Bang voor de Dierenarts

Ik had nooit verwacht dat Bentley bang zou worden voor de dierenarts.
Hij was daar altijd met plezier. En moest hem haast mee sleuren om weg te gaan. Dat vond ik zo fijn.

Maar hij heeft in juli zijn jaarlijkse enting gekregen, waarbij meneer flink piepte.
Ik geef toe, hij is soms echt een aansteller/piepert. De dierenarts was heel vriendelijk voor Bentley.
Sinds die enting is hij dus heel bang bij de dierenarts. De wachtkamer gaat hij nog met plezier in, maar de deur richting de behandelkamer wil hij echt niet meer graag. Vorige week ging ik hem alleen even wegen en die staat voor de behandelkamer, het lukte wel, maar hij wilde erg snel weer weg. Hij is gewoon bang! Trekt naar de buitendeur toe en staart tussen zijn benen (wat ik bij hem nooit zie)

Ik moest ook van de week met de kat naar de DA en had Bentley expres meegenomen zodat hij daar was zonder dat er wat met hem gebeurde.

Wat kan ik het beste doen als ik naar de DA ga? We geven hem al koekjes, die neemt hij gelukkig wel aan.
Als hij op de behandeltafel staat wil hij het liefst helemaal in mij kruipen. Ik bied hem ook wel steun, maar vind hem niet "zielig"
Voor die enting was er nooit wat aan de hand.(dus tot 1 jaar) Ik vind het zo jammer.

Ja ik persoonlijk zou er niet zo'n groot punt van maken. Veel honden vinden de dierenarts vreselijk. Jamie maakt het niks uit maar Kiwi vind het ook niet leuk, ja jammer dan het is maar 1 keer per jaar.

Ik denk trouwens ook dat als ze het eenmaal als vervelend ervaren hebben, dat je dat er niet meer uit krijgt.

Juultje was de aller eerste keer dat we naar de dierenarts gingen zó vreselijk bang. Ze moest een bandje om naar snuit omdat ze dus echt even gevaarlijk werd. Daarna ontzettend veel snoepjes en lekkers gegeven. Wonderbaarlijk genoeg is ze de keren daarna minder bang. Het lijkt wel alsof ze zoiets heeft van: als het moet dan moet het maar, ik heb geen andere keus en ik laat het wel over me heen komen. Ze wordt nog wel zenuwachtig maar is al een stuk rustiger dan de eerste keer dat we daar kwamen!

Ja dat denk ik ook. Wij vinden het ook niet leuk om naar de tandarts o.i.d. te gaan, zo vinden de honden ook wel eens iets niet leuk.

Maarja dat ben ik. Er zullen ook vast mensen zijn die er van alles aan doen om het voor de hond leuk te maken. Maar een hond die doodsbenauwd is is natuurlijk ook wel anders dan een hond die het gewoon niet leuk vind of een beetje angstig is.

ik zou de volgende prik associeren met iets goeds, dus tegelijkertijd een klein koekje geven. Dus de da prik en jij iets lekkers. Wanneer hij te gespannen is en je bang bent dat hij een koekje niet aanneemt, kan je iets proberen wat hij heeeeeel lekker vindt, bijv. stukje leverworst etc.

Succes! Groetjes,

Ik ken het probleem helaas, Lola laat zich ook niet onderzoeken zelfs.

Toen we een dierenarts als achterbuurvrouw hadden was het nog niet echt een probleem, ik ging daar vaker langs, de assistente gaf haar een snoepje, liet haar even snuffelen en we gingen weer weg. Helaas is deze vrouw overleden en moesten we naar een andere da die niet in de buurt woont (anderhalf uur lopen) en dat was een ramp. Een grauwende wolf was ze, dat is nog de beste beschrijving.

Wat ik zou doen is af en toe langs gaan en het leuk maken voor hem. Lola hoeft (kan dus niet eens) ook niet op de tafel, de vorige da bukte zich gewoon naar haar toe. Misschien is dat ook mogelijk bij jullie?
Verder idd heel veel lekkers meenemen

Ik zou de deur daar plat lopen en elke keer lekkers laten geven. Mijn jongste whippet is ook een pieper, het zit in de familie blijkbaar, en ik neem iets superlekkers mee wat ik hem geef tijdens het prikken, liefst iets wat hij uit je hand moet trekken zodat hij zijn aandacht nodig heeft om het lekkers te bemachtigen.

Bij ons op de hondencursus hebben ze een metalen tafel. Hier oefenen we soms met het aanraken van alle pootjes en een sort verbsndje wat als mui korfje wordt omgebonden. Dinsdag is er een kennismaking met een DA van daar. Skip heeft dit jaar zijn entingen al gehad. Hij is gelukkig nogsteeds helemaal blij als hij de DA ziet. Hij heeft op de onderzoekstafel ook altijd veel brokjes liggen. Omdat Skip verslaafd is aan eten merkt hij de spuitjes amper.

Succes met het probleem!

Ik heb geen last dat onze honden het eng vinden.

En er ook niets gebeurd bij de dierenarts waar door hij nu bang is.

Heel vaak langsgaan.
Ook gewoon even die behandelkamer in.
Elke keer weer een feestje er van maken. Geef hem zn speeltje (samen even spelen?) of het lekkerste wat er voor hem is.
Als je het vaak genoeg doet zal het waarschijnlijk wel afnemen.

Verder inderdaad niet zielig vinden, ook belangrijk dat de DA er niet een groter probleem van maakt dan nodig.

Succes!

Bedankt voor al jullie reacties. Ik zal iets heel lekker mee nemen voor hem. Goed idee om dat tijdens de prik te geven, Misschien leid het hem voldoende af. Eten is wel zijn alles Zodra er eten is vind hij niks anders meer interessant. Dat werkt daar misschien ook wel.

Ik neem altijd een zak garnalen mee daar is Lola gek op, de da moest erg lachen

@ dobry; drie van de vier van ons vervreten zich het liefst in haring.....

Mijn dierenarts heeft altijd de neiging om met angstige honden proberen te gaan spelen, lekker te knuffelen of gewoon gekke dingen te doen. Ook al zou je alleen maar daarvoor komen, mijn da staat er altijd voor klaar

haring dat is hier ook een succes, of tonijnsnippers, kaas weer minder dat intresseert haar alleen thuis

ik zat me er echt over te verbazen, ik dacht haring????? maar onze diesel vindt het echt ronduit smerig. Bij ons zijn ze met zijn vieren dus ze weten dondersgoed dat weglopen bij de bak betekend dat vrouwtje het wegpakt en diesel interesseerd het echt niet als ik haar haring geef loopt ze echt weg en gaat heel demonstratief aan de andere kant van de kamer liggen haha, dus voor haar ongebakken (uiteraard voorgegaard) kibbeling.....das dan weer helemaal goed...