poging 1

vandaag ben ik met Clara naar buiten gegaan met 2 lange riemen van allebei 10 meter. als ze te ver voor me uitging dan riep ik dat ze hier moest komen en kreeg ze een lekker kaasje!
als ik dr riep stopte ze gelijk en kwam in galop naar me toe rennen.
ze weet dus al wel dat ze wat lekkers krijgt als ze komt.
maar op weg naar huis kwam ik mijn man tegen op de fiets hij klikte er los (dit doen we wel vaker) om dr mee te laten rennen, het is toch maar een meter of 20 voor dat ze thuis waren) op het moment dat ze los was ging ze weer helemaal door het dollen heen, en dus ook weer zover dat ze weer nergens te bekennen was. uiteindelijk kwam ze ergens uit de bosjes en kon ik dr weer vast doen maar dit was niet echt een succes.
ik blijf wel gewoon dooroefenen met de langen riemen!
alleen wanneer ze nou door heeft dat als de riem er niet meer is ze ook zo goed moet luisteren is de vraag

hm... zo te horen ging de training al wel goed, met de kaasjes

is er bij jullie geen veldje met een hek eromheen?
dat is echt handig om daar te trainen met loslopen en hier komen!

succes

Ik raad aan; Kleinere stapjes maken..

Niet gelijk de kat op het spek binden..
Zorg er eerst voor dat ze ten alle tijden onvoorwaardelijk een maand lang bij je komt als je roept..
Dan pas neem je de volgende stap..

Succes..

jammer gonoeg is dat er niet,
we hebben er in het begin lang naar gezocht omdat het toch altijd wel een beetje zielig is als ze aan de riem zitten. ze willen natuurlijk ook lekker spelen met andere honden.

@Ilja,
dus eerst een maand oefenen met die lange riemen,
en wat zou dan een volgende stap kunnen zijn?

Ik zou ook zeggen... je hebt de stap nu te groot gemaakt.

Eerst lekker alleen goed aan de lange lijn trainen.

En vooral... heb geduld.... opeens zal die ommekeer komen, dan luisterd ze en wil ze bij je zijn

Zorg altijd dat JIJ de spannendste bent, JIJ hebt het eten, JIJ speelt met haar met de bal (of wat dan ook).

Zorg ook dat als je met haar speelt of met haar wandelt dat er opeens spontaan een bal vliegt, maak jezelf zo spannend mogelijk

Veel suc6!

Gaat je zekers lukken!

Dat hangt wer van af wat de hond na een maand laat zien..

Een stap tegelijk..!!
Nooit op de feiten vooruitlopen..

Het moet eerst NORMAAL worden dat de hond komt als jij roept..

Dat is een begin..

Zorg voor honger in de hond..
Dit werkt het meest motiverend en snapt de hond het het snelst..

De binding was eten hé..!!

dat zien we dan wel

Grappig is dat je helemaal niet paniekerig schrijft, meer dat de echte controle er nog niet is.
Je het gevoel hebt, dat het er wel aan staat te komen maar het nog net niet helemaal lukt.
Pubers moet je af en toe een beetje laten vieren en dan weer zorgen dat je erbij komt.
Maar vooral niet teveel op vooruit lopen. Even kijken wat ze gaan doen en dan zorgen dat je er weer naast gaat lopen. Volgens mij zijn jullie heel goed bezig.

Je moet het voor de hond eerst een gewoonte laten worden te komen als je roept. Dus: aan de lijn, roepen, en bij netjes komen iets lekkers/ het eten geven.

Het duurt even voor dit een gewoonte is en het bijna niet in de hond op komt om iets anders doen dan te komen.

Maar eerst dus een tijdlang aan de lijn oefenen en laten komen. Het komen als je roept moet bij wijze van spreken zo in zijn onderbewuste komen te zitten dat hij er niet eens over hoeft na te denken.

Enne, de eerste drie dagen dat Dobby losliep, rende hij als een gek rondjes over het veld. Ik was als de dood, want voor mijn gevoel kon hij zo van het veld af rennen. Dat deed hij echter niet. Die eerste dagen moet de dolheid er uit. Ik liet hem dan even uitrazen, en riep dan. Gaf te eten, en gaf weer vrij. Ik nam hem niet meteen vast zodat hij leert dat komen niet betekent weer aan de lijn. Ja, de eerste dagen was het doodeng. En deed ik de tijd tussen het roepen ook kort houden.

Nu loop ik veel verder voor ik hem weer een keer roep. Maar toen, rondje rennen, hier roepen, belonen, rondje rennen, hier roepen, belonen.

Hier dus ook een dolle boel toen hij los ging, maar dat was na een paar dagen voorbij.

Ik sluit me helemaal bij Ilja aan: kleine stapjes! Ik snap dat je graag resultaat wilt maar het heeft echt zijn tijd nodig om in te slijten. Je kunt er beter een paar maanden over doen en dat het dan helemaal goed komt, zodat ze de rest van haar leven lekker los kan dan dat je te snel gaat en dat het de rest van haar leven stress blijft of ze wel of niet komt... of erger: een keer niet komt en dan onder een auto belandt.

Een hond niet los laten -zeker als het tijdelijk is- vind ik trouwens helemaal niet zielig. Als je verder goed voor hem bent en genoeg met hem doet heeft ie een prima leven. Beter dan een hond waar verder niet naar omgekeken wordt en die 2x per dag een half uurtje los mag rennen zodat het niet lastig is voor zijn baas.

Oh, een goede volgende stap zou zijn om met zijn tweeen en Clara naar een rustig plekje te gaan waar geen afleiding is en dan zonder riem heen en weer roepen van de een naar de ander.