Hersenbloeding/infarct

Mijn lieve Kelsay (12) heeft afgelopen nacht een herseninfarct/bloeding gehad, van de dierenarts heeft zij een spuit gehad en nu zijn komende 72uur heel belangrijk of ze hersteld.
Ze ligt naast me op een kussen te slapen, en reageerd wel redelijk op mijn aanwezigheid en die van onze andere hond Djarka(2). Lopen kan ze niet of toch niet zonder hulp want ze valt om.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?? Hoe is alles verlopen en hoe is het herstel als ze erdoor komen??
En zijn er dingen die het herstel kunnen bevorderen of ter preventie.........pff mn hoofd zit vol vragen eigenlijk

Wat vervelend zeg. Ik heb hier geen ervaring mee dus kan je geen tips geven. Ik hoop dat zij er snel boven op komt.

Sterkte toegewenst, Joep

he bah joh wat naar , ikzelf heb de ervaring niet
de ierse setter van mijn ouders kreeg ook op 12 jarige leeftijd een hersenbloeding , in eerste instantie leek ze zich aardig te herstellen ,maar enige weken later kreeg ze weer kleine infarcten , en kon zelf niet meer lopen ,liet urine lopen etc , mijn ouders hebben haar toen in laten slapen
maar dit is al jaren terug ,en toen was de medicatie etc natuurlijk ook anders /minder goed

maar ik hoop voor jullie dat er toch nog kans op herstel is , sterkte hoor

Hoi,

Wat vreselijk voor jullie...
Misschien hersteld het zich nog wat...

Maar houd rekening met het ergste...

Mijn oude collie teefje kreeg ook een hersenbloeding op de heeftijd van 13 en een half...

Haar ogen schoten door haar kopje heen ze kon niet eens opzitten...
Haar tong hing uit haar waffeltje...
Hoe ze haar poten moest houden wist ze ook niet meer...

Ik heb haar klass. homeopaties behandeld...
Binnen het uur stonden haar ogen stil in haar hoofdje en kon ze opzitten...

Binnen twee uurtjes kon je staan en stapjes lopen met hulp...

's Middags liep ze zelf - welliswaar wat scheef - door de tuin te scharrelen...

Twee dagen later rende ze weer door de tuin...
Het enig wat gebleven is, is dat haar tongetje er iets uit bleef hangen...
En het eten ging wat moeilijker

De hersenbloeding was het begin van het einde, dat realiseerde ik me wel...
Desondanks hebben we nog ruim een maand mogen geniet van elkaar...

Toen ik plots 's morgens zag aan haar gezichtje dat het genoeg was voor haar...
Zo is zij - in onze armen ingeslapen - met behulp van de dierenarts - thuis op ons erf...

Ik wens je héél veel sterkte..
Houd in de gaten of het leven van je hondje nog kwaliteit heeft..
Wees reëel, hoe moeilijk het ook is afscheid te moeten nemen...

Lieve groet, Ilja

Hallo, Ilja, Reny en Joep,

Dank je wel voor jullie reactie, op het moment is ze vrij rustig en zijn haar ogen ook iets rustiger. Vanmorgen idd alsof het een flipperkastballetje was. En ook het kopje scheef wegtrekken naar rechts, heel herkenbaar.

Ik besef heel goed, dat dit het eerste teken (buiten der grijze haartjes om) is van ouderdom en dat ik rekening moet houden met meer complicaties komende tijd. Maar ik hoop toch dat ze nog een tijdje bij ons blijft en er doorheen rolt.

Het is afwachten..........ik zou het niet over mn hart kunnen verkrijgen om haar te laten lijden, of als ze niet meer zelfstandig kan buitenlopen eten, en genieten van het leven als hond.
ik weet dat ik dan een beslissing met mn verstand moet nemen. En zal dit ook zeker doen, hoe veel pijn het mij ook zal doen.....Ik heb mijn dochtertje van 10 ook al een beetje voorbereid op wat komen kan, want die was vanmorgen helemaal overstuur wat voor de hond ook niet aangenaam is. Gek hoe honden reageren op mensen, op elkaar en andersom, vind het heel bijzonder .

Hoi Sabrina,

Ik hoop van harte dat Kelsay nog wat op mag knappen...
Dat ze nog rond mag hobbelen binnekort..
Geef haar de tijd...

Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijd...

Lieve groet, Ilja

ja ,sabrina , dat hoop ik ook , dat je in ieder geval nog wat kan genieten van je hond
maar ik geef je gelijk hoor , als een hond geen hond meer kan zijn en overal van afhankelijk wordt dan ga je je afvragen of het nog wel leefbaar is ,
en ja moeilijk is het hoor om afscheid te nemen van je maatje , onze kinderen waren (en zijn nog steeds ) erg verdrietig als er hier een hond kwam te overlijden , en ik denk dat het ook erg goed is als je je dochtertje uitlegd wat er aan de hand is

vreselijk als ik dat zal moeten doen, hoop dat ik het nog een tijdje mag uitstellen. Het is sowieso een bijzonder hondje, eigenzinnig en heel erg gericht op mij. Gaat niet met iemand anders mee lopen, alleen met mij , in huis is ze ook overal bij me, behalve boven dan, maar als ik in de keuken sta te koken, ligt ze daar in haar mand, ben ik in de huiskamer gaat ze daar liggen.............zou me heel veel pijn doen om afscheid te moeten nemen, maar die tijd komt dat weet ik.

Tot nu toe gaat alles nog steeds redelijk, ze net naar buiten geweest en heeft wat frisse lucht in kunnen ademen en een plas gedaan, wel allemaal met ondersteuning en de andere hond op afstand houden, want die snapt er niks van en loopt in zn enthousiasme haar zo nog eens omver.

We houden hoop.........

Wel fijn om hier even je hart te kunnen luchten, bij mensen die ook hart voor honden hebben. Echt Bedankt!!