Assertiviteitscursus voor de hond..

Hallo lieve allemaal,

Ik ben echt helemaal verbaasd! Ik dacht dat ik een hondje had dat prima voor zichzelf op kon komen. Nooit agressief, maar laat wel duidelijk zijn grenzen zien. Vandaag kwam er visite van ons met een jong hondje, een half jaar oud, en die kon met Bram doen wat ze wilde. (was een teefje, cocker spanieltje)
Flink bijten in zijn oren, poten en staart. Blijven spelen en rennen en springen. Dat beestje heeft de hele dag lopen trekken en spelen met hem. En wat deed Bram.. Hij speelde vrolijk mee of deed niets. Er waren zelfs keren dat hij met zijn staart tussen zijn poten probeerde te ontsnappen, maar er was geen ontkomen aan..

Het contact was wel geheel vriendelijk. Er is geen geblaf of vijandig gedrag aan te pas gekomen. Bram deelde alles, zijn brokken, waterbak, speeltjes, ging zelfs zijn kleedje brengen. Het hondje maakte daar dankbaar gebruik van en wist simpelweg uit jonkheid zijn grenzen nog niet.
Maar het helpt ook niet als Bram zelf niet corrigeert.

Wat is hierin als baasje mijn plaats? Ingrijpen en het van Brammetje overnemen wanneer ik zie dat het te ver gaat?

Ik liet het begaan, en we hadden met zijn allen zoiets van:
"Brammetje, zet d'r maar op d'r plek!"
Maar die reactie bleef uit...

We hebben maar om het uurtje een time-out ingelast om Brammetje en ook zeker de pup te ontzien.. Maar toch ben ik erg aan het twijfelen. Help!

Ik denk dat je het goed gedaan hebt zoals je het gedaan hebt.

Echt ingrijpen kun je niet, het is hondse taal en daarin moet Bram inderdaad zelf zijn grens aangeven. Volwassen hond en speelse pup, dat is nou eenmaal een verschil.

Je hebt eigenlijk ook ingegrepen door de rustmomenten in te lassen, misschien had je deze momenten wat langer kunnen maken. En moeten zeggen, nu was het leuk, nu is het genoeg en ze dan ook niet meer bij elkaar gelaten hebben.
Dat was nog een optie geweest. Ik was er niet bij, dus ik weet niet of het goed geweest is ze na de rust steeds weer samen te brengen.
Dit kun je voor een volgende keer overwegen als je het idee hebt dat Bram er klaar mee is.

Is het Cockertje de lang verwachte schat van je oom en tante?

Inderdaad Dewi, da's het langverwachte hondje. En ze mogen elkaar zo graag, helemaal super natuurlijk.

De rustmomenten duurde zeker een hondje, maar het leek wel alsof die batterij weer volledig opgeladen was van de pup, ze bleeeef gaan. De rustmomenten waren heerlijk voor Brammetje, maar die 100% activiteit die de pup eraan overhield waren weer een beetje minder! Je zag aan zijn hele houding dat hij onwijs verward was. Meestal is Bram de rauwdouwer die te ver kan gaan wat hem een grom oplevert. Maar zelf laat hij echt met zich sollen, en niet zo'n klein beetje ook.

Als de pup te hard beet wat Bram deed piepen, deed hij niets terug. Hij probeerde weg te lopen of maakte zich klein. De pup had hier echter geen boodschap aan en dacht: Jaaaa, spelen!!

Geheel vriendelijk hoor. Staartjes zwiepend en partners in crime. Maar jeetje, wat was het heftig..

(de rustmomenten duurden zeker een uurtje!*)

Hoe oud was het pupje?

Wat leuk dat ze elkaar mogen

Dan doe je het de volgende keer toch weer zo? Gewoon rust als je merkt dat het Bram teveel wordt of de pup te moe wordt.
En als ze elkaar straks beter kennen, zal er automatisch al meer rust zijn denk ik.

Geloof best dat het een heftige boel was, vooral binnen waar de ruimte natuurlijk beperkter is.

Ja, ik ben met ze naar buiten gegaan, los van de lijn omdat ze zo lekker kunnen rennen. De pup was nooit nog geweest nog, maar dat was geen probleem.. Want waar Brammetje ging, ging Oberon hem achterna! Ontzettend koddig gezicht en je zou denken, erna helemaal bek af... Nou, vergeet het maar! Oberon had plezier en energie voor 10! Haha!


Het pupje is nu bijna een half jaar oud.

Hier komen ook regelmatig gasthondjes over de vloer, hoe je het hebt aangepakt is goed hoor.
Ik ga er de laatste tijd wel meer bij zitten, in de loop van tijd merkte ik toch irritatie ontstaan, steeds tijdens het leuke lieve sociale spel dat het steeds dreigde te escaleren. Ik zit er bovenop, corrigeer iedereen (met stem of bij me roepen en belonen als ze meteen komen) en nu is er al veel meer rust in beide konten. Nog steeds heel leuk en lief spelen, maar acuut stoppen als ik dat zeg. Als je merkt dat zij ook steeds dreigen te escaleren zou ik dat corrigeren zeker proberen!

Komt me bekend voor, gisteren hadden wij ook een hond over de vloer (een beer van een Bouvier) en af en toe ook rust ingelast. Uiteindelijk gaf Izzy aan dat ze niet meer wilde, door juist op schoot te willen bij mij en viel in slaap en hij vond het ook best.

Dat daarna hadden we haar in haar mandje gelegd en dat mandje op de bank gezet, zodat hij haar niet wakker zou maken en dat ging ook super. Waarom niet in haar bench? Omdat het mandje iets makkelijker was dan haar in de bench te leggen i.v.m rug en dat ze niet wakker zou worden.

Ja, ik merkte duidelijk dat het enige waar bram het pupje op corrigeerde, het binnenkomen van zijn bench was. Dit werd direct geaccepteerd en gerespecteerd. Was heel mooi om te zien.
Het is ook zo'n lekkere goedzak die Bram.
Ik vind het fijn dat ze elkaar mogen en Bram zich ook tijdens het uitlaten als het ware zich ontfermt over die kleine.
Maar hij weet gewoon niet hoe hij het moet stoppen
Dus daar kwam ik even het plezier verpesten. Haha!
Bram in de bench en het pupje in zijn geliefde kratje!
Ze vielen direct in slaap om weer fris en fruitig terug te komen!