Gaande ving ik nog wel eens hondjes op, die ik tegen was gekomen bij mensen die er slecht voor waren, of het teveel werd, of ze waren achtergelaten op mijn oude stage plaats.
Eindelijk gaat het kleine boomertje naar een goed tehuis, dan zul je je afvragen vanwaar die opluchting, nou die hond heeft een stemgeluid, dat is net als met je nagels over het schoolbord heen gaan, het is echt zo´n lieve hond, blijft heerlijk zitten, knuffeld heerlijk, is lief voor kinderen, loopt achter je aan, perfect met trimmen, tot hij zijn bekkie open trekt, dan gaan letterlijk je nekharen overeind staan, hij is hier nu een jaar geweest, en het is al heel wat minder, maar soms, zoals net dan denk je pfffffff waarom word er geen volume knop bij gelevert.
Maar hij krijgt een goed tehuis, de nieuwe baas heb ik verteld van zijn geweldige geluidsbereik, maar dat maakte allemaal niets uit, dan wist hij ook waar hij uithing en hij hoorde de hoge tonen toch niet
Dus voor mij een opluchting en voor de nieuwe baas weer jaren plezier.
krijg volgende week nog een opvang hondje voor 4 week en daarna is het klaar dan stop ik ermee en hou ik me alleen nog maar bezig met me eigen poepelewoepsie´s.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "De opluchting" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken

Wat goed Lisette, dat je voor zo'n kleine lawaai-papegaai een thuisje hebt weten te vinden!

Wat goed van je !!
Als het de nieuwe baas niets uitmaakt is toch helemaal geweldig.

een jaar in huis gehad ? moet je eens kijken hoe je hem dan zal missen.
geweldig dat je de hond hebt opgevangen en nu een nieuw tehuis voor hem hebt gevonden, voor de hond maakt het niets uit, als tie maar goed wordt verzorgd.

Pfff was net zo blij dat ik er iemand voor had gevonden, word ik net gebeld door de mevrouw die de herplaatsingen regeld, dat de beste man het wel een heel eind uit de buurt vond, maar gezien hij eventueel donderdag kon of hij hem donderdag kon ophalen.
Nu hoor ik altijd de defenitieve afspraken, dus nooit wat er tussentijds gebeurd, dus als mensen info willen over het hondje en zo, of interesse hebben en kijken of ze het eventueel met hun huisbaas of dergelijke kunnen overeen komen.
Dus soms is het hondje gereseveerd, maar dat weet ik dan dus niet, tot ze defenitief uitslag geven.
Nu heeft deze beste meneer al eerder contact opgenomen over dit hondje, helaas konden ze me niet te pakken krijgen, tja in het weiland hoor ik mijn telefoon helaas niet.
Maar nog geen twee uur later zag hij ervanaf, dit was dus al de tweede keer dat hij moeilijk deed, nu vroeg ze mij wat ik ervan vond, moet ik nu nog de donderdag afwachten of zeggen, ja daag als je geen besluit kan nemen, neem dan geen hond.
Ik ben namelijk niet zo subtiel en heb gezegt dat ik er wel een nachtje over slaap, mijn dochter liep trouwens ook te zeuren om een nieuwe dvd in de recorder dus.
Wat vinden jullie, kans geven, de mensen blijven onder controle staan, of zeggen ja daag, hij blijft hier.

Vind het moeilijk. Als iemand na twee uur er al vanaf ziet vraag ik me af hoe graag ie wil. En het hondje heeft al een geluidsbereik zei je. Hoe lang houdt ie dat dan vol?
Zijn die mensen wel gescreend vantevoren? Het zou zonde zijn als het hondje straks weer binnen twee dagen terug is.

Met dat gedeelte bemoei ik me nooit, ik krijg de hondjes en breng er een stukje fatsoen bij, of een stukje rust.
En dan gaan ze naar een nieuwe baas, maar krijg hier wel hele rare ideeen bij, maar volgens vrienden zie ik overal een complot in.
Dus vandaar mijn vraag wat vinden jullie of wat zouden jullie doen

Ik zou zeggen laat die man komen. Je kan het pas echt oordelen als jullie allemaal bij elkaar zijn toch. Als het dan niet oke voelt 4weet je er vast zo'n draai aan te geven dat de deal niet door gaat.
(trouwens wat is ver???Nederland is piep klein)

Zal wel even kijken maar baal er wel een beetje van, door zijn rare stemgeluid willen al veel mensen hem niet, en vandaag had hij ook weer de kolder in de kop en konden we weer genieten van zijn gezang.
De eerste keer dat ik het hoorde schrok ik me kapot, ik dacht dat ze makaar aan het vermoorden waren.
Zal heel eerlijk zijn, dit is toch wel het meest bizarre geval wat ik ooit heb gehad.
Zal morgen wel even bellen dat ze maar een afspraak moeten maken.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "De opluchting" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?