Mijn hond lijkt echt bang van mij te zijn..

Hallo allemaal,

Wij hebben nu ruim 2 jaar een chihuahua bij ons thuis. Deze hebben wij overgenomen van een mevrouw die woonde in een appartement boven een winkel in de stad. De hond was toen 8 maanden oud. Mevrouw wilde het hondje wegdoen omdat zij zelden thuis was en simpelweg niet de aandacht aan het hondje kon bieden dat ze verdiende en nodig had.

Wij hebben haar toen thuis geïntroduceerd aan ons gezin en de andere hond, een 11 jarige Jack Russel Terriër. dat verliep eigenlijk heel goed.

Maar toen kwamen er een aantal vreemde dingen boven water over de chihuahua. Ze was bang voor mannen. Mijn broers hebben er zeker een maand over moeten doen voordat ze ze vertrouwde en in de buurt van hen durfde te komen. Nu zit dat helemaal goed, maar is ze bang voor mij!
Ze komt, als ze me ziet, blij naar me toe, met haar staartje kwispelend, maar zogauw ik haar wil aaien, dan kruipt ze helemaal ineengedoken van me weg of maakt zich gewoon zo klein mogelijk. Soms zie ik haar dan toch nog kwispelen, maar met haar staart tegen haar buik aan. Vaak is het ook zo dat als ik haar aai, en in de buurt kom van haar zij of haar staart, ze een heel hoge kreet slaakt,opschrikt en rondjes rent en heel plotselinge bewegingen maakt en zelfs begint te hijgen. Ze heeft haar oren dan ook helemaal plat en kijkt me met grote ogen aan.

Ik weet dat ze dit rondkruipen ook bij anderen doet, maar dat schrikken doet ze alleen bij mij.
Ook als ze in haar mandje of op haar kussentje ligt, kan ik haar zelden benaderen en aaien zonder dat ze zachtjes op mij gromt. Zeker als ze bij mijn moeder ligt en ik er langs ga zitten kan ze soms op mij af vliegen, alsof ze me aan wilt vallen, maar dan op t laatste moment geeft ze een lik en gaat ze weer bij mijn moeder op schoot liggen. Dit waarschijnlijk omdat ze weet dat ze niet mag bijten, want daar heb ik haar in het verleden voor gestraft. Maar ze zal nooit haar ogen van me af houden als ik langs haar zit. Alsof ze me totaal niet vertrouwt.

Daarnaast wil ik graag nog vermelden dat ze heel snel schrikkerig is voor.. bijna alles. Opwaaiende blaadjes hebben haar al laten opspringen en ze is er als de dood voor als mensen die ze niet kent op haar af komen. Ook is ze bang als honden of katten op haar af komen, dan rent ze in paniek in rondjes. Ze blaft voor het raam naar voorbijgangers en als we wandelen doet ze dat ook. Ze rent zelfs soms achter kinderen aan en achter fietsers.

Tot slot is er nog een klein probleempje met het wandelen en het spelen. Ze lijkt überhaupt nooit echt enthousiast om haar kennel te verlaten en te gaan wandelen, terwijl ik gewend ben van onze andere hond dat er niets mooiers is dan een wandeling.Ze weet wat voor ronde we meestal met hen lopen en zogauw we aan de terugweg beginnen begint ze dan ook te trekken en heel hard te lopen richting huis.

Wat betreft het spelen, onze Jack Russel is dol op spelen met de bal, maar de chihuahua wil bijna nooit spelen en zal zeker niets apporteren, omdat als je een bal gooit, ze eerder bang zal wegrennen. Heel af en toe heeft ze wel een speelbui, waarbij ze echt helemaal hyper wordt en als een gek door het huis rent en ons met een flos of een knuffeltje loopt uit te dagen. Maar ook dit kan weer omslaan zogauw ik dan met haar ga spelen. Als ik haar weer verkeerd aanraak dan is ze meteen weer bang en trillerig.

Mijn excuses voor de hele waslijst, maar ik hoop dat het volledige verhaal duidelijk is en dat iemand misschien gedrag van zijn of haar eigen hond herkent en mij kan helpen.

Hoe heb je je Chi dan gestraft voor het bijten? Misschien kan het daar iets mee te maken hebben? Of omdat niet iedereen op 1 lijn zit qua opvoeding?

heb hier zelf geen ervaring mee maar zou het hondje gewoon eens een tijdje negeren en met rust laten, wacht dan af tot ze naar jou toekomt, zo kan je haar vertrouwen denk ik weer terugwinnen. Misschien ook een idee dat jij het eten geven overneemt, dan wel bak neerzetten zonder oogcontact of wat dan ook.

Maar misschien moet je hiermee wel proffesionele hulp gaan zoeken?

Weet je waar het hondje oorspronkelijk vandaan komt en of ze goed gesocialiseerd is?

De mensen die haar eerst hadden hebben blijkbaar niet echt veel met haar gedaan.

Ze lijkt me angstig en onzeker van karakter.

Ik zou in elk geval zo rustig mogelijk met haar doen. Niets forceren.
Niet meer naar haar toelopen en gaan aaien, maar haar rustig met iets leuks of lekkers naar je toeroepen, en voorzichtig kriebelen onder haar kinnetje, niet op haar hoofd, dat is bedreigend voor haar.

Is ze medisch helemaal in orde?

Het piepen als je haar in haar zij aait, kan ook onzekerheid zijn, maar misschien heeft ze pijn? Moeilijk te zeggen hiervandaan. Ik moet wel zeggen dat Lola zich ook niet graag in haar zij laat aaien.

Buiten zou ik het ook rustig houden, kleine wandelingetjes met af en toe een leuk spelletje ertussen. Eigenlijk weer net als bij een pup rustig opbouwen. Alles zonder druk.

Misschien is een hondenschool die werkt met kalmerende signalen wat voor haar.

Misschien een bach bloesem therapeut inschakelen?

Wie weet wat dit beestje allemaal heeft meegemaakt. Waarschijnlijk uit de broodfok, eventueel mishandeld of verwaarloosd, totaal niet gesocialiseerd... Een chihuahua is meestal gericht op 1 baas en moet niet zoveel van anderen hebben. Is zeer beschermend naar de baas toe. Van kinderen moeten ze ook niet altijd wat hebben. Naar haar mand toe gaan, steeds met je hand naar haar toe om haar te aaien, komt zeer bedreigend over. Ik zou hier mee stoppen. Ook niet gaan aaien als ze bij je moeder ligt. Ze lijkt me zeer bang en onzeker en daarom hapt ze ook. Het kwispelen/likken zijn kalmerende signalen en tekenen van stress.
Jullie hebben een herplaatser in huis genomen met heel veel problemen. Laat de verwachtingen los van wandelen en spelen, dit is geen 'gewone' hond. Je zult daar eerst heel hard mee aan de slag moeten. Is er een goede hondenschool in de buurt of een gedragstherapeut?
Ik zou de boeken van Turid Rugaas lezen over kalmerende signalen. Dit kan jullie zeker helpen in het lezen van haar lichaamstaal.

@ Sacha-Himmer : Ik heb haar gestraft voor het bijten met een klein tikje op haar neus en door foei te zeggen.
Qua opvoeding is mijn moeder anders dan mijn broers en ik. Bijvoorbeeld met het voeren ben ik van principe dat de honden ná ons eten. Maar mijn moeder voert ze vaak voordat wij aan het eten beginnen en geeft ze ook vaker 'mensenvoer'. Ook is zij toleranter en zal minder snel straffen dan dat ik dat doe.

@ Jada : Hoe kan ik dan het beste reageren als zij naar mij toe komt?

@ Dobry : Ik weet niet waar zij geboren is en in wat voor omstandigheden. Nadat wij het hondje hadden overgenomen van de vrouw, heeft zij nog een mailtje gestuurd om te vragen hou het met de chihuahua ging. Wij hadden tegen die tijd al een probleem geconstateerd bij de chi, namelijk haar vreemde gedrag, maar ook dat ze een huidaandoening heeft. Ze heeft atopica voor de jeuk gekregen en speciale brokken. Hierna heeft de vrouw ook nooit meer iets van zich laten horen, dus ik gok dat ze hiervan wel wist eigenlijk..

@ Angela : Ik ga denk ik eens kijken voor die boeken van Turid Rugaas die je hebt aanbevolen. Bedankt voor de tip.

Je moet een hondje nooit op z'n neus slaan.. Dit is nogal middeleeuws om zo je hond op te voeden. Als ze je bijt kun je beter 'nee!' zeggen en ruilen.. dus door d'r op dat moment een botje of kauwstaafje te geven.
Staffen heeft helemaal geen nut, probeer het op een positieve manier duidelijk te maken. Is veel effectiever!

Misschien is het nu aan jou om dingen te doen waardoor je het vertrouwen gaat winnen. Wees jij degene die zijn eten neerzet, hem uitlaat, hem beloont, hem knuffelt.
En zorg ervoor dat de rest een beetje uit de picture blijft, waardoor de hond gaat denken; "Goh, da's fijn! Met haar erbij gebeurt er altijd iets leuks of lekkers!"

Veel succes!

Je hondje lijkt mij heel onzeker. En omdat ze niet goed gesocialiseerd is, is het allemaal nog bedrijgender voor haar. Als jij haar wilt aaien, gromt ze (in de mand) of duikt ze in elkaar, likt de lippen, kijkt met grote ogen, staart naar beneden maar wel kwispelen. Dat zijn allemaal kalmerende signalen van haar en als je daar geen acht op slaat, is het de perfecte manier om de relatie tussen de hond en jou te vernielen. Beter is inderdaad om haar naar jou toe te lokken met iets lekkers en dan over borst te aaien of onder de kin. Ga dan niet over haar heen hangen, dit is ook een bedrijgend gebaar.

En straf niet meer. Je hondje is al onzeker en zal door straffen nog erger gaan reageren. Probeer de dingen te voorkomen. Dat betekent ook dat iedereen in het gezin op 1 lijn moet staan. Je moeder moet ook geen dingen meer van tafel geven. Het eten van de hond voordat jullie eten is ook niet slim, maar niet het grootste probleem hier. Het is wel echt belangrijk dat de hond door iedereen gelijk opgevoed word. Dus niet van je moeder wel op de bank maar van jou niet. Dezelfde regels dus. Je hondje zal dan ook veel minder gaan proberen. Maar train wel positief. Wat zijn bijvoorbeeld dingen die jij veranderd zou willen zien bij je hondje (niet gekeken naar het wandelprobleem of zo). Dus dingen die je haar af wilt leren door bijvoorbeeld een tik op de neus. Als wij weten welke dingen dat zijn kunnen we tips geven over hoe dat je hondje aan te leren zonder fysieke correcties. Want fysieke correcties moet je bij een hondje als deze echt niet doen. Ze zal je nog minder vertrouwen en nog erger reageren dan dat ze al deed. Dus: welke dingen zou je willen trainen?

@ Dobber : Ik zou gewoon graag willen veranderen dat ze zo bang en onzeker is. Dat ze net als onze andere hond mij en andere mensen leert vertrouwen en niet overal zo bang voor is. Want op het moment lijkt het gewoon alsof er meer spirit in onze 11 jaar oude russel zit dan in het jonge chihuahua'tje. Maar het vertrouwen winnen van de chi is zeker top prioriteit nu.

Dan moet je ervoor zorgen dat ze de dingen waar ze nu bang voor is, leuk gaat vinden. Dus als jij haar roept geef je wat lekkers. Als je haar aait, als je voorbij loopt etc. Datzelfde doe je met vreemde mensen. Die zijn voor jou niet vreemd dus bij visite geef je ze allemaal een paar stukjes warme kip of worst en als ze binnenkomen geven ze die aan de chi. Het hondje moet visite linken aan iets leuks. Ook op straat (of sterker nog, als jullie de jas aan trekken voor het wandelen geef je haar al wat lekkers). Dat doe je bij elke stap: bij het jas aantrekken, naar de deur lopen, door de deur lopen, eerste stapje buiten etc. Je hondje is heel bang dus dat moet je door zien te breken. Doe ook niet te veel in 1 keer dus ga niet zo lang door tot je merkt dat je hondje bangig word. Als ze gaat trekken om naar huis: ga op een afstandje staan in de richting die ze NIET uit wil en zak op je hurken. Roep haar bij je en beloon als ze komt met een stukje kip en een aaitje onder de kin/borst. Misschien nog een stapje (of twee) tot ze gewoon fijn met je mee loopt en dan ga je pas terug naar huis. Op de terugweg blijf je haar aandacht vragen door stukjes kip te geven. Ze mag niet leren dat als zij maar goed genoeg laat weten dat ze naar huis wil, dat jij wel mee gaat want dan bevestig je haar angst om naar huis te willen.

Loop ook eens een andere route dan die ze gewend is. Ze moet leren op jou te vertrouwen als degene die haar leid. Niet dat ze zichzelf gaat leiden. Succes en voor tips kun je altijd hier terecht!

Onze jongste telg hier heeft hetzelfde als jou hondje. Ook hij rent blaffend en haren overeind af op andere mensen en honden. Heel imponerend, en dreigend voor andere honden en mensen. Hij lokt eigenlijk een confrontatie uit. Onze andere hond doet dit absoluut niet. Die wacht tot een andere hond naar haar komt.
Waar dit gedrag vandaan komt is me echt onbekend, want hij is van pup af aan goed gesociaaliseerd. Altijd met andere honden aan het spelen. Toen hij bijna een jaar was begon het allemaal anders te lopen. Heel dominant, tot rijden aan toe op alles wat hond was, reu en teef. Wij hebben hem toen laten castreren, maar ik begin te geloven dat het alleen maar erger geworden is. Ook hij blaft naar iedereen die langs loopt, en uitlaten is een crime als er andere honden in de buurt zijn. Andere honden vallen ook heel erg naar hem uit, en dat is een logische reactie.
Ik weet niet waar het vandaan komt.

Gr Anne

Ik denk dat jou hondje bij de vorige baas wel het een en ander mee heeft gemaakt.En sommige dingen kun je dan heel moeilijk veranderen.Mij vorige hond kreeg ik toen die 10 maanden was,en als wij maar een krant oppakte of een arm omhoog deden kroop ze al zielig in een hoekje waar ze zat te trillen.maar zij werd dus met een krant geslagen.Dit is er nooit helemaal uitgegaan maar werd wel minder,maar met 12 jaar keek ze nog om als ze papier hoorde ritselen.Maar met veel geduld en aandacht en liefde kom je vast een heel eind...Succes ermee

Denk dat het een onzeker hondje is, ik zou haar niet veel aankijken en zeker niet als je langs haar loopt.

Denk ook dat ze verkeerde signalen krijgt, dat je wat daadkrachtiger moet optreden juist. De weg naar huis dat zij niet gaat trekken maar aan de voet gaat lopen, dit kun gewoon oefenen met iets lekkers op het eind.

Ze vertrouwd je niet voldoende, daar zou ik aan gaan werken. Meer stabiliteit creeren.

Lees dit even door,dan begrijp je je hondje veel beter,gaat over de kalmerende signalen die een ander ook al beschreef.

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

Verder lijkt het mij een hondje wat heel slecht gesocialiseerd is en géén goede ervaringen heef met mensenhanden.
Als je haar nadert ,kijk dan weg van haar,lik wat aan je lippen,gaap.Nog beter ga op de grond zitten en roep haar om iets lekker te komen halen,kaasje/vissnackje.
Ze moet mensen leren vertrouwen.

Groetjes Soraya&Mila

Ja hierboven is alles gezegd, vertrouwen gaan opbouwen en het hondje leren begrijpen is nu aan de orde.

Een voorbeeldje: als je hondje in haar mandje ligt, haar plekje, zou ik haar daar ook met rust laten. Ik weet een schattig hondje dat ligt te slapen wil je graag even knuffelen of aaien. Maar denk wat het voor haar kan betekenen: ik lig hier lekker te slapen, mijn indrukken te verwerken, en er komt iemand naar me toe..nee he...dat is nu echt te veel voor me, ik grom maar eventjes om dat aan te geven dat ik dat nu echt even er niet bij kan hebben.

Dat is normaal gedrag voor een hond. Een andere hond zou dat ook moeten herkennen en accepteren en alles is ok. Maar wat gebeurd er: jij komt met jouw hand en geeft haar een tik op haar neus. Hier snapt ze helemaal niets van en leert hier ook alleen maar van dat jij een heel raar wezen bent dat haar niet begrijpt. Als jij dus in de buurt komt weet ze dat ze weer iets (goedbedoeld door jou) onvoorspelbaars kan verwachten en dat maakt haar onzeker, angstig en happerig naar jou.

nog even antwoord op de vraag; WAT DOE IK ALS ZE NAAR ME TOEKOMT? zorg dat je altijd iets lekker op zak hebt, als ze naar je toekomt reageer eerst niet, pas als ze ontspant geef je haar iets lekkers.

Ten eerste wil ik zeggen : Hartelijk bedankt voor alle reacties!

Ik heb nu dus al een aantal dagen geluisterd naar het advies van niet haar benaderen, maar haar naar mij toe laten komen. Ik merk ook dat als ik haar dus onder haar kin of bij haar borst aai dat ze uit haar kruiphouding komt en dat ze wat meer ontspannen is.
Ik zal nu ook eens dat stapje verder doen met de beloninkjes, zodat ze het wandelen en vreemden misschien inderdaad dan wat leuker gaat vinden.

ik zou steeds een stukje meer naar de pup

zo kan hij/zij wenne teminsten zo zou ik het doen groetjes remco pootje laika

onze jack russel is erg bang voor mijn man en ik weet niet waar het vandaan komt als hij de riem pakt en die haar om wil doen is ze heel erg bang en plast ze van zich af met andere woorde ze wil dus alleen door mij uitgelaten worden maar als ik ziek zou wezen moet toch me man het overnemen hoe kan ik me jack daar van af helpen ook voor andere honden katten mensen kinderen is ze bang en rent ze hard weg

Wat ik zou doen is enthousiast en blij (op een lieve manier en niet te uitbundig) als ze uit zichzelf naar je toekomt en haar verder domweg negeren. Dan zal ze, als het goed is, zelf gaan inzien wat haar het meeste aan liefde en positiviteit oplevert!

Doet ze dit alleen als hij de riem pakt of altijd?

Aller eerst een onzekere of bange hond van ondere benaderen, dus niet van bovenaf het halsbandje pakken(dit is erg bedreigend)
En verder niet te veel aankijken, neutraal tegen praten.

En verder zou ik een goede hondenschool voor de socialisatie aanraden..

groetjes

Wij hebben zelf een chihuahua en dat zijn enorme wijze hondjes met een heel specifiek karakter.
Dit hondje is totaal niet gesocialiseerd vroeger.
Het enige waar hij zich veilig voelt is zijn bench waarin hij is opgegroeid.
Een chihauhua geeft zich niet snel en kijkt de kat uit de boom en begint met het niemand te vertrouwen.
Geeft het hondje rust.....laat het hondje komen.
Misschien zijn handen voor hem iets waaraan straf krijgen zit en dan moet je je voorstellen dat jij daarmee wil aaien.
Draai je eens om in je chihuahua met in je achterhoofd de opvoeding die hij heeft gehad en de problemen,klinkt misschien stom maar dan snap je kenmerken die hij doet ook beter.
Komt zeker goed hoor want hij weet allang dat je goed voor hem bent.

Succes

misschien moet je bij het aaien haar van onderen benaderen (dus niet op haar kop aaien, maar in haar nek kriebelen ofzo). Want anders komt die hand zo op haar af, en een chihuahua is een klein hondje.

Wij hebben sinds een jaar een cocker spaniel, een hele lieve hond. Toen we haar kregen was ze 4 jaar. We hebben haar uit een gezin en die deden haar ook weg omdat ze geen tijd meer hadden voor de hond en ze trok teveel aan de riem zodat de kinderen de hond ook niet konden uitlaten. Ze had ook nog nooit van spelen gehoort. Wij hebben haar dat geleert. we hebben een piepspeeltje voor haar gekocht en daar is ze helemaal weg van. Ze kan ook niet apporteren.

Als je chihuahua speelt, moedig dat dan anthousjast aan. (goedzo! Spelen is leuk he? Ja he? Wat is dat een leuke knuffel!")

Misschien helpt het ook om je chihuahua even te negeren. (ik weet niet of ze op je afkomt.En misschien moet je moeder de hond maar even niet op de bank nemen (of begrijp ik het nou verkeert?) en extra veel aandacht aan jou besteden in het bijzijn van de hond.

Heel veel succes nog! Hopelijk heb ik je een klein beetje geholpen.

Goede tips worden hier gegeven.

Het hondje hoeft niet persé wat meegemaakt te hebben, ik ken een chihuahua die uit een heel goed nest komt met goede socialisatie, maar toch vertoonde het diertje ook dit gedrag. Heel verlegen indruk maakte ze.

Haar baasjes hebben het opgelost met heel veel rust en vertrouwen uit te stralen. Altijd belonen als ze komt en niets forceren. Accepteer ook als ze zich terugtrekt, dat ze dan tijd voor zich alleen heeft. Bij ons is de regel, als de Chihuahua's in hun benchje kruipen, mag er niemand aan ze komen. Soms is de wereld nou eenmaal even te groot.

Als laatste wil ik je hoop meegeven: het hondje waar ik het over heb, is uitgegroeid tot een veel zelfverzekerder hondje dat dol op spelen is. Ik kan jou natuurlijk niets beloven, maar door een hele consequente benadering moet een stuk verbetering er zeker inzitten. Succes!