Buurvrouw en haar hond

Hey allemaal,

Vanavond komt mijn zoon thuis van tennis en zegt: mama Max is aangevallen.
Dit is de hond, een mechelaar, van mijn overbuurvrouw, een alleenstaande vrouw waarvan alle 3 de kinderen uit huis zijn geplaatst. Dit heeft natuurlijk zijn redenen.
Max is nu 1,5 jaar en heeft alleen puppycursus gehad.
Op zich niet erg, als je je hond onder controle kan houden. Je begrijpt al, deze vrouw kan dat dus beslist niet. Zij is minder begaafd geboren en daar kan ze dus beslist niets aan doen.
Zij voelde zich eenzaam en heeft dus Max genomen in januari 2008 toen hij een week of 8 was.

Ik heb getracht haar zoveel mogelijk bij te staan in de opvoeding en heb zelfs met haar gelopen om bepaalde dingen voor te doen en aan te leren. (en ik heb beslist niet de wijsheid in pacht hoor)
Ik moet zeggen dat het op zich een heel lief beest is, ik kan er veel mee. Maar zei praat tegen hem alsof het een kind is. "Ach Max niet doen joh, en: je mag toch niet blaffen enz enz.

Nu kwam ze vanavond dus bij mij aan de deur over de hond die Max had aangevallen, die hond liep los op een plek waar het niet mag,en met een buurkind, dus was wel fout. Zij heeft sinds enkele weken bij Max een muilkorf om, omdat hij vooral kleine hondjes wil pakken en ook bij vreemde mensen niet te vertrouwen is.
Ze zegt: Goh, Max is nu zo bang thuis, dus ik: oww waarom laat je hem dan alleen? Dringt niet door dan bij haar, heel vervelend.

Maar nu komt het vervelende: wat Simba nog nooit heeft gedaan, hij begint werkelijk als een idioot tekeer te gaan tegen haar toen ze binnenkwam. Robin snel wat brokjes gepakt en aan haar gegeven, zodat ze Simba wat lekkers kon geven. Later ging het ook wel weer, maar ik schrok best wel dat Simba zo tekeer ging.

In ieder geval, mijn dag begon heel goed, maar zit best wel in mijn maag met die Max.
Ze verteld ook gewoon heel trots dat mensen met honden voor haar weglopen en dat de buren steeds klagen over het continue geblaf van haar hond.
Het is een flatgebouw dus dat begint steeds meer te irriteren bij buren, logisch toch.

Nou ja, ik moet het maar van mij afzetten en me lekker weer richten op Simba, maar voelde me er gewoon niet lekker bij.

Ik heb in ieder geval mijn frustratie even van mij af kunnen schrijven.

Bedankt voor het lezen.

Lieve groetjes Lia en een slapende Simbaatje

jeetje, dat is inderdaad vervelend zeg. Zielig voor de hond, voor de vrouw, voor de buren en voor jou, omdat jij je er zo'n zorgen om maakt! Erg jammer dat ze heeft besloten een hond te nemen, terwijl ze er eigenlijk niet voor kan zorgen.

Ben inderdaad ook bang dat je het alleen maar van je af kunt zetten en er niet veel aan kunt doen..

Succes ermee, en rustig aan met die frustraties!

Liefs Iris en Maxje

Jeetje zeg, daar ben je klaar mee met zo'n vrouw. Zielig voor de hond ook, maar ja wat doe je eraan he?
Als het zo door gaat, zullen de andere flatbewoners wel bij de woningbouw en of wijkagent klagen, wie weet gebeurt er dan iets?

En Simba heeft waarschijnlijk smaak, hij moet haar niet, kan toch? Nee zonder gekheid, honden voelen meer aan dan wij denken.

Hier ook zoiets vreemds....mijn buurvrouw heeft vaak de hond (labrador) van haar vriend bij zich....niet in huis, maar in de schuur! Hij krijgt er eten en drinken, maar als het droog is, moet hij buiten eten en drinken. Een labrador is een echte huishond, wie doet zo'n lab nu in een schuur?? Hij mag niet in huis komen vanwege de haren, nou ja......??
Best zielig hoor, want af en toe hoor ik hem heel zielig piepen.

He ben weer wat rustiger hoor, een vriend van mij kwam nog ff langs, ik was bang voor de reaktie van Simba qua blaffen omdat hij toch wat gestresst was.
Maar direkt toen die vriend binnenkwam en Simba best heftig blafte, direkt gezegd dat hij Simba totaal moest negeren, was het ook binnen paar seconden over gelukkig.

De rest van de avond-nacht was Simbaatje heel rustig en geen problemen meer gehad.

En ja weer veel te laat geworden, maar ja gezelligheid wil ook wat toch?

Slaap lekker voor de nu nog wakkere

Liefs Lia en Simba

aww wat erg allemaal lia.
Vooral voor de hond en voor jou. Die hond kan er ook niks aan doen. Ik zou toch de dierenbescherming bellen als ik jou was.
Dit is geen leven voor die arme Max toch?
Zelfde geldt voor die arme lab trouwens. Wat zijn dat toch voor idioten die een lab in een schuur oplsuiten?
Je zou ze zelf in die schuur op moeten sluiten, misschien leren ze er wat van?
groetjes Betty en poot van Arak

Hoi Lia,

Ik weet hoe je je voelt, ik begeleid vanuit mijn werk ook een verstandelijk gehandicapte vrouw.

Deze vrouw verzameld graag dieren om zich heen, ik probeer het nu binnen de perken te houden. Een Rottweiler heb ik gelukkig kunnen herplaatsen, en een ander kleiner hondje ook. Er is nog een hondje over en die lijkt de situatie goed aan te kunnen, een lieve vrolijke hond zonder stress.

Soms sta je zo machteloos, je kan niets anders doen dan proberen te bewerkstelligen dat ze de hond ergens anders plaatsen. Helaas komt er dan al snel weer een volgende.

Wat is er toch nog veel dierenleed in Nederland.


Om deze reden alleen al zou ik het echt goed vinden dat er voor hondenbezitters een diploma zou moeten komen.

Wat lief Lia dat jij je bekommert om de hond van een ander en dat je je buurvrouw bijstaat in de opvoeding van haar hond.
Ik denk zelf dat je niet meer kunt doen dan dat je nu al doet.

Ik ben het helemaal met Dobry eens dat er voor hondenbezitters een diplomma zou moeten komen

Groetjes