Conflict over opvoeding

Je doet zo goed je best en daar heb ik absoluut
respect voor.
Ik weet heel zeker, dat een hond die verkeerd
gedrag vertoont, met een standvastig baasje en
rustige omgeving, absoluut te corrigeren valt.
Onze gedragsdeskundige zegt niet voor niets, dat
hij meer moeite met de baasjes heeft dan met de honden, sterker nog 99 procent bezig is met de baasjes
op te voeden, en maar een klein percentage met de hond.
Hoeveel honden er niet uit huis geplaatst worden,
zelfs ingeslapen worden, door de "onkunde" van baasjes.
Dat vind ik echt schrijnend.
Als je een gt in huis zou halen, zou hij zien hoe
het eraan toe gaat en hij of zij zou dan gegarandeerd
jouw vader ook terechtwijzen, op een subtiele manier.
Want gedragsdeskundigen tonen wat er verkeerd gaat,
maar vertellen dat de baas heel subtiel, zodat hij
of zij ziet wat er verkeerd gaat en niet boos wordt.
Want in dit geval zou een verwijtende gt averechts werken.

Met dat je vader misschien wel gelijk heeft bedoel ik ook dat je alles moet los laten.

Ik heb een aantal jaren terug een hond terug gehaald uit de states die ik verkocht had als pup.
En kreeg haar terug als een gefrustreert ADHDer.
Was toen ook veel te veel bezig om haar weer op het goede pad te krijgen.
Van frustratie dat niets hielp heb ik het toen allemaal los gelaten en haar de vrijheid in handelen gegeven.
Ze is toen een periode heel heftiger geworden en gaf mij een andere inkijk en hierop rustig inspelen zonder dat ik zo nodig alles moest veranderen om mij.
Maar meer vanuit de hond.
Langzaam kwam de rust terug vanuit haar eigen handelen en zij de keuze maakte die het meest opleverde voor haar en dat was de rust.
Ik werd ook wel eens gek dat ze gerust 2 uur in de tuin rondjes ging lopen in tranch .
Of dat ze iedereen aan wilde vallen die binnen kwam.
Of dat ze gerust de luxaflex naar beneden trok omdat er iemand langs liep.
Alle oude loslaten geeft je andere inzichten en een inkijk vanuit de hond en niet vanuit jou .

De onvrede tussen jou en je pa zorgd ook voor een stukje onbegrip en stress bij jullie maar hoofdzakelijk bij de hond.
Het constand zoeken en aanhoren wat de DA of een GT er wel niet van vind is ook niet erg verhelderend en maakt het alleen maar verwarrender.
Laat alle oude ideeén en veronderstellingen los in je hoofd en emotie.
Laat de hond gewoon even zichzelf zijn zonder er bovenop te zitten.
En observeer vanuit je zelf en de hond.
Daar ligt meestal je antwoord. .

hoi wilma

mijn boef was ook een hyper geval waar niks mee te doen was ook binnen was hij altijd druk ging nooit ergens rustig liggen.

ook ik heb van alles geprobeerd tot een gt tegen mij zei negeer hem binnen doe net of hij er niet is maar beloon hem als hij ergens rustig gaat liggen door middel van een koekje of een aai.

dit heeft voor mij binnen heel veel effect gehad hij is nu rustig binnen.
Maar buiten heb ik het zelfde probleem als jij hij kan ook niet los en is super allert op alles heb gchemische casteratie overwogen maar vond dit in overleg met de da geen optie voor hem ik ga hem in januari echt laten casteren dit is in ons geval ivm met zijn werk (hulphond) een betere oplossing aangezien dat hij ook vaak in aanraking komt met andere honden maar ook lopse teven.
ik wens je veel succes

@Kees: tussen mei en september heb ik hem ook gewoon zijn gang laten gaan. Ik liep toen langs sloten met het idee hem te corrigeren als hij aanstalten maakte om te gaan zwemmen. Ik ben daar heel geduldig mee geweest, maar hij heeft het in die maanden twee keer geprobeerd. Hij vertoonde het obsessieve zwemgedrag aan de lijn gewoon niet. In de tussentijd heb ik dus niets met hem gedaan behalve lopen en afwachten.

Ik ben eenmalig naar een homeopaat geweest, en heb dat rustig afgewacht. Dus geen verschil in doen en laten, behalve wat druppels bij zijn eten. Bij de dierenarts zijn we niet meer geweest sinds de laatste epilepsie controle.

Ik ben juist heel afwachtend geweest, zeker ook omdat tijdens een aantal maanden ik helemaal niets kon wegens blauwalg in het water. Dan valt er ook niets te trainen.

Vanaf augustus heb ik hem los laten lopen, 's avonds op een veld. Spelenderwijs. Eten als hij kwam, omkeren, wegrennen, verstoppen tussen het spelen met de bal door. Alleen: toen ontdekte hij de sloot aan de dijk onder dit veld en kon hij niet meer los.

Het is niet zo dat ik alleen maar train, train, train. Ik heb juist maanden niets gedaan. Ik ben eigenlijk pas sinds eind september weer bezig.

Ik moet me aansluiten bij Machteld.
Kalmerende signalen kunnen je een heel eind op weg helpen.
Door de kalmerende signalen, kun je ook zien waar de onrust van jou hond vandaan komt.
Ik heb zelf ondervonden dat mijn eigen onrust en stress heel veel problemen bij het gedrag van mijn honden heeft veroorzaakt, zelf zo erg dat 2 van mijn teven zijn gaan vechten.
Door de kalmerende signalen heb ik het onder controle gekregen.
Had zelf 1 van mijn honden voor herplaatsing op gegeven, kan haar nu door de hulp van Nelis Verhoeven hier houden.
Het is echt de moeite waarde om het te proberen.
Wens je heel veel succes.

eerlijk gezegd snap ik het probleem niet zo, als je niet wilt dat er gezwommen wordt, laat je hem niet los, vindt je het geen probleem, roep je "toe maar" op het moment dat hij het gaat doen en zo bevestig je zn gedrag.

zo als nu wordt het een fobie voor jou maar ook voor de hond, alles draait om het niet mogen zwemmen.

niet los is toch geen vereiste, sommige honden kunnen gewoon niet (altijd) los, nou en, zoek een alternatief, ga met hem speuren ofzo, of behendigheid of weet ik wat, energie eruit, frustraties eruit, en heb plezier met het dier.

onze eerste hond Boy was een nerveus dier, kwam uit het asiel en een echte "dribbelaar", goh kon dat dier onrustig zijn, maar ik had meer melij met hem dan dat het me irriteerde, hij deed het toch niet om mij te pesten, een hond doet wat tie doet, simpel.

Probleem is dat hij jaagt als hij zwemt, iets waar je een bekeuring voor kunt krijgen. Bovendien rent hij ook langs de kant van de sloot, steeds verder en verder. Hij is ook al enkele malen overgestoken om bij een sloot te komen. En aangezien ik in een kantorenwijk woon in het centrum, is het hier druk, en is oversteken dus levensgevaarlijk.

Ik heb een beetje hetzelfde 'probleem' met Fedor. Het is ook waterhond en het liefst zou ik hem lekker overal waar water is loslaten.

Fedor denkt dat hij alles en iedereen moet 'redden'. Als hij in de verte iets ziet, dan MOET hij daar naartoe. Dat is handig voor waar ze vroeger voor gebruikt werden, maar niet zo handig als dat 'iets' een visser is.. die vinden het meestal niet zo leuk als er een zwart-witte kolos op ze af komt gestormd. heel gek..


Ik laat hem nu soms aan een lange lijn aan zijn tuigje zwemmen. hij kan dan niet heel erg ver. ik heb nog een beetje controle op hem en hij gaat pas los als ik hem echt kan vertrouwen, eerder niet. heel jammer, maar het is niet anders.

Ik vind dat je niet alles moet willen. Laat je hond aan de lijn, en anders aan de lange lijn om te zwemmen. klaar. waarom het moeilijk maken?

Omdat hij aan de lijn dus zo hard rukt dat ik er fysieke schade van oploop aan spieren en gewrichten. En dat kan niet de bedoeling zijn.

Je moet even die knoop uit elkaar halen. Soms als je te veel je best doet zie je daarom niet meer wat nou eigenlijk het probleem is. Vandaar misschien ook dat sommigen je het advies geven een beetje afstand te nemen. relax!

Is er niet een clubj ein de buurt waar ze waterwerk doen met retrievers? Dan kun je het heel gericht trainen!

Helaas geen club hier in de buurt voor mij. Alleen een waar ze stamboomhonden willen. En aangezien Dobby combinatie broodfok/ asiel is... heeft hij die niet. Of heb ik die niet in ieder geval.

Overigens vragen ze dan ook om basisvaardigheden, en die gaan het raam uit als er water in de buurt is.

Ik snap het niet helemaal, geloof ik. Aan de lijn wil Dobby toch niet zwemmen? Dus dan trekt hij je niet naar het water, toch? Of bedoel je dat hij sowieso trekt aan de lijn?

Hij rukt aan de lijn als hij een voetbal ziet, vogels (veel minder als eerst), honden, mensen die veel lawaai maken. En na het zwemmen (aan de lange lijn) rukt hij wel naar het water.

hallo wilma,

Als dobby medisch gezond is, zou je denk ik eens een schema moet maken wat jij zoal doet met dobby, en dan moet je even kijken wat dobby voor een soort hond is, ik bedoel ras(sen) en eigenschappen, en dan eens moet kijken in hoe verre dobby nu nog zijn hond eigenschappen heeft en of hij de kans heeft om te wezen wie hij is. En ook niet onbelangrijk, kan hij zijn energie kwijt?

en dan moet jij je eigenlijk focussen op de dingen die jij wilt trainen met dobby en welk doel wil je bereiken (en kijk vooral of het doel niet te hoog gegrepen is) en deze dingen doe je dan één voor één, niet te lang achter elkaar. Dus haal eerst de energie er uit, door bijv. te fietsen, dan even een training sessie en dan weer rust voor dobby.

Wilma, is het dan misschien een idee om je focus te veranderen van 'los leren lopen en niet zwemmen' naar 'netjes aan de lijn leren lopen'?

De labrador van mijn ouders was ook een enorme trekker. Maandenlang consequent stilstaan en een paar stappen achteruitdoen heeft niets geholpen. Het enige wat een beetje hielp was de wacky walker lijn. Maar uiteindelijk was de chemische castratie (met chip) de oplossing. Het is nu een mak lammetje aan de lijn en ook los gaat het veel beter.

Om te kunnen fietsen moet hij eerst goed mee kunnen lopen aan de lijn, zonder ineens te rukken. En daar zijn we nu met de GT mee bezig. En ook aandachtsoefeningen dus. En rust brengen.

Ik heb na veel ruzie met mijn vader hem eindelijk zo ver gekregen eens mee te gaan. Dobby losgelaten. Dobby helemaal blij, want mijn vader was er. De bal 5 meter verder gegooid. Ruim binnen de afstand waarop ik hem voor het sloot drama kon terug roepen. Dobby pakt bal. Dobby rent rondje. Dobby steekt de weg over naar de sloot en word bijna aangereden. Dobby loopt straal mijn vader voorbij die vlak naast hem staat. Hij heeft ongeveer 7-10 minuten in de sloot gelegen.

Normaal gaat Dobby compleet uit zijn dak als mijn vader ons komt opzoeken als we buiten zijn, want dat gebeurt zéér zelden. Desalniettemin was mijn vader niet interessant genoeg.

Mijn vader ziet nu het probleem. Hij is nog steeds tegen castratie (waar ik dus ook mijn twijfels over heb), maar, hij ziet nu het probleem.

Hoe mijn vader er nu over denkt is ook niet helemaal wenselijk, zo wil hij Dobby slaan, is hij heel erg bot en gemeen tegen hem, en vind hij dat Dobby "ons in de maling neemt". Maar, in ieder geval ziet hij nu eindelijk wat het probleem is.

Een hond slaan is het laagste.
Weet je pa dan niet, dat dit averechts werkt,
de hond zelfs agressief kan worden daardoor.
En dat het ook niet werkt als je bot of gemeen doet.
Dat snapt een hond niet.
Misschien zou je vader hem eens kunnen belonen en prijzen als het eens goed gaat, niet alleen schelden
als het niet goed gaat.
En Dobby neemt niemand in de maling, hij krijgt niet
de juiste signalen, weet misschien niet eens wat er
van hem verwacht wordt.
Een hond slaan is een daad die ik verafschuw en een
teken van onmacht.

Ik kan slaan ook niet goedkeuren. Bovendien is bot tegen hem doen nu helemaal niet effectief, hij weet echt niet meer wat hij net gedaan heeft, ook al is hij nog nat.

Maar, we zijn het er nu in ieder geval over eens dat er een probleem is. Nu moeten we gaan steggelen over de oplossing.