Denken jullie wel eens??

Hallo

Was met mijn vriendin op de msn en die begon er over
Dat een hond er veel verantwoording is en dat het er zwaar valt..

En heus ik ben een streskip dus ben vaak teoverbezorgd en dat veroorzaakt bij mij stres,maar is mij allemaal waard..

Kunnen jullie dit??

Yvonne en Cyra

ja ik herken dat heel goed .

maar als ik dan weer een kroel en een lebber krijg weet ik dat het het allemaal waard is

debby

Natuurlijk valt het niet altijd mee het opvoeden van je hond , zeker niet als ze in de puberteit zitten en je al voor de zoveelste keer hem of haar hebt gewezen dat hij iets niet mag en toch doet , daar kun je wel eens moe van worden Pfffff..... maar als ie je dan weer aan kijkt met zijn lieve bruine ogen dan smelt ik toch weer heel snel en och kinderen opvoeden valt ook niet altijd mee, mag toch ook, het blijft toch, vallen leren en opstaan.

Het is af en toe wel zwaar met een pup, veel uitlaten en het opvoeden kost veel tijd maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Het is zo heerlijk een hondje in huis en voor jezelf is het ook goed, je komt lekker buiten waardoor je je fitter en meer ontspannen voelt.

Ook dat herken ik. Ik denk dat ieder1 op dit forum dat heeft, gezien hier alleen maar ECHTE liefhebbers zitten!!
Ik heb 2 kids, en 2 kindjes er bij

mijn beste beslissing ooit! Ik vond het doodeng: stel dat ik een andere baan wil! Stel dat ze niet zo leuk is als Kaatje!
Maar nu al weet ik: ze is alles dubbel en dwars waard.
Toen ik een tijdje heel slecht in mijn vel zat en kaatje aan het puberen was ging het een aantal keer niet. En ik voelde me onwijs schuldig. En Kaatje kreeg de wind van voren. Maar nu weet ze me altijd te paaien en is zij juist de beste anti depressivum ooit! Als ik stress heb haal ik haar op voor het strand. Succes gegarandeerd!

niemand zal ontkennen, dat een hond heel veel tijd energie, en met een beetje pech heel veel geld kost ook nog..

maar de liefde, aandacht die er tegenover staat.. is het allemaal dubbel en dwars waard.

mijn pups zijn nu een tijdje uit logeren
(heb vorige week een borstverkleining gehad)
en hoop ze van t weekeind toch echt terug te kunnen krijgen.
mn huskypup is al aardig groot en nog een beetje springerig.. wat dus gevaarlijk is met grote wonden..
gister waren de pups op visite hier.... ik was weer helemaal opgeleefd.. nu maar duimen dat ze zsm terug komen...

ik zou niet meer zonder jazzy kunnen.af en toe heb je wel zorgen maar de liefde en dankbaarheid die je terugkrijgt daar kan niets tegen op.en inderdaad een blik in die liever ogen en je smelt weer. hij is aan het puberen maar ik kan nooit lang boos op hem blijven.


grt noor en een pootje van jazzy

verantwoording ? ja dat heb je VIND IK voor je hond. zorgen voor goede huisvesting en voeding. en het allerbelangrijkste........

dat je hond een evenwichtig en heel plezierig leven heeft in de tijd dat tie bij jou is.

krijg er ontzettend veel van terug, dus voor mij geen enkele last. alleen maar veel plezier.

Ik denk er niet over na. Zonder dieren kan ik niet leven (naja...is ook wel overdreven geschreven). Het hoort bij ons gezin. Dieren brengen zoveel liefde met zich mee. Wel ben ik soms heel erg bang dat er wat met de katten of Sil zou gebeuren. Dat ze bijv onder de auto komen, of door een gevaarlijke hond worden opgegeten of vergiftigd. Maar...die angst heb ik ook als het over mijn kinderen gaat, dan ben ik panisch als ik er teveel bij na ga denken. En daarom denk ik er niet te veel over na, anders gaat het mijn leven beheersen en dat is toch zonde. Dan vergeet ik te genieten van mijn prachtige kids en dieren!!!

Groetjes Jacq én pootje van Sil

Soms vind ik de verantwoording zwaar hoor.
Doe ik het allemaal wel goed, komen ze niks te kort, zijn ze happy, hoe zal ik dit of dat anders aanpakken, hoe wordt ik wijs uit alle goedbedoelde adviezen, moet ik naar de DA of niet, wat vertellen ze mij, versta ik het wel goed, hoe pak ik dit of dat het beste aan.
kortom een hele klus die verantwoording, zeker als je zo'n controlefreak bent als ik.
Het hoort erbij en zegt ook veel over mij hoe ik in elkaar zit als mens.
En dan als je ineens ziet hoe goed iets uitpakt, ze blij te zien, een knuffel krijgen ik wil er geen dag van missen

Veel herkenning lees ik hier hoor.
Mijn pup mag nu kennis gaan maken met andere honden voor zijn socialisatie. Maar ik vind het zo eng, ben bang dat ze hem bijten.
In die zin ben ik ook best wel een beetje boel overbezorgt.

Het hebben van een huisdier is sowieso een verantwoordelijkheid of het nou een hond, kat, konijn of goudvis is. Het lijkt me dus ook iets waar je bewust voor kiest.

Maar alle liefde die je terugkrijgt van je dieren, daar doe je het voor. Die kwispel, dat kopje, wat er ook is, meestal maakt dat je dag wel goed. (oké soms is er een kwispel extra nodig, maar dat doen ze ook graag voor je)

Ik zit nu al bijna een maand zonder hond en ik mis het verschrikkelijk! Ik kan niet wachten tot ik weer een hondje hier in huis rond heb scharrelen. Beste therapie die er is!

ik ben blij dat ik niet enige bent met die gedachte
soms voelde ik me er wel eens schuldig over...
onze storm is nu 6 maanden maar de periode van 7 weken naar 6 maanden vond ik zeer stress vol erger als met onze bram....
nou komt er natuurlijk ook bij dat je er nu 2 hebt en ik op dat moment net effe niet lekker in mijn velletje zat.
maar ik heb het overleeft en het is allemaal de moeite waard geweest
maar nu komt de puberteit er aan weer een nieuwe uitdaging...want die was bij bram wel heel zwaar dus misschien valt dat bij storm nu wel mee

ik heb 2 hondjes een die altyd ziek is door verwaarlozing van zijn vorige baas en een die ik laat heb gekregen en niks kan.. ze heeft de eerste maanden alles in huis gedaan mijn reu spuugt elke week de ellende uit zijn lichaam .. maar een scheef koppie en een lik over me gezicht en 2 bakbeesten op schoot en ik ben alles vergeten wat er in de wereld gebeurd ...

zou ze voor geen goud willen missen

Ik ben gek op sim, maar maak me wel vaak (te snel) zorgen dat ik hem weer kwijtraak.

Dat hoort erbij hè. Ik maak mij wel snel zorgen, maar vind het niet erg.
Ik heb een hoop mensen om mij heen die niet begrijpen waarom wij nu al twee honden hebben. En inderdaad bij een hoop dingen die je doet of wilt doen moet je aan je honden denken. Oppas regelen, eten regelen, denk erom dat je op tijd thuis bent. Opvoeden Enzovoorts.

En ik, ik vind het niet erg Als ik zin heb om te wandelen, doe ik dat met de honden, Erik sport zelfs samen met de honden.
Heeriljk toch

Liefs,

Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar nooit echt bij stilsta. Onze honden zijn zo'n onderdeel van het gezin dat het allemaal vanzelf gaat.
Opvoeden, bijhouden, wandelen, spelen het hoort er allemaal bij. Ik zou geen dag zonder ze willen.

Ja, we zijn verantwoordelijk voor de honden,
maar dat geeft mij geen zware druk.

ik heb het heel vaak dat ik dacht als ik dit allemaal geweten had dan weet ik niet of ik voor een pup had gekozen tis waarempel een dag taak.... maar dan zie ik dat het zin heeft en dat ze daadwerkelijk leert van wat ik zeg en dan kijkt ze me aan met die lieve ogen van haar en dan denk ik... mens wat zeur je nou als je de kans had er een pup bij te nemen dan zou je het zo weer doen....

Ik heb ook vaak stress (gehad) van mijn hond hoor. Ook toen ze net bij ons was, dat ik af en toe echt niet wist wat ik moest doen, en dan de gebroken nachten erbij en aan huis gekluisterd zijn, pffff. Was af en toe blij als mijn vriend even de taken kon overnemen. Nu is ze ouder, en is het allemaal een stuk relaxter, maar moet wel zeggen dat ik me af en toe minder 'vrij' voel dan vroeger.

Het is zeker een zware verantwoordelijkheid. Zeker als ze nog zo jong zijn en speels, is het best zwaar af en toe. Maar als je er tijd en liefde in stopt, krijg je er zoveel voor terug!

Ik had erge twijfels! Kan ik nu nog wel de hord op!? Kan ik nog doen wat ik leuk vind?! Word ik dan niet thuisgebonden!? Wat als een hond toch meer verzorging vraagt als dat ik aankan!? Dalijk is het een rothond!? En de kosten.. zullen die meevallen!?

Hier kan ik in ieder geval zeggen dat een hond hebben mij 150% is meegevallen! Ik vind het heerlijk en zou niet meer zonder die gekke Bram kunnen!

Zeker weten dat het zwaar is soms.En helemaal als ze aan het puberen zijn.Heb ik hem net dingetjes geleerd.Dan luisterd hij 2 weken perfect en dan opeens op een dag.Luisterd hij helemaal voor geen meter meer,eet alles van straat en gooi 100 keer per dag de vuilnisbak om.

Maar ik weet het komt allemaal wel goed. Denk dat het hetzelfde met kinderen is.Je blijft je er altijd wel druk om maken.Maar houd onvoorwaardelijk van ze wat ze ook doen

Ik heb daar eigenlijk nooit over nagedacht en heb toch een paar goed zieke honden gehad, nu nog, mijn salaris ging op aan de dierenarts.

Heb nu ook een zieke hond. Maar ik ben er een die kan simpelweg niet zonder dieren om me heen. Ik ben nog nooit zonder hond geweest en wil dat ook niet. het is een hele verantwoording nou het gaat echt helemaal vanzelf.

Vind alles wat er bij hoord leuk. pubertijd vind ik nog het leukste het heerlijke eigenwijs zijn. Is alleen wel zwaar als je lieverd wat mankeert en je kan niks doen. Je voeld je dan zo hulpeloos.

Voor mijn meisje kan ik niks doen alleen haar leven nog zo mooi mogelijk maken en daar doe ik mijn uiterste best voor.

Maar het zijn echt mijn kanjers en zonder ze wil ik niet.

nou zeker, wij hebben er zelfs ruzie over. maar ja, dan gaan we toch maar weer door, ze verdient het

Helemaal gelijk in Natascha.

Als ik mezelf net terug leest.Mag ik helemaal totaal niet klagen.Er zijn ergere dingen.