Gedicht.

Ik wil graag iets delen,wat alleen ooit een goede vriend van mij heeft gelezen. Hier,op dit forum,zitten echte dierenliefhebbers,en weet ik zeker dat er niet raar op mijn gedicht word gekeken.Dit gedicht,heb ik jaren terug geschreven,nadat mijn allerliefste hondje,is overleden,en zo als ik het toen heb omschreven,zo voel ik dat nog steeds. Zij heeft mij door een zeer moeilijke periode heen geholpen,en heel raar,maar net op het moment,toen ik was verhuisd,en het ergste voorbij was,en een nieuw begin voor ons lag,moest ik haar laten gaan...


8 jaar was ik..en toen verscheen jij in
mijn leven
Zo lief en klein!
Ja,dat was jij
Die mooie bruine ogen
Ik noemde je snuffie en van dat
moment was jij van mij.
We doen alles samen.
Eten,spelen,wandelen,stoeien,
achter elkaar aan rennen.
Overal waar ik ga,neem ik jouw mee,
en anders ga je me wel achterna.
Niemand hoefde aan mij te komen,
want dan stonden jouw tanden als afdruk
in zijn arm.
S'avonds rond 11uur sta jij te kwispelen,
voor de deur,want ja,het is bedtijd.
Ik kruip mijn bed in,en jij komt zo lief
naast mij liggen,je ploft je neer mijn
armen,en met je hoofd op mijn kussen.
Ik geef je een zoentje.
De volgende ochtend worden we altijd
samen wakker,en zoniet,dan wacht je tot
ik wakker word.
Maar het bed verlaten zonder mij?
Nee,dat jij doe niet.
Je bent de liefste.

Jij was een vriend voor het leven.
Die mij heel veel liefde wist te geven/
Helaas ben je er nu niet eer.
En dat doet mij erg veel zeer.
Elke dag huilt mijn hart om jouw.
Kon ik nog maar zeggen,lieve Snuffie,
ik hou zoveel van jouw.
Het leven gaat zo vreselijk vlug.

Lieve snuffie,was jij maar bij mij terug.
Altijd blijf ik van je houden.
We waren dikke vrienden,die elkaar vertrouwden.
Het ging zo plotseling,dat mij verliet.
Zomaar voor mijn ogen werd je afschuwelijk
van mij weggenomen.

Sorry,ik het die auto ook niet zien aankomen.
En dat doet mij zo oneindig veel verdriet.
Want ik heb niet normaal afscheid van je kunnen
nemen.
Het spijt me,dat ik je zomaar heb begraven.
Maar je zag er niet uit...
Dat was niet mijn meisje.
Je tong hing uit je mond,je organen
waren te zien...
Zoiets afschuwelijks had ik niet eens
kunnen bedenken.

Ik heb op straat staan schreeuwen en huilen,
of ze asjeblieft iets wilden doen.
Maar het was te laat,je was op slag dood.
Nog maar 7 jaar..
Ik word gek van de gedachte,dat ik nog wel,
heel veel jaren met je kon leven.

Altijd,liep je achter mij aan.
Jij zou voor mij door het vuur gaan.
jij was mijn beschermengel,mijn vriend.
Om zo aan je einde te komen,heb je niet
verdiend.
Zo graag hadik je een plekje willen geven,
waar ik elke dag even naar toe kon gaan.
Maar ik heb een ander plekje gevonden.
Dat is in mijn hart,waar jij altijd zult
blijven bestaan.
Ook ben ik niet alleen,want in mijn hart,
daar is het,waar jij mij volgt.

Ter nagedachtenis,ben ik dit gedicht gaan
schrijven.
Mijn gedachten zullen altijd bij je blijven,
jij was het allerliefste wat ik bezat.
Rust zacht,mijn kleine meisje,
Ik hou van jouw

Zo wat een mooi gedicht,zit echt met tranen in mijn ogen
Wat een drame heb je door moeten staan.
Ik wens je heel veel sterkte toe met dit groot verlies.

Heel mooi geschreven. Met heel je hart.... Ik lees ook iets van schuldgevoelens in je gedicht. Wees niet bang, je hondje heeft het je vergeven. Zo zijn honden. Trouw en vergeefzaam. Jij was haar vrouwtje, dat zal je altijd blijven. Voor altijd in je hart zal ze verder leven. Sterkte, want jou tranen zijn nog niet gedroogd.
Liefs Jacq

jeetje hier hou ik niet droog wat mooi geschreven en wat een nare beleving,jammer he dat we soms niet heel even de tijd konden terug zetten al was het maar heel even ,heel veel sterkte

Dankjullie wel!

Jacq,wat betreft,schuldgevoelens..klopt,het is nu bijna dik 10jaar geleden,bijna 11,en ik kan het gewoon niet loslaten,zoals het is gegaan. Ik moet er nog steeds om huilen,want ik mis haar nog elke dag..

Ik heb een tijd terug,een droom over Snuffie gehad. Daar in kreeg ik 4uur tijd,om met Snuffie door te brengen,en afscheid van haar te nemen. Die droom was zo erg emotioneel,het was zo echt,zo ontroerend en mooi tegelijk... Dat was echt een teken,voor mij,dat ik me niet schuldig hoef te voelen,en haar kan laten gaan..Maar het lukt me zo moeilijk..

Charis wat mooi die droom ,en voel je aub niet meer schuldig je hebt die droom ook niet voor niets gehad ,ik was 7 en vergat het tuinhekje te sluiten ,ik denk er ook nog vaak aan ,had ik maar,maar sommige dingen kun je niet voor zijn,ik heb het mezelf vergeven ik was nog zo jong ,jij zag die auto ook niet aankomen, in je hart blijft ze altijd aanwezig dat is zo mooi aan echte liefde die sterft nooit.

kippevel,prachtig geschreven.

Prachtig geschreven.Kippevel kreeg ik er van.Je hebt heel veel mooie herinneringen.Die hebben voor altijd een plaatsje in je hart.Heel veel sterkte.

Wat een onroerend verhaal voor jou dit lied ter nagedachtenis aan je trouwe hond... veel liefs Wil en een lebber van Mac Ghandor

AUTOSTART=TRUE WIDTH=219 HEIGHT=25>
<br /> <BGSOUND SRC"http://www.4shared.com/embed/274602377/abaa3337"><br />

Prachtig geschreven ,dat was echte hondeliefde van Snuffie jullie hebben het samen geweldig gehad , nog veel sterkte

ik ben nu op dit moment misschien niet de best geplaatste om je te steunen omdat ik zelf met verdriet zit,maar toch wil ik het doen

ik begrijp heel goed wat je voelt al heb ik wel afscheid kunnen nemen en ook ik heb schuldgevoelens,maar het ergste is nog het gemis,die leegte,mijn honden hebben mij ook altijd door heel moeilijke periodes heen geholpen en opeens heb je ze niet meer,de steun en toeverlaat is weg en juist diegene die er altijd voor je was als je verdriet had,want het verdriet is nu om je snuffie
ik wens je veel sterkte en ze zijn voor altijd in ons hart