gebarentaal voor dove hond

Amy onze tibbie van bijna 13 jaar is al een paar jaar doof,en nu comuniceer ik met haar door middel van gebarentaal en dat werkt prima,ze leert het heel snel en begrijpt precies wat ik bedoel,als ze achter op de speelweide is en ze moet komen dan moet ik even wachten tot ze me ziet en dan met mijn arm en hoofd gebaren weet ze precies wat ik bedoel en dan is ze toch 30 meter bij mij vandaan en ook in huis is het een perfect luisterende hond,als een buitenstaander mij zo ziet zwaaien dan denken ze,wat is die gek aan het doen,maar amy snapt mij perfect.


foto aug. 2011

dat zal idd wel een beetje een raar gezicht zijn. heb je niet de neiging om toch ook te roepen?

Maar prima dat Amy goed 'luistert'

Wat goed dat ze daar zo goed op reageerd.

Ik heb een Xchow gehad die ook erg doof werd. Die reageerde ook zo geweldig goed op gebaren.

Dus ik zie jouw situatie helemaal voor me. Gewoon niets van aantrekken wat anderen er van denken. Als je hond je maar begrijpt!

Daar krijg ik nou een warm gevoel bij!!Super toch!!
Ik heb in het verleden een hond gehad die ook gebarentaal kende, niet omdat ze niet hoorde, maar gewoon omdat ze dan beter op me lette en luisterde.

ik moet wel zeggen dat ik ook wel gebaren erbij gebruik! maar alleen voor dichtbij-commando's.

Opvoed en gedrag volwassen hond..

wat super goed! Ik leer die van mij standaard handgebaren aan bij commando's... soms wel lastig om weer een gebaar te bedenken bij een nieuw commando

het is er vanzelf een beetje ingeslopen,en toen ik zag dat amy er goed op reageerde zijn we het verder uit gaan bouwen,en ik moet zeggen,ze leert heel snel ondanks haar toch al redelijk hoge leeftijd.

Toen mijn teefjes ouder werden en een beetje af en toe de weg kwijt waren dan kon ik tijdens de wandelingen mijn jonge reu Jip sturen om ze op te halen/terug te halen..
Dit deed hij hij zichzelf, nooit geleerd...

Ik vroeg het op een dag een keer spontaan eens; Jip, ga Dropje eens ophalen, of Kazoo halen..

Dat rende hij met een noodvaart naar de dame in kwestie toe of naar beiden dames en dan liep hij voorzichtig tegen de meisjes aan zodat zij zich omdraaiden of opkeken, keken/zochten waar ik was..

Dan rende Jip weer keihard terug mijn richting op en - 9 van de 10 keer - liepen de oude dametjes mee - zij het in een wat minder snel tempo - in zijn kielzog, mijn kant op...

Zo kon ik de dames altijd overal loslaten op de wandeling, Jip liet zich sturen door mij, of liep ook wel eens uit zichzelf de dames iets te hoeden zodat ze niet te ver weg dwaalden..
Hij vond het een beetje zijn 'schaapjes' zeker..