afscheid

Hallo lieve mensen,

Ik wilde jullie dit ontroerende afscheidsgedichtje wat ik eens gelezen heb, niet onthouden.


Als ik straks moe ben, ziek of zwak en pijn verjaagt de slaap,
als onrust bezit neemt van mij.
Doe dan wat onvermijdelijk is en laat me gaan...
de laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf?
Of uitstel, tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg, je kijkt me aan
Je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.

Die dag groet ik je voor het laatst met mijn staart.
Wat jij laat doen, doe je voor mij.
Jij hebt me meer pijn bespaard.
Voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?

Nee, huil nu niet....

Een wijs besluit dat werd gegrond
op een oud en uniek verbond;
jij bent mijn baas en ik jouw hond.

Goede morgen amy

Dit is zeker een heel mooi gedicht.Maar wel moeilijk als je er voor staat met je hond .groetjes joke en Taat

krijg er een brok van in mijn keel

Prachtig... Maar je wordt er stil van...

Kippenvel.
en steuntje in de rug.

ik weet hoe dit voelt, het is zo moeilijk en zo pijnlijk. maar natuurlijk wil je je hond het lijden besparen ook al wil je er zelf nog niet aan. ik heb 3 mnd. geleden mijn hond moeten laten inslapen, hij had lympfeklierkanker en de chemo die hij kreeg sloeg niet meer aan, ik mis hem nog steeds heel erg, een hond is niet te vervangen, ze hebben ieder hun eigen karakter en deze hond was en is nog steeds erg speciaal voor mij.