Zo, dat was janken.

Mijn vader filmde vroeger met zo'n ouderwetse filmcamera, 8mm, en die filmpjes staan op dvd. Die zaten we net te kijken om te zien welke filmpjes we nog moeten overzetten.

Ook op de eerste dag dat we Freya uit het asiel hadden heeft hij gefilmd. Zo mager, zo heel erg mager. Ze was gevonden in het bos, in een koude winter. Helemaal verhongerd. Toen we haar reserveerden moest ze nog een week in het asiel blijven om aan te sterken.

Op de foto is ze ongeveer 14 jaar. We weten geen geboortedatum, natuurlijk.



Freya had toen ze jong was een hele zwarte snuit, als een Mechelaar, en ook wat zwarte haren aan de bovenkant van haar staart. Er zat veel whippet doorheen, maar haar vacht was anders.

Op de film zag ik hoe Freya al op de eerste dag losgelaten werd en absoluut niet luisterde. Ze was blij even los te kunnen rotzooien. Maar wat schetst mijn verbazing: in de speeltuin trok ze enorm hard om bij mij (toen 5) te kunnen komen. Ze herkende mij al. Ook bleef mijn vader even buiten de kinderboerderij terwijl mijn moeder en ik naar binnen gingen. Freya ging compleet uit haar bol toen ik en mijn moeder terug kwamen. Op de eerste dag al. Ze herkende ons maar al te goed.

Een maand later gingen we op vakantie naar Limburg. Veel gewandeld daar, en Freya rende ons trouw achterna. Van mijn vader, naar mijn moeder en oma, en naar mij. En weer terug. Heen en weer. Hoewel ze een whippet mix was, was ze veel meer baasgericht dan Dobby ooit zal zijn.

Van die vakantie toen zijn alleen ik en mijn vader nog in leven. Mijn moeder overleed dat jaar, Freya in 1995 en mijn oma 3 jaar geleden. Ik weet eigenlijk niet beter dan dat mijn moeder dood is, en mijn oma was de laatste jaren een hele zorg. Als ik heel eerlijk ben vind ik het niet heel erg dat mijn oma dood is (ze was in de 90). Mijn moeder... ik weet niet beter. Maar oh, oh, oh, wat kan ik janken om Freya.

Ach, wat een lieve hond. Natuurlijk mis je haar en zul je haar nooit vergeten. Gelukkig heb je de filmpjes op DVD. Wat zal Freya gelukkig geweest zijn dat ze bij jullie terecht kwam. En geef nu Dobby maar een fijn leventje! Groetjes

Wat een lieve hond... Snap dat je haar mist.
Heel veel sterkte!

Ik voel helemaal mee met je verhaal.
slik...........
Wat hebben jullie Freya toch nog een fijne dag gegeven.
Heel mooi om daar op terug te kijken.

Wat een mooie en lieve hond was het !! En wat een geluk dat jullie haar uit het asiel haalde !!

Wel mooi dat jullie nog naar de filmpjes kunnen kijken, een herinnering om te koesteren !

Echt ontroerend je verhaal, zo'n lieve hond blijf je toch eeuwig missen !

een lieve hond,we blijven ze missen,ze leven verder in ons hart

Ik vind het een heel ontroerend wat je schrijft.Ik kan me ook voorstellen dat je ok de hond zo mist.

Emotioneel is dat zeg!

Vergeten nooit,ze zullen altijd een plaatsje in ons hart hebben.

wat een lieverd,sterkte

Zo ontroerend een film van uit de oude doos zoals ze zeggen..kan ik inkomen dat al die emotie's naar boven komen en traantje hebt weg gepinkt om die lieve trouwe Freya

Heel mooie foto van haar

Oh, wat verdrietig allemaal, Wilma. Je hebt wel genoeg voor je kiezen gehad, zeg! Wat mooi dat je nog een filmpje van Freya hebt kunnen bekijken. Ze zit voor altijd in je hart!!!!

Ik vind het ook een heel ontroerend verhaal..
Wat zal Freya gemist worden..
Veel sterkte.

Kun je nagaan, ze is al meer dan 15 jaar dood. En nog steeds:

Wat een superSchatje is het zeg, die zul je wel missen en nooit vergeten. Heel veel sterkte hoor!

Altijd leuk als je zo iets van vroeger van je hond weer ziet