Lekker in het bos!

We zijn naar het bos geweest, en dat ging goed, waar hij eerst naar elke hond toe rende, was hij nu redelijk goed bij ons te houden. Hij liep zelfs naar kinderen toen en negeerde de hond, die er bij liep.
Dit is dus het effect van de castratie, en is morgen pas 3 weken geleden.

Wel stormde er een golden retriever op hem af en Bruce dacht, oeh leuk, spelen!!!
Ze rende door het bos, en eindelijk kwam er een vrouw aan.
Ze riep haar hond, liep door, maar de hond dacht, toedeledokie, spelen is TE leuk
Bruce en zijn nieuw vriendje speelden vrolijk door, en ineens was daar de vijver. Samen sprongen ze in het water, rollend door de modder, klimmend over het watervalletje.
De vrouw bleef roepen, en eindelijk luisterde haar hond.
De hond holde weg, en Bruce er achter aan. Ik fluiten, Bruce kwam terug ( wonder boven wonder ) maar die retriever er weer achter aan...

Die vrouw weer roepen, en daar ging de retriever, maar Bruce dus ook weer!!

De vrouw maakte haar hond vast, maar Bruce kwam niet terug.
Mijn man ging hem halen, en toen mijn man er bijna was, kwam hij terug sjezen, mijn man voorbij rennend hahah

We hebben het idee, dat Bruce dus beter begint te luisteren, en minder gefocust is, terwijl hij toch midden in de puberteit zit.

Ondanks dat we de castratie niet om gedragsredenen hebben laten uitvoeren ben ik er toch wel blij mee!

Bruce ligt nu voldaan te slapen
Hij heeft 3 dagen rust gehad, vanwege de ontsteking na castratie, maar vandaag voelde hij zich goed, en de zwelling is stukken minder. Morgen laatste dag antibiotica, hopenlijk is hij er dan van af!

Wat fijn dat het zo veel beter gaat zeg
echt super!

Ik vraag me af waarom je hem niet eerst chemisch hebt laten castreren.Je geeft zelf aan dat hij midden in zijn pubertijd zit.En om dan zo rigoreus zijn zaakje te laten verwijderen,hmmm.Maar ik weet ook niet hoe,niet luisterend hij was.Wel leuk voor jou dat het beter gaat,hoe voelt Bruce zich eronder?Met vriendelijke groeten Annemieke&Nak

@ Annemieke, de reden dat we hem hebben laten castreren, was een chronische voorhuidontsteking.
Als hij die niet had gehad, hadden we hem niet laten castreren. Maar ik had de druppels 75 cm hoog tegen de muren zitten, en waar hij liep, lekte hij pus.
Niet echt fris, zeker niet met kinderen!

We zien nu gewoon verandering in zijn gedrag, en dat is mooi meegenomen! Hij is er zelf gelukkiger onder, hij is veel minder gestressed met wandelen en spelen met andere honden.
Hij is nooit lelijk geweest, tegen andere honden, maar hij was er enorm op gefocust! Zodra hij een hond zag, hoorde of zag hij niets meer.
Bovendien is wandelen ook veel relaxter, het trekken aan de riem is vrijwel verdwenen, kwijlen, klappertanden en om de 5 meter piesen, ook. De hond is zelf relaxter geworden.

En ter toevoeging, de voorhuidsontsteking is zo goed als over!

dat is fijn dat je het al begint te merken ook fijn dat de voorhuidsontsteking bijna weg is.