Van pup tot nu

Toen we Senna kregen was het best wel even aanpoten met een pup en twee kinderen onder de 5 jaar.

Ook was het heel koud we kregen Senna op 8 december 2009 en de dag erna begon de vrieskou. Dit is natuurlijk super maar niet als je je pup zindelijk moet maken. Ze heeft maar 1 keer binnen gepoept en paar plasjes gehad na twee weken niks meer gevonden.

Op de puppycursus was ze de beste van de klas. Bij het vervolg konden we merken dat ze zich verveelde en zijn er clickeren (free shaping) bij gaan doen.

Ze kan aardig wat commando''s maar soms heeft ze echt bananen in haar oren. Snuffelen is toch 1 van haar voornaamste bezigheden buiten en belangrijker dan haar bal.

Ze is lief voor de kinderen en trouw aan ons het mis mijn kleine meisje die is veranderd in een grote bruine beer. Ben heel trots we zijn er nog lang niet met trainen maar ze doet het al heel goed!

leuk topic Senna

Sam is een maandje ouder als Senna, geboren in Ederveen op een boerderij.
Zijn moeder en Oma liepen daar rond als boerderijhond, toen ik daar aan kwam om te gaan kijken stonden ze teblaffen bij de ingang.
Zodra ik uitstapte begonnen ze te kwispelen op zijn Labradors(lekker schudden met die kont en staart)
Sam en zijn 4 broertjes liepen tussen de andere dieren gewoon rond(koeien,stiertjes, katten etc)
7,5 week oud moeilijk om dan een keuze te doen, je zou ze dan alle 5 willen meenemen.
Net als Senna heeft Sam bijna nooit binnen geplast of gepoept.
Naar het werk ging hij gewoon mee, mandje in mijn kantoortje, ging prima.
Totdat hij de snoeren van de computer etc had ontdekt(4 doorgevreten).
Nu heb ik 2 benchen 1x thuis en 1x op het werk
Ze zijn groot voor je het idd in de gaten hebt.
Iedere lantaarnpaal moet worden besnuffeld en bewaterd.
En ook in zijn oren zit soms een behoorlijke bos bananen, en soms een bulldozer.
Maar verder o zo lief.

haha omdat die reuen tegen die paaltjes plassen. Staat mevrouw elke keer te snuffelen bij de paal welk mannetje er langs geweest is

Balou hebben we helaas bij een broodfokker gehaald.. schaam me er nog voor. Maar goed..

Er zaten nog 2 zwarte labradorpupjes. "Kies maar," zei de vrouw. Pff.. liefst wil je ze beiden, maar mijn vriend had al gezegd dat we wel maar ene zouden 'nemen.'
"Doe die maar," stom antwoord, maar wat moet je he.

Enfin, zaterdag 17 april 2010 waren we dus de baasjes geworden van een mooie labradorpup. Een naam hadden we nog niet echt. Bailey dachten we eerst, maar paste eigenlijk niet bij hem. Het werd Balou, hij had net zo'n wiebelkont als Balou de beer.
De eerste nacht in de bench, samen met zijn snuggle pup. Kwartiertje gepiept en daarna stil tot 's morgens. Nacht erna nog korter gepiept en daarna nooit meer. Ook was hij heel snel zindelijk. Eigenlijk alleen de eerste week soms nog een ongelukje. Toen ik erachter kwam dat hij van een broodfokker vandaan kwam, jankend de dierenarts gebeld. Deze stelde mij gelukkig gerust en vertelde ons dat het een gezonde pup was/is.
Buiten het pupgedrag, bijten, overprikkeld, was/is het een voorbeeldige pup. Inmiddels uitgegroeid tot een 9,5 maand jonge doerak.. hihi.
Hij luisterd erg goed, bananen-in-de-oren-dag daargelaten. Vooral als hij water ziet gaat hij als een speer een duik nemen om dan vervolgens wel te komen, maar hij MOET een duik nemen.
Inmiddels zijn we aan de derde cursus bezig, de GGB. Springen en rennen vind hij helemaal geweldig, dus als hij oud genoeg is, denk ik dat we behendigheid of iets dergelijks gaan doen. Wandelen vind hij ook heerlijk. We leggen de nodige kilometers af.
Vandaag heeft hij voor het eerst sneeuw gezien en vond het raar, maar uiteraard ook helemaal geweldig.
Kortom: we zijn helemaal happy met onze Balou en kan me niet voorstellen zonder hem!

Gelukkig heb je een gezonde hond! Daar gaat het toch om. Wat leuk dat je Balou voor het eerst sneeuw gezien heeft. Senna had gelijk de dag nadat wij haar opgehaald hadden al mooie sneeuw foto's.

Behendigheid willen wij ook gaan doen. Maar eerst mijn rijbewijs halen dan ben ik niet meer afhankelijk van anderen

In juli 2008 is onze grote schat bij ons komen wonen. Via de herplaatsing van de labradorvereniging hoorden wij dat er een teefje van 1,5 jaar voor herplaatsing opgegeven werd. Er werd ons wel meegedeeld dat ze vraagtekens hadden over het hoe en waarom ze opgegeven was. Ze hebben mijn man en mij voorbereid op nare dingen die we konden tegenkomen als we haar wilden zien/ophalen. Ze zag er inderdaad vreselijk uit, heel slecht in de vacht, olifantenhuid, vurige plekken op de buik, en bloedend vanachter . Geen moment getwijfeld maar haar meegenomen naar huis, na een dagje rust direct naar de DA. Daar werd vastgesteld dat ze ernstig mishandeld was. We hebben contact met de fokker gezocht en die was heel blij dat Rossi bij ons was terechtgekomen. We hebben nog steeds contact. (labradors from the vicarage) Rossi heeft van heel ver moeten komen en heeft zich uiteindelijk ontpopt tot een heel lief en zachtaardig hondje, het is geen werkhond geworden maar een knuffelhond. Ze heeft atopie, allergie voor bijna alles en nu wordt ze behandeld door een klassiek homeopate. Ze kan niet alleen zijn, dus waar wij gaan gaat Rossi ook. Kan dat een keertje niet dan hebben wij mijn ouders die oppassen. Dit heeft ze overgehouden aan de eerste 1,5 jaar. Voor ons hoeft ze niet perfect te zijn, ze is lief voor iedereen en speelt met elke hond. Nooit is ze chagrijnig en altijd staat ze klaar om iedereen een dikke kus te geven... Kortom onze superschat!

Fiona het is geweldig dat het dan toch zo goed gekomen is met Rossi

Wat een verhaal Fiona! Lijkt me verschrikkelijk moeilijk om zo'n keuze te maken. Maar Rossi heeft nu super baasjes. Heel begrijpelijk dat ze moeilijk alleen gelaten kan worden. Gelukkig kwamen jullie op haar pad.

Wist de fokker zelf niet dat het slechte pupkopers waren? Of heeft ze het daar nooit over gehad?

Wat een mooie verhalen!

Rossi heeft het maar getroffen met jullie!

De fokker heeft geen idee gehad dat er iets niet goed zat, totdat ze onverwacht met haar man bij de vorige eigenaar van Rossi op de stoep stond. Bij dat bezoek heeft ze een nare smaak overgehouden, maar ze had niet het idee dat het zo ernstig zou zijn, ze heeft op dat wel de lab.ver. ingeschakeld om een en ander uit te zoeken. Op dat moment had de vorige eigenaar echter de touwtjes in handen, hij had de papieren van Rossi en telkens als er contact met hem werd opgenomen gaf hij niet thuis. Toen we hem confronteerden dat ze bloedde gaf hij aan dat ze net loops werd.... Dat bleek later ook een leugen. Maar met de nodige operaties e.d. is ze gelukkig een hond zonder trauma's geworden, we zijn zo trots op haar!!!!
Groeten Fiona

Ja als fokker wil je toch het beste voor je honden. Met leugens komen pupkopers ook een heel eind! Jammer genoeg....

Maar jullie mogen zeker trots op haar zijn maar natuurlijk ook op jezelf!