Graag jullie mening

Hallo

Ik heb een labardor pup die volgende week zondag 1 word. Nu zit ik sterkt te er aan de denken om hem castreren. Ik zal even uitleggen waarom.

- Hij snuffelt vaak heeel erg buiten en als die iets ruikt krijg je hem er niet makkelijk weg.

- Hij gaat overal kleine plasjes doen (om zijn geur te verspreiden natuurlijk). Zelfs een houten paal in een zaal binnen dus trekt die zelfs zijn poot tegen omhoog.

- Daarnaast is die nog steeds heeeel erg sloberig. Speeltjes, kleedjes, kozijnen en nu nieuw iets is tegen de muur op krabben (heb geen behang muren zijn gewoon geverfd).

- Hij is heeel erg enthousiast naar van alles. Mensen buiten die hij ziet, naar andere honden, visite ( hij denkt dat ze voor hem komen).


Ik zou graag jullie mening willen.

Dit heeft niet met hormonen te maken... hij is gewoon jong...

weet je wat ik vind van castratie is dat je niet weet of het werkt....
als hij nou ergens heel erg snuffelt houd dat iets lekkers voor zijn neus en lijd hem even weg en beloon hem en dan zo verder trainen...
en wat je altijd kan kijken is hoe hij reageert op chemische castratie
dat is tijdelijk maar kan je zien of hij er baat bij heeft...

Heb altijd een reu gehad, geen last mee gehad, wonen landelijk.
Zijn de dingetjes die hij doet storend als hond?
Vertoont hij dominant gedrag
Enthousiasme zoals hij nu is als pup; bekoelt nog!

Wanneer hij zich lekker in z'n vel voelt, en jij laat je er niet teveel door opjagen, dan zou ik hem laten zoals hij is.
Waarom wel castreren?
Castratie maakt hem wel anders!

veel succes

Ik denk niet dat castreren een oplossing bied en zou het ook niet doen.

Een labrador wordt laat volwassen. 1 jaar is nog niet volgroeid. Als je hem nu al laat castreren zal hij niet mooi uitzwaren.

Slopen? Uit verveling soms? Wat doe je allemaal met je hond? Aan training of beweging?

Een labrador is een werkhond, die moet je bezig houden, dan is ie binnenshuis wel rustig.

ik vind het slopen wel behoorlijk storend ja. Ik wil hem toch speeltjes geven zodat hij kan spelen maar hij sloopt alles.

Tijdens het uitlaten en met zijn enthousiasme dan kan ik hem soms moeilijk houden. Ik wil niet dat hij naar iedereen toe wil voor aandacht. Op zo'n moment krijg je amper contact.

Ja hij idd nog jong. Maar dat hij overal te pas en onpas 3 druppeltjes gaat plassen vind ik echt reuen gedrag. En dat vind ik echt wel met hormonen te maken hebben.

Het heeft ook idd wel met peuber gedrag te maken. Maar dat is het niet alleen.

Eigenlijk is het ook niet mijn eerste keus om te castreren. Maar als hij daar mee rustig word en in bepaalde opzicht beter te handhaven zal zijn dan is het wel een uitkomst.

Misschien zijn er mensen met soort vergelijkbare situatie en kunnen meer vertellen. Gaat het over? Of helpt castreren?

Als ik een grote ronde met hem loop en kom terug gaat die gelijk water drinken en is dan kapot. En slaapt dan een hele tijd. Als ik buiten met een balletje speel en gooi balletjes weg gaat hij er 1 keer achteraan brengt hem terug 2 keer gaat die overal zitten snuffel en spelen ho maar. In huis heb ik niet echt problemen. Ja hij is wel eens opstandig maar dat is de fase waar die in zit en ben dan consequent en dat weet die heel goed.

Slopen uit vervelening? Nee als je hem een flostouw geeft om mee te spelen wil hij niet pakt het touw en knoop is er binnen 10 minuten uit. Hij wil er niet eens mee spelen. S'nachts is hij alleen in de woonkamer. Gaat 9 van de 10 keer goed. Afgelopen nacht en heel stuk uit de muur gekrabt.

Maar als je een reu koopt weet je toch dat ie zich als een reu gaat gedragen? Als je dat niet wil moet je geen reu nemen.
Het overal de poot optillen aan de lijn kan je voorkomen door hem een paar keer te laten plassen en dan niet meer, gewoon doorlopen. Als je een tijdje volhoudt om na een paar keer plassen naar huis te gaan heeft ie het zo door dat ie moet leegplassen en dan is het klaar. Los heb je er veel minder over te zeggen.
Op de verpakking van de meeste speeltjes staat dat je je hond er niet alleen/zelf mee moet laten spelen. Verscaf je hond wat kluifwerk om zijn kauwbehoefte te bevredigen.
En een hond gaat niet vanzelf op je letten tijdens een wandeling, dat moet ie eerst geleerd hebben, net als zelfbeheersing. En dat moet jij hem leren.

Met training bedoel ik op een hondenschool: Gehoorzaamheid om mee te beginnen en daarna iets van sport (behendigheid/flyball of jachttraining). Je moet de hond voor je laten werken. Dan zijn ze veel gelukkiger. Dan vervelen ze zich niet en wordt al die energie die de hond nu in vervelend gedrag stopt gebruikt voor positieve dingen.

Castreren helpt niet tegen een gebrekkige opvoeding.

Veel mensen denken dat de labrador een ongecompliceerde, heel gezeggelijke hond is. Dat is een enorme misvatting hoor. Je moet er mee trainen, werken etc.

Als je wilt weten of castreren zou helpen (wat ik in jouw geval dus betwijfel) zou je eerst een implantaat kunnen proberen. Dat is chemische castratie. Dan weet je na ongeveer een maand of het helpt.......... of niet...........

En dan nog: Ga in vredesnaam een goede hondenschool zoeken en ermee aan het werk!

Ikzelf ben van mening dat je een reu alleen moet castreren als dit medisch noodzakelijk is. Het heeft namelijk ook echt wel nadelige gevolgen. Sommige reuen worden ronduit sloom, karakterverandering moet je niet onderschatten. Ook de vacht kan er heen wat onder te lijden hebben, weet overigens niet of de labrador daar ook last van heeft.

Ik zou nooit een hond laten castreren omdat hij dan beter te handhaven is, want dit is gewoon een kwestie van trainen. Slopen gaat ook echt niet over door castratie. Rustiger wordt hij misschien wel, maar wil je dat echt bereiken door castratie? Het is een jonge hond en dat drukke, levenslustige is eigenlijk heel gezond en hoort gewoon bij zijn leeftijd.

Als ik jou verhaal zo lees, zie ik een gezonde hond voor me die nog wat training nodig heeft. Wat helemaal niet raar is op deze leeftijd.

Overigens moet ik wel eerlijk zeggen dat Karel wel gecastreerd is en ik ben er zelf ook niet echt blij mee. Karel werd ronduit gek van zijn hormonen (veel teven in de flat). Hij at niet meer, sliep niet meer, was heeeel nerveus en blafde de hele flat bij elkaar. Uit ellende heb ik hem uiteindelijk laten castreren. Hij werd er rustiger van in zijn koppie, dat zeker, maar zijn vacht is een ramp en het is een schat, maar niet dezelfde schat als die ik had voor de castratie. Jammergenoeg kan ik zijn balletjes er niet meer aan plakken.

Om een lang verhaal kort te maken: Denk er heeeel goed over na! Ikzelf zou het om de redenen die je noemt nooit doen.

Die anoniem hierboven was ik dus...

Jij bepaalt niet voor je hond wat ie leuk vindt, dat bepaalt ie zelf. En ook spelen moet een hond leren, net als ballen terug brengen.

Jij moet doorlopen en geen kans geven om overal te snuffelen. Iemand zei eens hij blijft aan de gang ik zei dat hij moest doorlopen met stevige pas,mooi dat de hond gewoon meeliep.