Waarom...

Waarom worden er honden 17 en waarom mocht Vita dit niet worden.....

Vita was in maart 2008 erg ziek,diaree en braken,zo ziek dat ze in de regen naar buiten wilde en achter de bloembakken ging liggen...als er eentje een hekel had aan regen was zij het wel...
Ook onder de bosjes,en wilde dan niet meer terug komen.
Ze is daarna weer opgeknapt,maar ze had er behoorlijk van geleden.
In maart 2009 hebben we bij haar nog een gehele check-up gedaan,bloed voor nieren,lever schildklier enz...alles was goed.
Hartje oké buikje alles was goed,wel had ze de nodige vetbulten,maar niets ergs.
In oktober 2009 viel ze ineens flauw,we kwamen een labrador tegen,niet raar ofzo,dus loop gewoon door,kijk nog om waar Vita blijft....ligt ze daar op de grond(op haar zij).
Heel vreemd,had niet gezien hoe of wat,want ik was doorgelopen.
Na haar geaaid te hebben en de pootjes onder haar lijfje te hebben gezet,kwam ze weer bij en liep weer aan(wel wat aangeslagen...)
S'avonds naar de da,deze constateerde een flinke hartruis...was dat ff schrikken,want een half jaar daarvoor was er nog niets aan de hand.
Dus naar huis met fortekor tabletjes,en mocht ze later een dikke buik krijgen was het waarschijnlijk vocht en kon ze daar ook tabletjes voor krijgen.
De maanden daarna had ze wel eens een aanval,zeker als ze zich druk maakte,en dat kn ze wel,bij de achter buur hond,die onder de poort uitdagend naar Vita blafte.Ook was zo'n aanval de eerste 3 keer steeds bij een bruine labrador(was heel raar)
In mei had ze een snotneus daar kreeg ze antibiotica voor,maar in die week had ze ieder dag een aanval,dus de beslissing kwam volgende week nog steeds aanvallen,dan was het afgelopen,maar we stopte met de antibiotica en kreeg ze ipv 1 x daags een half,2 x daags een half tabletje fortekor.En ze was gewoon weer weken aanval vrij.Toen ze 2 weken geleden een dikke buik kreeg was dat wel duidelijk,dus kreeg ze plastabletjes,deze zou er voor moeten zorgen dat ze minder vocht in haar buikje zou hebben...in het begin ging het goed.
Maar al snel was haar dikke buik weer terug(niet dat het heel dik was,maar het was anders)Ze had er overigens niet echt last van.
Gisteren wel...ik had een puppykijkdag,ze begon ineens te hijgen en was erg onrustig,eerst nog denken dat dit door de drukte kwam,maar nadat iedereen weg was was ze nog onrustig.
Dus een domper....ik vanochtend naar de da.... verhogen van de plastableten zat er niet in,dus maar nog een spuitje....
Tja je gaat weer naar huis,met het idee...het moet gewoon....Dit kan niet langer,zeker niet nu de hittegolf gaat komen...dit is extra zwaar voor hartpatientjes...
Dus kwam de aller moeilijkste beslissing ooit...we moeten afscheid gaan nemen...
De da gebeld,zat helemaal vol..maar tot morgen wachten is niks voor ons,want als het moet dan moet het...
Dus nog eens bellen...na het laatse spreekuur dan...tja dat duurt nog wel een tijdje,naar de da toe...zodat het tussendoor zou kunnen...??
Maar Vita vond het niet leuk bij de da en ik wilde pers dat het thuis gebeurde.
Dus dan maar na het spreekuur,dus om 8 uur was de da hier en om 20.15 is Vita overleden.
Het crematorium gebeld en deze zijn om 21.00 Vita komen halen...en als alles mee zit is ze over een dag of 10 weer thuis.
We hebben er vrede mee,ben er heel nuchter onder,heb nog niet eens gehuild,raar eigenlijk...Wel toen ik het vanmiddag tegen iemand vertelde,maar toen de da kwam en de man van de crematorium helemaal niet.
Ik kan alleen nog niemand aan de telefoon hebben....
Maar het is goed zo,het is heel rustig gegaan,ze heeft een spuitje onder de huid gehad en is gewoon blijven liggen op haar ow zo geliefde kussen,nadat ze echt sliep,kreeg ze haar laatste spuit.
Ze is op haar geliefde kussen mee naar het crematorium gegaan,op dit kussen zal ze ook gecremeert worden...

Dag Vita we zullen je zo missen.....

Sterkte.

Vind het echt een naar verhaal.
Wat was het toch een mooi hondje!

Je hebt alles voor haar gedaan. Veel sterkte.

Wat een naar verhaal. Heel veel sterkte toegewenst.

dat is even schrikken, pas was je nog zo trots over haar aan het vertellen. dat dit de oudste was die je had, helaas. het leven is oneerlijk, en dat heb ik ook ontdekt. keuzes maken is niet altijd makkelijk en soms zie je het ook niet aankomen. dat is schrikken. heel veel sterkte toegewenst.

Wat een moeilijke, maar goede beslissing, Cabasja. Jij hebt je lieverd alles gegeven wat ze nodig had. Je hebt voor haar gezondheid gevochten. En dan is daar het eind dat het écht niet meer kan. Dan is je dier op. De beslissing is moeilijk, maar nobel. Vita heeft een fijn leven gehad. Dat straalt helemaal van dr koppie af. Nu mag ze rusten. Geen pijn, geen moeite meer. Ik wens jullie heel veel sterkte voor nu en later.

Rust zacht, lieve Vita!!!

veel sterkte toegewenst


denk een heel goede beslissing

Oh wat naar... ik herken er precies ons vorige overleden hondje in..
Ik leef met je mee, veel sterkte de komende tijd. En over een dag of 10 is Vita lekker voor altijd bij jullie thuis en nu zit ze natuurlijk al in je hart.

Heel veel sterkte gewenst

heel veel sterkte zeg

Veel sterkte

Heel veel sterkte met dit verlies maar je hebt alles gedaan wat je kon.Je hebt de goede beslissing genomen.Wij hebben ook een pup met een aangeboren hart afwijking maar met deze warmte houden we hem lekker in de schaduw.

Sterkte!!

Wat een naar verhaal en wat een leuke hond was het.

Je hebt alles gedaan wat in je macht zat...ik wens je heel veel sterkte, want missen doe je je hond...ik weet het........

je hebt alles gedaan wat je kon doen.
wens je heel veel sterkte toe met het verlies van je maatje

Je hebt gedaan wat je kon om haar een fijn leven te geven.
Nu moet je haar missen...
HEEL VEEL STERKTE toegewenst!

Groetjes, Anita.

Heel veel sterkte met het verlies van u lieve Hondje Vita

Wat een verdrietig verhaal.
Het raakt me heel heel diep, wat u zo mooi verwoordt
over uw Vita en alles wat u met haar hebt meegemaakt.
Vita is nu bij mijn Luca, die met haar speelt.
Ik heb ook niet echt kunnen rouwen om mijn ventje,
die 3 juni pas overleed, omdat ik in diezelfde
nacht met een stervende moeder in het ziekenhuis
was, die afgelopen zaterdag gecremeerd is.
Allemaal heel verdrietig, heel pijnlijk.
Maar bovenal verdriet moet je toelaten in je leven,
ook als anderen mensen dit zien.
Toen mijn ventje op zijn tiende verjaardag stierf,
en ik naar mijn moeder ging, die toen al erg ziek was, huilde ik zo erg dat de tranen over haar heen vielen. Ze vroeg me : is Luca echt dood ?
En wat kon ik anders zeggen, dan dat hij dood was.
Vanaf dat moment ging mijn moeder zienderogen achteruit, ze was bedlegerig vanaf jan. maar dat
heeft echt gemaakt, al zeggen de artsen van niet,
dat ze het opgaf en dat dit het begin van het einde was.
Ik voel me daar heel schuldig over, maar ik kon
het niet binnenhouden.
Toen mijn moeder zo ziek was, was Luca nog steeds in de kliniek en ik moest een beslissing nemen over
de crematie.
Belde de kliniek dat de as van mijn ventje daar stond.
Dat was niet te verwerken.
Mensen die geen honden hebben, weten vaak niet,
hoe het voelt als een maatje ziek is en sterft.
Ook al weet ik dat Luca een onomkeerbare levernecrose had, huil ik nu wel om hem, zijn afdrukken van zijn snoetje tegen de autoruit, het roert mij tot op het bot.
u hebt gedaan wat u kon voor uw schat.
Ze is nu bij mijn Luca.

heel veel sterkte

Wat erg,wens je veel sterkte toe

Heel veel sterkte toe gewenst namens Sonja, Iggy+ en Chelsea, hier een mede levens bericht voor jou:.

Ach wat een triest verhaal..
Ja, waarom mogen niet alle honden oud worden..

Ik weet er alles van..
Ja, het doet pijn om je maatje zo te zien aftakelen..
Het loopt als zand door je handen soms..
Je hebt gedaan wat je kon,..
Maar het mocht niet baten..

Veilig in de eigen omgeving omringd door alles wat vertrouwd was is Vita heengegaan..

Maar voor altijd zal Vita bij jullie zijn..
Waken vanuit het hiernamaals...

Ik hoop dat jullie straks - als het vrdriet een plaatsje heeft - met een glimlach aan Vita terug denken..

Sterkte, lieve groet, Ilja

Heel veel sterkte met je verlies

heel veel sterkte met het verlies van Vita

Bedankt allemaal...
Ik hoor van vele dat ze het een naar verhaal vinden...maar ik denk dat ze een verkeerd beeld hebben van de aanvallen die Vita had.
Vita had aanvallen,maar niet dat ze deze mee kreeg.
Ze maakte zich druk,en dan werd het gewoon zwart voor de ogen..en dan ging ze liggen en als ze net lag stond ze alweer op.
En liep ze aan alsof er niets aan de hand was...
Ze had geen stuiptrekkingen of ze piepte niet,helemaal niets,alleen was ze na zo'n aanval traag(misschien moe??)

wat een naar verhaal zeg...

heel heel veel sterkte!