Prikkelarme omgeving vs activiteiten om te werken aan onzekerheid?

Hi allemaal,

Ik ben benieuwd hoe jullie over het volgende denken:

Het gaat over Fritzie. Hij is nu meer dan 2 maanden bij ons en nog niet 100% ontspannen. Dit vind ik ook niet vreemd; mijn indruk tot nu toe is dat hij minstens zo gevoelig is als Esha
(Hij past zich in huis prima aan aan de routines, maar ik merk het bijvoorbeeld aan de manier waarop hij slaapt; nooit helemaal ontspannen. Als hij van positie wisselt doet hij dit niet al slapend, maar wordt wakker, staat op en gaat dan verliggen bijvoorbeeld).

Buitenshuis is hij natuurlijk nog helemaal niet ontspannen, dit uit zich vooral naar andere honden toe. Het ziet er heel gevaarlijk uit (hoge houding, borstelen, grommen etc), maar ik ben er van overtuigd dat er net als bij Esha grote onzekerheid en spannning aan ten grondslag ligt. Op het moment dat je hem de kans geeft om de ander te naderen en de andere hond reageert ook maar een beetje zelfverzekerd, druipt hij gauw met staart tussen de benen af.

Om hem niet te overladen met nieuwe prikkels heb ik vanaf het begin geprobeerd om hem apart uit te laten, korte voorspelbare rondjes, en dan op zijn eigen tempo uit bouwen om te zorgen dat alle nieuwe prikkels nog enigszins voor hem te behappen zijn.
Maar nu gaat het mij om het volgende:

Fritz is zoals gezegd nogal onzeker.
Aan het begin van een wandeling is zijn hele houding heel hoog (behalve zijn oren, die zijn naar achteren). Soms is hij zo gespannen dat hij het schuim op zijn bek heeft staan. Gewoon heel erg op zijn hoede. Mijn eerste reactie is dan om hem inderdaad juist hele korte en voorspelbare wandelingen aan te bieden, net zo lang totdat hij zich wat meer op zijn gemak voelt. En ook de rest van de tijd heel gedoseerd om te gaan met prikkels, dus ook de positieve.
Maar dan het volgende: hij heeft in het verleden nooit veel met ballen, zwemmen, apporteren etc gedaan. Onontgonnen gebied voor hem dus. En ik heb gemerkt dat hij er enorm veel lol aan beleeft, met name wanneer ik hem daarbij aanmoedig en hem met stem beloon. Je ziet zijn zelfvertrouwen dan groeien en dat lijkt me juist iets wat hij nu nodig heeft. Na zo'n “werksessie” is bijvoorbeeld het enige moment dat zijn hele houding (buitenshuis) neutraal is en hij veel meer ontspannen is.

Maar wat is nu wijsheid? De weg blijven volgen zoals je die met een gevoelige herplaatser doet, niet teveel prikkels, stap voor stap etc? Of juist zorgen dat hij door nieuwe, leuke activiteiten met mij te ondernemen wat zekerder wordt van zichzelf en het vertrouwen in mij?
Ben benieuwd hoe jullie hierover denken....

Groetjes, Mishca

(P.S. Op dit moment speelt het nog even niet, hij moet nog minimaal een week op rust in verband met de snee in zijn kussentje. Het gaat mij erom, hoe verder te gaan daarna).

Ik ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken,

Groetjes, Mischa

Hi Mischa,

Ik heb hier 2 herplaatsertjes, ook allebei onzekere hondjes. Bij tegen komen van een andere hond inderdaad de haren overeind en als blijkt dat ze toch niet zo stoer is druipt ze af. ( Chica ontloopt ze alleen nog maar of gaat spelen).

Maar ik ben eigenlijk op een van de eerste dagen al gelijk gaan kijken of ze los konnen en ook gewoon gelijk gaan spelen. Denk niet dat dit kwaad kan hoor. Mits je gewoon een rustige plek uit zoekt. Dus geen honden strand waar het al helemaal vol loopt.

En als je iemand kent uit de buurt met een hond die met andere honden kan zou ik zeggen ga lekker samen.. Veel brokjes e.d. mee bal mee en gaan met de banaan.

Ik herken wel iets van Jip er in.
Het heeft bij hem ook een paar maanden geduurd om zich over te geven aan een echte slaap bv.

Buitenshuis is het nog steeds spannend, wel minder, maar hij blijft prikkelgevoelig.

Hoe dan ook to the point.

Zwemmen is een prachtige manier om spanning te ontladen en letterlijk af te laten vloeien.
In het water zijn alle prikkels minder en hij kan lekker alle spanning uit z'n poten trappen.
Jip is nu zover dat hij nadien ligt te rollebollen in het gras van heerlijkheid.
Een welkome afwisseling na al die opgedane overprikkeling en dat wat er nog komt.
Een stukje kan hij in elk geval ontladen.

Dus ik zie het als iets positiefs.

Ik denk dat je het spelen en wandelen goed kan combineren. en dan natuurlijk niet te lang..

Gewoon naar een veldje of zo en daar even apporteren en weer de dezelfde weg terug. Zo gaat hij wandelen ook heel leuk vinden.

Maar je moet wel uitkijken dat hij niet fixeerd op de bal.. want als je dan eens niets bij je hebt is hij weer zo onzeker omdat hij het niet kent..

Maar denk dat je goe dbezig bent, petje af!

Hoi Mischa, ik herken veel in je verhaal.

Het meest logische lijkt me dat je niet eeuwig in de saaie rondjes blijft hangen, vooral ook omdat hij het prettig lijkt te vinden als hij een situatie overwonnen heeft.

Lola is tamelijk makkelijk hiering wat betreft het aangeven: als het haar teveel wordt laat ze zich vallen en reageert gewoon niet meer. Als we ergens zijn waar ze onzeker is, probeert ze met haar achterste tegen je aan te drukken. Dan weet ik dus dat we een stapje te ver zijn gegaan en het meer stress is dan een leuke wandeling. Dan de volgende dag maar weer rustig aan.

Ik ben dus van mening dat af en toe grenzen verleggen positief werkt. (misschien geld dat niet voor elke hond, maar ik denk voor de meeste honden wel)

Zou bach bloesem ook wat voor hem zijn?

Dankjwel voor jullie antwoorden.
@ Dobry; ben ik ook van plan om hem tzt te ondersteunen met Bach. Maar dan wel op een moment waarop ik meer inzicht in zijn karakter heb en meer to the point de echte gevoelige punten aan kan geven.

@ Liz, dat is dus een beetje het probleem hier; wonen in het centrum van Utrecht en rustige plekken waar je geen hond tegenkomt zijn er niet. Een stap buiten de deur en je staat al gelijk langs een behoorlijk drukke weg die je moet oversteken. Evenals een paar andere hondenbazen tegelijkertijd.

@ Petra,
Het lastige vind ik dat ik het met je eens ben over bijvoorbeeld zwemmen als goede uitlaatklep, maar positieve prikkels zijn ook prikkels. Ik vergelijk in zoverre maar met mensen; een kind wat al moe is van een nieuwe omgeving neem je ook niet meer mee naar de speeltuin, maar geef je rust.


@ Gerdine,
Fritz komt uit hetzelfde nestje als Esha, er zit behoorlijk wat werkhond in. Bij Esha heb ik dit vanaf het begin dat wij haar hadden gestimuleerd door haar opdrachten te geven en te laten werken. Doordat ze hiervoor beloond wordt (met een bal, snoepje aandacht etc) merk je nu dat de activiteit zelf een beloning op zich is. Daar haalt ze haar lol uit. Als haar onzekerheden opspelen is vaak "Esha, kijk eens" genoeg om haar op weer op mij te laten focussen.

Fritz is natuurlijk Esha niet, maar is wel een werkhond en ik merk dat daar voldoening voor hem uit te halen is. Met name als zijn taken door luid applaus van ons beloond worden.
Mijn idee is dus niet om Fritz alleen maar met de bal te laten werken, maar hem te leren dat de interactie met mij veel leukere dingen oplevert dan wat dan ook voor engs in de omgeving. De ene keer is dit een bal, de andere keer samen graven voor een snoepje etc etc.
Maar het is inderdaad goed dat je het aangeeft, niet alleen maar dezelfde beloning gebruiken .

Heb je een auto? Zo ja, is de hond wel gewent om mee te gaan in de auto?

Anders zou ik zeggen, schaf een koelmat aan, een waterbak voor onderweg en ga sochtends en savonds even een tijdje met alleen haar er tussen uit.

Nee , geen auto (zelfs geen rijbewijs). Ik moet er trouwens wel bij zeggen dat we hier op zich wel heel veel mogelijkheden hebben, genoeg plaatsen waar de hond los kan en je rent zo met je hond een uur lang door een natuurgebied. Je bent alleen niet altijd de enige....

Tja moeilijk hoor.
Mexx is een heel andere hond, erg stabiel, alleen onzeker bij andere honden. Maar op cursus en show bv kan je hem met 100 honden in contact brengen, hij is de rust zelfde en heeft eigenlijk nooit wantrouwen naar vreemde honden.

Misschien dat als je een prettige plek kan vinden in de buurt, waar hij kan zwemmen of met de bal kan spelen, dat hij die plek zo prettig gaat vinden dat de prikkels daar hem niet deren en jullie vertrouwensband beter wordt.

ik herken ook wat gedrag wat buck de eerste periode bij ons liet zien.

buck haalde veel zelfvertrouwen door makkelijke commando's uit te voeren,succeservaringen opdoen maar hij had wel steeds een uitdaging nodig om hem te laten groeien, dus we moesten het niet te voorspelbaar maken. daarnaast zorgde ik ervoor dat hij elke dag lekker een uur los kon lopen,rennen,snuffelen.....je zag dan zijn spanning wegvloeien. tussendoor buck bij me roepen, evt een makkelijk uitvoerbare commando en weer een beloning geven dit verstekte dan ook onze band.

@Micha,

Als reactie op jou reactie.
Ik ben altijd op zoek naar de juiste balans tussen spanning/ontspanning en prikkelrijk/prikkelarm.
Het is dus het leren vinden van de juiste balans voor jou specifieke hond.

Dit lukt in Jip zijn geval niet altijd omdat veel dingen stress opleveren en niet te vermijden zijn.

Maar in zijn geval betekent dat de opgedane spanning en prikkels, die zich vastzetten in het lijf, verwerkt en ontladen moeten worden.

Inmiddels heb ik enkele lokaties waar hij zich redelijk ontspannen kan bewegen. Maar ook zwemmen is een goede manier. Spanning zet zich vast in het lijf en door hem te laten zwemmen (een omgeving die redelijk prikkelvrij/stressvrij is) kan de opgeladen spanning een uitweg vinden door de beweging.
Het is aan mij om hierin te bewaken dat het niet opnieuw een extra overdosering wordt en dus z'n doel voorbijstreeft.
Hierna gaat hij liggen rollen om de spanning nog eens extra af te laten vloeien om vervolgens thuis beter tot rust te kunnen komen.

Het kan zijn dat voor jou hond andere manieren geschikter en passender zijn dan zwemmen. Maar dat het lichaam spanning moet kunnen ontladen is in mijn ogen wel belangrijk.

Ten aanzien van je voorbeeld zou ik een overprikkeld kind niet meenemen naar een prikkelrijke omgeving als een speeltuin, maar het kind kan mischien wel spanning ontladen en uitstekend tot rust komen op een schommel in een relatief prikkelvrije omgeving. Zaak is dan om zo'n omgeving te vinden of te creeeren.

Een hond of kind wat bol staat van de stress is moeilijker tot rust te brengen dan wanneer er ook eerst een fysieke mogelijkheid is de spanning wat af te laten vloeien.

r was vorige week een topic over Ttouch, of tellington touch. Ik heb er een boek over besteld en het is precies voor dit soort situaties. Misschien kun je daar eens naar kijken?
Fedor is ook nerveus, en ik hoop het er op die manier een beetje uit te krijgen. Je zou dat kunnen doen voordat je gaat wandelen, dna is hij mss al meer ontspannen.