Input nodig

Reageer zo nog even op de rest! Moet werken tussendoor

Werken. Ik denk dat dat het is. Ik denk dat ze te veel vrijheid heeft gehad, buiten jouw aanwezigheid om, om eigen invulling te gaan geven.

Jij bent gaan werken en ze lopen los. Alle mogelijkheid voor een onzekere hond, die niet zeker is over haar positie, om fratsen uit te halen en onrust te creeeren.
Dat is een van de redenen dat mijn honden niet los zitten als ik weg ben. Er word hier niets uitgevochten/bepaald als ik er niet bij ben.
Er ligt ook een deken tussen, dus ze zien elkaar ook niet

Ik zou haar gewoon standaard in de bench doen als je weg gaat. Daarmee geef je rust en duidelijkheid en hoeft zij niets meer zelfstandig te regelen. Blijkbaar is die druk te groot voor haar.

Succes!

Dank, ze zit nu ook in haar bench als ik weg ben.
Ik vind het zelf niet fijn, maar dat is mijn idee natuurlijk..
Voor haar is het een veilige plek.

Hier hebben we ook een Teef gecastreerd en een Teef gewoon Teef, de gecastreerde teef is de moeder van de andere teef, en ik ga nu ook de jongste steriliseren in de hoop dat haar teven gedrag minder wordt, ook al van alles geprobeerd, maar soms ben je als mens gewoon niet in staat om de hondentaal te lezen dan wel te begrijpen, logisch we kunnen niet alles begrijpen.
Omdat de jongste teef hier ook vreselijk bicherig is en ook zomaar uit het niets haar moeder een knauw kan geven en dan is het niet gewoon een knauw maar altijd weer een hoektand wond. Ben het nu een beetje zat zeg maar, ze flikt het ook om keihard in te rennen op haar moeder en dan gewoon niet remmen maar volle vaart er tegen aan. Voor haar vader die is nog echt reu heeft ze wel respect en daar zal ze ook nooit bij doen, ze kijkt wel uit.
Tenslotte is het woord Teef niet voor niks een scheldwoord, nou ik weet nu waar het vandaan komt.

OH ja, je zal het wel weten maar ik zeg het toch nog een keer.(ook voor mensen die in de toekomst dit topic als hulp gebruiken)

Vergeet niet dat ze hoog in haar stress zit nu he? Draai jouw gedrag terug naar normaal, dus niet meer B. beschermen, die red zichzelf wel als jij de boel maar controleert.

Creeer situaties waarin je weet dat je ze beide onder controle hebt, (voor zover) laat ze weer even op een positieve manier met elkaar om gaan.
Haar stresslevel moet permanent naar beneden. Dat kan alleen als jij dat ook doet. En haar helpt positieve ervaringen te geven met een hele hoop begrenzing.

In haar geval; letterlijk..

Oh ja, dekentje over haar bench kan ook nog een idee zijn?

Kita gesteriliseerde (gecastreerde) teven zijn meestal dominanter dan niet gesteriliseerde, dus als oplossing voor haar gedrag zie ik dit niet.

Hoe is trouwens de bloeduitslag van Mekje ivm schildklier?

Nou mijn gecastreerde teven tot nu toe en dat zijn er inmiddels 3, zijn allemaal heel zachtaardig geworden en helemaal niet dominant, en nu zal ik het weer gaan ervaren of niet als ik deze teef laat helpen. toch ga ik het doen, daarbij wil ik ook geen nestje dus een dubbele reden om te steriliseren.

Ook alle teven bij mij in de buurt die geholpen zijn zijn een stuk liever, en alle teven intact die kunnen nog wel eens echt teef zijn. Dus mijn ervaring is dus het tegenovergestelde

Mekjes bloeduitslag krijg ik vanavond als ik Pluisje ga ophalen.
(ga ik ook meteen met de kat langs want die begon vannacht met hoesten en wou vanochtend niet eten.. de da heeft weer een goede aan me..)

Ik zie bij Mekje castratie ook totaal niet zitten.
Komt omdat je met castratie bij een teef het oestroegeen omlaag haalt en daardoor is in verhouding het aandeel testosteron hoger. Als je dan al een macho-teef hebt, wordt dat dus erger.
Bij reuen is het dus andersom, een onzekere reu waarbij je ook nog het testosteron weghaalt wordt nog onzekerder en de zekere reu wordt wat minder zeker, wat fijn kan zijn.

Overigens heb ik via een goede tip van een HPer contact opgenomen met iemand die via foto's contact maakt met honden.
En wat ze heeft gezegd daar kan ik me erg in vinden:

Mekje vind zichzelf helemaal geweldig….. ze bruist van de energie en kickt erop dat ze alles zo goed kan (haar lichaam voelt lenig, ze vindt het heerlijk dat wat ze denkt dit ook zo kan doen…lichamelijk… net een auto die je volledig onder controle hebt, gewoon kicken zeg maar). Ze wil ook geweldig gevonden worden en Biko hoort niet in haar spotlight te staan. Ze wil de enigste zijn… de ster.
Het is vanuit Mekje geen “gemeen willen zijn” of “agressie” maar puur spontaan, zonder er verder naar om te kijken willen “schitteren” en niemand mag haar overschaduwen (in haar spotlicht staan), net een klein verwend kind die spontaan boos wordt als iemand iets van haar afpakt… zo reageert ze op Biko. Buiten is het veel groter en is ze bewust niet alleen te zijn… zal ze dus ook niet zo gauw in de allure rol vallen. Daar is ze gewoon bij de rest maar binnen is haar “podium”.

Biko is een goedzak die geen zin heeft in deze toestanden en verbergt zich er dan letterlijk voor. Dit is voor hem vreemd het gedrag van Mekje.

Beide “passen” niet bij elkaar. Ze hebben totaal andere karakters met andere behoeften. De een wil schitteren en zich bewijzen en de anderen is meer op z’n rust gesteld en wil alleen gezelligheid.

Je kan echter nog wel dingen doen om de harmonie te herstellen (dat ze elkaar wat accepteren). Betrek ze “beiden” in een spel zoals omstebeurten raden in welke hand je een koekje/snoepje hebt. Omstebeurten roepen en dan knuffelen en zeggen Biko is lief (aaien) en dan Mekje is lief (aaien)…. Zo met z’n drietjes een soort sfeer creëren dat ze “bij elkaar” horen en je ze beiden leuk vindt (Mekje zal dit meer beseffen en wat meer respect voor Biko krijgen als ze beseft dat je ook van hem houdt… zonder dat hij hoeft te schitteren….). Je mening doet er echt toe (dus zonder te corrigeren dat ze voelen hoe jij iets vindt/voelt). Dat maakt echt verschil. Niet direct maar je zal het steeds meer bemerken als je dit blijft doen (dagelijks). Biko wat vaker bij je roepen voor dit soort spelletjes om hem duidelijk te maken dat hij er wel bij hoort en Mekje te laten zien dat je Biko er bij wil hebben.

Dat ze niet met elkaar overweg konden heeft niets met jou wijze van omgang met ze te maken maar puur vanuit hun eigen verschillen (karakter/genen/energie) en hun eigen manier om dit op te lossen (eentje eist de spotlight en de ander trekt zich terug).
Mocht je overwogen hebben om ze uit elkaar te halen (wat begrijpelijk is) dan kan je bovenstaande tips proberen alvorens een besluit te nemen (wat makkelijker is als je alles geprobeerd hebt).
Beide honden houden van jou.

Ik ben benieuwd naar de bloeduitslag van Mekje.

Dat Mekje in jouw huis Biko aanvalt, had je niet verwacht aangezien ze de reu bij de fokker met rust liet, dan valt dat flink tegen, en zoals je schrijft ben jezelf trainer, lijkt mij ook heel frusterend als het dan niet lukt. Zeg niets over je kwaliteiten, je bent goed bezig, en je hebt al van alles geprobeerd.

Voor mij is het in zekere zin herkenbaar. Toen Tara klein was, lag Bo op zijn zij en zij pikte als een ekster rondom Bo's mond, Bo deed niets terug bleef passief liggen en heeft een half jaar met korsten gelopen, zo zielig.(bij Video staat een filmpje, heet: is dit spelen???)

Toen Tara haar tanden en kiezen gewisseld had, hebben we eigenlijk nooit meer wonden gezien bij hem.
Toch blijft ze af en toe op een bepaalde manier hem zo behandelen, hem de pas afsnijden als we buiten op een landweg lopen, zodat hij niet lekker voluit naar mij toe kan rennen en dan happen naar hem en zijn bef vastpakken met haar bek en meerennen.

De laatste tijd valt ze soms uit in de kamer als hij voorbij wilt en dan zie ik Bo terugschrikken en de andere kant opkijken en kwispelen.
Bo is voorzichtig maar eist ook in huis, en in de auto zijn plek op. Een enkele keer doet hij lelijk in de auto, grauwt naar Tara en dan vind ik Tara weer zo zielig, stom he, en dan denk ik bemoei je er niet mee, maar ik kan het niet altijd laten, ik schrik er altijd van.

Als ze te veel kliert zeg ik zachtjes en houdt ze, ook buiten, op met haar kliergedrag.

Bij Mekje lijkt het allemaal wat heftiger aan toe te gaan, maar je schrijft ook, dat Biko buiten goed voor zichzelf kan opkomen, dus als Mekje niet al te vreemd in haar mooie koppie is, geloof ik toch dat iedereen(ook de baasjes) uiteindelijk zijn plekje zal vinden, en dat er harmonie komt, met af en toe een uitschieter.

Tara heeft eerste half jaar bij ons, alles opgeeist, Bo zijn speelgoed, mand, zijn eten als ze de kans kreeg en Bo liet alles toe. Ze palmde mijn zoon en mij volledig in met haar beweegbaar lijfje. Mijn overtuiging is, dat je 6 maanden nodig hebt om een optimale band met je nieuwe huisgenoot op te bouwen, ik hoop dat dat bij jullie ook zo gaat werken en dat er toch een nieuw soort balans ontstaat, ook tussen de honden.

Ik heb Bo in het begin wel in bescherming genomen en gelukkig hield Tara op als ik zei voorzichtig met Bo, ik heb geluk gehad,ik hoop zo voor jullie ook, geef het nog een paar maanden, ergens binnenin borrelen toch telkens nieuwe ideeen bij je op om het zus of zo aan te pakken, of krijg nieuwe tips via anderen.

Ik heb er vertrouwen in, afstand van haar doen kan uiteindelijk altijd nog, liefs

Normaal gesproken laat ik het eigenlijk ook altijd gaan. Biko komt altijd prima voor zichzelf ook.
En ik dacht ook dat het niet echt kwaad kon als hij eens op zijn plek werd gezet, maar hij zondert zich nu gewoon echt af en dat vind ik zo erg.

Maar goed ik ga aan de slag met alle tips en dan hoop ik dat het beter gaat!

Overigens is Mekje helemaal gezond!
Bloed ook helemaal goed.

Iedereen iig heel erg bedankt voor het meedenken via dit topic en ook via PB.
Is heel fijn!

Gelukkig

Goed nieuws dat ze gezond is, prima!! dat je de medische kant ook aandacht geeft bij gedragsproblemen, want soms word dit vergeten en het kan helaas vaak een oorzaak zijn.

Als ik zelf voor advies gevraagd word, vraag ik ook altijd alle mogelijke medische oorzaken uit te sluiten. Want uit pijn of ongemak kan ook veel gedrag veroorzaken.
Logisch ook, je moet mij zien als ik migraine heb

Nou vandaag toch maar een mail gestuurd naar Mekjes oude eigenaren met het hele verhaal..
Biko wou vanochtend niet komen eten omdat Mekje er ook stond.. ik moest hem letterlijk van boven gaan halen en alleen samen met mij durft hij dan de woonkamer in.
Viel me al op dat na de wandeling hij niet naar binnen wou..
Het gaat gewoon zo ver.. en ik kan mijn gevoel van verdriet voor Biko niet onderdrukken. Het gaat me zo aan het hart dat hij alleen maar boven ligt en dan die blik erbij. Hij lijkt gewoon ongelukkig.
En dat dit misschien mijn menselijke emoties zijn.. dat kan.. maar ik ben ook mens en ik kan het gewoon niet aanzien.

Wat ook meetelt. Mijn Siamees heeft een darmontsteking, maar eer dat we daar achter waren heb ik donderdagavond, vrijdagavond en zaterdag bij de dierenarts gezeten. Dus de siamees krijgt extra aandacht. Hij wou al dagen niet eten, dus dwangvoeding. Medicatie, enzovoorts. Dus meer aandacht. En gisteren vliegt Mekje hem dus zo aan. Stom om te doen bij een Siamees.. maar toch..
En het is niet zo dat Mekje dan direct de aanval opent. Nee, het lijkt of het opbouwt, of ze ziet: dat is 1 aandacht, dat is al 2.. zo nu drie! en dan als ik net even wegloop of de kat komt naar me toe, dan ineens is het 4 of 5 en dus teveel en dan barst ze even uit haar voegen. En daarna is het over.

Ik denk zelf dat ze gewoon beter af is in een gezin waar maar 1 hond is. En ik vind het vreselijk, want Mekje is geweldig verder. Ik doe behendigheid met haar. We zijn naar de schapen geweest, die vind ze eng
Prachtig toch, een aus die schapen eng vind Dus staan we op de wachtlijst voor loopeenden drijven.
Maar Biko die gewoon niet meer beneden komt.. ik kan het niet, het gaat me teveel aan het hart.

Diepe zucht..

Hee meid wat een probleem ik begrijp jou verdriet en onmacht heel goed.Ik zou toch eens proberen om Mekje te herplaatsen want ik ben bang dat dit alsmaar verder gaat.Dit is ook voor Mekje zelf niet leuk hij wil spelen,werken enz.maar kan dit nu ook niet

Heel veel succes wat je ook beslist

Dikke knuf

Biko, kan het zijn dat wat jij aanvliegen noemt, een oversprongs reactie is?

bv teveel energie, het moet er ergens uit en....

Wat als je eens probeert met haar te gaan fietsen ed.

Dank Helma & Balou!

@Chris, ik doe juist al veel met haar om haar energie kwijt te raken. Niet fiesten, want ik heb geen fiets
Maar wel hardlopen, ballen, iedere dag (tenzij een dag als deze..) zwemmen, wat ik dan afwissel tussen zwemmen en rennen, met twee ballen, 1 in het water, als ze terug is gooi ik er eentje het strand op, als die terug is weer het water in enzovoorts. Ondertussen laat ik Biko dan zwemmen, hij heeft een hernia en dat is goed voor zijn spieren. Mekje durfde niet te zwemmen, maar ik ben het met haar samen gaan doen en nu zwemt ze dus wel, goede manier ook om moe te worden. Was wel helemaal nat gespetterd, maar ach
Dan doen we behendigheid, zoekspelletjes binnen. Ik verstop eten in de tuin wat ze moet zoeken. Het is een energiebommetje. Maar zoals een echte Aus betaamt, niet moe te krijgen.
Ze heeft een goede conditie en die hou ik ook op peil, maar daarnaast wil ik ook dat ze veel moet nadenken. Zodat ze geestelijk ook moet wordt.
Ze krijgt ook wel verplichte rust in de bench, omdat ze anders bezig blijft. Haar ogen vallen dan haast dicht, maar niet toe willen geven.
Wat ik zie is dat ze met name Biko, maar dus ook wel de andere dieren, met haar ogen volgt, in Bikoos geval gromt ze dan ook al weleens als hij dus al de woonkamer ik wil lopen.
Ik straf haar daar niet voor, maar zeg wel dat ik dat niet wil, of dat het goed is.

Het is ook gewoon heel erg complex. Morgen komt er nog wel een collegatrainer met me mee kijken, ik help hem weer met zijn mechelaartje. Ongeveer dezelfde problemen ook nog.. maar bij een ander zie je toch meteen wat er moet gebeuren en bij jezelf niet :s

Mijn 'mankement' is dat ik het gewoon niet kan aanzien hoe Biko nu is. Hoeveel mensen ook zeggen, dat een hond die emotie niet heeft, of dat de 'roedel' dat wel uitmaakt het hij gewoon laagst in rang is nu. Ik kan het niet accepteren dat hij alleen maar boven ligt en geen contact meer zoekt binnen. Ik vind gewoon niet dat hij dat hoeft te 'pikken'. Het is een enorm trotse hond altijd geweest, een stevige beer die zich niet op zijn kop laat zitten en nu weet hij niet hoe snel hij onder het bed moet gaan liggen binnen. Ik kan het gewoon niet aanzien..

Wat een domper zeg
Ik kan me jou gevoel heel erg goed voorstellen, dit is niet hoe het moet gaan...

Wat ik je kan aanraden is om nu zoveel mogelijk dingen appart met de honden te doen, de honden lijken op dit moment te verschillend om één roedel te zijn.
Dus de honden om de beurt mee nemen. Lekker met één hond leuke dingen doen, trainen etc. In huis zou ik de honden zoveel mogelijk scheiden, even rust in de tent De bovenverdieping/slaapkamer is dan alleen voor Biko, leg daar een (nieuw) kussen en heerlijke botjes/speelgoed waar hij alleen bij kan. Je kunt er dan voor kiezen om zelf ook regelmatig met een boekje boven te zijn, ben je lekker samen.
Op deze manier is boven zijn "niet meer zo zielig" maar juist een leuke speciale plek, voor hele speciale honden Jou gedrag/emotie heeft ook invloed op Biko, dus behandel Biko als die trotse hond en niet als die zielige hond, dan gaat hij er zelf ook weer in geloven.

Mekje zou ik nog meer begrenzen, vooral de rangorderegels wat aanscherpen. Ik ben eigenlijk niet zo van de "rangorderegeltje" maar als er onrust in de roedel is dan zijn deze regels voor honden vaak heel verhelderend, het geeft toch een beetje houvast. Misschien kun je haar alleen nog uit jou hand voeren zodat ze nog duidelijker voor zich heeft dan jij de regels bepaald en niet zij.
Je gaat voor de rest lekker verder met haar waar je nu mee bezig bent, een goede balans tussen rust, beweging en uitdaging.
Ik zie het "uitval gedrag" van haar meer als regelen en zelfbepalend gedrag, ik zou haar wel corrigeren als je ziet dat ze het wilt doen/ of erna als ze het al heeft gedaan. Soms moet je een grens aangeven door echt vanuit je binnenste boos te worden, dus niet pedagogische maar vanuit je echte gevoel. Ik heb dan het idee dat dit beter binnenkomt bij pittige honden, ze voelen dan pas jou echte grens. Het heeft niks met pijn of slaan te maken maar met "pure emoties van jezelf overbrengen" Ze moet leren dat ze niet meer mag uitvallen , jij regelt het of niemand!
Ze is een pittig teefje, die waarschijnlijk heel impulsief reageert,dus moet je haar vóór zijn en kort houden. Op de momenten dat het kan, laat je haar weer lekker vrij. Het is belangrijk om ook lekker te blijven genieten van haar.

De honden zou ik dan alleen nog maar samen doen als je zelf tijd hebt en ontspannen bent, zodat je de rust hebt om het goed te coachen. Een beetje zoals de helderziende beschrijft, dus om de beurt een brokje geven, samen een makkelijk commando geven en dan samen belonen, dus gezellige spelletjes om het groepsgevoel een beetje te stimuleren. Op deze manier kan het best nog wel groeien en kun je het samenzijn langzaam uitbreiden.

Samen los in huis als je er niet bij bent, zou ik nooit meer doen! Geef ze gewoon ieder een kamer

Je hebt met allebei de honden een goede band, het zijn twee honden met hun eigen karakter en behoeftes, je moet dan ook niet willen kiezen

laat het idee los, dat je alles met de roedel samen moet doen. Geef ze gewoon wat ze nodig hebben.

Dank je Mariaa, het is inderdaad een enorme domper.
Komt ook wel omdat het best geleidelijk is gegaan. Biko trok zich wel meer terug, maar hij heeft ook een kleine Tia gehad en ik dacht meer dat het daarvan was. De aanvallen waar ik bij was waren juist een stuk minder geworden.

Ik neem ze nu ook apart mee, ook wel samen om ze toch te laten weten dat we bij elkaar horen. En buiten is Biko veel vrolijker en kan hij haar ook beter aan. Dan zet hij haar af en toe wel op haar plek als ze echt te ver gaat door hem te gaan drijven bijvoorbeeld om hem de weg te versperren.
Hij maakt dan gebruik van het feit dat hij gewoon groter en sterker is.

Ideaal is het natuurlijk nooit, maar dit is wel verre van. Steeds scheidsrechteren, uit elkaar houden, toch ook samen laten zijn.
Maar goed, ik ga verder en kijk wat werkt en wat niet.

succes!! Het lijkt me echt een lastige situatie :(

:(

Heb contact gehad met de fokkers van Mekje, tevens de vorige eigenaren.
Ze geven aan dat er dus altijd problemen waren tussen Mekje en haar moeder Macy.
Macy liet het er niet bij zitten en de reu die ze hadden ontweek Mekje.
Nu blijkt dus dat Mekje niet stopt, ook al ontwijkt de reu haar.. ze heeft duidelijk iets nodig om haar eventuele frustratie op bot te vieren.
Vanaf haar geboorte is het al een pittig ding, maar ook een stresskipje. Vandaar dat ze is aangehouden uit het nest.

Maar nu willen ze haar terug hebben en zelf herplaatsen. Wel willen ze mij daarin betrekken.
Ik kan haar morgen al terug brengen.
En dat had ik dus helemaal niet verwacht! Ik had gedacht dat ze het liever aan mij over wilde laten, maar dat is dus niet het geval.
Ze willen haar eigenlijk zsm terug zodat de procedure in werking wordt gezet.
Voor Biko is dat het beste denk ik. Voor mij ook.. want ik zit er natuurlijk enorm tegen op te hikken.
Dus ik ga haar morgen terugbrengen.. en ik vind het zo erg..
Ik zal haar zo enorm missen. Ze was echt hier om te blijven. Zal zo wel even een paar foto's van Biko maken.
Want ik bekeek foto's van eerder in het jaar en dan is toch wel te zien dat hij er onder leidt.
En ik moet ook aan hem denken.. maar jeeee wat is dit moeilijk.
Ik voel me echt een mislukkeling. Help je regelmatig via de hondenschool mensen met 'probleemhonden' kun je een teefje van 15 kilo (niet dat dit er iets mee te maken heeft..) niet leren je andere hond met rust te laten.. :(

Maar goed. Als Biko er van opknapt is dat een hele troost.

Ik zal via het modteam ook wel even vragen of ik een oproepje voor Mekje mag plaatsen.

Och heel veel sterkte, lijkt me een enorm moeilijke beslissing.
Maar je weet dat je alles hebt gedaan wat mogelijk was.
Heel veel sterkte morgen!

Hey Margje, ik denk dat je een wijze beslissing neemt, maar moeilijk blijft het, dit had je natuurlijk niet verwacht.

Bij deze, veel sterkte.

Marga

och, wat moeilijk en verdrietig
want om het weer afstand doen, begin je er niet aan

toch denk ik dat heel wat mensen die herplaatsers in huis nemen hier wel een keer tegen aan lopen (ik wel tenminste, en het machteloze gevoel, falen, verdriet en toch ook wat opluchting -waar je je dan weer schuldig over voelt- blijven je nog wel even achtervolgen)
Soms past het om wat voor reden gewoon niet, en ergens mist er dan toch iets in de klik, ik kan dat niet goed uitleggen, maar het is meer dan zomaar een probleempje dan.

maar falen is het niet, soms gaat het zo, en past het niet.
maar dat was nooit de opzet

wat fijn, hoewel abrupt, dat haar oude eigenaren zich zo willen inzetten en hun verantwoording weer op zich nemen, dat is wel bijzonder.

veel sterkte, het zullen wel moeilijke dagen worden
ik hoop dat jullie met elkaar gauw een passend thuis voor dat dametje vinden, dat zou fijn zijn