Jaar geleden

Jeetje, wat gaat de tijd snel.. Vorig jar om deze tijd was onze kleine Kimmie nog bij ons.. Wat ons 's avonds stond te wachten wisten we niet. Ik denk er nog erg vaak aan terug, zie het weer gebeuren. Mijn kleintje in de bek van dat monster, bloedend de kamer binnen en toen bij de da.. Was in shock en toch kwispelen als ik of mn broer bij dr in de buurt kwamen.. DA had ons nog gezegd, ze herkent je waarschijnlijk al niet meer, maar dat deed die gek wel.. Zit nog vaak aan alles wat we met dr hebben gedaan, gek idee dat het alweer een jaar geleden is..

Kim, het ga je nog steeds goed en ik hoop echt dat je rust, dag kleintje!!

het blijft pijn doen
heel veel sterkte

gr angelique en lana

Hoi Nathalie,

Lijkt me een nare herinnering, zoals je het beschrijft .
Wil je veel sterkte toe wensen.

Liefs, Marleen

Wat een vreselijk verhaal.
Mijn oudste is bijna doodgebeten door een pitbull,
heeft het gelukkig wel overleefd.
Luca was stervende en telkens stond hij op,
de hele keuken en serre lag onder het bloed en
hij likte mijn hand.
Heeft het overleefd en ik heb de rillingen weer
over mijn rug lopen, als ik eraan denk.
Ik leef met u mee, absoluut en kan me heel goed
in u verplaatsen.
Wat blijft is de herinnering !

Echt, de herinnering blijft.. Heb bewust toen ik mijn huidige jr haalde, mezelf voorgenomen haar los te laten, direct de eerste keer dat we naar de hei zouden gaan.. Ik was zo bang dat zij mijn angst zou overnemen, wat gelukkig niet gebeurd is. Heel vaak als ik een deense/duitse dog zie, loop ik de andere kant op, uit angst dat er weer iets gebeurd. Ben nog nooit in mijn leven bang geweest voor een hond, maar nu wel voor de duitse/deense dog.. Ik zie haar nog staan.. Bij de da werd geconstateerd dat hij dwars door dr ribbenkast een gat in dr long heeft gebeten, voor haar was er dus geen redden meer.. Misschien slijt het ooit, maar nu zie ik het nog vaak voor me..