bang en toch naar puppycursus?

Hallo,

Sinds 12 dagen woont Max nu bij ons. Max komt uit Griekenland en heeft vóór ons 2 weken bij een gastgezin in nederland gezeten. Zij had een labrador en die 2 samen ging goed.
Dáárvoor heeft hij bij een ander gastgezin gezeten die Max te bang vonden en daarom weg moest.

Max is toen hij 4 maanden oud was over de schutting van het asiel in Kreta gegooid.

Daar is hij opgevangen. Verder weet niemand (de stichting van wie ik Max heb) hoe het hem daar vergaan is en wat hij natuurlijk ook in zijn eerst 4 levensmaanden heeft meegemaakt.

Nu even waar het om gaat.
Max is bang, van alles, harde/plots zachte geluiden, plastic zakje wat plots in de wind knispert,winkels, iets wat valt, uitgebloeide bloem die uit de vaas valt etc. etc. zoiezo ook vreemde mensen. hij blaft als hij iemand hoort binnekomen en gromt dan. (nu alleen nog maar bij vreemden, voorheen ook bij ons, maar nu niet meer) En...honden. Dit uit hij door te piepen en met de staart omhoog op de andere honden af te willen stappen. Van snuffelen komt niks terecht, omdat hij al vrij snel begint te grommen en niet weet wat hij met de situatie aan moet. Ik vindt hem dan onvoorspelbaar en loop dan vrij snel door, het gedrag negerend.De andere baasjes lopen dan eigenlijk al vrij snel weg en ik geef ze geen ongelijk. Ik negeer zijn gedrag dus en probeer ook zoveel mogelijk Max uit te laten op rustige plekken om hem niet al die prikkelingen te geven van andere honden.
Nu ga ik zaterdag met hem op puppycursus, omdat hij alleen nog maar het commando "zit" kent en zij mij dat aanraadden, maaar ik ben eerlijk gezegd wat angstig over hoe hij dit gaat ervaren.
Die ik er wel verstandig aan?

wie herkent dit ook met zijn/haar asielhond of hond uit het buitenland?

Wij hebben zelf ook een herder (Rocky nu 3 jaar). We hadden heb gekocht toen hij 8 maanden was en ik herken hem heel goed in zijn gedrag. Hij schrok ook van alles en ook dat blaffen naar vreemde mensen die binnen komen en buiten liep hij er met een grote bocht omheen. En het duurde een half jaar voordat hij mijn vader begon te vertrouwen. Hij deed alleen niet gemeen tegen andere honden..
Ze noemen zoiets een kennelsyndroom.
We zijn zelf niet naar een training geweest omdat we dachten dat hij daar teveel prikkels zou krijgen.

Het is erg vervelend omdat je niet weet wat er met je hond is gebeurt en kan je het dus ook niet zo makkelijk oplossen.
Wij hebben er eigenlijk niet veel aan gedaan, wel corrigeren aan de lijn als hij schrok, doorlopen en vooral negeren. Als je hem dan aait van: aaagh kom maar hoor
Beloon je hem uiteindelijk voor zijn angsten. Het is goed dat je hondje al niet meer blaft naar jullie, dat is een teken van vertrouwen. Ik kan jullie wel vertellen dat dit angstige, wantrouweige gedrag nooit helemaal weg zou gaan, maar wel een heel stuk minder kan worden met een hoop gedult.
Ik raad jullie wel aan om gewoon eventjes te bellen naar een trainingscentrum en het aan hun nog even na vragen.

Wel zou je nog kunnen proberen met bv: een zakje te kraken en m te roepen en het het leuk maken met een vrolijke hoge stem en laten zien dat het goed zit.. als hij dan komt een koekje geven en een lekkere aai over zijn bol. En dit zou je met meerdere dingen kunen doen, en met een hoop gedult komt hij er wel, verwacht niet meteen van hem dat hij komt dit duurt wel even. Als je dit iedere dag 5 minuutjes doet, zou hij uiteindelijk komen en zijn angst overwinnen.
Succes!

Op cursus gaan is zeker een goed idee maar iets te snel naar mijn gevoel.
Wij hebben Bas en Mini eerst een maand lang laten wennen aan ons en hun nieuwe huis. Beetje vertrouwen kweken.
Bas was ook wel zo'n schrikkerig type, bang van vuilbakken op straat, ristelend zakje, een bloempot, een plots opvliegend papiertje,...
Hij was 17 weken toen we hem hadden en de fokker heeft hem nooit mee wandelen genomen, alleen in de tuin.
Maar het is allemaal goed gekomen. En na een maand zijn we op cursus gegaan en hij doet 't er heel goed.
Dus geef je hond gewoon even x-aantal tijd om "thuis" te komen.
Als de cursus en omgeving eng is voor hem heeft hij tenminste baasjes die hij kent en kan vertrouwen.

vind het helemaal geweldig dat je dit aandurft een hond uit een onbekende omgeving in huis nemen, super. een pluim.
en ja daar komt dan het geduld om de hoek kijken, wat natuurlijk heel moeilijk is voor jullie, heel wat anders dan een pupje in huis van een goeie fokker.

zou als ik jou was de eerste maand eens even alleen bij huis en stukjes de omgeving laten verkennen, kijk hoe ze reageerd daarop. wees geduldig want alles is vreemd en eng, ook in huis, probeer zoveel mogelijk als tie inkrimpt voor geluiden het te negeren, en geef geborgenheid aan je hond, weet zeker dat dat je gaat lukken, en ga dan over een maand met je hond op cursus, desnoods ga je alleen eens even kijken met je hond voor je de ring daar betreed. heel veel succes met je nieuwe aanwinst, en laat maar horen hoe het ver gaat. ben ik heel benieuwd naar.