en dan merk ik dat bepaalde typen mij gewoon beter liggen.
Als ik dan terug ga kijken, dan pas zie ik dat ik met een bepaalde hond meer 'had'.
Duplo mijn eerste hond, klik voor het leven. Tien jaar later, mis hem nog steeds.
Biko duurde even eer we de klik hadden, na een hondje uit een schuur te hebben opgehaald wilde ik nu op zeker spelen. Dus hond, ras en karakter helemaal uitgezocht. Dit was hem! Maar in een paar maanden tijd heeft hij geheel mijn hart veroverd.
Sindsdien een hoop hondjes opgevangen of te logeren gehad.
Elsje gehad, uit het asiel, pupje van 11 of 13 weken (geheugen laat me even in de steek). Duitse herder, leuk beest, blijkt een stamboom bij te zitten en uit puren werklijnen te komen. Ook nog veel gebeurd in mijn leven sinds ze er was. Niet samen doorgegroeid. Ik het gevoel dat ik haar niet kon bieden wat ze nodig had en we hadden 'het' niet samen. Nu heb ik Cyra, een Mechelse herder en nu voel ik wat ik toen had willen voelen en nu snap ik pas dat ik dat dus toen miste. (snap je het nog?)
Cyra en ik, alsof het zo moest zijn. Ze blijft niet bij mij. 1 voor de katten en 2 voor Biko, Biko was en is mijn nummer 1. Een hond als Cyra hecht zich zo aan je en is letterlijk je rechterhand. Maar ik heb al een rechterhand die nu af en toe staat te kijken omdat hij er niet snel genoeg bij is om mijn rechterhand te zijn.
En dan nu een logehondje, schatje echt, leuk uiterlijk, lekker karaktertje. Maar niet wat ik voel bij bijvoorbeeld Cyra. Of wat ik voelde voor een herder bij mij in de buurt, die enorme verbondenheid.

Zo ingewikkeld gevoelsverhaal.
Maar: ik begrijp het dus!

Nog niet meegemaakt,maar ik heb ook geen hond.
alleen oppashondjes waar ik echt mee ben opgegroeit.

ja ook ik herken dit dan wel bij Zaza mijn uitlaathondje. Ik heb geen klik met haar, zal die ook niet krijgen. Bij Roxy had ik gelijk een klik en bij Indy ook. Faith duurde iets langer, maar daar ben ik nu ook smoor op. Met Shadow heb ik niet gelijk een klik, maar dat zal absoluut niet betekenen dat ik niet van hem houd. En die klik kan nog komen, ik heb hem net 2 dagen en hij kan nog gevormt worden natuurlijk.

Hier ga ik 100% in mee!!
Ik heb een roedel van 5 honden gehad, alle 5 leven ze niet meer. Met 1 ervan had ik een vreselijke goede, spirituele, telepathische band, maar de anderen waren mij net zo lief. Ze waren alle 5 heel anders, maar ik stelde ook geen eisen, ik zou niet durven.

Nu met DJ en Sophietje. DJ was er uiteraard als pup en ja, we zijn echt gek op elkaar hoewel hij meer naar mijn man toe gaat. Sophietje kwam er in augustus dit jaar bij en die hangt meer naar mij. (maar ja, dat kan ook niet anders als je mishandeld bent in de broodfok door waarschijnlijk een man)
Toch heb ik ze allebei even lief. Ook aan hun stel ik geen eisen, ze mogen zijn hoe ze zijn, met hun rare dingen, mankementen of aparte gedragingen.

Wij mensen zijn toch ook heel anders, wij zouden hier een mooie les uit kunnen leren..........namelijk aan mensen ook geen eisen stellen. De wereld zou er toch heel anders uitzien, denk ik!

Naar mijn mening heeft het daar niets mee te maken.
Waar ik het over heb ik gewoon een gevoel, een klik een band, een bepaalde verstandshouding.
Misschien compleet geromantiseerd vanaf mijn kant hoor! Maar net als de ene persoon je meer ligt dan de ander.
En bepaalde personen worden hartsvriendinnen en andere blijven kennissen. Zijn nog steeds hele leuke mensen en niets mis mee.

Ik snap wel een beetje wat je bedoelt. Maar een klik heb ik uiteindelijk toch wel denk ik. In mijn familie zitten meerdere honden die ik ook regelmatig zie. Ondanks dat ik twee er van echt niet mijn honden zijn en ook nooit zou hebben uitgekozen, vind ik ze wel erg leuk. Ik denk, als deze hondjes toevallig op mijn pad waren gekomen, dat ik wel een klik mee zou hebben. Een hond kan er ook niets aan doen dat hij zijn eigen karakter heeft. Ik heb verder ook heel veel konijnen en knaagdieren gehad.
Om een voorbeeld te noemen: mijn konijnen zullen nooit alleen zitten. Wat ik belangrijk vind, is dat het klikt tussen de konijnen. Dat is het enige wat ik wil. Ik had dus echt een droomkoppel, een mannetje (gecastreerd) en mijn voedster, twee konijnen die echt vreselijk verliefd waren op elkaar. Alleen het mannetje was ontzettend bang voor mij en voor andere mensen. Ik mocht niet in de buurt komen, hij kon maar niet aan me wennen. Dus ook al kon ik niks met dit konijn, ik hield wel heel veel van hem. Ik heb hem maar een half jaar gehad helaas, ik vond het vreselijk toen hij overleden was.
Dus ik kijk eigenlijk ook blanco naar een dier, ik heb geen verwachtingen, ja dat het klikt met mijn eigen huisdieren. Met honden vind ik het nog wel even anders omdat ik nog niet zo ervaren ben

Haha Margje ik denk juist doordat je het romantiseert je toch eisen stelt.

Wat lees je bijvoorbeeld hier veel: De hond neigt meer naar een ander persoon in huis, de hond knuffelt niet zo vaak of is te gereserveerd. Daarom hebben de mensen geen klik.

Terwijl ik denk dat wanneer zij er niet vanuit waren gegaan dat de hond helemaal "van hen" zou worden en het een kroelkip zou zijn ze helemaal niet tegen dat probleem waren aangelopen.

Al mijn dieren waren allemaal anders hoor, geen één hetzelfde. Ik stel me alleen open voor hen, voor wie ze zijn. Aanpassen dus. Ik ken dat gevoel dan ook helemaal niet..

Ik stel wel eisen aan een hond, namelijk een flinke sport/werkhond . Dan ga je zoeken naar een combi/lijn/hondje die daar zo dicht mogelijk bijkomt. En het hondje dat dan komt, die krijgt een blanco start en alle tijd zich te ontwikkelen en te groeien, zonder verwachtingen. En als ze toch een mindere sport/werkhond zijn, tja. Die klik is er, dan kan ik de wereld aan

Ook hier aardig wat opvang/loge honden. Ook Shadow nu. Maar een 'klik' zoals ik met mijn eigen honden heb? Die ontbreekt. Op sport/werk gebied en hij is een reu. Was zijn situatie niet zo schrijnend geweest, dan hadden we hem niet in huis gehaald. Toch krijgt hij evenveel aandacht en liefde als de anderen. Maar ik merk dat ook hij met mij niet die klik heeft. Met zijn nieuwe mensen gelukkig wel!

Biko heb ik genomen om de sport mee in te gaan. Bleek ie een hernia te hebben!
Dus hij kwam niet echt de verwachtingen na, maar ik ben gek van hem en heb met hem die bepaalde klik.
Juist daarom waardeer ik alles van hem, van zijn ongewenste drijven af en toe tot de vervelende gewoonte om mijn ondergoed te stelen haha
Dat is allemaal oke, want we hebben die band samen.
Bijvoorbeeld Elzaatje, hele lieve hond, maar ik kon er gewoon minder van hebben zoals boven op auto's springen, over de bank bovenop Biko..
Ik ervaar het dus eerder andersom.
Nu met Cyra, ze heeft twee van mijn katten gebeten en ze is er nog haha
Met een andere hond die ik had opgevangen had ik al een ander thuis geregeld omdat ze hier niet had kunnen blijven. Maar ik zoek een oplossing (als ik die niet blijvend te handhaven) door die klik.
Dus ik ervaar het eerder andersom denk ik.

Haha grappig, dat kan ook. (Ik heb uiteraard geen absolute waarheid in pacht ofzo.)

Maar toch blijft het bij jou dus ook een kwestie van enigzins aanpassen. (Biko die niet voor de sport geschikt bleek, Cyra die je katten bijt..)

En ja, een hond die Biko het leven zuur maakt. Dan is het wel logisch.

Haha grappig, dat kan ook. (Ik heb uiteraard geen absolute waarheid in pacht ofzo.)

Maar toch blijft het bij jou dus ook een kwestie van enigzins aanpassen. (Biko die niet voor de sport geschikt bleek, Cyra die je katten bijt..)

En ja, een hond die Biko het leven zuur maakt. Dan is het wel logisch. [/quote

Ja het blijft wel aanpassen, met de katten, de honden en zelfs de konijnen buiten haha

Ik heb met allebei mijn honden een klik. Ze zijn allebei heel anders. Mira is een baas gerichte regel teef die je altijd in de gaten houdt. Lobs is een zelfstandige en zelfverzekerde reu die alles lekker op zijn eigen manier zou willen doen. Maar toch is hij een knuffelbeer. Mira kun je binnen no time trucjes leren, ze kan bijna overal los omdat ze heel goed luistert. Lobs kan helemaal niet meer los omdat hij jaagt. Dat Lobs niet meer los kan vind ik heel jammer. Toch hou ik super veel van hem en heb ik echt een klik met hem. Maar die klik is er ook met Mira.

Mijn man heeft die klik niet met Lobs, wel met Mira. Mijn man vindt Lobs lastig. Allebei onze honden luisteren veel beter naar mij. Maar ik doe veel meer met ze en train met ze en ik heb het gevoel dat ik van nature een band heb met de honden.

Nee, eigenlijk niet gehad.
Jip en ik hebben de grootste klik,
maar doortje en ik dus ook een goede klik.