beetje een schuldgevoel

gisteren zijn we met Syco naar het strand geweest!
het was heeeeeeeeeeeerlijk hij lekker met de honden daar bezig en wij ook lekker aan het zonnen!

we hebben hem eindelijk een keer echt laten zwemmen!
( tja wat doe je als je baasje daar ook ineens is )

maar ineens betrap ik mezelf erop dat ik het even heerlijk vind om niet op een hond te letten die constant maar honden wil "aanvallen"

dat die gedachten in mijn hoofd was vond ik verschrikkelijk!
IK heb nu eenmaal voor dit hondje gekozen en IK moet ermee verder!

Maar toch wil ik ook niks van Syco afnemen zoals lekker los rennen en naar het strand!
dus zij blijft dan thuis!

maar heel stiekem in mijn achterhoofd voelde het nog steeds even lekker zonder haar weg te gaan!

Hoi Aadje,

Je bent echt niet de enige die zo wel eens denkt hoor, wanneer ik en mijn vriend samen alleen gaan wandelen hebben wij ook die gedachten hoor hoeveel we ook van onze honden houden, want we hoeven niet op te letten, we hebben geen last van getrek van de honden we hoeven ons dan niet te irriteren, en dat is soms best wel eens lekker....

maar daar gaat het in princiepe bij mij niet om!
wij gaan weleens vaker weg zonder honden!

maar dan denk ik net als gister had ik niks anders kunnen bedenken waardoor ze ALLEBEI mee konden!

jullie allebei.
al die jaren die geweest zijn heb ik honden gehad, newfoundlanders, een tegelijk hoor, en nooit bij een ander gedaan , zelfs mee op vakantie, en nu ?
ik heb een jonge newfoundlander, en ben nu alleen, en ja ik vond het verschrikkelijk als ik ze naar de oppas moest brengen {voor een bezoek naar een arts}, en huilend ging ik daar weg, en nu ? ze vind het heerlijk dat ik haar af en toe breng, ze kan daar heerlijk ravotten, ze hebben ook zelf twee honden, en ik heb mijn handen vrij, voor iets leuks voor mezelf te doen, al is het maar even lekker winkelen, de eerste keer had ik ook een schuldgevoel, niet meer hoor, vaak breng ik ze niet weg, af en toe, en ik vind het heerlijk, moet kunnen toch.
willemijn.

Ik kan me dat gevoel voorstellen.
Wij hebben hier 6 honden, we hebben er helaas 1, die regelmatig een andere hond even afblaft, het is een soort van aftasten,wat zij doet, zodra ze een snauw terug krijgt van de andere hond, rent ze piepend weg.
Ik heb het hier over Sasha, voordat ik bij Bjorn kwam wonen, is zij onwijs veel beloond geweest voor ongewenst gedrag, rende nooit rond met andere honden, alleen maar aan de lijn samen met toen haar halfzusje.
Samen waren ze sterk en vielen dus ook samen uit naar andere honden (aan de lijn + dus steun van de baas).
Het gaat nu stukken beter, maar ook ik laat haar soms thuis en neem de andere mee, puur omdat het voor mij niet prettig loopt als ik haar continu in de gaten moet houden.
Het is niet zo dat ze helemaal niet meegaat, maar ik neem haar wel regelmatig appart of dan met iemand anders mee.
Ik heb namelijk geen zin om haar steeds terug te roepen, als ik een andere hond zie aankomen, en als ze het dus wel doet, en die mensen begrijpen het verkeerd, dat je dan te maken hebt met een boos baasje.
Sasha blaft echt alleen maar, maar het komt voor veel mensen anders over en ze denken dat hun hond wordt aangevallen, dat is niet zo, maar het heeft met haar verleden te maken.
Het gaat nu afkloppen wel steeds beter, dit komt ook doordat ze regelmatig geen succes heeft, en daarbij, mijn honden doen dat niet, dus daar heeft ze ook geen steun van.
Maar ik kan me je gevoel heel goed voorstellen!

Dat is nou precies de reden dat ik absoluut geen ras wil wat niet sociaal is naar andere honden toe. Ik vind het nog wel eens vervelend als ik met vier honden loop en ze gaan even bij een andere hond kijken. Hoewel ik weet dat het altijd goed gaat en ze absoluut niks doen, heb ik dan nog zo'n idee van: "Loop ik hier weer a-sociaal te zijn met wel vier honden..."
Scheelt misschien ook dat ik allemaal dames heb, die zijn tegenover soortgenoten toch minder lastig dan reuen.

Denk toch dat dat een normaal gevoel is.
Onze honden gaan vaak mee, maar niet altijd.
Gistermorgen ben ik met mijn man gaan fietsen, heeeeeeeeeerlijk zonder honden. Moet af en toe eens kunnen.

Even afschakelen van de honden om vervolgens weer uitgebreid begroet te worden als we thuis komen en dat is ook een heerlijk gevoel.
Ben dan ook blij als ik ze wel weer om me heen heb.

Maar schuldgevoel omdat ik ze alleen gelaten heb, nee, dat heb ik niet meer, had ik in het begin (35jaar geleden) wel, maar dat gaat voorbij.

Groetjes Annelies

Nienke ik snap niet helemaal wat je bedoeld heb je het nou over de staffords?

Volgens mij heeft elk mens dat wel hoor. Als je kinderen hebt, is het ook heerlijk om eens zonder dat kroost op pad te zijn. Even lekker genieten zonder constant allert te zijn.

Het is een hele investering die je in Daena doet, ze is nog hartstikke jong. En dan is het vooral nog : opvoeden. En bij Daena is dat nou net even wat meer moeite dan bij een andere hond.

Wij waren gisteren te fietsen met Daantje. We wilden even bij een beekje het water in en daarna lekker op het gras in de zon liggen. Er waren nog meer mensen.

Het ging helemaal niet zoals ik me had voorgesteld; Daantje bleef niet bij ons in de buurt, wilde telkens naar andere mensen die met een balletje aan het spelen waren enz.

Maar: we hadden nog nooit zo lang gefietst met haar, ze heeft nog niet echt in zo'n drukke omgeving met ons op een grasveldje gelegen, ze is het water in geweest wat ze ook niet vaak doet.

Kortom, voor mij niet echt geslaagd, maar nog een paar keer 'oefenen' en we kunnen straks heerlijk met haar aan het water op een grasveldje genieten zonder dat ze naar anderen toegaat.

moraal De investering die je nu in Daena steekt, zal zich echt wel uitbetalen. Dan kunnen jullie ook genieten met haar. Nu af en toe even met Syco alleen en dan met Syco heerlijk genieten

want ik ken zat staffords die alles best vinden!

en NOGMAALS......................
ze hoeft niet SUPER te gaan met honden maar iets normaler mag!

maar dat is niet het onderwerp!!!!!!!!!!

het gaat over mn schuldgevoel dat ik weleens heb!

@thamara!
idd het lijkt wel op elkaar haha

hallo, nienke, best moeilijk wat je daar zegt, als je een pup hebt weet je niet goed hoe het zich zal ontwikkelen, al doe je nog zo je best, tuurlijk zijn er rassen die veel moeilijker zijn om te corrigeren dan andere rassen, en of je de kans hebt gehad om naar puppy cursus te gaan.
toen Bams klein was, had ik zo graag naar cursus gegaan, maar ik was plotseling alleen en had geen auto, nu heb ik een auto, en kan met Bams overal naar toe, inmiddels is ze nu net twee jaar, gelukkig heel sociaal, maar het had ook anders kunnen zijn. en toen Bams heel klein was, wilde er geen hond met haar spelen, voor haar leeftijd was ze al groot, en zo onbesuisd, heel veel met haar samen gespeeld, misschien dat dat ook heeft mee geholpen om haar sociaal te maken ? en nu ? een gentleman onder de honden, tuurlijk nog best een rebel, maar dat is haar leeftijd, en naar andere honden ? op een nette manier, hihi, heb ik het dan toch goed gedaan ?
en jij verdiend ook geen rating hoor, ik ken heel goed het gedrag van andere honden, dat is best wel eens vervelend.
gr. willemijn

Ik kan het helemaal vinden in je stukje.
Ik denk soms terug aan de tijd voor Mexx zo vaak gegrepen is en hij nog vol vertrouwen en enthousiast op elke hond af liep en ging spelen. En hoe lekker ontspannen het wandelen was.

Nu is het wandelen anders, als hij los in het bos loopt ben ik constant op mijn hoede, kijken of er geen andere hond aankomt, Mexx steeds roepen en belonen voor het geval er een hond aankomt etc.
Ik wil niet dat Mexx weer een slechte ervaring heeft en wil ook niet dat hij een niet sociaal hondje tegenkomt en er ruzie ontstaat.

Heeeeel soms denk ik zelfs dat ik niet meer een reu wil hebben de volgende keer, maar ik ben gewoon echt een reuen mens, dus dat duurt altijd maar even..

Ik durf mijn hond niet eens los te laten terwijl ik hem dat zo graag gun!! Ik snap je helemaal, het is heeerlijk om Nikki alleen uit telaten, en het is gewoon vermoeiend om altijd op je hoede te zijn!! Ik heb dat met Spikey! Ik wil ook wel eens naar een meeting ofzo, en hem lekker laten spelen maar dat kan gewoon niet en dan baal ik echt stevig van die hond en wil je dat gewoon niet!! En dan de gedachte dat het nog 12 jaar zo gaat , tja.......

En daar komen dan de schuldgevoelens om de hoek kijken, want je houdt van je hond en dan baal je, omdat je af en toe van hem baalt. Naja...het gaat om jou en ik snap je dus echt heel goed!!

Sterkte ermee

@ elize, dat is wel heel vervelend dat je hem helemaal niet los kan laten.. Komt hij niet altijd als je hem roept?
En kan hij bij geen enkele hond?

Ik ga wel naar een meeting, maar houd Mexx eest even aan de lijn zodat hij kan wennen, als hij ze heeft begroet gaat het eigenlijk altijd goed.
En in het bos mag hij wel los, ik let gewoon op dat er geen hond aankomt. Of als hij samen met een bekende hond loopt gaat het ook goed.

Misschien dat je door trainen nog wat verder komt. Of anders met een snuitje wandelen?

oei, ja dat is echt heel erg om zo met je hond nog een leven lang te gaan wandelen, zet een advertentie bij de supermarkt, en vraag een wandelmaatje, eerst natuurlijk eerst kennis maken, gewoon bij je thuis, klikt het ? ga samen dan lekker wandelen, al is het maar twee maal in de week. heb je hond het leuk en voor jou is het prettig te weten dat ze los kan lopen en kan spelen met een kamaraadje.
doen.
gr. willemijn

Trainen heb ik gedaan, maar hij is niet geintreseerd in eten en heeft ook geen favoriete speeltjes!! Een snuitje heb ik, gebruik ik ook wel eens maar hij is heel bang, hij raakt in paniek als hij dan een hond ziet en sprint er in blinde paniek vandoor!! Wat ik wel doe is aan een lange lijn los en dan gooien we met stokken, dat is het enige wat hij geweldig vindt!! Als er dan iemand aankomt dan stap ik op de lijn en roep hem zo naar me toe. Maar altijd dat opletten daar wordt ik wel eens zat van. Thuis ook, ik heb 4 kinderen en hij mag echt niet ontsnappen!! Dus het is de hele dag, deuren dicht!!! Altijd opletten!!!! Hij is altijd al bang en dat kan zo omslaan in agressie! Echt heel zielig Deze week komt er een gedragstherapeut en dan gaan we kijken of er nog iets aan te veranderen is, zelf denk ik van niet, we hebben al zoveel geprobeerd!!

Ik ben de enige die hij moet en de rest van de wereld ziet hij als een bedreiging, hij tolereert mijn man en kinderen maar ze moeten hem niet teveel op de huid zitten. En dit is geen rangordeprobleem, dit heeft hij al vanaf dat hij 8 weken is. Wanhopig word ik er af en toe van!!

Maarre; genoeg geklaagd, het ging hier over Aadje..... nu ga ik even 'lekker' naar het bos met mijn schatjes

hallo allemaal,

tja ik heb dat gevoel ook wel eens, één keer in de maand ga ik winkelen in Nederland met twee vriendinnen, we maken daar en hele uitstap van hoor en het is echt tof, maar dan komt zo af en toe dat duiveltje om te zeggen dat TG er niet bij is, ook al is hij niet alleen thuis toch voel ik m schuldig, idem als we eens en uurtje of twee met vrienden iets gaan drinken, mijn man wordt er gek van want als we plannen maken is mijn eerste vraag, kan TG mee.
Pfff?, hij vindt dat heel onnatuurlijk en zegt me vaak dat mijn hele leven alleen maar om mijn dieren draait.


grtjs, Martine

de eerste keer dat ik max uit ging laten (hij is niet van mij) was hij 5 jaar oud. hij was echt zon hele drukke labrador, die niets liever wilde dan rennen! hij had nooit goed geleerd om aan de riem te lopen, dus trok hij me zonder pardon achter zich aan. ik was 12, en kon hem niet zo heel erg goed houden toen, maar ik liet de riem nooit los!

maargoed, ik was blij dat ik eindelijk een hond had gevonden die ik lekker uit kon laten en ging dus toch met hem wandelen. Maar op een gegeven moment was ik het echt vort zat en ben ik er een week niet geweest (daarvoor kwam ik er iedere dag). Heb in die week echt een schuldgevoel opgebouwd, en ben er toch maar weer heen gegaan! sindsdien ben ik iedere dag een beetje met hem gaan oefenen om langs me te lopen, en heb dan ook een halti gekocht. die werkt echt perfect! hij loopt nu rustig met me mee aan de riem, zonder halti!

eerst liet ik hem ook nooit los, maar op een gegeven moment ben ik dat toch gaan doen. hij was dit niet gewend en kwam ook écht niet naar me toe als ik hem riep(we waren wel op een weiland of bij een verlaten vijver dan hoor!)
Maar ik wist, als ik bleef oefenen, hij het vanzelf zou leren!
ook was hij verschrikkelijk asociaal met andere honden. zeer slechte socialisatie gehad, waardoor hij niet met andere honden om kon gaan en niet de 'hondentaal' kende waardoor hij snel ruzie kreeg. hij viel zelf nooit aan hoor, maar de andere hond gaf genoeg waarschuw-signalen maar die snapte max nooit. dus viel de andere hond aan en rende max dan weg, de schijterd! op een gegeven moment heeft max het toch opgepikt, en hij kan nu volop spelen met andere honden!

ook spelen met de bal of een tak had hij nooit geleerd. Ben ik ook met hem gaan oefenen, en heb hem ook leren voetballen! haha! duwt ie met zn voorpoten steeds die bal vooruit, erg leuk gezicht!

Dus op 5jarige leeftijd ben ik met hem gaan oefenen, en nu op 9 jarige leeftijd kan hij naast me lopen aan de riem, komen als ik hem roep wanneer hij losloopt, met de bal en takken spelen, en met andere honden opschieten!

ben toch wel erg trots op mezelf, dat ik dit allemaal heb kunnen behalen zonder hulp, maar door mijn eigen kennis ook al is het geen moeilijk ras, dan nog!
ben ook erg blij dat ik eraan ben begonnen, want hij is echt een geweldig beest en de ideale hond geworden terwijl ik eerst liever niet meer naar hem toe wilde gaan omdat hij zo vervelend was...


groetjes iris!

Hoi Aadje...
Kan je schuldgevoel goed snappen hoor..
Maar is er dan niets meer met Deana te doen..?
Ze is toch nog zo klein is toch zonde als het op deze manier moet..ook voor Syco..

Hoi allemaal,
Mijn man en ik hebben altijd honden gehad,en die gingen altijd mee op vakantie. Als we naar mijn ouders gingen, de honden kwamen mee, etc. Als de hond eens niet meekon, ging 1 van ons naar een vergadering of zo, en de ander bleef thuis.
Maar nu! Ik ben net als jij alleen Willemijn, en heb lang gewikt en gewogen, maar toch weer voor een hond gekozen. Gelukkig maar!~~
Alleen, ja, ik heb dezelfde problemen als jij. Ga ik naar de arts, dan komt de buurman oppassen, ga ik naar moeders, idem. En ik voel me dan gewoon rot, terwijl Arak en de buurman toch de beste vrienden zijn.
Ik denk dat dit gevoel ook nooit verandert, maar je geeft me hoop.
groetjes Betty en poot van Arak

hey Niki

we zijn druk bezig hoor!
we gaan op cursus bij Margje dus we blijven het proberen!!!!!!!!!

Hoi Aadje.
Dat schuldgevoel kan ik me heel goed indenken dat je dat hebt.
Lekker makkelijk vanaf de zij lijn praten:
Je bent er altijd voor je hond(en), dag en nacht. Maar soms is het ook wel eens lekker om even iets los te doen.En ik weet (haast zeker, want zo goed ken ik je niet) dat je heel veel tijd en energie in je hond steekt.
En ik lees cursus dan ben je er toch ook helemaal alleen voor je hond?
Je moet soms even aan jezelf denken hoe moeilijk dat dan ook is, maar daarna kan je je weer voor 100% voor Deana inzetten.
Sterkte Mirjam

Ach ja het hoort er toch bij het is dan dat ik wel altijd met de hond ga maarja.. het lijkt me ook wel eens lekker om gewoon alleen met mijn vader en moeder te wandelen dan kunnen we lekker om ons heen kijken en hoeven we niet de hele tijd op onzze pup van 9 maanden letten. Ahoewel we gaan wel eens fietsen en dan nemen we de hond ook niet mee.. nouja je hoeft je echt niet schuldig te voelen want zoals veel mensen al zeggen dat hoort er gewoon bij. en de hond hoeft ook niet altijd mee ik bedoel hoeveel je er ook van houd het is en blijft toch een dier (dit moeten mensen niet zo opvatten dat ik mezelf belangrijker vind)

Groetjes Felien en Een poot van Buddy

Hallo Betty,

ja echt dat schuldgevoel gaat echt over, bij mij misschien wat eerder dan bij jou, mijn nieuwe hond was pas drie maanden oud toen ik plotseling alleen kwam te staan, en ja ik had opeens een oppas nodig, en mijn hond heeft dus van het begin af aan een oppas adres gehad. en ik zal nooit de hond zomaar weg doen hoor, naar de oppas, weet dat ze het naar dr zin heeft daar, maar dan nog, in het begin om haar er aan te wennen een halve dag, dat ging geweldig, en nu heeft ze zelfs een weekje eens gelogeerd, moest ik naar het ziekenhuis, tranen hoog natuurlijk, maar mijn hond had het zo naar dr zin, ongelooflijk. ook doe ik veel aan sport, en heb ik wel eens een loop {wedstrijd} dat duurt wel eens een hele dag, of een spinning marathon, en ja dan moet mijn hond verzorgd worden, kan haar niet de hele dag alleen laten zitten, dus een oppas vind ik gewoon heerlijk en geweldig, moet niet te vaak voorkomen, maar ik heb er een goed gevoel voer, nu dan.
hoop voor jou ook dat er een tijd komt dat je er een goed gevoel aan over houd. waar woon je ?
gr. willemijn