zomaar ineens was het over

Hallo allemaal,

ik moet eerlijk toegeven dat dit de eerste keer is dat ik überhaupt op een forum zit, maar ik voel me kut en weet niet goed waar ik met het gevoel heen moet;

onze 11 maanden oude pup is afgelopen zaterdag plotseling aan een hartstilstand overleden en ik was de "gelukkige" die erbij was.. mon dieu, wat was ik in paniek! het kromme was, dat we die avond net terugkwamen van een heerlijke wintersportvakantie met mijn familie en de hond deed het super! ik heb nooit iets gemerkt van een hartkwaal of iets dergelijks...
die zaterdag avond zat ik eindelijk weer op mijn eigen bank en de hond lag heerlijk te slapen. rond een uurtje of 22u begon hij te dromen (zoals hij dat wel vaker deed). op een begeven moment vond ik het wel genoeg en wilde ik hem wakker maken. hij begon toen heftiger te dromen en ik hoorde hem nog één keer zuchten... en toen kreeg ik hem niet meer wakker! ik heb geschreeuwd, geklapt, gereanimeerd en geduwd; hij reageerde nergens meer op... ik heb toen meteen mijn vriend gebeld (die was even naar een vriend) en mijn ouders. die waren er met 10 minuten, maar toen was het blijkbaar al te laat. we zijn nog wel naar de diernarts gegaan hoor! ik kon dat niet alleen, want onze "pup" woog al 50 kilo, dus dat ging ik niet alleen redden.
de dierenarts vertelde me meteen dat het een acuute hartstilstand was geweest en dat ik er helemaal niks aan had kunnen doen... pfff... lekker dan!

en dat was het dan.. ik snap er nog steeds niks van en ik blijf dat beeld maar hebben van mn hond die niks meer deed. gewoon te bizar!
ik weet niet goed waar ik met mn gevoel heen moet, want voor veel mensen is een hond "maar een huisdier". voor ons was hij FANTASTISCH!!! ik merk ook aan mijn vriend dat hij zich afsluit. wat die twee hadden samen was onbeschrijvbaar; zo hecht! waar mijn vriend ging, ging de hond ook.
dus tja, wat nu?

Jeetje wat verschrikkelijk voor jullie . Misschien helpt het je om veel te schrijven en over hem te praten. Je verhaal/emoties kun je altijd hier kwijt. Veel sterkte.

Poe wat een verhaal, wat een klap! Ik wens jullie heel veel sterkte!
Heel veel liefs!

Wat vervelend voor je! Sterkte met je verlies,

Verder wil ik wel vertellen dat mensen of dieren wakker maken uit dromen zeer gevaarlijk kan zijn. Hier kunnen ze aan dood gaan. Als ze in een te diepe slaap zitten en je maakt ze wakker kan dat dus fout aflopen. Je kan ze wel wakker makken, maar nooit abrupt maar langzaam.

Veel sterkte!

Hoi Em,

Wat vreselijk om zo je hond te moeten verliezen. Heel veel sterkte.
En gewoon je gevoel blijven delen, ook hier ben je daarvoor altijd welkom.

Lieve groet Thera

Wat vresleijk en wat is het keihard dit te moeten meemaken, vooral omdat hij nog zo jong was.
Mannen gaan anders om met hun emoties.
Een vrouw zal de emoties eerder tonen, een man
zal dat vaker in stilte doen.
Zich terugtrekken en in stilte rouwen.
Verdriet moet je toelaten in je leven en vrouwen
kunnen dat gewoon iets gemakkelijker.
Wil niet zeggen dat de mannen minder emoties hebben.
Integendeel.
Ze beleven het anders, misschien wel net zo intens.

jee, wat een snelle reacties al! en wat fijn! geeft me toch een idee dat ik niet alleen ben...
en over dat wakker maken wist ik hoor; ik merkte alleen aan hem dat het heftiger werd. normaal werd hij al wakker als ik opstond en nu dus niet. ik ben erbij gaan zitten en heb eerst zn naam gefluisterd.. toen begon dat zuchten dus al...

jeetje wat een schrik en verdriet moet je nu hebben! Ik zou er bijna bang van worden. ik heb nu al vaak dat ik check of mijn honden wel ademen als ze slapen...

Ik zou toch proberen om een manier te vinden waarop je er samen met je vriend mee om kan gaan. Als hij er niet over wil praten kun je misschien een plekje in huis maken met een mooie foto, wat bloemen, een kaarsje, waar je even kunt gaan zitten als het je te veel wordt.

Probeer ook je vriend bij te staan in dit verlies, vooral omdat ze zo'n speciale band hadden.

heel veel sterkte met jullie verlies

Mijn hemel wat verschrikkelijk.

Vrienden van ons hebben op een dergelijke manier hun hond zien overlijden. Hij was nog net geen 2 jaar oud. Wat hen heel erg heeft geholpen was om er veel over te praten tegen zoveel mogelijk mensen die het ook interesseerde.
Wat bij hun per toeval gebeurde was dat de fokker van die hond op dat moment een nest pips had die weg mochten en 1 pup hebben ze toen aan die vrienden geschonken.
Aller eerst stonden ze er nogal twijfelend en sceptisch tegen over zo een week nadat het gebeurd was. Ze hadden het overlijden van de hond nog maar amper begrepen of er was al weer een nieuwe pup. Nu achteraf zeggen ze dat het een geschenk uit de hemel was en hun erg heeft geholpen met de verwerking van het verlies van die andere hond.

Maar dat is natuurijk wat zij er bij voelen. Iedereen heeft daar toch weer een ander idee over.

Heel veel sterkte met de verwerking van dit verlies.

Wat afschuwelijk om mee te maken, wat zul je je ellendig gevoeld hebben en nog. Praten helpt.
Heel veel sterkte met jullie verlies

GERDINE
ik wilde het niet zeggen maar wat jij zegt schoot meteen door mn hoofd

mijn vriend moest me ook altijd rustig wakker maken anders kreeg ik hartkloppingen ik ben namelijk een schrikpersoon

ook voor de gein laten schrikken in huis moest hij mee stoppen ookal wist ik dat hij in de kast zat schrok me toch wezenloos ging dan altijd zweten en kortademen en mn hart kwam bijna mn keel uit

ik schrik me dood is iets wat letterlijk mogelijk is

het is natuurlijk niet zeker dat dit de oorzaak is wie weet rasgebonden of iets erfelijk zou best kunnen hoor

ik hoop dat jullie snel te boven komen van het verlies en het een plekje kunnen geven

Wat een vreselijke gebeurtenis!
Zoiets verwacht je natuurlijk niet en al helemáál niet bij zo'n jonge hond! Heel erg voor jullie, ik hoop dat het je vriend lukt om erover te praten. Dat is de beste manier om er mee om te gaan.
Heel veel sterkte!

Lieve Em,

Wat een ongelooflijk naar bericht,vanochtend heb ik mijn hondje (1,5) in moeten laten slapen vanwege een hartafwijking. Wat ik jou wil vertellen is dat ik het verschrikkelijk voor jou vindt wat je hebt moeten meemaken, maar tegelijkertijd wil ik jou ook vertellen dat jouw hondje waarschijnlijk een hoop ellende is bespaart!
Hou dat in gedachten en ik hoop dat je daar wat troost uit kunt halen!

Ik denk aan je, veel sterkte!

wat afschuwelijk om je hondje zo vroeg te moeten verliezen


heel veel sterkte toegewenst


gr liesbeth

jee wat erg zeg , en nog zo jong ,kan me voorstellen dat jullie het hier heel moeilijk mee hebben .
heel veel sterkte

En weer allemaal mooie reacties! fijn zo'n forum
nog even terug naar dat wakker maken; ik snap heel goed dat je slapende honden niet wakker moet maken!!! dat is mij vroeger al geleerd... dat is dus ook niet wat er gebeurd is; ik merkte dat hij steeds heftiger ging dromen en toen ik opstond werd hij niet wakker. nadat ik zijn naam had gefluisterd, reageerde hij nog steeds niet.. en toen kwam die zucht...
gek, maar achteraf wéét je gewoon dat dat m was...


dessalniettemin vind ik het super dat iedereen mij zoveel sterkte toewenst.
ook heel heftig voor jou "Ellen"!!! te bizar dat je denkt dat je minstens 10 jaar plezier hebt van zo'n heerlijke hond en dat het dan ineens afgelopen kan zijn. klopt niet!

Wat erg om je lieverd nu te moeten missen en ook nog zo plotseling!
Heel veel sterkte toegewenst, nu en in de komende tijd!

Ach Em, wat verdrietig...........

Vreselijk, je lieve hondje. Nog niet eens 1 jaar en opeens weg........ Afschuwelijk! Wat moet je in paniek geweest zijn toen je hem niet wakker kreeg!

Laat het een troost zijn dat hij in zijn slaap is overleden. En inderdaad, een hartstilstand is niks meer aan te reanimeren. Laat dat ook een troost zijn, dat er niks is wat je had kunnen doen.

Heb je nu niks aan, want je verdriet is er niet minder om. Verschrikkelijk meid, ook voor je vriend. Mannen gaan toch vaak anders met hun emoties om en vallen dan stil zeg maar. Maar dat betekent niet dat hij geen verdriet heeft hoor. Hij huilt van binnen net zo hard als jij.

Misschien is het een idee om een soort van herinneringenboek te maken. Vind ik zelf heel fijn. Vol met foto's en herinneringen. Brand een kaarsje voor je lieveling en geef je verdriet de tijd.

Wens jullie heel veel sterkte

Wat verschrikkelijk zeg .
Was het gewoon een hartstilstand of was er bijvoorbeeld sprake van een erfelijke hartaandoening of zo?

Wat was het voor ras, waar hadden jullie hem vandaan?

Heel veel sterkte met dit grote verlies. Uit onderzoek blijkt dat het verliezen van een huisdier net zo traumatisch is als het verliezen van een familielid (mens). Want als dierenliefhebber beschouw je zo'n hond ook echt als je familie, het is niet 'maar een dier'. Gelukkig kun je je hier begrepen voelen! Veel van ons hebben wel ervaring met het verliezen van een hond en weten hoe je je voelt. Het is erg dat je dit niet met mensen kunt delen in je omgeving of met je vriend, die zich afsluit. Maar die zal ook heel veel verdriet hebben. Hij rouwt op zijn eigen manier.

Wat YmY zegt.. Gelukkig heeft ie een mooi leven gehad.. heel veel sterkte...

Het is misschien een schrale troost maar wees blij dat hij niet alleen is moeten sterven.
Je was vlakbij bij hem. Hij is veel te vroeg heen gegaan dat is waar, maar het was een zachte innige dood.
Dit is volgens mij beter te verwerken dan dat je je moet bedenken dat hij moederziel alleen bij de dierenarts in een hok zonder jullie is dood gegaan.
Veel sterkte.

vreselijk bericht heel veel sterkte met het verlies

angelique en lana

Wat erg, heb er gewoon kippenvel van.
Ik wil je heel veel sterkte wensen met het verwerken van dit verlies.

Jeeje, wat erg joh. Was er dan iets met zijn hartje aan de hand??
Het is wel heel erg, om dit mee te moeten maken.
Maak een mooi hoekje voor hem, met een foto, een kaarsje en wat je lief is. Geef je verdriet de ruimte, ga het niet opkroppen. Probeer hier ook je vriend in mee te nemen, laat hem helpen de foto uit te zoeken en zo en probeer er veel over te praten.
Ik wens jullie heel veel sterkte .

Liefs

Olga

vind het heel erg voor je.. ik heb gister ochtend mijn pup zien doodgaan.. is een stoel op haar hoofd gevallen met het spelen met de andere hond en ze had een gebroken hersenpan.. ik kwam naar beneden en zag haar liggen zo machteloos.. ze ademde nog wel en het bloed kwam uit haar neus en ze snakte naar adem.. haar koppie was opgezwollen ik heb haar opgetild en toen was ze wat rustiger maar ze kon niet mer bewegen. gelijk naar de dierenarts gegaan en die zei dat ze niet meer te redden viel.. het doet zo een pijn het was echt mijn kindje.. voel me vreselijk en weet niet hoe ik hieroverheen moet komen.. ik mis haar nu al verschrikkelijk ze maakte mij compleet waar ik was was zei ook.. heb heel de tijd het gevoel dat ik haar hoor piepen etc.. voel een enorme leegte van binnen.. ze was mijn steun en toeverlaat. ik praat er veel over met vrienden maar vraag me steeds af wat zei gedacht zou hebben? zou ze gedacht hebben dat ze op dr kop kreeg of iets? ik weet het niet.. ik mis haar zo.. heeft iemand tips om de pijn te verzachten van het verliezen vn mijn kindje? en Em ik weet hoe je je voelt.. hoop dat je iets aan dit verhaal heb gehad.

hallo, anonieme gast,
wat een verschrikkelijk verhaal, ik kan alleen maar meeleven met jou, groetjes christel

Ik wil je heel veel sterkte wensen met dir vreselijke verdriet!

Verschrikkelijk!
Ik geloof niet dat ze zou kunnen overdenken dat ze op haar kop kreeg. 't Zal zo snel gegaan zijn...
Heel veel sterkte.

Deze topic is al een half jaar oud!

OUD OUD OUD!