lieve honden

eigenlijk ontroerd het mij dat benji enorm veel wel kan, toen ik benji kreeg zat daar en verhaal bij van een dominant hondje dat niet met andere honden zou kunnen, nar mensen zou grommen en durven te happen.
inmiddels loopt hij in groepen van 4 tot 7 verschillende honden en hoef ik soms maar te kijken en hij weet wat ik bedoel.

S nachts werd ik plotseling wakker, want plukkie liep grommend voor mijn bed heen en weer, net als zon groote waakhond! Haha
Er stond een groepje jongeren bij onze basket, ze zaten glazen flesjes door de ring te gooien. Ik durfde echt niet daar heen te gaan, maar onze auto stond er vlak bij en het kond dus dat de auto werd beschadigd. ik had plukkie bij me dus ik liep zachjes naar beneden, doe de deur open en daar rent plukkie naar die jongeren en gromt heel gevaarlijk en laat zijn tanden zien. Die jongeren, een stuk of 4 gingen niet weg dus ik zei dat ik de politie wel kon bellen, toen gingen ze. Maar dat die kleine pluk het tegen ze wou opnemen vind ik toch heel bijzonder!

Er zijn veel ontroerende momenten geweest in mijn 40 hondenjaren. Een ervan was met het eerste nestje van Yoshka. Ze had een paar dagen spuitpoep en de melkgift viel terug. Ze had 9 puppies en het was dus voor haar een hele klus om die tervreden te stellen. Ik had een dag de pups bijgevoerd en dit had ze onthouden. Bij de volgende zoogtijd kwam ik weer met mijn flesjes . Ze keek me aan en bracht me achter elkaar 4 puppies die ik maar moest voeren. Ze werden keurig in mijn schoot gelegd. Zelf nestelde zich aan de andere kant van de kist en zoogde de 5 overgebleven pups. Een oogje houdend op mij of ik het wel goed deed. Als een pup verzadigd was gaf ik die haar terug en dan kregen ze een keurige wasbeurt met een massage. Dit was pas TEAMWORK!! volgens haar!

Van Lola vond ik het ontroerend dat ze toen we haar afhaalden ze een muilkorf omhad (omdat ze uit stress en angst een paar medewerkers van het asiel gebeten had) en eenmaal in de auto haar koppie onder mijn jas verstopte, bijna de hele rit lang.

Ik was eens aan 't huilen. Ik ging bij hem liggen op de grond & hij begon mn tranen weg te likken.
Dat vond ik zó lief van hem. Het was ook de eerste keer dat hij dat deed

Ze zijn natuurlijk altijd lief voor me, maar wat me het meest ontroerde was toen mijn opa vorig jaar thuis kwam uit het ziekenhuis voor de laatste loodjes van zijn leven dat ze zo lief voor hem waren.

Ze waren altijd al dol op hem en normaal helemaal wild van enthousiasme. Nu gingen ze netjes bij hem zitten en hij hield hele verhalen tegen ze en dan zaten ze aan zijn voeten met hun kopjes naar hem opgericht te kijken.

@Annelies, wat speciaal zeg! Wat een vertrouwen van dat moedertje en wat een goed gevoel voor wat goed is voor haar pups.

Dobry, dit vind ik het allervoornaamste van het fokken, op de gezondheid na, natuurlijk! Je moederhond kennen van voor tot achter, er moet een vertrouwensband zijn. Samen een nest krijgen en weten dat je er voor elkaar bent. Ze voelde feilloos aan dat ze in goede handen waren en vertrouwde op mij, en ik op haar. Samen een nest hebben, is het mooiste wat er is.
Een kuvasz is nog heel instinctief wat gedrag aangaat. Ze wist feilloos wat ze moest doen en laten.De pups spenen deed ze zelf . Ik hoefde niks te doen, alleen te zorgen voor eten, Ze wurgde de puppies het eten voor, lekker voorverteerd voer, en dit is zo gebleven tot het eind van de puppietijd. Bij honger rende de pups achter haar aan , stoottten tegen de mondhoeken en mams had altijd nog wel een voorraadje in haar maag! Het zijn wat dat betreft nog halve wolven!