Mijn baby en onze honden

Heel leuk dat je dit zo hebt geschreven hier .

Ik denk zelf, net als jij, dat het inderdaad ook veel verschil maakt of je er zelf al een bepaalde angst bij hebt of niet. Je leest vaak dat toekomstige ouders zenuwachtig zijn voor het verloop tussen hun baby en hun hond.

Zelf heb ik die angst nooit gehad en dat terwijl ik destijds nog mijn golden met een serieuse kronkel in haar koppie had, die ook doodsbang voor kinderen was.

Toch heb ik me er nooit druk om gemaakt en ben ik er de hele zwangerschap van overtuigd geweest dat dit allemaal heus goed zou gaan en het is ook goed gegaan.

Ik heb het ongeveer op dezelfde manier aangepakt als dat jullie hebben gedaan, alleen heb ik mijn honden geleerd dat als ze iets niet prettig vinden ze naar mij toe komen. In het begin wouden ze wel eens grommen ofzo, maar al snel hadden ze door dat wanneer ze bij mij kwamen ik het wel oploste.

Ik blijf het een geweldig mooi gezicht vinden, kinderen en honden

Zeker als ik mijn meisje van nu 2,5 in het park zie staan met 10 honden om zich heen en je haar en de honden gewoon ziet genieten.

En ook ik heb mijn dochter geleerd dat er andere regels zijn voor vreemde honden.

Heel leuk dat je dit topic hier zo geopend hebt en alsnog van harte gefeliciteerd met jullie zoon!!

Fijn dat het goed gaat met de kleine en de honden.. goeie tips voor later

Lang geleden, net even bijgelezen. Super dat het zo goed gaat, al vond ik het wel raar dat de honden schrikken als de kleine naar voor valt om te knuffelen, hier zoekt de ene hond dat knuffelen net op, en de andere loopt weg voordat het kind naar voor kan vallen
Maar dat komt misschien omdat het hier gaat om "MIJN" honden en "ONS" kind nl. als kind stout is is het "zijn" kind, honden zijn altijd braaf
Veel plezier nog met kid & honden

@Chocomelk

Inderdaad. Je straalt als baas altijd iets uit en honden zijn daar heel erg gevoelig voor in mijn beleving. Wij kregen tijdens de zwangerschap regelmatig vragen en opmerkingen over of het wel goed zou geen met de baby en de honden. Wij hebben daar nooit aan getwijfeld.

Ik zou heel graag willen zeggen dat dat komt omdat wij zulke geweldige honden hebben (hebben we ook, die van ons zijn de beste ), of omdat we ze zo enorm goed gesocialiseerd hebben.... maar eerlijk gezegd was dat gewoon het gevoel dat we hadden.

Natuurlijk hebben we ze gesocialiseerd met kinderen (ook met kinderen tussen de 3 en 12 maanden, maar dat geeft geen garanties voor als de kleine er daadwerkelijk is. Zoals ik al zei, het gevoel was altijd goed, en dat gevoel straal je uit als vertrouwen.

Bovendien sluit ik me helemaal aan bij wat je zei over de honden naar je toe laten komen, of ander gezegd, ze moeten altijd de mogelijkheid hebben om met rust gelaten te worden als ze dat niet willen. Dat vereist wel discipline als ouder. Het is verleidelijk om toch vooral de kleine bij de hond te zetten want dat is zo schattig... maar als de hond zich er niet happy bij voelt levert dat alleen maar problemen op. Kind en hond vinden elkaar echt wel, om hun eigen tempo en voorwaarden.

Vind het echt leuk om te lezen hoe jullie dit hebben aangepakt.
Wij zijn ongepland in verwachting van de 1e en onze Boris is nu 11 maanden.
Ik weet dat het echt een schat is met kinderen, alleen is hij vaak een beetje onbesuisd.
Hij heeft het idee dat hij zelf nog een klein pupje is die op je schoot kan gaan zitten en die door kleine openingen kan kruipen.
Nou is het in werkelijkheid een knappe kerel van zo'n 40 kilo die niet meer zo klein is en niet overal op en tussen past.

Dat is mijn enigste angst, dat hij zo lomp is dat hij de kleine onderste boven zal lopen. Het is verder echt een schat met kinderen dus ik ben niet bang dat hij het kindje niet zou accepteren. Eerder dat hij het kindje te erg zou accepteren en er heel waaks over wordt.

Ben dus erg benieuwd hoe dit straks zal gaan maar ik heb nog tijd genoeg om me erin te verdiepen. En Boris zal altijd onze lieverd blijven! Met of zonder kind!

Mooi verhaal!en leuke foto!!