Erg angstige hond; wat is de beste aanpak?

Allereerst hallo allemaal, ik ben nieuw hier Had wat gegoogled en vond hier een aantal prettige en zinvolle reacties, dus het leek me handig me aan te melden.

2 weken geleden hebben we Havanna opgehaald, een Spaanse herplaatser van 2 jaar oud. Ze heeft sinds april in een opvanggezin gewoond waar ze vooral heeft geleerd mee te draaien, ze kon zich daar erg optrekken aan de hondjes van de opvangbaas en kon op het laatst zelfs buiten loslopen. Hier natuurlijk nog even ver weg.
Logischerwijs heeft ze na het ophalen een flinke terugval gehad, alles was immers nieuw en eng. Helaas is ze vorige week ook ontsnapt, gelukkig na 1,5 dag teruggevonden. Hierna is ze wel een stuk banger geworden voor mijn vader (die probeerde haar nog te pakken, was een domme actie van mn ouders dat ze ontsnapte). Voor mij is ze al een stuk minder bang, ik ben dan ook echt haar baasje en als ik het huis uit ga (bijna 22 dus zal toch wel een keer gaan gebeuren) gaat ze ook met mij mee. Mn ouders bemoeien zich er dus ook wat minder mee

Nu vraag ik me toch af wat nu de beste aanpak is... Havanna gaat aan alle kanten echt vooruit, trekt buiten al nauwelijks meer aan de riem en is een stuk minder angstig. Vandaag heb ik een nieuwe aanpak geprobeerd, beetje meer a la Cesar Millan. Ipv veel met mn stem belonen en vriendelijk oplossen dus wat, tsja, assertiever geweest zeg maar. Meer met lichte correcties en eenvoudige beloning als ze naast me liep. Zag hier toch wel veel resultaat in... Vandaar dus ook mijn twijfel. Ik weet beslist hoe ik met honden overweg moet, ben ermee opgegroeid. Mn vader is jarenlang puppytrainer geweest dus in die zin ben ik goed opgevoed :P Mn vorige hondje, Nouz (we hebben haar ivm een tumor helaas begin mei moeten laten gaan) kreeg ik toen ik 9 was en heb ik zelf opgevoed, ze luisterde perfect, zelfs paps was onder de indruk
Havanna echter is van een heel ander kaliber... Het is niet zo zeer dat ik echt geen idee heb hoe ik dit moet aanpakken, het is meer dat ik nu aan het twijfelen ben. Pak ik dit heel positief aan (moet natuurlijk altijd hoor, begrijp me niet verkeerd) en met veel vriendelijke woorden? (uiteraard niet belonen voor angst etc, dat moge duidelijk zijn). Of ben ik wat strenger, stel ik me meer op als leider? Maw leg ik de focus als eerste op vertrouwen/liefde of op regels en discipline? Ik heb overigens ook een pony, een inmiddels 2-jarige hengst, ook zelf opgevoed, is prima gelukt al zeg ik het zelf Die heb ik opgevoed met een soort, tsja, combi, die hier niet haalbaar lijkt. Ponybeest was als veulen al heel erg dapper en die vertrouwde me dus heel makkelijk, dat was een prima basis. Daarnaast consequent zijn en wat vriendelijke woordjes, appeltje - eitje. Omdat hier dus die basis en dapperheid missen is het wat lastiger..

Ik hoop dat jullie tips en misschien ervaringen hebben Nogmaals, is niet zo zeer dat ik geen flauw idee heb of dat Havanna een maatje te groot is of whatsoever, het is meer dat ik me afvraag welke methode nu werkelijk het meest geschikt is. Tips en adviezen zijn altijd welkom Ik wil mettertijd sowieso met haar op cursus maar aarzel nu een beetje, wil eigenlijk dat ze eerst wat meer tot rust gekomen is en wat meer vertrouwen heeft. Ook hierover eigenlijk de vraag; nu gewoon doen en \'niet zeuren\' of inderdaad even wachten tot ze wat meer gesettled is?

Hartstikke bedankt voor jullie reacties

ik zou wachten totdat ze wat meer gesettled is.... ze is er eigenlijk pas net, heeft in die tijd ook nog eens anderhalve dag rondgezworven.... geef haar voor nu even de rust en de ruimte om te wennen en zekerder te worden... pas dan zal ook haar ware karakter naar voren komen... en pas dan zul je kunnen zien waar echt aan gewerkt moet worden....

Laat haar even het tempo aangeven.... en werk vooral aan het vertrouwen.... en dat gaat naar mijn mening beter via de positieve beloningsmethode dan via CM....

Als het mijn hond was, zou ik een poos heel weinig van haar vragen en werken aan het vertrouwen.
Een hond volgt alleen een leider die hij of zij vertrouwt.
Pas als dat er is kan ze vrij en blij doen wat je van haar vraagt.

Je kan het natuurlijk ook gewoon afdwingen dmv lichte correcies, ze zal doen wat je van haar vraagt, maar dan wel uit angst voor een correctie.
En dat lijkt mij niet de manier.

Ik weet ook niet wat je nog van zo'n beschadigde hond kan verwachten. Wat ik zo kan opmaken uit je bericht is dat jij best wat ambities hebt. Misschien moet je minder verwachtingen hebben en gewoon alles wat ze vanaf nu goed gaat doen, na positief trainen, als een cadeautje zien.

hoi amy

skinny is/was ook een erg angstig hondje vooral voor veel mannen is ze bang (gedumpt broodfokteefje)


volgens mij ben je al goed bezig,positief met de stem,zou haar eerst veel rust geven,zou nu niet meer haar op curcus gaan,eerst haar vertrouwen geven


ps even ontopic,,skinny zou eerst amy gaan heten, ,maar de da had haar skinny genoemd en dat paste op het moment echt bij haar

Bedankt voor de reacties! Bevestigt toch een beetje waar mijn gevoel al naar uit ging.. Ook mbt de cursus.
Ik ben sowieso niet gek van echte correcties, pony heb ik ook opgevoed met positief belonen en slecht gedrag waar het kon negeren (blijft toch een jonge hengst dus af en toe aanpakken ontkom je niet aan, maar goed, die was blij en onbevangen natuurlijk ). Idee was om dat met Havanna ook te doen en op zich zag ik daar echt al resultaat

Een echt verwachtingspatroon heb ik niet hoor.. Gezien haar vooruitgang so far heb ik gezegd dat het wel eens een jaar zou kunnen duren eer ze is wat wij kennen als een ''normale'' hond, maar duurt het langer is dat niks erg Wat ik op het moment vooral graag wil is vertrouwen.. Op zich, zo nu en dan in een spannende situatie plakt ze aan mn been, dus dat is al heel wat en iets waar ik ook vreselijk blij mee ben! Ik zie duidelijk vooruitgang in haar vertrouwen in mij in elk geval.

Ik ga dus gewoon lekker door op de weg die ik al was ingeslagen. Twijfel komt misschien ook wel een beetje bij mn vader vandaan hoor.. Die is gewoon behoorlijk van de oude stempel en dat werkte prima met zijn hond, bobtailreu va 40kg, maar Havanna is een heel ander soort hond natuurlijk.

Nogmaals bedankt voor jullie reacties en het stukje reassurance

ze is trouwens wel een heel mooi hondje....

Ik denk dat bij een angstige hond een asserieve houding wel werkt, maar dan niet met behulp van correcties (want dan ga je inderdaad iets afdwingen). Maar meer een assertieve uitstraling van "mij kan je vertrouwen, ik al je laten zien hoe het moet en wij gaan dat klusje wel even met ons tweeen klaren".

En dan niet te betuttelend maar gewoon lekker ontspannen. niet teveel aandacht geven aan dingen die zij eng vindt, madat proberen te negeren en net doen alsof er niks aan de hand is. En als het goed gaat ook uiteraard belonen (maar ook weer niet te uitbundig, want dan denkt ze misschien dat er juist wel iets raars aan de hand is.)

je bent goed bezig hoor,en een jaar,ja daar moet je idd niet raar van opkijken


skinny woont nu 4 jaar bij ons ,maar als mijn man zijn pet opheeft en werkschoenen aan gaat ze nog steeds tegen hem lopen blaffen
hij komt tegenwoordig al pratend de kamer binnen


ps vind haar ook erg mooi

Havanna loopt zowat naast dr, ehh, pootjes? van al die complimenten

Och ja, hihi, ging de eerste keer op hakken uitlaten, dat was echt flinke angst tot het einde van de straat. Nu kent ze het en kijkt er niet meer van op

Weet je, ze hoeft van mij niet 100% 'normaal' te zijn, dan had ik een ander soort hond gekozen... Voornaamste doel is gewoon echt dat ze komt als ik haar roep, dat is even de hoofdmoot. In de aanloop daar naartoe krijg je natuurlijk te maken met een hoop andere dingen.

Ik had vanmiddag idd vooral het gevoel dat ik aan het afdwingen was, voelde ook niet echt fijn moet ik zeggen. Hoewel Havanna veel vrij ontspannen liep is het mijn methode niet echt. Als ze meer extravert was geweest was het misschien wel een passende methode geweest. Hmm, dáárom zie ik dus nooit vergelijkbare honden in t programma van CM haha.

Ik houd het inderdaad lekker op positief gedrag belonen en negatief/angst negeren. Ze had/heeft best wat punten waar ze af en toe verstijft, was ook een uitdaging. Inmiddels werkt het de meeste keren prima als ik even langs haar loop, mn hand laat ruiken en dan weer verder loop. Soort geruststellen zonder belonen. Eigenlijk gewoon even laten weten dat ik er ben. Het feit dat dat inmiddels werkt zegt voor mij ook een hoop

Ach, Nouz had ook rare tics hoor hihi. Ze vertrouwde me wel echt volledig, die sprong nogal eens ergens vanaf in het volste vertrouwen dat ik haar zou opvangen (overigens ook altijd gelukt). Dát vertrouwen wil ik naartoe. En dat kon wel eens een stuk langer gaan duren dan een jaar, maar so be it

Liesbeth wat grappig zeg hihi. In de straat woont ook een hondje dat Amy heet, best gek is dat haha.

haai amy

ten aller eerste wat enorm goed van je dat je een hond hebt genomen die echt hulp nodig heeft! het allergrootste compliment eerst naar jouw!
ik zit precies in hetzelfde paket ik heb ook een angstig roemeentje opgenomen, mishandeld je kent het wel.
het probleem bij mijn hond is alleen niet dat ze vlucht maar gromt en bijt.
maar dit terzijde. ik denk dat je eerst het vertrouwen van je hond moeten winnen.
dit doe je door bijvoorbeeld naar je toe te lokken met snoepjes en voor alles wat ze goed doet een snoepje te geven.
zo gaat ze de dingen die ze goed doet met iets lekker associeren! en wat er tevens ook gebeurd als je haar wat lekker geeft ze gaat jouw met iets lekkers associeren dus je wint vertrouwen bij je hond.
zo heb ik het ook bij polly gedaan en het heeft aardig goed gewerkt.

ik wens je heeel erg veel succes met havanna!

groetjes janneke