Angstig

Hallo Allemaal,

Wij hebben sinds een half jaar Kayra. (zie profielfoto) Ze is nu 4 jaar
We hebben haar bij iemand weg gehaald waar ze altijd buiten leefde en snachts in een schuur zat.
Toen we haar net hadden durfde ze de voordeur niet in en ook op het laminaat wilde ze niet lopen. Na een maand hadden we haar eindelijk zover dat ze niet meer zo krampachtig door de woonkamer liep (ook 2 kleden liggen)en ook de voordeur in en uit wilde.
Ze is het liefst aldoor bij mij (nu ligt ze ook onder mijn stoel) en luisterd naar mij echt perfect ongeacht de omgeving, andere mensen of honden in de buurt. Naar anderen luisterd ze minder.
Waar ik me zorgen om maak is dat ze zich steeds verstopt als ze aandacht krijgt, ze stopt dan haar kop acher mijn rug als ik op de stoel zit of wanneer ik op de grond zit doet ze haar kop helemaal naar beneden en tussen mijn benen. Even knuffelen zit er ook niet in en wanneer ik haar borstel loopt ze steeds weg, ze voelt zich dan duidelijk ongemakelijk. Weten jullie hoe ik hier het best mee kom kan gaan?
Ik had gehoopt dat dit wel weg zou gaan namate ze meer gewend was hier maar helaas is dat nog niet het geval. Ik beloon haar voor goed gedrag en wanneer ze iets doet wat niet mag ga ik niet verder dan foei, dit is bij haar voldoende. Slaan en dergelijke ben ik zwaar op tegen maar ik weet natuurlijk niet wat de vorige eigenaar bij haar heeft gedaan.
Ook is ze bezitterig en wil ze alles hebben wat onze andere hond heeft, en wanneer onze andere hond aandacht krijgt staat ze er direct bij maar dan negeren we haar maar ze blijft het proberen.
Ik hoop dat jullie wat tips kunnen geven
Alvast bedankt
Bianca

Fijn dat Kayra een plekje in jouw hart en huis mocht veroveren.

Als ik je verhaal zo lees denk ik dat je nog een lange weg te gaan hebt, waarbij je er ook rekening mee zult moeten houden dat de kans er in zit dat het nooit meer helemaal goed komt. Ik kan niet in jouw situatie kijken en durf daar dan ook niet echt een uitspraak over te doen. In elk geval is, zoals ik het lees, Kayra erg slecht gesocialiseerd. Dit is een proces wat je niet meer kunt inhalen en heeft mede tot gevolg dat ze heel lang nodig zal hebben (veel langer dan een gesocialiseerde hond) om wat vertrouwder te raken met dingen.

Bij mijn hond, met weer andere maar soortgelijke problemen, zie ik in een verloop van 3 jaar jaar nog steeds vooruitgang in kleine stapjes. En toch blijft hij angst en stress gevoelig. Ik heb ook niet de illusie dat dat ooit helemaal over gaat. Toch kan hij zeker het laatste jaar met meer vertrouwen in contact met andere mensen zijn.

Hieronder verder

Ik denk dat je er goed aan doet om de dagstructuur eenvoudig en overzichtelijk te laten zijn met veel rust momenten op een plek die voor haar veilig is. Misschien is dat in haar geval wel ergens in een ruimte apart, of bench. Dat is iets wat je zelf moet uitvinden. Ook zou ik haar niet geforceerd in direct contact met andere mensen laten zijn. Dus als er visite komt deze haar gewoon helemaal negeren alsof ze er niet is. Geef het echt de tijd, veel tijd.

Succes met je mooie angstige dame.

Moeilijk, erg moeilijk. Ik heb eigenlijk weinig aan toe te voegen van hetgeen Petra heeft geschreven.

Probeer het vertrouwen te winnen van je hond, dan kom je denk ik al een heel eind. Zodat als er wat engs is, weet dat hij blindelings op jouw kan vertrouwen.

Veel succes, zal een lange weg zijn, maar absoluut de moeite waard, om met kleine stapjes steeds verder te komen.

Het zal inderdaad nooit helemaal weg gaan. Maar wel een mooie uitdaging om te kijken hoe ver jullie saampjes kunnen komen!

Even knuffelen zit er ook niet in en wanneer ik haar borstel loopt ze steeds weg, ze voelt zich dan duidelijk ongemakelijk. Weten jullie hoe ik hier het best mee kom kan gaan?

Tja, ik loop daar ook nog steeds tegen aan. tegen me aanliggen wil hij wel en ik mag ook mijn arm op hem laten rusten of even kriebelen, maar zodra het een intensiebeweging is neemt de stress toe. Dus kammen en andere handelingen is voor hem nog steeds moeilijk. Ik wilde het oppakken met massage TTouch, maar ook hier hetzelfde probleem. Momenteel zit ik in een medisch rondje, maar ook overprikkeling speeelt mee denk ik.

Ik houd de noodzakelijke handelingen zo kort mogelijk.
Liever iedere dag een klein beetje kammen , dan ineens.

Wat fijn dat ze nu een fijn thuis heeft gekregen.
Ik denk dat er heel veel geduld bij komt.Maar ik denk zeker dat het gaat lukken.

mijn oeders hebben ook zn probleem hondje idd en duurt heel lang voor dat weg is.
wat wij deden is lang uit id kamer liggen dan zachtjes roepen en proberen bij je te laten komen.
ook met borstelen, doe dit eest met een zachte puppy borstel. laat haar rustig kijken enz. geen onverwachte begeingen maken want wsl schrikt ze daar van.

Waar ik me zorgen om maak is dat ze zich steeds verstopt als ze aandacht krijgt, ze stopt dan haar kop acher mijn rug als ik op de stoel zit of wanneer ik op de grond zit doet ze haar kop helemaal naar beneden en tussen mijn benen.

Dat inplanten van de kop doet die van mij ook.. met veel plezier overigens.. vind niks fijner dat.. blijft rustig een half uur staan als ik 'm dan ook een beetje kroel.. het schijnt meer met vertrouwen van doen te hebben dan met schuilen...

Bedankt voor alle reacties.

Het lijkt wel of ze bang is voor alles wat ze niet kent. Zo durfde ze ook echt niet in de auto, nu vindt ze het gelukkig leuk omdat ze weet dat we dan b.v. naar het bos gaan. Het lijkt wel of ze bang is dat we haar achter laten omdat ze ook direct de kofferbak weer in springt en wanneer ik bv voor in de tuin bezig ben dan blijft ze bij de deur staan en komt ze pas naar mij toe wanneer ze me niet meer ziet, ze verliest me echt nog geen sec uit het oog.
Wat andere mensen betreft is ze erg sociaal tenzij ze hier in huis komen en zij ze nog nooit of maar weinig heeft gezien, dan stormt ze erop af en begint te blaffen. 1 keer moesten we met spoed weg en ging een vriendin van ons de honden uitlaten, ze was net binnen en Kayra liet haar tanden zien en begon te grommen. Onze andere hond reageerde echter heel blij en toen ze de hondenriemen pakte kwam Kayra toch maar heel voorzichtig naar haar toe en was het goed.Haar ergens even alleen laten in een andere ruimte is dus geen optie aangezien ze ons moet kunnnen zien. Zit ik voor in de kamer dan is Kayra daar ook, zit ik achter dan is ze daar. Schrikerig voor bepaalde bewegingen is ze niet, het gaat echt alleen om bv andere ruimtes zoals de dierenarts, het centrum waar veel mensen zijn of wanneer we haar mee nemen naar een ander huis of wanneer we haar naar boven tillen om onder de douche te gaan dan sluipt ze echt over de grond.Als we naar bed gaan dan is ze gewoon in de kamer met de andere hond en dan hoor je haar niet tenzij ze wat hoort buiten.

ze verliest me echt nog geen sec uit het oog.

Begrijpelijk, Jij bent haar anker. Maar wel iets wat ik zou gaan proberen te oefenen, haar wat losweken. Langzaam aan afstanden wat vergroten. Dus traphekjes er bv tussenplaatsen. Heeft ze ook verlatingsangst?

Wat andere mensen betreft is ze erg sociaal tenzij ze hier in huis komen en zij ze nog nooit of maar weinig heeft gezien, dan stormt ze erop af en begint te blaffen.

Je noemt het sociaal, maar is het dat ook? Wat doet ze na het blaffen? Is ze enthousiast, terughoudend? Hoe is haar lichaamstaal.

het gaat echt alleen om bv andere ruimtes zoals de dierenarts, het centrum waar veel mensen zijn of wanneer we haar mee nemen naar een ander huis of wanneer we haar naar boven tillen om onder de douche te gaan dan sluipt ze echt over de grond.

Dit is voor mij heeeeeel herkenbaar en zit ook echt amper verbetering in.

Ik ga met Petra mee..

Houd het simpel, rustig, niet te veel, of te vaak..
En regelmaat en veel rust..!!

Geef de hond de tijd het allemaal in zijn eigen tijd te ervaren en tempo te ontdekken..

Een bench zou wel eens een heerlijk veilige plek kunnen zijn voor de hond...
Zo kan hij hij even tot zichzelf komen in zijn eigen veilige hol...

De hond komt uit een schuur...
Dit is een prikkelarme omgeving...
Zo kan de bench voor hem die prikkelarme omgeving weer even zijn ..
En deken over de bench en de bench op een rustige plaats in huis...

Zelfs mijn houd ligt nog steeds graag in de bench, haar veilige plekje om zich terug te trekken..

Hier nog 2 belangrijke linkjes over hondentaal,ik ben er ook een stuk wijzer van geworden

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

Je hebt haar uit een schuur weggehaald bij iemand. Om zo'n hond een goed huis te geven vind ik geweldig. Het feit is echter dat ze geestelijk is verwaarloost en als pup niet goed is gesocialiseerd. Ze is eigenlijk bang voor mensen. Ze moet dus vertrouwen krijgen in mensen. Het is in een reactie hier boven al genoemd maar ik zou beginnen met T-Touches. Dit is een bepaalde massagetechniek die heel rustgevend en vertrouwenwekkend is. Je kunt de angst voor mensen er een heel eind uit trainen maar helemaal weg zal het niet gaan.

klopt eefke,
ga nooit weg das bij de hond bvn mn ouders ook zo maar dor geduld enz kom je een heel eind.

mijn buurman heeft een boddercollie (sorry als niet goed geschreven is hahah) en als die haar riep kwam ze kruipend uit angst naar hem toe.

met veel geduld heeft hij dat er uit gekregen en nu ken je de hond niet terug

houd moed met veel geduld kom je er wel

Bedankt voor alle reacties.

Aan verlatingsangst heb ik zelf ook gedacht en ga ik me ook wat verder in verdiepen.
Na het blaffen reageerd ze enthousiast.
Taphekjes plaatsen is hier in huis geen optie omdat we een open keuken hebben. Als ik de was doe in de bijkeuken heb ik de deur dicht en is ze gewoon in de kamer. Ze zijn wel eens alleen met z'n 2 als ik een afspraak heb of boodschappen doe en dan is ze stil en rustig en als ik dan terug kom rekt ze zich uit omdat ze dan net heeft gelegen.
we laten ze samen uit en als ik haar dan los laat en mijn partner roept haar dan rent ze pas naar een paar keer roepen haar kant op maar rent meteen weer terug naar mij,het gaat dus niet van harte.
Ze is zelfs bang voor de harde wind en wil meteen weer naar binnen.
Ze voelt zich hier in huis wel veilig dus een bench vinden wij niet nodig,wel gaan we proberen om haar alleen in de bijkeuken te laten.
soms komt ze aandacht vragen als we op de bank zitten en dan proberen we haar op de bank te krijgen maar ook dan begint ze te piepen en wil er meteen weer vanaf.
de hondjes zijn al zo aan elkaar gewend nu dat ze afentoe wel bij elkaar gaan liggen.
Ze is wel heel leergierig dus we zaten al aan een cursus te denken.
maar weten zo niet wat nu goed voor haar zou werken..
speeltjes met een piep vind ze ook leuk maar dan legt ze die in haar mand en kijkt er verder niet naar om,maar onze andere hond mag ze ook niet hebben.
Eeen bal kijkt ze niet naar om helaas en een stok pakt ze ook niet.