Wat kan ik hier aan doenn?

Vorige week donderdag was ik lekker in het bos met Tommy en Wodka. Hier loop ik dagelijks en kunnen de honden even lekker rennen. We waren halverwege en toen bezeerde Tommy zijn poot. Hij sprong bij me op en gilde van de pijn. Wat er precies gebeurde weet ik niet, ik heb natuurlijk gekeken maar kon niets vinden. Tommy wilde meteen naar de auto, rende voor me weg, het leek net of hij de pijn associeerde met mij. Een uurtje later was er niets meer aan de hand. De volgende dagen zijn we ook weer lekker in het bos geweest en er was niets loos. Wel in een ander gedeelte van het bos. Afgelopen maandag liep ik weer op de plek waar hij zijn poot bezeerd had en precies op dat punt rende hij er vandoor en was hij foetsie en uit het zicht. Ik heb hem geroepen, gewacht maar hj kwam niet terug. Bezorgd liep ik al roepend naar de auto en gelukkig, bij de auto stond hij op me te wachten. Gister ging ik weer en tot mijn verbazing wilde hij niet mee het bos in. Staart naar beneden, oren naar achteren en trillen. Hartstikke bang. Ik heb hem maar aan de lange lijn gehouden, veel te bang dat hij er weer vandoor zou ggaan en de hele ronde liep hij gedwee met me mee.Wilde ook geen snoepjes aanpakken, snuffelde niet, hij wilde maar 1 ding, terug naar de auto. Deze middag ben ik maar naar een ander gedeelte van het bos gegaan. Hij ging vrolijk mee, we stappen de auto uit en weer wilde hij niet. Staart naar beneden, zielig kijken, niet de Tommy die ik gewend ben. Als ik naar het weiland ga of naar de dijk is er niets aan de hand maar het bos wil hij niet meer. Associeert hij dit nu met pijn? Of is er wat gebeurt dat ik hem afgelopen maandag ben kwijt geweest in het bos. Wat moet ik hier nu mee?? Hij mmag zo graag heerlijk rennen en ik vind dit ook zielig. Moet ik het bos maar gaan mijden ogf gewoon de komende tijd aan de riem zodat hij het vertrouwen weer terug krijgt?? Wat zouden jullie doen??

Ik kan je daarin geen raad geven, maar denk wel dat er HP-ers zijn die wel weten wat je het beste kan doen.

Helaas kan ik je ook geen raad of advies geven

Zoals Yara schrijft zullen er zeker wel HP-ers zijn die weten wat je in zo,n geval kunt doen.

Ik wens je sterkte met Tommy, je zult best wel adviezen gaan krijgen als leden dit lezen, die weten hoe te handelen of met deze situatie om te kunnen gaan.

Ik hoop dat je snel advies krijgt zodat Tommy wel weer lekker naar het bos kan.

Groetjes Chicka

Kan hij gestoken zijn door iets? Shai is een week of 2 aangevallen door een paar wespen en heeft ook meerdere steken gehad. Nu vindt ook zij de plaats waar het gebeurde niet prettig en als ze iets hoort zoemen kruipt ze naar me toe.

Ik probeer dan toch vrolijk te blijven en haar aandacht proberen te brengen op een bal, stok of iets anders. Soms ren ik gewoon een stukje weg en komt ze achter me aan. Probeer er niet mega veel aandacht aan te geven en zorg dat hij niet weg kan vluchten, maar steun hem en loop weg.

Als het niet beter wordt raad ik aan een goede gedragsdeskundige te raadplegen!

Het kkan best dat hij gestoken is, ik weet het niet!! Ik probeer er ook geen aandacht aan te schenken en doe zo gewoon mogelijk! Maar als ik hem los doe rent hij er vandoor naar de auto dus hou ik hem nu al 2 dagen aangelijnd. Hij is gewooon bang en wil niet met me mee! Het lijkt ook net of hij bang is voor mij. Hij wil niet komen of komt heel onderdanig naar me toe sluipen. Zo gauw we het bos uit zijn is het over en is hij weer gewoon de vrolijke Tommy!

Ja, het kan zeker zijn dat hij de pijn heeft geassocieerd met die plek..
Hoe heb jij zelf gereageerd op dat moment..?
Dat is ook heel heel belangrijk hé hoe jouw reactie was..
Ik reageer op zo'n moment NIET..
en kijk eerst eens aan hoe de hond zelf herstelt van een schrik of een prik aan een de poot..


Sterre is ooit vreselijk geschrokken van schrikdraad waar schapen achter stonden..
Zij liep er perongeluk tegen aan omdat zij een stuk brood zag liggen, wat zij nader wilde onderzoeken..

Ik zag het gebeuren maar ik heb BEWUST niet naar haar gekeken, maar ik heb GEEN oogcontact gemaakt..

Ze kwam allen na de gil naast mijn scootmobiel lopen en verderop ben ik met haar gaan spelen zoals we vaker daar doen..
De volgende dag kwamen wij weer langs de plek..
Sterre zocht weer oogcontact op die plek maar ik NIET met haar, ik reageerde zoals ik anders ook gedaan zou hebben, voor mijn gevoel is daar niets bijzonders gebeurd, dus waarom zou ik daar dan op die plek oogcontact maken...??

De tweede dag was haar gedrag alsof er niets gebeurd was en liep zij weer gewoon langs de schapen met het schrikdraad...

Wat ik zou doen als je hond gek is op eten is een bakje met eten meenemen..
Ik bedoel dan geen brokjes maar echt iets waar je hond gek op is en dit geef je vóór je aan de schrikplek komt ...
Iedere dag geef je dan het lekkers een paar meter verder..
Maar het gedrag moet wel positief zijn anders beloon je de strass/angst..

Ik zou dus wel naar dat stuk bos gaan - kan je niet in het ene deel starten met de wandeling en dan daar op de schrikplek uitkomen - en weer terug lopen naar het andere bos..

Ik zou hem aan de lijn houden maar dan niet alleen op die plek - maar de hele wandeling zodat hij het niet verknoopt aan het aanlijnen - en hem zeker niet gaan lopen bestuderen..!!!
De hond heeft meer in de gaten dan jij denkt..!
Zodra jij maar je ogen op zijn rug prikt - om te kijken hoe hij zich gedraagd - dan heeft hij dit al door dat jij je ook anders gedraagd..

Als je een aantal keren daar gewoon gewandeld hebt moet je zien dat de stress afneemt ...

Ik speel zo nu en dan op delen van de wandeling om goed contact te houden met mijn hond met als groot voordeel dat zij nooit ver bij mij vandaan loopt en mij altijd in de gaten houd...
Ik weet niet hoe jij de aandacht vasthoud van je hond..?
Ik zou mij dan kunnen indenken dat jij voor en na de 'schrikplek' na een week wandelen op die plek en belonen voor en na die schrikplek - jij iets leuks ga doen met de hond..?

Misschien heb je er iets aan..

Ik reageerde zelf ook helemaal geschrokken, vooral omdat ik niet snapte wat er gebeurde. Ik ging meteen bij zijn poot kijken wat er was en dat had ik niet moeten doen want toen werd hij helemaal panisch.
Ik heb dus vanmiddag stukjes kaas meegenomen. Op het moment dat hij terug wilde naar de auto heb ik de kaasjes laten zien en toen kwam hij mee.Eerst een kaasje gegeven en toen was hij niet meer bij me weg te slaan. Hij werd al vrolijker, ik heb hem zelfs even los gehad Hij bleef wel bij me in de buurt,ging niet lekker rennen, we zijn er nog niet maar we gaan morgen op vakantie en na de vakantie hoop ik dat het langzamerhand weer goed komt. Bedankt Ilja!! Ik heb er weer vertrouwen in