Medische udate Jip

Vandaag ter controle terug geweest naar Dorith Aharon van kreupel dier. Joepie, zijn rugwervels, die tijdens de vorige behandeling weer rechtgezet zijn, staan nog steeds recht. Ook gaf het aanraken van zijn achterhand beduidend minder reactie dan de vorige keer! Ook de bloedvoorziening moet nu goed hersteld zijn.

Het vocht in zijn knie was veel minder en ook hier gaf hij minder pijnreactie.

Complimenten van haar voor mij voor het zo keurig houden aan het revalidatie schema.

Het advies is zowel fysiek als psychisch (maar die laatste had ik zelf al getackeld) om hem alleen nog maar aan de lijn uit te laten. Zelf kwam ik hierdoor wat in een spagaat (want een hond moet toch de vrijheid kunnen hebben van het loslopen), maar het kan dus gewoon echt niet meer. Misschien ooit...

Binnenkort zal ik door de dierenarts nog een en ander op de foto laten zetten om te beoordelen in welke gradatie hij patella luxatie heeft en wat er feitelijk mis is met zijn enkel rechtsachter (als daar de oorzaak ligt voor het hupje).

Doordat Jip nu al 3 weken uitsluitend aan de lijn loopt is hij wat rustiger geworden. Zijn doorslaande overspannen gedrag is afgenomen. Voor mij een signaal dat hij echt een onvermogen heeft te alleen (los van de lijn) te dealen met alles om hem heen. Het lijntje met mij geeft hem kennelijk meer rust. Dit in combinatie met de orthomanuele behandeling heeft weer nieuwe mogelijkheden geboden en laat zien dat progressie nog steeds mogelijk is.

De angsten en stress zijn heel lastig te bestrijden, het is en blijft wat dat betreft een zorgenhond die speciale aanpak vereist. Maar alle steentjes dragen bij aan het bereiken van steeds een beetje meer kwaliteit van leven.

Wat een goede berichtten

Hopen dat het in deze stijgende lijn blijft gaan

Wat fijn dat zijn rugwervels nog steeds recht staan en dat hij beduidend minder pijn heeft.
En voorlopig nog even aan de lijn laten, kijken of hij nog meer tot rust komt.
Met kleine stapjes komen jullie er wel!

Een hele dikke knuf voor Jip!!

Dank je wel Sima. Ik doe het straks, hij ligt in coma Was natuurlijk een uitermate stressvolle dag voor hem. Ruim 2 uur in de auto heen (en weer terug). Bij Dorith, in een restaurant... stress stress stress. En aangezien Jip nergens anders slaapt dan thuis is hij nu kapot.

Heeeeeeeeele kleine stapjes Noortje. Ik ben nooit zo'n opschepper, maar Dorith zij tot twee keer toe wat Jip een geluk heeft gehad bij mij te mogen komen. Met wat zij zag van hem en hoorde besefte ze wat een vreselijk ingrijpend 'probleemgeval' hij is. Ook fijn om weer te horen dat de wisselwerking tussen ons goed is, want ooooh wat twijfel ik soms aan mezelf.

Erika, hoe langzaam stijgend dan ook, stijgend is stijgend Maar ik realiseer me wel dat Jip altijd Jip zal blijven. En de schade in hem niet meer in te halen is, ik kan alleen maar alles inzetten om alle randvoorwaarden te optimaliseren.

Als je zelf niet op wil scheppen dan krijg je een enorme schouderklop van mij!!!
Ik begrijp je twijfel heel erg goed! (dat voel ik ook regelmatig bij mezelf.)
Maar als ik zie wat jij samen met Jip al hebt bereikt dan ben ik ervan overtuigd dat hij bij jou op zijn plek zit. Er zijn maar weinig mensen die zo goed naar de behoefte van hun hond kijken zoals jij. Jij voelt Jip goed aan en daar speel je goed op in.
Petje af voor hetgeen wat jij doet!!

Dank je wel Noortje Ik doe het. Het manneke is in mijn leven gekomen, heeft er niet om gevraagd om op deze manier de wereld in geworpen te worden met zo'n start, maar het is nu eenmaal een feit dat hij er is en in deze verschijningsvorm. En zo kwam hij op mijn pad en in mijn leven. Ik voel me soms zo machteloos, maar dan komen er ook weer dagen, periodes, als deze en dan gloort er toch weer hoop aan de horizon.

maar dan komen er ook weer dagen, periodes, als deze en dan gloort er toch weer hoop aan de horizon

En daar doe je het voor en geeft je nieuwe impuls om door te gaan!

En mocht je jeeen keer machteloos voelen...je weet me te vinden.

Jij mij ook he. Gaan we samen zonnestraaltjes vangen.

Een filmpje van Jip vanmiddag in een klein cafe waar we een koffiepauze hadden op onze lange reisdag. In z'n eigen holletje (canvas bench). Mijn kleine stresskip

Fijn dat het beter gaat!
Hopelijk steeds een stapje vooruit!

Fijn om te lezen Petra..!!
Jip boft maar met zo'n vrouwtje..

Fijn te lezen dat het met Jip beter gaat , telkens stillaan stapje vooruit
Voor Jip een dikke knuff van ons , mooi hondje heb je Petra en hij boft met jou als baasje

Hij laat inderdaad nog veel stress-signalen zien. Wat ik dan wel weer opmerkelijk vind is dat hij wel gaat liggen in zijn "holletje".
Noortje zou nog niet gaan liggen al had ik het graag. Die zou bibberend blijven zitten.

Super dat het zo goed gaat, enne..................complimenten voor jou hoor!!!!!!!!!!!!!!!!
groetjes Ina.

Dank jullie!

Ik bof ook wel met hem omdat ik door hem zo ongelooflijk veel leer.

@Noortje, Hij moet af liggen van mij. Of ik nu z'n bench mee heb of een kleedje (bench is veiliger)hij moet daarin/of op af aan mijn voeten. Door zijn angst/stress wordt hij heel erg onrustig en door hem te vertellen wat hij moet, hoeft hij er zelf niet mee te dealen waardoor het alleen maar erger wordt. Door hem heel strak te vertellen wat hij bij iedere 'stap' moet doen, creeer ik meer rust in hem, doordat ik bepaal dat hij er niets mee hoeft.

Een mooi voorbeeld. Gisteren gingen we bij dorith naar binnen. Ik was er met een vriendin, Dorith en nog iemand (in opleiding?).

Jip moest op een matje en wij 4 stonden rondom hem. Ik zag zijn ogen heen en weer schieten en paniek toeslaan.
Ik heb een time out genomen en hem gezegd achter me te gaan zitten (tegen de muur aan) zodat hij zich niet rondom bedreigd voelde.)

Hoe meer ik hem vertel wat hij moet doen, hoe minder paniekdealen van hemzelf. Als ik met hem loop moet hij naast en volg, ook in daar binnen, maar ook hier in huis of bij iemand anders thuis. Ik vertel hem bij elke stap wat hij moet doen.

Jip mag blij zijn met zo'n baasje als jij


respect voor jou

Dank je Liesbeth

Door zijn angst/stress wordt hij heel erg onrustig en door hem te vertellen wat hij moet, hoeft hij er zelf niet mee te dealen waardoor het alleen maar erger wordt. Door hem heel strak te vertellen wat hij bij iedere 'stap' moet doen, creeer ik meer rust in hem, doordat ik bepaal dat hij er niets mee hoeft.


Dat herken ik ook wel een beetje van Noortje. Die kan "doelloos" in de kamer zitten en niet weten wat te doen. Dat ze zich op dat moment niet op haar gemak voelt is duidelijk. Meestal stuur ik haar dan naar haar mand en dan is het onzekere ook over.
Stelletje portretten hebben we toch!

ach ja, sommigen moeten wat meer bij de hand genomen worden dan anderen

Jip z'n stress wordt wel wat minder zoals in het filmpje te zien is, omdat duidelijk is dat hij echt niets hoeft te dealen met zijn angst. Helaas zal de angst/het ongemak in voor hem moeilijke situaties wel blijven, maar door hem te 'vertellen' dat het oke is en ik ermee deal ipv dat hij er zelf iets mee moet creeer ik toch wat meer rust.