Positieve opvoeding

Verschil is wel dat ik ook de correctie gebaseerde methodes ken en ook zelf gebruikt heb. Ik dacht toen ook dat het werkte. Tot ik het op een andere manier ben gaan doen.

En daarnaast als je reageert in een topic dan zou je op zijn minst de openings post kunnen lezen. Dan had je een aantal van je opmerkingen achterwege kunnen laten. Daarmee geef je alleen aan dat je er helemaal niets van begrepen hebt.

En wat ik al eerder gezegd heb "geef jij liever je hond een straf of een brokje?"

Helemaal mee eens, een hond kan commando's leren zoals zit, down,wacht en dus ook het woordje Nee, dat Nee betekent dat iets niet mag.
Alleen inderdaad het moet dan net op het juiste moment worden gebruikt.

@Marje
"Dan is het klaar, maakt toch wel meer indruk dan steeds de hond belonen als hij er vanzelf afgaat." "Diesel gaat tegenwoordig ook steeds op de bank" Dat betekent dus dat hij niets geleerd heeft van het "nee pas op hoor" Anders zou hij het niet meer doen. Ook hier geld weer, eerst voorkomen en daarna pas oplossen.

@Marje
Ik zal het nog iets duidelijker uitleggen. De beloning voor je hond is dat hij op de bank ligt. Om het gedrag te veranderen moet je er in ieder geval voor zorgen dat hij niet meer beloont wordt en dus niet meer op de bank komt. Als hij toch nog af en toe op de bank gaat dan wordt hij af en toe toch nog beloont. Dus altijd voorkomen dat hij op de bank gaat. Fysiek onmogelijk maken.

Bassie, dat snap ik, maar even een voorbeeld, ik zit op de bank een bank te lezen, Diesel wil er dan gezellig bij gaan liggen, zo gauw als ik zie dat hij een poging doet om op de bank te stappen, zeg ik, uh uh, nee.
Daarna blijft hij gewoon op de vloer liggen, maar een hond is altijd sneller, als ik even opsta, voor dat ik het in de gaten heb, hup, stapt hij erop.
En dan die blik in zijn ogen, hij weet dat het niet mag, maar zal het toch even proberen.
Of je bent in de keuken bezig, kijkt, meneer ligt op de bank, hij ligt dan ook te wachten op het moment dat je naar hem kijkt, hij weet dat hij iets doet dat niet mag, moet je dan altijd maar vriendelijk tegen hem blijven, volgens mij dagen ze je dan gewoon uit, zo van lekker puh, ik lig hier best, kom me er maar weer afhalen.

Natuurlijk is hij zijn grenzen aan het verkennen. Maar je weet precies wat de momenten zijn dat hij het doet. Dat maakt het alleen maar makkelijker om het te voorkomen. Wat hier ook uit blijkt is dat hij niet weet dat het niet mag, maar dat het niet mag als jij in de buurt bent. Daarom reageert hij zo en wacht hij tot je even niet oplet. Dus heeft straffen of nee roepen of boos niet zo veel zin meer. Voorkomen is de eerste stap. Dus als jij opstaat dan leg je wat op de bank zodat hij er niet op kan. Het is maar voor een periode, daarna zal hij een ander plekje gevonden hebben. Als hij daar ligt dan uiteraard weer belonen. Want dat is wat je graag ziet.

Nou Petra ( en natuurlijk Bassie ook! ) Je hebt me weer verblijd met een helder en goed stukje tekst! Ik sta er helemaal achter! Goed gedaan!!

Bassie, bedankt voor je genomen moeite te kijken naar mijn 'probleem'.
Inderdaad, blokkeren vd bank heb ik even niet meer aan gedacht. Stom eigenlijk, want toen hij de eerste periode probeerde, deed ik dit wel.
Misschien reken ik hem soms al te volwassen en heeft hij dit nog nodig.

Ik denk dat vocale interrupties best werken, ook op lange termijn. Zolang je maar niet telkens hetzelfde woordje gebruikt.

Een "ben je nou helemaal besodemieterd!" werkt echt wel, maar niet als je constant "nee" of "foei" gebruikt. Dan moet je dus ook niet constant "ben je nou helemaal besodemieterd!" gebruiken, maar door toon, lengte, intonatie en dergelijke te variëren...

Misschien net zo als variëren met "goedzo!", "braaf!", "wat een brave jongen ben jij toch!" enzovoorts.

ik denk dat het niet veel uitmaakt wat je zegt maar hoe je het zegt. als je 'ben je besodemieterd 'met een hele lieve zoete stem zegt kwispelen ze gewoon alsof ze iets goed hebbe gedaan en andersom ook.

Vocale interrupties werken alleen maar op het moment zelf, ze leren je hond niets, alleen dat ze op dat moment gecorrigeerd worden.
Het gevaar wat er in sluipt is dat je dus iedere dag dezelfde soort vocale interrupties moet blijven roepen voor de aankomende jaren.

En daarom is dit iets waar mijn voorkeur niet naar uitgaat. Zeker niet als ik alternatieven heb om het ongewenste gedrag om te buigen naar positief gewenst gedrag voor de rest van z'n leven.

Plus dat het er voor zorgt dat de hond de correcties koppelt aan de eigenaar en niet aan het gedrag. Hij zal het dus nog steeds doen als de eigenaar er niet bij is.

Ik ben zelf een groot voorstander van positieve training en denk dat 9 van de 10 honden die van pups af aan consequent en positief worden getrained zelden een correctie nodig hebben. Maar nooit... dat vind ik wel heel absoluut hoor. Als ik Spike op heterdaad betrap op iets wat écht niet mag of gevaarlijk is dan corrigeer ik hem toch echt vocaal. Je kunt nu eenmaal niet altijd alles voorkomen.

Wat bassie zegt over "geef je je hond liever straf of een brokje" dat is voor mij de belangrijkste reden om positief op te voeden. Of andere methodes wel/niet/beter/minder werken vind ik eigenlijk niet eens interessant. Positief trainen werkt en is zowel voor mij als voor Spike leuker.

Een vriendelijk maar beslist "Nee" als vocale interruptie vind ik - met die intonatie - trouwens niet zozeer een correctie en zeker geen straf, eerder als korte versie van "stop waar je mee bezig bent en kijk eens naar mij" en vind ik erg handig om een seconde te winnen om wat anders voor hem te verzinnen.

Wat ik ook aangaf, in gevaarlijke situaties is het handig als een 'Nee' ook echt waarde heeft. Het heeft Lily eens haar leven gered.
Maar als ik kijk naar die Nee, die was beladen vol emotie. In dit geval angst, spanning, schrik. De emoties waar Bassie het eerder over had, ergenis, frustratie leg je heel gemakkelijk is zo'n vocale (verbale) Interruptie. Dat is dus niet mijn keus.
Hoewel het dus in noodsituaties levensredeend kan zijn.

@Jeroen, inderdaad positief opvoeden maakt het zoveel leuker voor beide partijen

Ik zal proberen uit te leggen waarom ik zo'n moeite heb met "nee" en "foei".

Wat Petra al aangaf is dat er voor de hond wel een bepaalde waarde aan moet zitten. Het moet dus aangeleerd zijn. Dat wordt niet zo heel veel gedaan. En dan werkt het niet.

Daarnaast zit er aan die woorden vaak een hele grote negatieve lading. Dus als er nee gezegd wordt wordt het vaak geschreeuwd en die frustratie gaat je niet helpen. Integendeel! Als je "nee" goed hebt aangeleerd zou je het zelfs moeten kunnen fluisteren.

Bij een nee wordt er voor de hond vaak geen alternatief gegeven. Dus je hond wil een boterham van straat eten en je zegt "nee". Je hond heeft dan dus de keuze tussen wel een boterham en geen boterham. Voor je hond is de keuze dan niet zo heel moeilijk. En "nee" zeggen heeft dan dus ook geen zin.

Verder moet je naast "nee" je hond wel leren wat je wel wil dat hij doet. En dat wordt eigenlijk altijd vergeten. Als je vaker in de zelfde situatie "nee" gebruikt ga dan bij je zelf eens na of je je hond wel geleerd hebt wat je van hem wil.

Bovenstaande punten zijn voor mij een reden om het gebruik van vacale interrupties zo veel mogelijk af te raden. Het effect is in de meeste gevallen nul en de frustratie levert alleen maar meer problemen op.

Ik heb "nee" gebruikt om Dobby aan te leren niet te jagen op vogels. Om zijn beginnende fixatie te doorbreken om precies te zijn. Heel rustig, gedecideerd en met lage stem gezegd. Keek hij dan weg van de vogels, of liep door, werd dit acúút gevolgd door een "GOEDZO!" of een variant hiervan.

Dit nadat ik eerst maanden (oktober-januari) had geprobeerd alleen met alleen "goedzo" als Dobby niet naar vogels keek, doorliep. ze negeerde, of ik door hem zachtjes 'om' te trekken zijn fixatie doorbrak. Toen ik ook "nee" ging gebruiken had Dobby binnen 1-2 weken in januari door wat de bedoeling was. Niet dat het meteen perfect ging, het gedrag om vogels te negeren moest nog een gewoonte worden, maar vanaf dat moment was er een scherpe stijgende lijn.

Alleen door te laten zien van "dit is niet okee" en "dit is wel okee" kon hij het leren. Alsof in eerste instantie bij alleen "goedzo!" hij zoiets had van "wat doe ik goed dan?"

Drie maanden van geen verbetering vs binnen 5 maanden het voor 99% afgeleerd te hebben spreekt naar mijn mening voor zich.

Ik moet wel zeggen dat ik "nee" verder zelden gebruik. Zeker niet dagelijks. Maar ik gebruik wel betrap varianten, waarbij ik op (nep) boze toon zeg "ben je helemaal betoeterd/ besodemieterd/vieze vuile smiecht". Dit heeft wel het effect dat Dobby nu geen eten van tafel af jat, ook al lig ik boven te slapen. Van de week stond er een schoteltje uitgebakken spekjes 2 nachten op tafel. Dobby heeft het niet aangeraakt. Had ik dat 6 maanden geleden gedaan dan hadden de spekjes geheid weg geweest, zelfs als ik in de kamer gezeten had.

Wow is wel idd een heel goed stukje ik pak meteen pen en papier erbij

Bassie Als je "nee" goed hebt aangeleerd zou je het zelfs moeten kunnen fluisteren.

Ik heb met Lily de gave van het communiceren geleerd.
Woordeloos begrijpen we elkaar meestal.
Zo hebben we (ik zeg we omdat Lily hier zeker een grote rol in heeft gespeeld)
Een voorbeel is dat ze eerst toestemming moet vragen voor ze iets mag oppakken van straat. Vroeger was het een ja of nee, gewoon zacht gesproken, tegenwoordig is het een heel subtiel nee-schudden of ja-knikken. Zo werkt het dus voor ons perfect. Hier is een NEE onderdeel in de communicatie en niet bedoelt als correctie voor ongewenst gedrag.
Daarom ben ik ook geen tegenstander van het aanleren van 'nee', maar vind ik dat je wel helder moet hebben HOE je het wilt gebruiken.

Op die manier ben ik er ook geen tegenstander van. Alleen hoeveel mensen kunnen dat op die manier? Dat zijn er maar heel weinig. Daarom raad ik het normaal gesproken af.

geweldig! eindelijk eens een verhaal waar ik me helemaal in kan vinden! bassie en petra jullie krijgen een pluim van mij!!

@Basie, het vraagt veel bewustzijn van je eigen beweegredenen en handelen en ook zelfcontrole.
Ik snap dat het geen gangbaar advies is.
Daarom vermelde ik er ook expliciet bij dat het tussen lily en mij zo is ontwikkeld.
Maar het zou wel mooi zijn als een ieder vanuit de eigenheid van hond leert communiceren op een eigen specifieke manier.
Lily was zwaar ondervoed toen ze bij me kwam, gewend haar eigen kostje bij elkaar te scharrelen en rover eerste klas. Een simpel ombuigen van vreetgedrag op straat is dan heel moeilijk.
Deze manier blijkt voor ons beide heel werkzaam

Dank je voor de pluim Floor

het vraagt veel bewustzijn van je eigen beweegredenen en handelen en ook zelfcontrole.

Met name die zelfcontrole is van belang.
Ik merk het zelf ook hoor. Als er ergens een verdwaalde biefstuk ligt sta ik daar wel erg lullig zonder een tournedos, maar met een karig kipfilet.

Dan is een een emotie zo in de stem gelegd

Helder stuk,

Doet mij gelijk ook nadenken over het gebruik van vocale interrupties...
Gebeurt hier toch nog vaker dan ik zou willen, maar net als bij Petra is dit erin geslopen.
Al schreeuw ik zeker niet,Ook hier is het schudden van mijn hoofd of slechts een blik voldoende.
Stef kent de betekenis van "nee" en hij word beloond als hij luisterd naar de "nee". *(dus stopt met waarop hij gecorrigeerd word)

De manier waarop ik de vocale interrupties hanteer, zijn voor mij en Stef duidelijk en ik heb er ook geen problemen mee.
(Stef ook niet; hij weet dat wanneer hij meteen reageerd hij hiervoor beloont word)