Dimple, vriend ik mis je zo!

Niet het leukste moment om me aan te melden bij dit forum.

Gisteren heb ik m'n liefste en trouwste maatje in moeten laten slapen. Wat een berg emoties en tegenstellingen. Verdriet, gemis en een gevoel van verraad naar Dimple.

7 Jaar geleden kwam hij als pup im mijn leven, 3 maanden nadat mijn man was overleden en ik met mijn 2 zonen achterbleef. Nooit ziek geweest, altijd zo'n heerlijke, vrolijke hond. Ik vond hem zo mooi en was al die jaren straalverliefd op die hond.

Vorige week werd hij ziek, beetje verkouden dacht ik, snotteren en zijn lymfeklieren in zijn hals waren wat opgezet. Afgelopen zaterdag werd het erger, hij kreeg koorts en had moeite met lopen en besloot ik om samen met mijn oudste zoon toch maar naar een vervangend dierenarts te gaan (weekend). Deze arts stuurde ons naar huis met een pijnstiller die de koorts en de pijn af zou laten nemen. De koorts verdween en Dimple leek zich wat beter te voelen maar maandag zat het me toch niet lekker en ben ik naar onze eigen dierenarts gegaan. Deze vond zijn lymfeklieren wel erg groot en ook ontdekte hij dat zijn klieren in zijn achterpoten ook opgezet waren. Er is biopsie gedaan en ik zou woensdag de uitslag krijgen. Dimple kreeg een prednisonspuit en een antibiotica spuit en deze medicijnen kreeg ik ook in pilvorm mee naar huis. Hij knapte er duidelijk van op, kreeg weer eetlust en was weer wat vrolijker. Wel moest hij steeds erg plassen, bijwerking van prednison. Woensdag wist ik geen raad met mezelf, de uitslag zou om 11 uur gegeven worden, heb kaarsjes gebrand en zoooo verschrikkelijk gehoopt dat het geen maligne lymfoom zou zijn. Helaas was de uitslag slecht en er restte mij maar 1 ding en dat was Dimple helpen om hem geen pijn of ongemak te laten voelen. Donderdag 23 september hebben we Dimple in laten slapen. Ik heb hem samen met de kinderen weggebracht, met de auto, hij was zo blij om nog een ritje in de auto te maken. Bij de dierenarts was hij zelfs vrolijk, ik begon me af te vragen of ik wel de juiste keus maakte. De dierenarts zei nog het hoeft niet persé nu het kan ook nog een paar dagen wachten, maar ik houd zoveel van die hond en wilde hem niet af laten takelen, het zou niet heel erg lang duren voordat hij uitzichzelf zou gaan. Het moest voor mijn gevoel nu, nu was hij nog redelijk goed en ik wilde niet dat hij pijn zou gaan krijgen. Heb hem daar slapend nog verteld dat ik van hem hield en heb hem bedankt voor al zijn liefde en trouw in al die jaren. Hij is met zijn koppie in mijn handen overleden.

Verdorie, wat doet dit pijn en ik weet niet hoe ik nu verder moet zonder hem. Hij was mijn vriend, mijn veilige gevoel omdat ik, nu de kinderen uit huis zijn, altijd alleen ben. Ik was zo trots op hem als ik met hem buiten liep en hij mij verdedigde tegen alles wat maar voorbij kwam of liep, de hele straat was van hem!!!!

Ik mis hem zo verschrikkelijk en ben zo bang dat ik alle kleine dingetjes van hem ga vergeten. Ik werd vannacht wakker en besefte dat ik geen foto had van zijn mooie tong, die gevlekt was omdat hij een kruising mechelaar/leonberger is.

Sorry voor dit lange verhaal en misschien een beetje onsamenhangend maar ik ben even helemaal radeloos.

Lieve Monique,
Wat een verdrietig verhaal. Maar Dimple was natuurlijk meer dan een hond voor jou. Hij kon je man niet vervangen, maar heeft jou waarschijnlijk wel door de zware periode van rouw tijdens het overlijden van je man, heen geholpen. Zoals je al schreef, je was straalverliefd op Dimple!!! En nu heb je afscheid moeten nemen van je allergrootste vriend en allesje. Dit is zo ontzettend hard. Maar je hebt de juiste beslissing genomen. Nog voordat Dimple zou lijden en mss wel een verschrikkelijk dood zou sterven heb jij ervoor gezorgd dat hij heel humaan en in alle rust mocht sterven. Je bent een Kanjer, want dit is echte liefde voor je dier. Ik wens je voor nu en later heel veel sterkte en hoop dat je de mooie herinnering in je hart mag koesteren als je terug denkt aan deze prachtige, mooie schat.


Liev, mooie, stoere Dimple, rust zacht!!!

Dankjewel voor je mooie lieve woorden.
God, wat doet dit zeer.

Heb nog een mooi lied voor hem gevonden:

http://www.youtube.com/watch?v=q5iU2dwzGaA

MONIQUE ik weet precies hoe je je nu voelt ik heb drie weken geleden mijn labrador QUINN verloren hij overleed plotseling voor mij was hij mijn kindje omdat hij mij trooste toen de kinderen allemaal het huis uitgingen en bij me kwam liggen als ik weer in het ziekenhuis was geweest altijd vrolijk altijd kwispelen nooit een boze bui wat een liefde heeft zo,n beestje in zich ik mis hem ontzettend maar je raakt je lieverd niet kwijt hij waakt over je dat weet ik zeker .het doet pijn je weet je geen raad je loopt te zoeken het huis is zo leeg overal zie je herinderingen maar weet ook dat het op den duur slijt al duurt het wel even ik wens je heel veel sterkte blijf wel over je schatje praten dat helpt echt
STERKTE
ps ik heb het ook nog niet verwerkt het doet nog veel pijn ik kan nu wel naar zijn foto kijken zonder te huilen

Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je maatje.Het verdriet blijft nog wel maar het krijgt wel een plekje.

Heel veel sterkte met het verlies van je liefste vriend Dimple , hij blijft voor altijd in je hart

Dankjewel, zag al dat ik de link niet goed geplaatst had maar wist niet hoe te veranderen.

Heel veel Sterkte met het grote verlies van je lieve hond Dimple

Heel veel sterkte. Je schrijft zo mooi over hem, ik heb er gewoon tranen van in m'n ogen.

Ik ook zit hier met tranen in mijn ogen...
Wat vreselijk voor jullie...ik kan me zo voorstellen dat hij jou vertrouwde rustpunt was..
Toch denk ik dat jullie de juiste beslissing hebben genomen uit liefde voor jullie mooie bijzondere
vriend..

Dimple is vast daarboven de hele dag al aan het knuffelen met je man...

Heel veel sterkte.

Rust zacht lieve Dimple..

Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van Dimple.

Hoe zeer het ook doet, je hebt Dimple zo goed bijgestaan en hem zo goed geholpen. Dat is echte liefde.

Jullie berichtjes doen me goed. Dankjewel allemaal.

Het is zo raar deze eerste ochtend zonder Dimple, zoveel kleine gewoontes die echt zo gewoon waren,bijv. hoe die naar me keek als ik m'n tanden stoond te poetsen, wetende dat we dan zo zouden gaan wandelen. Zelfs zijn haren hier op de vloer koester ik nu.

Krijg het helemaal kou,met het lezen van jouw berichtje.Mijn lieveling is er ook niet meer,
ik weet wat er door jouw hoofd gaat,je hebt er alles voor gedaan.Dimple is nu bij al zijn maatjes.
Ik wens je heel veel sterkte toe

Beste Monique
Je hebt het beste gedaan,hij is nu vrij en pijnloos,hoe veel verdriet dit geeft weet ik ook maar al te goed,een maand geleden is mijn perrito heen gegaan en hij was als een hondenkind voor mij.
De leegte,de zorg,het getrippel,alles valt weg en je blijft machteloos achter met een hoop vragen en veel verdriet.
Het is zo oneerlijk,maar weet je gesterkt dat jij het beste hebt gedaan,dat siert de hondenvriend!
Zoals je al zei,een paar dagen rekken ,nee geen optie,dus verwijt jezelf niets en wees dankbaar voor de mooie tijd die je hebt gehad met Dimple.
Heel veel sterkte toegewenst,
Met liefs,Denise

Heel veel sterkte met het overlijden van Dimple....

Liefs, Elly en pootje van Noah

Sommige dingen in je verhaal zo herkenbaar, ik heb vorige maand mijn hond ook moeten laten inslapen. Ook ik ben dan op zoek gagaan naar mensen die mijn verdriet zouden begrijpen, dus me ook hier aangemeld op het forum. Het heeft me echt goed gedaan, niemand vind hier mijn verdriet raar, sterker nog zo herkenbaar voor iedereen. Zo fijn! En het verdriet en gemis wordt wel minder af en toe merk ik al zijn er nog dagen bij dat ik om niets kan huilen en alleen maar aan Lady kan denken. Zij heeft hier zoveel meegemaakt, ook het overlijden van mijn man, zij wist meer dan wie dan ook, zij was in die tijd mijn luisterend oor, mijn maatje, mijn alles en dat is ze gebleven tot de laatste dag. Ook ik heb haar verteld dat ik van haar hield dat ik haar nooit zou vergeten, ze is in mijn armen in geslapen.
Mijn beste, liefste, trouwste maatje is er niet meer, maar wel alle mooie herinneringen aan haar, vast gelegd in mijn hart en mijn gedachten!
En dat zal ook zo zijn met jou Dimple.

Heel veel sterkte!
Liefs Jeanette

HEEl veel sterkte

Wat een verhaal en wat een verdriet.
Ik kan niet anders melden, dan dat ik heel erg met je
meeleef.
Je vergeet hem nooit, alles wat je van hem weet,
zit in je en soms weet je iets niet meer, maar het
komt gegarandeerd weer in je gedachten.
Ik wens je alle sterkte van de wereld toe.
Hier op hp zitten baasjes die dit begrijpen.
Die leven met je mee.
Ik heb een enorme steun aan de baasjes hier gehad,
toen afgelopen 3 juni mijn ventje stierf op zijn
tiende verjaardag en 2 weken erna mijn moeder.
Die hebben me echt ondersteund.
En dat gaan ze nu met jou ook doen.

Heel, heel veel sterkte toe gewenst.
Bernadette.

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve trouwe vriend Dimple ...hij was je toeverlaat en troost bij het verlies van je man ,de speelkameraad voor je kinderen, heel mooi gebaar van je dat hij niet heeft moeten afzien..dat is ware liefde .

Sterkte voor jullie allen , Ivonne & Rocky

heel veel sterkte met dit verdriet.

Wat is het toch verschrikkelijk om een hond af te moeten geven,ik zit hier met tranen in mijn ogen.Het is al lang geleden dat ik mijn honden in moest laten slapen maar als ik dan zo'n verhaal lees komt dat allemaal weer naar boven.Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van je lieve vriendje.

heel veel sterkte met dit grote verlies

wat verschrikkelijk om zo snel afscheid te moeten nemen van je hond..
Ik weet zeker dat hij je erg waardeert!!

heel veel sterkte,je heb de juiste beslissing genomen, misschien dat je een foto van hem neer kan zetten op een plekje in je huis

ik begrijp je gevoel ,de pijn ,het is vreselijk je maatje te moeten afgeven,ik verloor het mijn in maart en ik huil nog elke dag om hem
ze zijn onze steun en toeverlaat in moeilijke tijden,ook ik heb me steeds kunnen optrekken aan mijn hond,hij was er altijd als ik hm nodig had
jij ben je vriendje nu heel vlug kwijt maar je heb alles gedaan uit liefde voor hem en probeer te denken dat we ze ooit terugzien bij de regenboogbrug dan kunnen we ze weer eindeloos knuffelen
ik weet wat je nu doormaakt en daarom veel sterkte en een dikke knuffel

lievert geloof me
je gaat niets van je schat vergeten
je krijgt juist steeds meer dingen van je schat er bij
het is 1 van de zwaarste dingen die we moeten doen
maar dat is als je dieren hebt
het is zo fijn een dier om je heen
ik wens je sterkte met het verwerken van je verlies
BIG HUG Milly

dat zijn zo van die vreselijke pijnlijke verhalen, maar wens je absoluut sterkte, hij zal voor altijd verder leven in je hart... "Dimple je was en bent nog steeds één pracht van één wonder.

Ben de dag doorgekomen alsof ik in een verschrikkelijke nachtmerrie zit. Het doet me gewoon letterlijk pijn. Ben moe en krijg met geen mogelijkheid een hap door m'n keel.