Gizmo mijn beste vriend

Mijn Gizmo , mijn trouwste vriend ooit is na 15 jaar afgelopen vrijdag overleden.
Ik kende hem al enkele uren na zijn geboorte, zijn moeder moest naar de DA en ik heb hem samen met zijn 2 broertjes warm gehouden.
Toen ze voor het eerst vast voedsel mochten heb ik ze gevoerd.
7 jaar geleden is hij geopereerd.( hernia perinealis) Voor de operatie heb ik toen zijn bloed laten testen .Was gelukkig goed wel hoorde ze een hartruisje.
Heb doodsangsten gehad tijdens de operatie.
Maar gelukkig goed gegaan.
Twee maanden 24 uur per dag voor hem gezorgd.
Hij mocht zeker niet springen etc daarom moest hij in de bench een tijdje.( de schat) mijn kanjer.
OOk kreeg hij na de operatie hartpillen die hij de rest van zijn leven moest blijven nemen.
Afgelopen donderdag kreeg hij zijn jaarlijkse enting en een wormkuur samen met Spike van 13. Mijn andere hond.
De DA verzekerde mij dat Gizmo er niet te oud voor was dat het juist goed was dat ik hem weer zijn jaarlijkse enting gaf.
Maar de arme schat is enkele uren na de enting en wormkuur ziek geworden.
Eten wat de laatste tijd zijn grootste hobby was trok hij zijn neusje voor op.
Hij was misselijk overgeven etc.
OOk kon hij niet meer op zijn pootjes staan.
Weer terug naar de DA en dacht echt dat ik hem moest afgeven.
Hij kreeg een injectie tegen het braken en ik maakte me zorgen dat hij zijn hartpilletje die ochtend niet had kunnen nemen aangezien hij niet wilde eten.
De DA zei over een half uur gaat die spuit werken en dan eet hij wel weer.
Kreeg medicijnen voor thuis mee en speciaal voer , en ik ging opgelucht naar huis.
Na een half uur niks, na 2 uur niks, hij wilde gelukkig wel blijven drinken.
Eten nog steeds niet,DA weer gebeld en ik zou terug gebeld worden.
Ondertussen zijn hartpilletje opgelost en in een spuitje gedaan.
DA terug gebeld en haar collega zei ook dat de enting , wormkuur en zijn harttablet te veel geweest kon zijn voor Gizmo.
Als hij maar bleef drinken was het goed en ik moest oppassen dat hij niet ging hoesten , anders moest ik gelijk komen.
Weer de hoop dat het goed zou komen.
Later wilde Gizmo niet meer drinken en gaf ik hem water via een spuitje.
Hij ademde steeds zwaarder en op een gegeven moment was zijn kaak een beetje vastgeklemd.
Gelijk de DA gebeld en gezegd dat ik er aan kwam omdat Gizmo stervende was.
Mijn schoonzus heeft samen met mijn neefje , Gizmo mijn dochter en mij opgehaald.
Was niet in staat om te rijden en wilde Gizmo op mijn schoot houden.
De DA onderzocht hem en gaf weer een beetje hoop . Ze zei ik wil toch een röntgenfoto maken want misschien heeft hij wel vocht achter zijn longen. En dan kan ik daar iets tegen geven.
Samen met een schort aan tegen de stralen etc Gizmo in verschillende houdingen gelegd.
Hij had geen vocht achter zijn longen. Hij bleef naar de foto;s gewoon liggen met zijn tongetje een beetje naar buiten.
Mijn schoonzus en de DA hebben de foto's bekeken en ik bleef bij Gizmo.
Zijn hart was ernstig vergroot en er zat veel lucht in zijn buikholte.
Dus ze dacht zelf dat het ziek zijn meer van zijn hart kwam.
Eventueel maar die kans was klein zou ze hem een nacht daar willen houden aan het infuus en misschien naar huis met extra medicijnen.
Ik zag mijn mannetje daar zo liggen , zo zwak etc en dacht nee jongen dat kan ik je niet aan doen.
Voor dat kleine kansje, dan moet je nog langer vechten etc.en God weet omdat hij al 15 was wat er nog aan zat te komen.
Hij was de laatste maanden doof geworden, kon niet meer op de stoel of bank komen. Stond enkele weken geleden voor de verkeerde voordeur etc etc
Maar had geen pijn en genoot van zijn eten.
Dat was nu ook voorbij daar bij de DA
Ik wilde niet wachten tot hij zieker zou worden of pijn krijgen.
Dus zei tegen de DA dat ga ik hem naar alles wat hij heeft meegemaakt en de lijdensweg ( zo zag ik het) van die laatste dag hem dat niet meer aan doen.
En heb ik hem met veel pijn en verdriet in moeten laten slapen.
Mis hem vreselijk en voel me schuldig dat ik hem heb laten enten , en een wormkuur heb gegeven.
Was dat niet gebeurd had hij nu nog geleefd.
De DA zegt wel dat ik me daar niet schuldig over moet voelen omdat het waarschijnlijk zijn hart is geweest, en dat ze het wonderbaarlijk vond dat hij nog 7 jaar heeft geleefd ondanks de hartmedicatie.
Weet ik allemaal wel, maar toch.
Waarom waarom, en waarom heeft hij zich zo ziek moeten voelen de laatste dag van zijn leven.
Lang geleden dat ik zo'n verdriet heb gehad als nu, en buiten het verdriet dat afschuwelijke schuldgevoel ........
Vanmiddag wordt hij gecremeerd, mijn beste vriend 2 maanden na zijn 15e verjaardag.
Ik mis hem zo erg
En die arme Spike van 13

Ah meid....er zijn geen woorden voor.
Ik weet ook niks te schrijven...
Heel veel sterkte met dit enorme verlies en geen schuldgevoel hebben, hoor...

Wat vreselijk voor je.
Afschuwelijk afscheid moeten nemen van je hondje.

Ik wens je heel veel sterkte met het verlies.Je hebt hem een prachtig leven gegeven en het was zijn tijd om nu te gaan.
Je moet jezelf niet schuldig voelen,je weet het niet of hij wel of niet nog geleefd had.En ook al was het zo,jij en hij weten allebei heel goed dat je altijd alleen het goede voor hem wilde.En je kan de toekomst niet weten.
Als je dat weet lopen zoveel dingen in je leven anders,maar die gave hebben we nu eenmaal niet.

Kan me wel voorstellen hoor,mensen zoeken altijd de schuld bij zichzelf.Maar het is je schuld niet.

Heel veel sterkte en ik hoop dat de mooie dierbare herinneringen je de kracht geven om je verdriet te doorleven.

Groetjes Marianne

Verschrikkelijk meisje... het doet zo'n zeer hè...Huil maar om je lieve vriend...Je hebt het beste gedaan voor hem...Koester hem in je hart...voor eeuwig...Voor eeuwig is hij jouw vriendje...Sterkte, nogmaals...Dit is zo moeilijk om mee om te gaan...moeilijk om de juiste woorden te vinden...

Liefs en veel sterkte...Lindeah

Dank je wel voor deze lieve woorden en dat jullie de tijd voor ons hebben genomen.
Heel lief

Lieve Marlies,

Voel je zeker niet schuldig, je hebt de kracht gehad om aan je lieve hondje te denken en hem niet te laten lijden, het doet altijd pijn, ik heb het nog geen maand geleden met de mijne moeten doen, ook het hartje....maar denk aan de mooie momenten dat je samen al die jaren mocht doorbrengen.....ik leef echt met je mee

Sterkte

liefs Martine

Marlies.
Ook ik wil je heel veel sterkte toewenssen met dit enorme verlies.
probeer terug te denken aan de fijne en mooie momenten die jullie 15 jaar hebben mogen delen.
En dan weet ik zeker dat er toch weer ondanks alle verdriet je een glimlach zult toveren op je gezicht.

Gr Liesbeth,Turbo en Luna

hi ik heb een vraagje vroeger wou ik alleen met 3 honden samen wonen en geen man en geen kinderen omdat eeen hond je nooit bedriegt hij laat je nooit in de steek en staat altijd aan jou kant . dus nu is dat eindelijk uitgekomen maar ik heb er nu 21 :(O)
dus nou is de vraag wat zouden jullie kiezen
??? antwoord a u b

Heel veel sterkte met dit zware verdriet, ik heb het helaas ook 1 juli jl. moeten meemaken met mijn trouwe vriend Beau ook 15 jaar.

Mis hem nog elke dag

Veel liefs

Och wat sneu... Nou sterkte hoor!

Marlies,
Heel veel sterkte met het verlies van Gizmo....

Liefs, Elly en een pootje van Noah

Marlies ,

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve vriendje Gizmo en je mag jezelf niets verwijten , je hebt gedaan wat je dacht goed te doen en je hebt ook het beste van je gegeven...15 jaar is Gizmo mogen worden en heeft heel goed leven gehad bij jullie en dat heeft Gizmo ongetwijfeld zelf ook altijd geweten dat hij lieve baasjes had .

Mvg. Ivonne en Pootje Rocky

Dank je wel voor jullie lieve reactie!

Ik wil jullie allemaal bedanken voor deze lieve berichtjes

heel veel strekte gewenst marlies met het verlies van je maatje.
je hebt alles gedaan voor hem en veel liefde gegeven en gekregen.hij is nu een mooie felle ster waar je elke avond naar kan kijken.

marlies heel veel sterkte in deze moeilijke tijd

ik weet niet wat ik moet zegen maar heel veel sterkte

Ik snapte er ook niets van het trieste verhaal gelezen en dan kijk ik naar de datum ik weet niet goed

ik weet hoeveel pijn het doet,telkens je van bij de da kom geeft het je weer een beetje hoop,mijn sloeber was ook hartpatiënt en ik weet wat het is die hartmedicatie,maar als ik je verhaal lees heb je heel veel voor je lieve vriendje gedaan,ook nu! ik weet het is een vreselijke beslissing maar je hebt het gedaan uit liefde voor je vriendje
voel je niet schuldig en ik weet het is makkelijker gezegd dan gedaan ook ik voel me over bepaalde dingen schuldig,maar we hebben ze zo graag gezien en het is juist daarom!
ze leven verder in ons hart en eens zien we ze terug bij de regenboogbrug
veel sterkte

inderdaad de datum klop niet meer raar

is oude topic

Marlies,
Heel veel sterkte met het verlies van je lieve vriendje Gizmo en je mag jezelf niets verwijten .

Heel veel sterkte gewenst.

Lieve mensen,

Ik snapte het ook al niet waarom ik ineens weer berichten binnen kreeg.
Want het is een oude topic.
Toch wil ik jullie heel erg bedanken voor al deze lieve berichten.
Iedere dag denk ik nog aan mijn lieve Gizmo.
Die zit voor eeuwig in mijn hart en ziel.

ik begrijp het wel,we vergeten ze nooit meer hé,ze zitten diep in ons hartje want we zagen ze zo graag

heel veel sterkte ermee en het is zeker niet jou schuld de da had beter moeten weten

heel veel sterkte ermee en het is zeker niet jou schuld de da had beter moeten weten