Mijn baby en onze honden

Beste hondenliefhebbers,

Ik ben geruime tijd niet actief geweest op dit forum, maar kwam het laatst weer eens tegen. In die periode dat ik hier niet kwam ben ik de gelukkige vader van een zoon geworden. Wij hebben 2 honden, een Amerikaanse Staffordshire Terrier van 6 en een Amerikaanse Cocker Spaniel van 4. Ik wil graag mijn ervaringen van het eerste jaar met de baby en de honden hier eens delen met andere hondenliefhebbers.

Eerst even over mijn opvattingen over honden. Ik geloof niet in het constant streng toepassen van regels op de honden, de hond nooit hoger dan de baas om een voorbeeld te noemen. In mijn optiek is het veel belangrijker dat hond en baas een samenspel zijn waarbij als baas 2 zaken centraal staan. Ten eerste moet je niet de baas spelen, je moet het zijn. Het moet een natuurlijk iets zijn waarbij je ten alle tijden het juiste uitstraalt. Ten tweede is de relatie tussen hond en baas een organisch samenspel waarbij de regels die door mensen verzonnen zijn minder belangrijk zijn dan het gevoel van de baas over hoe je de hond moet benaderen. Ook hebben wij onze honden van pup af aan aangeleerd dat ze niet mogen reageren als er aan hun oren, ogen en snuit wordt gezeten en hebben we altijd de tijd genomen om ze aan kinderen te laten wennen.

Op die wijze hebben wij ook de zwangerschap en daarna natuurlijk de baby met de honden hebben beleefd. Tijdens de zwangerschap hebben we de honden steeds betrokken bij het geheel. We lieten ze regelmatig aan de buik van mijn vrouw snuffelen, maar ook veranderingen in het huis lieten we ze steeds ervaren, zoals de kinderkamer, maar ook bijvoorbeeld de box in de kamer. Het belangrijkste voor ons hierbij was ook weer dat het een gewoon iets was. De honden kregen dus gewoon de mogelijkheid om aan die buik te snuffelen als ze daar behoefte aan hadden, wat trouwens grappige effecten oplevert als op dat moment de baby actief wordt.

Aangezien mijn vrouw in het ziekenhuis moest bevallen is het laatste wat de honden hebben gezien van haar dat ze met veel pijn en toch een mate van paniek is weggegaan. Toen we thuis kwamen is eerst mijn vrouw naar binnen gegaan en heeft met de honden geknuffeld en ze laten zien dat alles goed was. Daarna ben ik met onze zoon binnengekomen waarbij we de honden meteen "kennis" hebben laten maken door even aan de baby te kunnen snuffelen. Toen we hem op bed legde hebben we de honden ook meteen meegenomen om ze te laten zien dat de baby daar dus sliep.

Vanaf dat moment was het eigenlijk meteen goed. Het was de honden duidelijk dat de baby erbij hoorde. De eerste periode komen ze verder nauwelijks in contact met het kind, want hij ligt of in bed of zit in de box, of bij een van ons maar altijd afgeschermd dan wel in de armen van de bazen. Pas om het moment dat Julian ging kruipen werd de relatie met de honden eigenlijk weer actueel.

Dat kruipen was echt wennen voor de honden. Gelukkig hebben wij nooit geaccepteerd dat de honden bezit namen van een plekje in huis. Ze hebben wel een eigenlijk plekje (Daisy, de Ami heeft een mandje, en Misia, de Amstaf heeft een kussen) maar ze zijn daar niet bezitterig op. Wel hebben wij de intentie dat als ze dat liggen of zitten dat de honden met rust gelaten worden. Dat was natuurlijk lastig met een baby, want die snapt dat nog niet. Weghalen was ook niet handig want dan ging Julian huilen, en daar werden de honden alleen maar ongemakkelijk van. Uiteindelijk hebben we Julian gewoon zijn gang laten gaan en ook weer gekozen voor de natuurlijk gang van zaken z'n beloop laten gaan.

Eerst kozen de honden ervoor om gewoon ergens te gaan liggen waar hij niet bij kon. Toen Julian leerde staan en klimmen ging dat ook niet meer. Ook had Julian de neiging om speeltjes en kluiven te pakken. Ook dat hebben we uiteindelijk gewoon z'n beloop laten gaan, natuurlijk in alle gevallen onder nauwlettend toezicht. Het geval was dat hij ondertussen van beide honden ondertussen al een paar keer een waarschuwing heeft gehad, waarbij ze lieten merken dat ze dat toch niet prettig vonden. Wij hebben daarbij steeds de honden gecorrigeerd dat we dat niet goed vonden, want het is niet aan hun om Julian te corrigeren. Als ze er vandoor gaan de belonen we ze juist, en besteden we aandacht aan ze. Dat heeft een heel positief effect gehad.

Eigenlijk vanaf het moment dat Julian ging staan was met 2 weken alles duidelijk. De honden weten dat als ze er vandoor gaan dat wij ervoor zorgen dat ze met rust gelaten worden, en als ze blijven liggen dan moeten ze gewoon accepteren dat Julian bij ze komt, en dat werkt prima. Ondertussen is Julian alweer 1 jaar oud. Zijn relatie met de honden is eigenlijk heel grappig. Eerst ging Misia hem uit de weg en ging hij bij Daisy knuffelen, dan ging hij op de gbank liggen en legde hij z'n hoofd tegen Daisy aan. Hij is langzamerhand te sterk (en te lomp) geworden voor Daisy, en die babyhandjes trekken nu eenmaal graag aan haren en oren, die beide lang en makkelijk te pakken zijn bij een cockertje. Daar staat tegenover dat hij juist nu een leuk maatje voor Misia de Amstaff aan het worden is. Dat is echt heel leuk om te zien, Julian staat tegen Misia aan met z'n handjes op haar rug, dan laat hij zich vallen en dan doet Misia hem weer aflebberen tot hij weer tegen haar aan komt staan. Wel letten we met dit spelletje altijd goed op de signalen die de hond afgeeft en als de hond opgewonden raakt is het ook meteen klaar. Meestal is het Julian die besluit dat hij er geen zin meer in heeft en dan is het ook meteen klaar.

Ik denk dat het belangrijkste is geweest dat we er nooit iets spannends van hebben gemaakt of zelf gespannen zijn geweest over de komst van de baby en daarna hoe de honden en de baby samen een weg zouden gaan vinden. Wederom, de baas ben je, vanuit die gedachte hebben we gewoon altijd vertrouwen uitgestraald. Zoals wij het hebben gedaan zal misschien ook niet met alle honden werken, maar voor ons werkt het prima. Uitgangspositie is vanzelfsprekend wel dat wel altijd toezicht houden op contacten tussen de honden en Julian. Ik wilde dit graag eens plaatsen op dit forum, misschien hebben mensen er iets aan, en anders hoop ik dat het in ieder geval met plezier gelezen wordt.

Hoi Frank,

Ik ben blij dat je dit geplaatst heb. Mijn man en ik zijn toch wel bang met kinderen en het is fijn om te lezen hoe een ander dit doet. En hoe wij dit straks eventueel met onze eigen kids kunnen aanpakken.

Gr. Angelique en een poot Sem

Heel mooi verhaal! Ik sta echt achter je methode..

Ook fijn te lezen dat je honden nog steeds je honden zijn. Ken mensen waarbij de hond alles was..maar na de komst van de baby een afdanktertje op de gang werd.. heel zieig.

Wat een super verhaal! Denk dat vele van ons hieraan wat hebben!

Hallo Frank..

Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon..
En welkom terug op het forum..

Wat leuk dat je dit neerschrijft, prachtige ervaring...

Dank je voor het delen..

Lieve groet, Ilja

Persoonlijk zou ik niet echt gerust zijn in honden die, door zelf weg te gaan, aangeven dat ze liever niet lastig gevallen worden door het kind. Maar goed dat jullie hen dan wel wat 'beschermen' in de rust die ze zoeken.
Hier omgekeerd, hond zoekt baby als baby hond niet zoekt.
Eén regel die wij wel hadden was: honden mogen niet aan speelgoed kind komen en kind mag niet aan speelgoed honden komen! En ja hoor, ook een kruipende baby kan je dat aanleren! Niet omdat de honden bezitterig zouden zijn, maar omdat ook een kind moet leren dat niet alles van hem is.
Succes ermee,

@ Sikou
Helemaal mee eens dat je een kruipende baby dingen kan aanleren, maar ik wilde verder niet ingaan op hoe wij onze zoon opvoeden, maar puur over de honden en de baby.

Met plezier je verhaal gelezen. Ik zou denk ik banger zijn geweest, maar je kent je eigen honden het best. Leuk dat alles goed gaat, zal wel veel vertederende gevoelens geven als je hen samen bezig ziet.

Welkom terug op het forum en nog proficiat met je zoontje! Het blijft gewoon dubbel opvoeden vind ik. Mijn dochtertje is nu 1,5 jaar geweest. Zit nu in een fase dat ze wel eens wat grenzen op wil zoeken en daar het gevaar niet van ziet. Ze weet heel goed dat ze niet aan het speelgoed van Morris mag komen, maar toch doet ze het nog wel eens en dan daagt ze Morris uit om achter haar aan te rennen. Ik kom er dan toch meestal tussen en geef het speeltje terug aan Morris. Hij mag tenslotte ook niet aan haar speelgoed komen en dat doet hij nu ook echt helemaal niet meer! Was in het begin nog wel eens anders Ze weet ook heel goed dat wanneer de honden liggen te rusten, dat ze hen dan niet mag storen, maar soms daagt ze Morris toch weer uit of wil bij hem in de mand gaan zitten. Ik mag van geluk spreken dat Morris heel veel van haar accepteert. Alleen als ze boven op hem wil klimmen, dan laat hij wel even horen dat hij daar niet van gediend is. We blijven dus de hele tijd in de buurt van die 2. Alleen worden kleine kindjes steeds sneller....Ik leer haar nu dat niet iedere hond hetzelfde als Morris is. Dat ze soms voorzichtig moet zijn. Met Flos gaat ze heel anders om. Ze weet dat die niet meer zo actief is en dat hij weg gaat als zij in zijn buurt komt. Het lijkt wel of hij dan ook niet boeiend genoeg is. Morris duidelijk wel! Laatst wou ze Flos een keer een stukje worst geven. Alleen Flos ziet het niet meer zo goed, dus per ongeluk hapte hij haar in de vingertjes. Niet hard of zo, maar ze schrok er ontzettend van en moest ook wel even huilen. Nu weet ze al....als ze Flos wat wil geven, dat ze het dan op de grond moet gooien en niet vast moet blijven houden. Bij Morris houdt ze het wel gewoon vast. Die is ook erg voorzichtig met haar! Dus ze ziet al verschil tussen die 2. Het blijft zoals gezegd altijd opletten, maar ik ben ook heel blij dat het hier zo goed gaat. Had ik echt niet verwacht van onze Morris. Ik was zelfs bang dat het niet zou gaan lukken! Maar doordat wij hem in het begin het vertrouwen hebben gegeven, is het denk ik toch allemaal goed gekomen. Het is gewoon een geweldig mooi gezicht om een kind met een jonge hond op te zien groeien! Bij ons zijn het duidelijk maatjes van elkaar

Ik heb ook met veel plezier je verhaal gelezen !! Mooi om te lezen dat je honden ook nog steeds meetellen en blijven deel uitmaken van het gezin. Veel mensen dumpen hun hond gewoon als er een kindje bijkomt

En natuurlijk wil ik je ook nog van harte proficiat wensen met de geboorte van je zoon !!!

Monique,

Jou verhaal doet me denken aan een voorval op de manage waar mijn vrouw paard rijd. Ik had Misa meegenomen (doe ik wel vaker, socialisatie houdt niet op na de puppy tijd) en liep met haar langs de rijbak. Daar zit een blinde hoek waarna je bij de stallen komt. Vlak voordat ik de hoek omga komt er een vrouw met een zoon van een jaar op 3.

Die jongen pakt Misia bij haar hoofd en geeft haar zo een zoen op de neus. Ik stomverbaasd, Misia stomverbaasd en een heel geschrokken moeder die meteen haar verontschuldigingen aanbood. Blijkt nou, zo begroet hij thuis de eigen labrador

Dus jou stukje kan ik me prima in vinden hoor, je moet kinderen zeker leren dat de regels thuis niet opgaan bij andere honden!

wat een heerlijk verhaal om te lezen

leuk verhaal om te lezen en vind dat jij het goed oplost met zoontje en honden toppie toch mijriam

jeeje wat een leesvoer!!!! maar heel mooi verhaal..

In reactie op Sikou en het opvoeden van kinderen met honden heb ik vandaag even een foto gemaakt:



Zo hebben we onze zoon aangeleerd de honden te benaderen, van de voorkant dus. Wat we er nog niet helemaal uit hebben is dat hij zich wel eens naar voren laat vallen om ze te knuffelen. Daar schrikken de honden dan weer van, maar meestal gaat het zoals je hier ziet. Julian zittend bij de hond, en de hond zo lekker liggend.

wateen mooi verhaal en schattige foto..

leuk duo zo samen haahaaa mijriam

Heel mooi verhaal om te lezen
Schattige foto!

Wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat met Julian en jullie hondjes. Echt geweldig.

Al zou ik wel oppassen met het bestraffen van een waarschuwende grom. Dit is immers de taal van de hond en ik heb geleerd, dat als een hond niet mag grommen hij de volgende stap in de taal gaat gebruiken; happen.

Mee eens, daarom belonen we dus ook het gedrag dat we wel van de honden verwachten, namelijk gewoon weglopen.

wat een goed dat dit geplaatst is
helemaal top
onze dochter wil mama worden
dus dit staat nu in mijn pc
voorlater
hartelijk dank

wat een heerlijk stel die 2

Ik vind het trouwens wel grappig Frank, dat je zegt MIJN baby en ONZE honden

Interessant verhaal. Ik ben nog een beetje aan het uitvogelen hoe ik het moet aanpakken met onze Daisy en m'n nieuwe neefje Julian (toevallig!). Daisy wordt heel opgewonden als Julian huilt. Verder is ze heel nieuwsgierig en wil ze steeds kijken bij Julian. De mama vertrouwd het niet, zodra Daisy in de buurt komt gooit ze zich tussen haar baby en Daisy. (bij wijze van spreken) Jouw verhaal bevestigd mijn idee hierover: je moet er gewoon over doen. Een eerdere ontmoeting met baby waarbij de ouders haar wel vertrouwden en 'gewoon' deden ging heel goed. Even een paar keer snuffelen onder begeleiding en daarna was alles gewoon.

geen zin om te lezen

@YmY, dat je het zegt, was mijzelf nog niet eens opgevallen

@Meike, onze honden vinden het ook niet leuk als Julian huilt gelukkig raken ze er niet opgewonden van. In zo'geval neig ik eigenlijk naar wat je altijd doet als een hond opgewonden raakt, namelijk terug brengen naar een rustige toestand waarmee je ze meteen aanleert wat het gewenste gedrag is.

wat een goed verhaal om te lezen en wat een schattige foto!

kijk zo kan het dus ook want je maakt nog al eens mee dat na de geboorte van een kindje de hond het veld moet ruimen of minder aandacht krijgt!

helemaal TOP zoals jullie het het doen!

hey bedankt voor het delen van je ervaringen. ik wil ook over een jaar ofzo aan kinderen beginnen en vroeg me al af hoe ik het allemaal moest aanpakken, ben blij jou stuk even gelezen te hebben, helderd de zaak toch weer een beetje op voor mij.

en proficiat natuurlijk! wat een prachtig kindje!

Wat een geweldig verhaal!
Wij hebben een Golden Retriever pup van 5 maanden. We willen binnenkort ook aan kindjes beginnen. Maar wil me dus nog eerst verder informeren hoe we het samenleven tussen een baby en een hond goed laten verlopen . Jou verhaal helpt hierbij...

Wat een super verhaal! Denk dat vele van ons hieraan wat hebben!