Ik hoorde Billy.... toch ?

Ik zat een paar avonden geleden op de sofa naar TV te kijken. Het was warm, de achterdeur stond open. Ik hoorde hondenvoetstapjes, tussen de sofa en het plekje waar Billy zijn laatste rustplaats heeft, op de vloer tikken. Ik riep Isha, Isha.... want ik heb niet graag dat ze daar tussen kruipt. Had ik van Billy trouwens ook niet graag, want zo wurmde hij zich altijd achter de sofa, en kon er dan niet meer terug uit, moest ik de sofa opschuiven Isha kwam niet tevoorschijn, ik ging dus kijken en zag niks, en toen kwam Isha van helemaal achter in de tuin aanlopen, ze was al die tijd niet eens in de buurt.... Ik ben zo ZEKER dat ik die voetstapjes hoorde.... Billy ??

Hoi Nathalie,

Misschien was dit een teken van Billy, om te laten weten dat Billy bij je is, en dat het goed gaat.

Wauw, daar zou ik blij van worden!

Zo laat Billy even weten dat hij nog steeds bij je is.
Ik heb dat een paar keer meegemaakt met Kim, onze vorige hond. Als ik ´s avonds op de bank zat voelde ik hem gewoon tegen mijn been. Ik vond het altijd heel fijn om te weten dat hij toch nog bij me is.

Wat een fijne, bijzondere ervaring heb je mogen meemaken.

Ik ken het gevoel, erg fijn, iets moois om te koesteren

heel goed bewaren dit mooie gevoel.....

lees het met tranen in mijn ogen.

wat een bijzondere ervaring

COOL!

Billy zal voor altijd bij je zijn!!!

Wat mooi!
Toen Boy net overleden was hoorde ik ook telkens dat tikken van zijn pootjes op het laminaat.
Maar volgens mij was dat meer omdat ik het zo graag wilde horen, net alsof hij er nog was.

Heel bijzonder...

Wauw, wat mooi om mee te maken.
Toen zondag die twee jacks naar me toerenden,
voelde ik het snoetje van luca, toen een van die
twee loslopende jacks zijn snoetje in mijn hand duwde.
Zo ontroerend en verdrietig.
Luca zat ook altijd ergens tussen en moest het
halve huis verbouwd worden om het vrij te krijgen.
Kroop altijd ergens in, waar het eigenlijk niet kon.
En kon dan zo zielig kijken, zo van : wat overkomt mij nu.
Als je zoveel van een hondje hebt gehouden, zit
hij of zij helemaal in je, je bent zo met je maatje
bezig, dat het gewoon net zo is, of ze er nog zijn.
We moeten proberen de mooie jaren, die er waren,
voor onze geest te halen en ze zo te herinneren.
In goede tijden, niet toen ze zo ziek waren.