Max

'k zou zoveel willen zeggen, maar weet alleen niet hoe....
ik heb het al zo vaak moeten meemaken, en het is elke keer weer even hard, en het gemis blijft ook telkens even erg...
maar je deed voor Max het betse wat je nog voor 'm doen kon...

hij speelt nu bij de regenboogbrug, en wacht daar op je..

heel veel sterkte....

Carine en de Bende

Heel veel sterkte met dit grote verlies. Jullie hebben een moedige beslissing genomen. Max zal jullie dankbaar zijn.

een steunknuffel van Monique

We zijn inmiddels 1 dag later...het is vreemd,onwerkelijk en zo pijnlijk.
Leeg, alsof er een stukje van me is weggenomen...
Gisteren heb ik Max zn spulletjes schoongemaakt en opgeborgen,vandaag heb ik een klein hoekje voor hem ingericht waar een mooie foto staat en een kaarsje voor hem brand..morgen zal zijn urn erbij staan

Ik hoor hem steeds,ik zit hier alleen in de kamer en hoor hem ademen,kleine zuchtjes zoals alleen hij dat kon als hij zich eens lekker omdraaide

Vanochtend naar mn werk,dat hielp, de kinderen(ik werk op school) vroegen me van alles en dat helpt je te relativeren. De dood hoort bij het leven en Max is nu op een plek waar hij rust heeft.
Naar huis gaan was moeilijk,want ik weet dat Max niet buiten op me ligt te wachten..en zo zijn er ontelbare momenten waarop het opeens knalhard tot me doordringt dat Max er echt niet meer is...
Ik hoop zo op een teken,dat hij me laat weten hoe het met hem is nu..maar misschien wil ik dit wel te vlug...
ik voel me schuldig,ben bang dat ik te lang heb gewacht...dit doet zo'n pijn!!!

Lieve Karin,

Je bent niet de enige met dit gevoel....ik voel dit ook nog steeds en weet je, het klinkt misschien belachelijk, maar als ik s'avonds ga wandelen met de andere hond, dan kijk ik steeds naar de sterren en ik zie er altijd ééntje die feller schijnt dan de andere, en dan roep ik steeds zijn naam en of hij wil wachten op mij.....zo verwerk ik een beetje mijn verdriet......

Liefs Martine en evaycko

Lieve Karine,

Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies. Ik vind het heel moedig wat je gedaan hebt. Ik heb je verhaal met kippenvel gelezen en had een brok in mijn keel.

Liefs, Marleen

Beste,

ok voor jou en uw familie van Toshi & haar familie