hond

hoi, iedereen,

Ik zou zo graag een hond hebben!!!, maar mijn ouders willen niet,
nu moet je weten dat ik maar een dag in de week nr school kan gaan. ik ben chronish ziek. de dag die ik nr school ga is een van de drie dagen in de week da mijn papa thuis is. Maar vier dagen op zeven ben ik helemaal alleen thuis. Ik voel me dus vaak eenzaam en daarom dacht ik aan een hond. Ik moet ook elke dag gaan wandelen om mijn spieren te 'trainen', maar ik vind dit niet zo leuk en vergeet dit vaak. Alweer dacht ik dat een hond me zou kunnen motiveren. Maar we hebben een kat die vrij agressief is, hoe moet dat dan??? En natuurlijk willen mijn ouders niet. kunnen jullie me helpen? En stel dat het mag, welk ras lijkt dan het beste, het mag niet te sterk zijn(een klein ras?), moet rustig zijn en als ie veel energie heeft kan mijn overactieve kleine broer nogaltijd spelen met de hond. Ik zou ook blij zijn met een kitten en daar is mijn papa het al mee eens, maar mijn mama niet, wat ik ook wel snap want we weten niet hoe onze tegen mensen krabbende en bijtende kat(zie mijn armen, een grote krabbel) erp zou reageren. alvast bedankt,
Zoë

Hoi Zoe,

wat naar voor je dat je zo ziek bent!

De reactie van je ouders snap ik wel. Een hond is een zorg erbij, en een hond is niet voor eventjes, maar voor het leven....

Wat ik je wil aanraden is het voorbeeld volgen van een aantal andere kinderen hier op HP, namelijk.... vraag eens rond in de buurt of er wellicht iemand is die op zoek is naar iemand om hun hond uit te laten als zij bijvoorbeeld aan het werk zijn. Dan hoef jij niet meer saai alleen te lopen, is de baas blij dat z'n hond niet uren alleen zit, en de hond zal je eeuwig dankbaar zijn....

't is een ideetje.....

je geeft aan dat je anders ook wel een kitten zou willen...
denk eerst goed na wat je echt wilt... een hondje schaf je niet even snel aan... het is een verantwoordelijkheid die jaren blijft !
daarom snap ik ook wel dat je ouders misschien een beetje terughoudend zijn...
en ik ben van mening dat iedereen in het gezin enthousiast moet zijn over de komst van een hond, een hond voelt het namelijk aan als hij niet welkom is...
en let op... kleine hondjes zijn vaak de grootste druktemakers

tja, maar we zijn een 'kattenbuurt, niemand heeft hier een hond, behalve een oude mevrouw, maar die heeft een german shepherd of een duitse herder, en die heeft mijn vorige konijntje doodgebeten, (of een week na die beet was ze wel dood), ik durf daar dus ni mee gaan wandelen...
b.t.w. Ik zit in het 2de middelbaar. Ik besef ook dat een hond voor altijd is, en ik be niet van plan (als ik ooit een hond heb) om die te laten inslapen of naar het asiel te doen. (behalve als ie vals wordt of hij ook een ziekte heeft en ik hem alleen mar pijn doe door hem te laten leven).

De andere "kinderen" die ik bedoelde zijn volgens mij ook rond jou leeftijd...

Wel heel jammer dat er niet meer honden in jullie buurt zijn. Is er echt niemand, behalve de mevrouw met de herder, die wel eens met hond langs jullie huis komt lopen? Zijn er geen uitlaatveldjes waar je eens kunt gaan kijken? En wellicht een briefje op kunt hangen?

Als je namelijk een tijdlang via een uitlaathond aan je ouders kunt bewijzen dat je de verantwoordelijkheid aankunt, iedere dag, in weer en wind.... dan draaien ze misschien wel bij....

maar de enige reden dat mijn mama geen hond wil is omdat ze het erg vind om een hind te houden als je geen landgoed hebt van x hectare, omdat haar ouders een waakhond hadden die ze de hele dag opsloten in een hok van 2 op 3 meter. Waar ze een keer per dag mee over het erf liepen. En mijn papa heeft een hekel aan grotee honden die aan zijn gezicht likken... En mijn broer wil een hond, maar ja, hij is negen, en vergeet de hond na de eerste spanning misschien weer (zoals bij zijn konijn dat ik dan kon verzorgen)
x

ik zal eens zoeken, maar ik betwijfel het... maar toh proberen altijd positief blijven...

inderdaad... positief blijven... en nu heb je ook een reden om te gaan wandelen....

Jaaa. Tess is van mij... in augustus wordt ze 2... en dan gaan we (als het aan mij ligt) op zoek naar een vriendje voor haar.... ik moet alleen mijn man er nog van overtuigen dat 2 BC's minder werk zijn dan 1BC ha ha ha.... maar dat gaat wel lukken....

Hoi Zoe,

Erg jammer dat je ouders er zo tegen zijn.
Ik heb nochtans al veel verhalen gehoord en gezien van kinderen met een ziekte, die helemaal openbloeien bij een hond en daar ook veel steun van kunnen krijgen waardoor de ziekte makkelijker te verdragen is.
Ik wandel ook niet graag als het enkel voor mezelf is, met een hond wandelen vind ik totale ontspanning en doe ik ook heel graag, dus kan goed begrijpen dat dat voor jou ook het geval zou zijn.

Maar helaas zijn het je ouders die de hond moeten aankopen, spulletjes en voeding betalen, dierenartskosten, ....
En hebben zij nog altijd het laatste woord :(.