Oudere hond blaft ineens!

Sinds 4 maanden hebben wij een pup bij onze oudere hond van 14 jaar. De relatie tussen die 2 verliep in het begin erg moeizaam. Het oudje houdt niet van wilde spelletjes en de pup wil constant spelen. Nu na 4 maanden gaan ze steeds beter met elkaar om. Het oudje wil zelfs zo nu en dan met de pup spelen. Het oudje is altijd een hond geweest, die zeer goed alleen kon blijven. Hij blafte nooit, was altijd netjes in huis enz.enz. Wij hebben altijd 2 honden gehad, maar vorig jaar moesten we onze Buster in laten slapen. Zelfs toen deze hond er niet meer was, kon onze Flos, het oudje, prima alleen blijven. In het begin heb ik het oudje en de pup eens een half uurtje alleen gelaten. Zelf heb ik op de oprit staan luisteren. Het oudje ging toen ontzettend blaffen en de pup deed gezellig mee. Dus toen heb ik besloten om het oudje voorlopig mee te nemen, zodat de pup dit gedrag niet over zou gaan nemen. Ik dacht toen dat het oudje dit deed, omdat hij de pup niet vertrouwde. Terwijl de pup toen in de benche zat. De pup kan inmiddels heel goed alleen blijven. Hij blaft niet en vermaakt zich prima in onze keuken. In de kamer durf ik hem niet te laten! Nu gaan we dus vaker met de pup alleen weg (cursus/trimbeurt/oefenen) en laten we het oudje even thuis. Zaterdag moest de pup dus geplukt worden. We zijn toen een uurtje of 4 weggeweest. Nu hoor ik vandaag van de buren dat ze zaterdagmorgen de hele tijd een hond had horen blaffen. Terwijl ze anders nooit wat hoorde. 1 + 1 =2. Het oudje was alleen, dus die heeft zitten blaffen. Wat ik erg raar vind, omdat hij altijd zo goed alleen kon blijven. Ook als ik hem bv in mijn auto achterlaat, is hij altijd stil.
Ik ben nu dus bang dat ik hem voor de rest van zijn leven overal mee naartoe moet nemen. Echter van de zomer wordt dat lastig, want ik kan hem dan niet in de auto achterlaten.
Als ik naar boven ga, kan ik die 2 gerust beneden laten en dan hoor ik niets. Heeft iemand een advies hoe ik dit probleem aan kan pakken?

Hoi Monique,

Flos ging niet blaffen omdat hij Morris niet vertrouwde, dat heeft er - mijn inziens - niets mee te maken....
Flos heeft natuurlijk wel het één en ander meegemaakt; z'n vertrouwde maatje verloren, een nieuwe pup moeten accepteren.

Flos is niet één van de jongste meer, hij kan het misschien allemaal - even - niet meer bijbenen, qua veranderingen in de roedel; hij mocht een poosje met je mee,....Nu weer helemaal alleen thuis, zonder Morris...pffff...
Dat is best heftig voor een oude hond...

Misschien - inmiddels - een lichte vorm van dementie...?

Misschien is het óók zo, dat hij jullie - met Morris - weg heeft zien gaan; jassen aan, Morris geroepen, halsbandje om, lijntje er aan...
>>Ik kom op dit idee, omdat je wel rustig naar boven kunt gaan. Dus er is iets wat bij Flos iets trickert waardoor hij gaat blaffen....<<

Misschien kan je proberen de honden vanaf nu appart te zetten - zo af en toe - voor héél even - en dan opbouwen, zodat het niet vreemd voor ze is, áls ze eens in d'r uppie zitten...

Soms helpt het alleen al om er even over te brainstormen....

Ik hoop dat ik je een oplossing aan de hand heb gedaan...

Suc6 Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi Ilja,

Flos gaat nog steeds overal met mij mee. Alleen als Morris naar de cursus moet of als we met Morris buiten in het park oefenen en als hij naar de trimmer/fokker moet, laten we Flos alleen. Hij ziet dan natuurlijk wel dat we Morris meenemen. Maar dit deden we eerst ook vaker met zijn maatje voor het leven en dat vond hij nooit erg. Misschien moeten we dit inderdaad eens even anders gaan doen. Dan het baasje maar vast met Morris weg en ik 5 minuten later pas de deur uit. Dat gaan we eens proberen. Zo doe ik dat nu eigenlijk ook met pup Morris als die alleen moet blijven. Dan zit Flos al zeker 5 minuten in de auto, voordat ik Morris alleen laat. Van te voren laat ik ze beide een half uur uit. Flos hangt nu ook ontzettend aan mij, wat hij voorheen nooit deed, want zijn maatje voor het leven was echt mijn hond en Flos trok meer naar baasje. Dit komt denk ik wel omdat ik hem nu overal mee naar toe neem en hem na het overlijden van zijn maatje ontzettend verwend heb.
Dement is hij nog echt niet, maar ik ben het wel met je eens dat hij heel wat veranderingen heeft moeten vanaf vorig jaar augustus. Daar zijn we ons nu ook echt wel bewust van. Het enigste wat ik aan hem merk, is dat hij niet alles meer hoort en zijn snuitje wordt nu een beetje grijs. Echt niemand gelooft dat hij al zo oud is! Zo fit en vitaal is hij nog en zo goed ziet hij er nog uit. Het liefst gaat hij nog uren wandelen, maar lekker pitten vind hij ook heerlijk. Dat apart zetten, was ook mijn bedoeling. Dat is ook de reden dat we nu de pup aan de keuken laten wennen. Dit wil ik binnenkort gaan uitproberen. Flos in kamer en Morris in keuken in de hoop dat Flos dan niet gaat blaffen! Ik ben van plan dit heel langzaam op te gaan bouwen. Maar ja, als hij blijft blaffen, dan moet ik toch op zoek naar een andere oplossing voor de zomer. Ik zou hem nog altijd naar de dagopvang kunnen brengen, maar dat is dan voor hem weer een verandering! Ik hoop echt dat hij straks weer alleen kan blijven, want ik verwacht dat hij toch nog wel een hele tijd meegaat. Dat hoop ik natuurlijk ook, want het is een fijn maatje! En 1 fijn maatje missen, is al meer dan genoeg! We gaan het maar eens proberen! Bedankt voor jouw gebrainstorm....

Ons oudje ( teckel ) wordt nu 14 jaar.Vroeger blafte hij alleen als hij iets hoorde.
Nu gaat hij bv in de tuin staan en begint te blaffen, er is niks te zie en te horen. ( hij is harstikke doof )
Soms gaat hij voor de kelderkast staan blaffen en als ik met hem aan het wandelen ben en ik stop even om een praatje te maken blijft hij aan het blaffen tot ik weer door loop.
Als we weg zijn en s'nachts ligt hij altijd in zijn mandje in de garage, dan begint hij al s'morgens om 5 uur te blaffen en gaat hier mee door.
Ook als we weg zijn kan hij blaffen, soms kom ik de garage binnen en dan zie ik hem gewoon in zijn mand zitten te blaffen. ( hij heeft niet in de gaten dat ik er ben want hij is echt stokdoof en heeft behoorlijke staar op zijn ogen. )
Onze dierenarts zegt dat het blaffen een vorm van dementie is.
In zijn leven is niks veranderd en hij is altijd samen met onze poes dus daar is niks in veranderd.
Ik denk wel degelijk dat ons oudeje een vorm van dementie heeft.

Wij hebben hetzelfde probleem; onze teckel van 15 blaft s nachts. Ondnaks allerlei medicaties (tegen dementie en voor slaap, slaaptabletjes) blijft hij het doen. Overdag en 's avonds allemaal prima, op wat wildplassen na, maar dat blaffen... Geen idee wat te doen, ook onze arts zegt dat het dementie is. Hij is bijna blind, maar hoort redelijk.

Hoi Bamber,

Het meer blaffen/piepen hoort gewoon bij de ouderdom. Ergens vind ik het wel logisch. Hun gehoor en gezichtsvermogen veranderd en daardoor kunnen ze wat onzeker worden. En als dan hun baas even weg/ uit beeld is, roepen ze om hulp....Flos doet het niet altijd, maar wel vaak! De laatste tijd zelfs als ik even boven ben en de gangdeur achter mij sluit...Laat ik de gangdeur open staan, dan is er niets aan de hand, maar onze jonge hond loopt dan achter me aan...wat weer niet de bedoeling is! Als ik nu van huis ga, laat ik ook altijd de gangdeur open, zodat Flos eventueel ook in de gang kan gaan liggen. Maar ik laat hem zo min mogelijk alleen, maar schenk hem ook niet alle aandacht als hij weer loopt te piepen/blaffen....Mopperen doe ik niet snel, maar soms ben ik het wel even moe en dan roep ik even hard dat hij op moet houden....maar dan denk ik vaak weer, ach hij doet het niet zonder reden....Maar als ik jou was, zou ik je hond mee naar boven nemen in zijn mandje....Laat hem bij zijn vertrouwde baasje slapen. Dan hebben jullie allen de nachtrust, die nodig is...Want voor je oudje is het ook vermoeiend als hij 's nachts niet goed slaapt! Ik weet niet of dit voor jullie een mogelijkheid is? Ik zou er niet al te veel tabletjes voor geven....

Groetjes Monique

Beste Monique

Dank voor je bemoedigende advies; ik zag dit forum de dag voor de nacht waarin onze hond in paniek raakte; hyperventileerde en tegen alles aan botste. Achteraf gezien zijn we al maanden bezig geweest ons zo goed als mogelijk aan te passen aan zijn ouderdom. Helemaal niet erg; daar zijn we baasjes voor! Helemaal met deze hond die ik uit het asiel heb gehaald op z'n tiende jaar. Hij was mijn maatje. Zaterdag hebben we in overleg met de dierenarts hem moeten laten inslapen. Er waren al maanden allerlei complicaties, zoals urineverlies maar ook bloed plassen en het verliezen van controle over zijn lijfje. Ik merk dat ik de beslissing rechtvaardig; ik wil er zelf nog niet aan. Wat is een huis dan leeg... We herinneren hem als een dappere, trouwe en geweldige hond!

Jé Bamber,

Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit grote verlies....Vreselijk als je die beslissing moet nemen...Ik kan er over meepraten. Ik heb het vorig jaar ook bij mijn maatje gehad. Die ging ook steeds verder achteruit en die had ook geen controle meer over zijn lijf en andere dingen....Zelfs zijn vertrouwde omgeving, was voor hem niet meer vertrouwd...Toen hij wederom een attackje kreeg, waren wij ook genoodzaakt om hem zijn laatste rust te gunnen...Hoe pijn dit bij ons ook deed! We mochten niet meer egoïstisch zijn om hem langer bij ons te willen houden....Nogmaals veel sterkte...

Liefs Monique

Beste Monique

Wat vreemd om naar het Hondenforum te gaan terwijl ik mijn eigen hond zo ontzettend mis! Soms zie ik hem nog, of ik denk dat een sok of trui mijn Basje is. Hij waart nog rond, al wordt hij wel wat onzichtbaarder. Dank voor je vriendelijke woorden; het helpt!

Hallo Bamber,

IK wil je ook heel veel sterkte wensen met het verlies van je lieve maatje...

Ja, je valt een groot leeg gat als je hond niet meer om je heen scharrelt...

Maar bedenk dat Bas oud heeft mogen worden, dat jullie zijn baasjes mochten zijn, en hij jullie uitgekozen had om bij te wonen....

Bas waakt nog steeds over jullie, is nog steeds dichtbij jullie. En ooit staat hij weer kwispelend op jullie staat te wachten....

Nogmaals heel veel sterkte..

Lieve groet, Ilja

Ha Ilja

Wat een hartverwarmende reacties! Vandaag raadde een vriendin me aan toch maar weer verder te zoeken naar een nieuw hondje; ik geloof dat ik mezelf niet ben zonder teckel. Al sinds ik kind ben heb ik teckels om me heen... Het advies laat ik nu even landen om te zien hoe dat voor me is. Dank Ilja en Monique!

Hallo Bamber,

Laat het idee rustig op je in werken, doe niets overhaast...

Neem de tijd tot jullie misschien enigsinds het gevoel dat jullie het ook weer aankunnen..

Aankomende kerst is het voor ons twee jaar geleden dat wij onze reu, Jip hebben moeten laten inslapen.
Hij was pas zes en een half jaar.
Hij had zware epilepsie ontwikkeld, kwam niet meer uit "het beeld" en kreeg op het laatst om het kwartier stuipen.
De één was nog niet over of de volgende zat er alweer aan te komen...
Zo hebben we twee dagen en nachten met hem samen doorgebracht...

Ondanks de vreslijke pijn en verdriet hebben we toch besloten dat we een nieuw maatje wilden. Het huis was ons huis niet meer, er ontbrak iets..

Het is Sterre geworden. Sterre deed haar intrede in begin Januari 2007.

Het verdriet blijft, is er eigenlijk nog steeds, te meer omdat Jip zo vreselijk jong was... Hij was met name 'mijn' maatje, mijn steun en toeverlaat...

Toch konden we genieten van Sterre. Zij bracht een hoop levensvreugde mee...
En een hoop werk, zoals dat bij pupjes hoort...
Je wordt weer gedwongen bezig te zijn, op te voeden, te wandelen...
Dat alles valt weg als je hond overlijd...
Je valt in een vreselijk diep gat....

Wij hebben er nooit spijt van gehad dat we zo snel weer aan een nieuw maatje zijn begonnen...

Nogmaals neem de tijd, forceer niets...
Volg je gevoel en mocht je commentaar krijgen, leg dat naast je neer...
Niemand, behalve jullie zelf, weet wat Bamber voor jullie betekende...

Sterkte en lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*