vraag 3

Lieve mensen,
Alweer zoveel mooie en interessante reacties op mijn vraag. Hopelijk willen jullie nog iets meer vertellen, ik lees het met veel plezier.

Vraag 3A:
Wanneer heeft u uw eerste hond gekregen en waarom besloot u een hond te nemen?

Vraag 3B:
Heeft u het gevoel dat uw hond u iets kan geven wat niemand anders u kan bieden? Vult de hond wellicht een (sociale) leegte op?

vraag 3a:

Ik heb mijn eerste hondje gekocht,toen ik net op mij zelf woonde,Ik ben al van kleins af aan,gek met dieren. Maar thuis kon het niet ivm mijn vader, was hartpatient.
Ik kan hem me nog goed herinneren was een kruising hond. Flatcoated retriever met nog iets. Een schat van een hond,en hij heette Junior.Ik was toen 18 jaar.

vraag 3b:

Zijn trouw,liefde, oordeelt niet.Een maatje om alles tegen te vertellen.Alles samen doen.

3a:
Toen ik 21 jaar was, en ik samen ging wonen, hebben we samen besloten om een hondje te nemen, maar omdat we het zielig vonden voor Iggy+, hebben we kort daarna besloten om er nog een hondje bij te nemen, dit werd Chelsea.

3b:
Ja, Iggy+ was altijd vrolijk en speels, en chelsea is altijd vrolijk en rustig.

Volgens mij heb ik vraag 2 gemist, of is die niet gesteld?

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Toen wij en paar jaar getrouwd waren en dat was een duitse staander.

De honden zijn ook mijn maatjes en ze zijn altijd blij als je weeer thuis komt ik zou niet zonder willen

vraag 2 staat in een apart topic, ook bij afscheid en memoriam. Voor elke vraag maak ik een apart topic aan, dat is overzichtelijker. Ik stel ongeveer om de 2 dagen een vraag.

3a Ik heb vroeger bij mijn ouders thuis altijd een hond gehad en ben met honden opgegroeid. Toen ik samen ging wonen in het najaar had ik met m'n man afgesproken dat we het volgend voorjaar een hond zouden nemen. Na een week vond ik het echter al te stil in huis en binnen 2 maanden was er dus een hond.

3b Ik heb wel een gevuld sociaal leven maar mis toch iets als m'n hond er niet is. Ik kom nooit in een leeg huis en m'n hond houd me gezelschap als mijn kinderen slapen of weg zijn en mijn man is er niet. Daarbij vindt ik het (als enige hier thuis) heerlijk om te wandelen en om hard te lopen en mijn hond heeft altijd zin om met me mee te gaan op tijden dat het mij uitkomt.

Vraag 3A:
Wanneer heeft u uw eerste hond gekregen en waarom besloot u een hond te nemen?
Mijn moeder heeft altijd heel erg graag een hondje gewild alleen vond ze ons nog te verantwoordelijk. Mijn vader had er eigenlijk nooit zin in. Toen kwam mijn tante te overlijden heel jong en voelde we ons zo verdrietig. Mijn moeder kreeg steeds meer de behoefte om wanneer ze thuis was lekker even te kunnen keutelen en tegen iemand te kunnen praten. Het gevoel thuis te komen bij iemand die op je wacht deed ons ontzettend goed. Na er goed over gepraat te hebben met het hele gezin hebben we Bram vlak voor mijn moeders verjaardag opgehaald. Bram is mijn eerste hond en bij ons sinds eind maart 2010. Hij was 7,5 week toen hij bij ons kwam.


Vraag 3B:
Heeft u het gevoel dat uw hond u iets kan geven wat niemand anders u kan bieden? Vult de hond wellicht een (sociale) leegte op?
Ik heb een hoop vrienden en vriendinnen, alleen een probleem met mensen vertrouwen. Sinds ik heel erg ziek ben geweest, en geen van mijn vrienden de moeite nam eens even langs te komen, had ik de behoefte naar een onvoorwaardelijke vriendschap. En zo iemand is Bram absoluut voor mij. Alleen is Bram niet aangeschaft omdat ik behoefte had aan vriendschap. Ik werk in de welzijn en als juf, dus ik heb graag mensen om me heen, ook in mijn vrije tijd. Heerlijk.

21 Jaar geleden besloten mijn toenmalige partner en ik een hond te nemen. Waarom? Juist omdat we het zo druk hadden met onze winkel. Als je een hond hebt, moet je af en toe de rem er wel op zetten en met de hond naar buiten gaan.
We hebben toen door omstandigheden twee broertjes tegelijk genomen. Na 8 maanden gingen we uit elkaar en hebben we in goed overleg met elkaar en met de fokker, ieder een hond gehouden. Zodat we helaas niet het leven met elkaar, maar wel het leven met een hond konden houden.

Onze honden geven ons zeker iets onvervangbaars, namelijk onvoorwaardelijke liefde en trouw. De ene hond kan wat moeilijker in gedrag zijn dan de andere, maar ze zullen me nooit zo teleurstellen als mensen doen.
Bovendien zorgt een hond ervoor dat je je dagelijkse portie beweging en buitenlucht krijgt.

Ik heb Billy in huis genomen toen ik een huis had gekocht en dus EINDELIJK een hond kon nemen. Ik woonde op een apartement en vond dat niet zo geschikt voor een hond. Maar de verkoop sleepte wat langer aan door administratieve rompslomp, en zo heeft Billy toch nog een tijd op het apartement moeten wonen. Ik wilde al jaren een eigen hond, was ermee opgegroeid, thuis hadden we altijd honden, het was gewoon iets dat bij mn leven hoorde. Ik was in de wolken met Billy en we zijn 12 jaar lang grote vrienden geweest door dik en dun, wisten precies wat we aan elkaar hadden op den duur, hij was gewoon de beste vriend die ik ooit had gekend. Trouwer dan een mensenvriend, morde nooit (jawel maar op zn eigen manier dan ) en hij was er altijd ook als de mensen om me heen er niet konden zijn. Hij was mijn speciale manneke want eenvoudig opvoeden was het niet, zo'n eigenwijze jack, en hij had zijn fouten, maar dat heeft een mens ook, en we hadden toch heel veel aan mekaar. Nu met Isha groeit diezelfde band en ik vind het fijn van samen met haar te werken aan haar opvoeding, samen te stoeien en te spelen en ook de rustige momenten van knuffeltjes en samen rusten op de bank, zij op mn schoot. Zij horen gewoon bij mn leven,Billy leeft in mijn hart, ik vind het soms moeilijk dat ik hem nooit nog een kusje kan geven of even kan knuffelen, en Isha is mijn tastbare lieveling die hopelijk nog vele jaren hier zal kunnen wonen.

eerste hond toen ik ging samenwonen(wel thuis opgegroeit met honden en andere dieren)

onvoorwaarlijke liefde,geen oordelen gewoon een maatje voor het leven

Vraag 3A:
Wanneer heeft u uw eerste hond gekregen en waarom besloot u een hond te nemen?
Toen ik werd geboren (39 jaar geleden) hadden mijn ouders een hond, Blacky. Hij is 18 jaar geworden. Ik was 12 toen hij stierf. Toen ik 13 was kreeg we Wanda (hij kwam te vroeg, want mijn vader kon Black nog niet vergeten!). Wanda stierf toen zij 8 was. Toen manlief en ik gingen trouwen (ik was 23) kregen we Laska. Hij was bijna 13 toen hij stierf. En nu 2,5 jaar na het overlijden van Las hebben we Sil gekregen. Hij woont al weer 13 maanden bij ons. In mijn hele leven ben ik ongeveer gemiddeld 5 jaar 'hondloos' geweest. En naast Sil hebben we nog 2 katten (Muck & Morris)!!!

Vraag 3B:
Heeft u het gevoel dat uw hond u iets kan geven wat niemand anders u kan bieden? Vult de hond wellicht een (sociale) leegte op?
Nee, de hond vult geen sociale leegt op, want ik heb een gezin met 3 kinderen. Een baan met veel collega's en genoeg vrienden. Maar een hond geeft je onvoorwaardelijk heeeeel veeeel liefde!!! Een leven zonder dieren, dus ook hond, is geen leven!!!

Vraag 3A:
Wanneer heeft u uw eerste hond gekregen en waarom besloot u een hond te nemen?
Ik ben met honden en andere dieren opgegroeid. Kortom van jongs af aan ben ik al een enorme dierenvriend. Toen ik 19 jaar was, ging ik samen wonen en kon ik simpelweg totaal niet meer zonder hond. De hond die ik thuis had, kon en mocht ik niet meenemen. Ik zat nog op school en die hond kon totaal niet alleen zijn. Ze jankte de hele buurt bij elkaar, dus er moest altijd iemand bij haar blijven. Ik kocht toen ons eerste eigen hondje genaamd Flossy. Ik heb hem nu nog steeds. Hij is inmiddels al 16,5 jaar en ik noem hem nu meer Flos....5 maanden na de aanschaf van Flos hebben we nog Buster gekocht. Hij is bijna 13,5 jaar geworden. Toen Buster er niet meer was, miste ik de 2e hond in ons huis! Toen kwam dus Morris erbij. Hij wordt deze zomer ook al weer 3 jaar oud! Inmiddels hebben we nu ook een dochtertje van bijna 1,5 jaar. Wij hebben haar ook al besmet met de liefde voor dieren Zo leuk om te zien dat zij zo gek op de honden en op andere dieren is...

Heeft u het gevoel dat uw hond u iets kan geven wat niemand anders u kan bieden? Vult de hond wellicht een (sociale) leegte op?
Zonder hond voel ik mij niet compleet!! Dat heb ik toen ik samen ging wonen wel gemerkt. Ik kan mij een leven zonder hond niet voorstellen Een hond is altijd blij om je te zien. Je geeft het liefde en aandacht en je krijgt er zo veeeel voor terug! Een beter maatje kun je eigenlijk niet hebben

Ik kreeg ons Smurf op 3 januarie 2000 om 18.20min ze was vijf weken oud!ik was net twee maal op 2 maand tijd geopereerd aan zwaar operatie ze was zo klein dat ze op mijn hand zat ze sliep naast mij thuis in mijn ziekenhuis bed op mijn hoofdkussen tegen de verwarming ze kon nog niet drinken en moest haar drinken geven met een spuitje
Wat Smurf me gaf,ze was lief ,trouw zeer proper heeft nooit iets kapot gebeten in die 9 jaar 5 maand en 3 dagen dat ze bij ons was,kortom ik zou liever een been verliezen dan haar temoeten afgeven ze was zo spiciaal voor ons we hebben geen kinderen maar zij maakte te verlies ferm goed hoor we hebben nooit of nooit kinderen gemist allee tot nog eens liefs Rina & Alexander likje en pootje van Turbo en Diezel

Of een hond mij iets kan geven wat iemand anders niet kan?,zeker weten!
Meer liefde,meer vreugde,meer trouw,meer plezier.
Mijn honden hebben me jong gehouden,daar ben ik van overtuigd.
Bedankt Bonnie 1,Clyde,Asley,Bonnie 2.
Jullie zijn nog elke dag ik mijn gedachten.
Nu heb ik geen hond meer maar of ik dat kan volhouden???

3a
Ik heb mij hond gekocht toen ik 30 was. Wij hadden vroeger altijd honden en ik kwam bij een dierenwinkel in Almere en daar waren opeens honden. Hij kwam naar mij toelopen en ik was verkocht. Achteraf had ik mijn hond waarschijnlijk beter niet daar kunnen kopen, want ik heb nu gelezen dat de diertjes daar heel slecht worden behandeld. Maar ik had mijn Max nooit willen missen .

3b
Een hond geeft je onvoorwaardelijke liefde. Zelfs als je jezelf niet zo leuk vind doet een hond dat wel! Ik heb veel vrienden en een geweldige partner, maar een hond is echt de allerbeste vriend die je je kan voorstellen. Dus hij vult geen leegte op maar is een verbetering van je leven

Hier geen opvulling van sociale leegte.
Heb leuke vrienden en menselijke contacten.
Die geven mij wat ik nodig heb aan menselijke emotie en vreindschappen .
Dat kan een hond mij niet geven.
Dat is gewoon een simpele ziel en gewoon hond.
Ik ga ook helemaal geen menselijke emotie of liefde van mijn hond verwachten.
Honden en mensen zijn leuk maar je moet alle 2 wel op hun eigen waarden schatten en beoordelen.

3a:
Ik ben opgegroeid met honden en op de basisschool werd ik vrij veel gepest. Hierdoor werden de honden thuis mijn beste maatjes en deed ik alles met de honden. Een leven zonder honden was voor mij dus geen optie meer. Toen ik 19 was ben ik op kamers gegaan en ik kon daar helaas geen hond nemen. Ik vond het verschrikkelijk saai en leeg in huis, ik miste de wandelingen, de begroeting bij thuis komst enz enz... Toen mijn man en ik besloten te gaan trouwen was al duidelijk dat we dan ook gelijk een hond zouden nemen. Toen is Jessy op ons pad gekomen, ze was 4 jaar en werd verwaarloosd. Ik was toen 21 en Jessy wordt in oktober 8.

3b: Ik heb inderdaad wel het gevoel dat de hond mij iets kan geven wat niemand anders mij kan geven. Vooral hoe trouw een hond is is iets wat ik heel mooi vindt. Ze zijn er altijd en willen altijd wel lekker met je kroelen, wandelen of weet ik het wat. Ze vullen geen sociale leegte op, maar ze vullen wel mijn huis met gezelligheid.

3A Mijn eerste hond heb ik in 1971 gekocht, ze kwam uit het asiel. Ik heb haar genomen omdat ik al járen een hond wilde hebben.

3BNee, een hond vult geen socaile leegte op. Honden voegen absoluut iets toe aan je leven, maar zijn geen vervanging voor menselijke contacten.

socaile = sociale

3A;

1,5 jaar geleden op 16 dec, hij was mijn verjaardag kado voor mijzelf (als niemand je wat leuks weet te geven.. )

Ik wou al heeeel lang een hondje, en mijn voorkeur gaat uit naar groot , die van mn vriend ook en die wou ook al heeeel lang een hond (hij is een uitsteller..) dus ben ik in de zomer al begonnen met zoeken naar een goede fokker, zonder dat martijn het wist.. Daan mocht op de 13e opgehaald worden (mijn verjaardag..) Wat voor mij betekende dat dit hondje 'voor mij' geboren was.
wij konden hem pas de 16e 'stiekem' ophalen.. onder het mom dat mn moeder en ik lingerie gingen kopen..

Het is zooooooo gezellig, een hondje!

3B;

Genant genoeg; ik denk het wel..(die sociale leegte opvullen..)
Tijdlang in de horeca gewerkt, en een oprechte hekel gekregen aan een heleboel mensen..

Hoop gebakken lucht met heeeel weinig inhoud en diepgang..
maar ja, zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar..

@ Mandy

Dito..

Medicijn vergiftiging... , mensen zien de ernst van de situatie niet.. de noodzaak.. en dat die momenten laten zien wie je echte vrienden zijn..

ik hield er geen een aan over..is niet erg..(ze hebben er allemaal heeeel veel spijt van.. pfff, lekker makkelijk l*ll*n achteraf..) Ik kan het ook in mn eentje wel bolwerken..

Ik kreeg te horen dat ik waarschijnlijk leukemie had.. Blijkbaar dachten mensen & mijn toemalige vriend dat dat besmettelijk was.. want ik zag niemand meer terug..

Maar ik vind niet dat je het menselijk contact en een dierlijk contact met elkaar kunt vergelijken. Dit zijn twee geheel verschillende dingen.

mijn eerste hondje was eigenlijk mijn moeders hondje.Toen ik trouwdeheb ik dat meegenomen.Is gebleven tot hij stierf.Zijn naam was Franske.Ik heb in heel mijn leven nog geen cent gegeven voor een hond te kopen.Die kwamen allemaal vanzelf.Mijn Hondje dat dus vanmezelf was mijn eerste was Bobiaantje,die was ongeveer 10 jaar toen we hem vonden vastgebonden aan een keldergat.Die hebben we nog 10 jaar gehad,is dus twintig jaar geworden.Was ook toen mijn lievelingshondje zoals nu den Benji die overleden is.Dieren geven mij een gevoel van geborgenheid.Toen Benji nog leefde en ik was ergens heen zonder honden kon ik ineens denken oh ik zal blij zijn als ik thuis zijn bij mijn honden.die geen mij rust ,als ik naar mijn honden keen en ik zag die zalig liggen slapendan werd ik rustig.Nu ist allemaal anders nu er ene dood is.Ik ben bij een wandelclub gegaan,voor mijn honden.Door mijn honden ben ik beginnen wandelen,word vervolgt

vervolg.zonder honden zou ik er niet aan denken om te gaan wandelen.Als ik geen zinheb voor te gaan denk ik ik moet gaan voor de honden.Dus die helpen mij bewegen.Ge komt ook meer buiten he dus contact met mensen heb je meer.ach ik kan blijven schrijven,uren aan een stuk als het moet.