Een maand geleden ...

Het is vandaag precies een maand geleden dat we afscheid hebben genomen van mijn beste maatje !

Het verdriet is anders maar gaat niet weg ...
Net als het schuldgevoel !
Dat blijft ook nog steeds hangen ...
Ookal zegt de dierenarts dat het geen foute keuze was, ik blijf me afvragen of we misschien niet nog wat langer samen konden zijn ?!

Mijn hondje zal wel nooit weg zijn want staat hier nu bij ons op de schouw met zijn foto en zijn piramide'ke (vind urne een eng woord)maar ik mis hem zo verschrikkelijk !
Ik mis het om met hem te kunnen knuffelen, hem te kunnen bedelven onder de zoentjes, ...
Nu krijgt hij ook wel nog zijn kusjes maar ik vond het zo fijn om hem op zijn natte neusje een zoentje te geven ...

Zijn spulletjes liggen hier nog steeds ...
Ik kan het gewoon nog niet weg doen !

Tjoepke, ik zie je graag !

Dit heeft zijn tijd nodig, dit is nog te vroeg, als de tijd er is zal je dit beter kunnen verwerken, en er is helemaal niets mis mee om te rouwen om het verlies van je lieve Tjoepke een plaatsje te kunnen geven. Ik snap je verdriet en wens je sterkte

Het is ook nog zo kort het heeft tijd nodig om het een plekje te geven.Heel veel sterkte de komende tijd.

heel veel sterkte met dit grote verlies

Gun jezelf de tijd om te rouwen hoor. Het is niet niets om je maatje te verliezen.

Áls je de spulletjes niet weg kan doen, waarom
zou je ze wegdoen ?
Romeo komt geregeld met een stickje, balletje
of knuffel van Luca aanlopen.
Dat is heel pijnlijk.
Vooral toen Romeo de knuffel op de zaak had gevonden
en mij deze kwam brengen.
Ik doe deze nooit weg en Romeo heeft deze nu
als zijn knuffel ingenomen.
Het doet een aantal keren pijn, maar nu gaat het al
veel beter.
Ik heb nog de mand van Luca, de grijze bench,de rode canvasbench voor in de auto, zijn rode riempje, zijn eet en drinkbak, zijn drinkbak voor in de auto,
zijn drinkfles om mee te nemen, ik heb het nog allemaal.
Zijn iglo van zachte stof boven die ik speciaal voor hem heb laten maken, om weg te kruipen als het onweerde of als er vuurwerk afgestoken werd.
Het doet zo'n pijn, maar ik weet wel dat het straks minder wordt.
De knuffel die Romeo mij pas gaf, mist een oog,
dat oog heeft Luca daar met overgave uitgepeuterd,
dat zie ik gewoon voor me.
Dat het niet ging en om dat oog los te krijgen, heeft
hij uren eraan geplukt en gebeten en toen het gelukt
was, kwam hij heel trots met dat oog aanlopen.
Ik kreeg het van hem en toen ging hij slapen.
Dat zijn dingen die toch zullen blijven.
Ook de foto doet nu heel veel pijn.
En dat zelfde krijg ik nu ook met de urn van mijn
moeder, de foto, alles wat ik nu van haar tegenkom.
Haar kleren, haar brieven, haar eau de toilette
die ik overal in haar kleren ruik, het doet heel
veel pijn, zelfs de bankafschriften op haar naam, maar ik weet gewoon dat dit nodig is om het te kunnen verwerken.
Ik moest straks een nieuwe tube tandpasta nemen
en ik nam de tube die ze in het ziekenhuis gebruikt
heeft. Het deed even pijn, maar toen was het goed.
Waarom zou ik deze wegdoen ?
Als er ooit nog een hondje bijkomt, ga ik de
spullen zeker gebruiken.
Maar zover ben ik nog lang niet.
Niet nu ik de foto de hele dag zie.
Wat is het toch een prachtig ventje geweest.

Lijkt me ook vreselijk moeilijk en dat heeft tijd nodig,veel sterkte!

heel veel sterkte met je verlies, het is je maatje, je troost en toeverlaat geweest voor een lange tijd..

maar denk aan de goede en leuke momenten..
en het is nog maar zo kort geleden...

heel veel sterkte

heel veel sterkte hoor, de tijd om het een plekje te geven komt nog wel.
gr ina

Heel veel sterkte nog,denk nog maar aan de mooie momenten,en dat plekje jomt nog wel

Heel veel sterkte nog en ik hoop dat je kracht kunt halen uit de mooie herinneringen

Neem de tijd om het een plekje te geven. En wat Machtel ook schreef, waarom zou je ze weg doen? Doe kalm aan, het verdriet is ook nog zo vers!!! Dit heeft tijd nodig. Afscheid nemen is het moeilijkste wat er is. Daarmee ben je niet in 1 maand klaar. Sterkte voor nu én later.

Ik wens jou heel veel sterkte ik heb dezelfde problemen mijn maatje is op 28 juli al 2mnd niet meer,ik kan het me voorstellen wat je allemaal voelt.
Ik leef met jou mee grt Ingrid

Ja, ik ken je gevoel.

Ik heb ook vragen...toen wij onze Lesley op 28 april moesten laten inslapen..
Heeft ze nog door gehad dat wij er waren.

Ik kijk ook alle dagen naar haar foto en wil haar zo graag even vast pakken en knuffelen en net als jij een zoen geven op haar natte neus.

Ik zou ook zo graag een teken van haar krijgen dat het goed is.
Heb haar assieraad om mijn nek en haar urntje staat in de kamer met daarnaast een foto en haar rouwkaart...

Ja, ook ik mis haar enorm, ik weet hoe jij je voelt.

Sterkte meid.

Hier is het 3.5 maand geleden maar ook nog even pijnlijk. En deze week komt de verjaardag van Billy eraan, voor de eerste keer sedert hij er niet meer is. Er komen nog zo van die momenten, die moeilijk zijn. Ik ben blij dat ik Isha heb om van te genieten. Zonder Billy is moeilijk, want hij was toch mijn speciale ventje. Maar hij blijft speciaal, waar hij ook is, net zoals jouw beste maatje.

Laat zijn spulletjes toch lekker liggen, ligt toch niet in de weg? Heel veel sterkte!!

Dolfine

Bedankt iedereen voor de vele lieve woorden !

Het verdriet zal nog een hele poos duren. Het slijt en je geeft het dan een heel mooi plekje.

Mijn hondje Mandy is 3 weken geleden overleden en ik mis haar ook nog heel erg nu hebben we een foto en een urn met haar halsbandje op de kast staan en ik brand elke keer een kaarsje voor haar en als we een weekendje weg gingen ging de foto van Mandy gewoon mee.
Ik heb gelukkig ook nog een hondje Rocky aan wie ik heel veel steun heb, die mist zijn zusje ook, dat merk ik omdat hij niet meer gaat kluiven, dat deed hij toen Mandy er was wel altijd en gingen ze van kluif ruilen.
Het verdriet blijft heel heftig, het zal nog wel effe duren voor dat dat minder word.
Op de foto staat Mandy , dit was één van de laatste foto's die we hadden gemaakt toen we Mandy moesten laten inslapen.

Heel veel sterkte !
het is een vreselijk verlies!
het heeft tijd nodig!