hond uitlaat probleem

beste allemaal,

ik ben nieuw hier op het forum en zal me eerst even voorstellen,
ik ben Geri en onze hond heet Chico en is een bruine labrador van 9 maanden.

nou hebben wij ontzettend veel plezier van Chico en hebben al een puppy en vervolg cursus achter de rug en daar hebben we al heel veel geleerd,
maar sinds een week of 5-6 wil Chico niet meer mee wandelen als we hem zijn riem om doen, terwijl dat daarvoor altijd wel goed ging,
nu hebben we al van alles geprobeerd (speeltjes mee, koekjes mee) maar meneer gaat zo gauw we in de tuin zijn plat op zijn buik liggen en lijkt te zeggen 'ga maar lekker alleen wandelen...'
dus moeten we hem elke keer meetrekken en dat werkt niet zo,
nu heeft hij een normale hals band en wil ik zeker geen slip ketting of wat voor ander 'martel tuig' ding dan ook gaan gebruiken,
als we eenmaal op weg zijn loopt hij wel mee maar begint behoorlijk te trekken om zo gauw mogelijk thuis te komen lijkt het wel

groetjes Chico en Geri

Ik denk dat het eerst van al heel belangrijk is dat je de oorzaak achterhaalt. Pas als je de oorzaak weet kun je gericht daaraan gaan werken.

Als bv angst/onzekerheid meespeelt vraagt dit een andere aanpak dan bv een manier van controleren van de situatie. Zijn de wandelingen niet leuk of heeft hij een slechte ervaring opgedaan? Is het te prikkelvol/stresserend voor hem? Is het lopen aan de lijn een probleem of is het die ene plek waar de wandeling heenvoert? Wordt er gecorrigeerd aan de lijn (rukjes aan de lijn). Hoe ben je zelf tijdens de wandeling? Loop je altijd dezelfde route, mag de hond ook los. Wat doe je zoals tijdens de wandeling?

Ik roep maar even een aantal opties.

misschien een puber actie???

en wat gebeurt er als je hem mee neemt met de auto en in een voor hem onbekende omgeving gaat lopen? misschien gaat dat wel goed? dan kan je tijdens die wandeling(en) proberen het wandelen weer helemaal leuk te maken door er echt een feest van te maken..

Je zou ook eens kunnen kijken of hij fysiek helemaal in orde is.

hij is wel bang voor voorbij rijdend verkeer langs de straat maar ik probeer hem dan altijd af te leiden als ik zie dat er wat aankomt,
gek genoeg wil hij wel al te graag mee met onze eigen auto, want dan weet hij dat hij mee mag zwemmen.
maar dat kan niet altijd i.v.m het weer en de tijd.
tijdens het wandelen probeer ik altijd zijn aandacht te trekken als hij gaat trekken (stil staan + roepen) en als hij bij mij komt belonen met iets lekkers.
alleen als hij dan zijn lekkers heeft gehad gaat hij er vaak gelijk weer vandoor.
wel lopen we vaak dezelfde route omdat hij heel veel wegen ECHT niet in wil.
ik laat Chico op straat altijd aan de riem lopen en waar het kan (in het bos of bij het water) loopt hij lekker los.

Hoewel het lastig is en onmogelijk op vanachter een beeldscherm het gedrag van je hond en de situatie te interpreteren lijkt het er op dat je hond toch behoorlijk onzeker is op straat. Je geeft zelf al aan dat hij bang is voor voorbijrijdend verkeer en dat hij veel wegen niet in wil.
Het kan zijn dat hij met dit gedrag aangeeft (en probeert af te dwingen) niet te gaan. Met dit laatse heeft hij wellicht al de nodige succes ervaringen geboekt door te weigeren een straat in te gaan en de ervaring dat jullie hierin gehoor geven aan zijn aversie. Op zich is er niets mis mee om een bepaald plek te vermijden, maar als dit vormen aanneemt als bij jouw hond dan ligt daar niet de oplossing van het probleem.

Ik denk dat je er in dit geval goed aan doet om vooral heel veel te investeren in jullie band/samenwerking en hem zo zekerder te maken ten opzichte van Chico versus de buitenwereld. Ik heb een artikel geschreven voor mensen warvan de hond uitvalt aan de lijn, maar ik denk dat er in dit schrijven heel veel dingen zijn waar jij iets aan zou kunnen hebben in de omgang met jouw hond. Als je interesse hebt mag je mij een PB sturen met je emailadres en dan stuur ik het je toe.

De hond is 9 maanden nu, "pubergedrag" kan voor komen op deze leeftijd, de hond wordt volwassen en kan enigsinds wat onzekerder worden, probeer zelf een zekere houding ten opzichte van de hond aan te nemen. Als jullie gaan wandelen loop dan je rondje als een zelfverzekerde baas die weet waar hij heen wil, probeer geen aandacht te geven aan het schijnbare onzekere gedrag ten opzichte van voorbij rijdend verkeer, ook als de hond gaat trekken kan je beter gewoon rustig doorlopen en er niet op in gaan, niet belonen en niet bestraffen...

Bij ons is het wel eens andersom als we richting huis gaan, doet net alsof die moei is en gaat die op straat liggen. Maar met een balletje lokken we hem weer mee verder.

mijn hondje is nu bijna 6 maanden en wil van thuis uit nooit mee wandelen. De eerste 200 m zijn een ramp. Maar dat heeft ze vanaf de 2 de dag dat ze thuis was. De eerste wandeling ging super. Op een ander loopt ze vlot mee en maakt ze nergens problemen mee. 't zal wel eens goed komen hoop ik Voor de rest wandeld ze perfect, met of zonder tuigje

Mijn jongste hond had toen hij net bij ons kwam ook geen zin om buiten zijn rondes te lopen. Pas als hij doorkreeg dat hij met de auto meekon, werd hij een stuk vlotter. In zijn geval speelde onzekerheid een hele grote rol. Beestje had nog niet zoveel meegemaakt en bij mij 'moet' hij in de routine van de andere hond mee. Ik heb heel veel apart met hem getraind en ben nooit op zijn gemekker aan het begin van het hek ingegaan. Tuin uit en niet meelopen, is gewoon doorlopen. Geen getreuzel met koekjes om hem mee te lokken. Die koekjes kreeg hij pas onderweg, dan is de negatieve aandacht die ik hem daarvoor gaf ook geen aandacht meer. Wat enorm scheelde, is hem een tuigje omdoen om zijn nek te ontlasten. Maar je kreeg hem ook veel makkelijker mee als hij weer eens stokstijf bleef staan en zich zelfs terug wilde rennen. Een hond die onzeker is, doe je geen plezier om ineens allerlei benauwende routes te lopen. Stap voor stap de route uitbreiden, maar zeker niet de hond laten bepalen waar het eindigt. En als je ziet dat hij zich terug wil trekken of stokstijf blijft staan en niet meer verder wil, dan deed ik er goed aan om juist niet met stem te bekrachtigen wat ik wilde. Vaak werkt stem averechts in deze situaties en heeft een hond meer aan duidelijke lichaamstaal van de baas. Gewoon kordaat met je lichaamshouding duidelijk maken dat jij verder wilt en hij moet volgen. Snoepje in de hand en na het doorlopen van die paar meter extra al lopend belonen en verder je weg vervolgen. Op bepaalde punten waarvan ik dan wist dat het veel indruk op hem maakte, bleef ik bewust een tijd staan om hem te laten wennen aan bepaalde situaties. Afleiden met speeltjes heeft totaal geen effect bij hem, maar hij is wel ontzettend voergericht, dus de rust die ik dan erin kon brengen was met voer en Ttouch oefeningetjes. Je zal zien dat op den duur de routes gewenning gaan worden en je hond het zelfs leuk gaat vinden.

Wat voor een halsband heeft de hond om de nek..??
En wat doe je als de hond trekt aan de lijn..??

Sorry, ik lees al dat je - gelukkig - met een gewone halsband wandelt...

Is de hond gek op eten..??

wellicht een gekke vraag... maar wat doe jij tijdens het wandelen?

Loop je alleen maar mee? ben je aan het bellen? of heb je echt aandacht voor hem? Doe je gehoorzaamheids-oefeningen? Doe je zelf soms ook gek? vraag je aandacht, en als hij iets goed doet... beloon je hem dan?

Het kan namelijk zijn dat hij de wandelingen simpelweg nogal saai vindt.....

Aansluitend daarop schrijf ik hier ook nog even wat ik ook al in de mail zette.

Waar het om gaat is dat je de basis gaat begrijpen dat jij het centrum van zijn wereld wordt. Maak de wandelingen spannend en maak ze echt samen. Doe dingen onderweg, ga eens samen door de sloot, over boomstammen, door kreupelhout. Doe eens zoekspelletjes onderweg of klim samen over een houten bankje. Maak het leuk en maak er een feestje van. Dit zal jullie band, maar vooral het vertrouwen van de hond in jou als houvast versterken. Bij saaie wandelingen waarbij er te weinig interactie is tussen jullie 'meestert' je hond teveel zelf en manipuleert jou in zijn regie. Neem hem mee in jouw stabiele kalme, maar vooral ontspannen en ondernemende energie.

Dit soort ondernemede wandelingen, met rustpauzes, eventueel picknick mee versterken enorm de band. Als je ook uitdagingen zoekt waarbij jij de hond kunt begeleiden werk je nog eens extra aan de band en samenwerking.

Ik heb en hond waarbij ik een lange weg heb moeten afleggen, maar ik merk hoe goed het ons doet dat we echt samen op avontuur zijn. Juist dit zorgt er voor dat spannende/onzekere situaties veel sneller omgebogen kunnen worden door de aandacht weer bij ons samenspel te halen.

Hoi Geri,

dat klinkt op zich goed

Wellicht een ideetje om nog voordat jullie weggaan het een beetje op te bouwen...vrolijke stem "we gaan lopen", zelf een beetje "hieperdepieper we gaan wandelen"... (speciale) beloning als je de riem omdoet ... meteen buiten lekker gek doen... zodat ook het beginmoment een feestje wordt.... en "speciale" beloningen tijdens het eerste stukje wandelen... (bij mij werkte kleine stukjes kaas, en kipfilet het beste)

De pubertijd is lastig... moet je met de gekste dingen weer even terug naar de basis.... iedere hond is anders, zeker met de pubertijd... maar over een tijdje is het voorbij

Dat probleem heb ik ook eens gehad.
Toen ook een topic over geopend.
Misschien haal je er wat uit:

http://www.hondenpage.com/hondenforum/80866/niet-meer-wandelen.php

Heeft hij geen leuk vriendinnetje of vriendje waarmee je kunt afspreken ,kijken of hij danwel meeloopt Soms zegt een andere hond meer dan een snoepje